Sinds januari kan je in het Mechelse Speelgoedmuseum op sommige zondagen een familierondleiding volgen. Het project is nog nieuw, maar ik mocht er afgelopen zondag al bij zijn.
Met een verscheiden groepje van 16 volgden we Marc, onze gids. Vragen over wat ons lievelingsspeelgoed is, en was, brachten ons in een juiste speelse stemming.
Een tikkeltje meer uitleg voor de groteren, een kwartetspel voor allemaal en we vormden al een tof groepje.

(foto's: Linda Van der Auwera)

Langs taferelen van dagelijks leven, realistisch én in speelgoed, kwamen we aan bij de bijzondere poppenhuizen. Daar geraak je maar niet op uitgekeken. Zelf ken ik het museum al een beetje, maar telkens weer blijf ik nieuwe dingen zien in de uitgebreide mini-taferelen. Marc wijst ons op een klein speelgoedfornuis van het jaar 1933. Terecht een trots van het museum.

Van de poppen uit allerlei verschillende jaren, komen we bij de vele Barbie-poppen. Een heuse catwalk vormt een mooi decor. We krijgen wat historiek mee, zo gebracht dat ook de kids meteen mee zijn in het verhaal van Barbie, Ken, en wie was die andere play-boy weer in het leven van Barbie... ? (dat antwoord ga ik hier niet verklappen).
En daar tussen de poppen: Opsinjoorke (een replica). Ontstellend dat ik hier voor het eerst de uitleg hoor over de naam van die historische pop. Tof! en geregistreerd.

Vol enthousiasme komen we dan aan bij Playmobil. Het blijft interactief en we worden aan het denken gezet. Welke zintuigen hebben playmobilfiguurtjes nooit? hoe groot zijn deze?
Wat verder krijgt onze gids ons allemaal als robots aan het stappen. Is het enige groepsdruk of louter het aangesproken kind in elk van ons, maar niemand stapt nog gewoon.
Ben ik de enige die dan plots toch een neus op een playmobilfiguur ontdek?? Ik fluister erover naar een vriendin, en we lachen: want ja, een clown heeft toch altijd een neus! Dus ook deze supergrote playmobilClown. Hoe kan het ook anders?

Met interessante weetjes over lego, en een bouwopdracht komen we bij de meters lange  treinsporen (de vitrine is maar liefsst 17,8 meter; ca. 162 meter sporen; daaronder bevinden zich ongeveer 1000 meter kabel), 150 mini-huisjes, een kudde koeien, schapen... Ik laat me vertellen dat er ergens ook een bruiloft tussen staat. Moet ik nog zeggen hoé indrukwekkend? Prompt ontstaat er bij de kinderen een beurtrol aan treinconducteurs mét een echte hoed. Bij de lego sta ik verbaasd over een aantal historische feiten. Lego is en blijft altijd erg geliefd en populair.
We leren een toverspreuk aan, en belanden zo regelrecht in een schilderij van Pieter Breughel. Samen mogen we wat spelletjes uitproberen. Vroeger op de speelplaats was ik een kei in bikkelen. Vroeger... met een beetje een frustrerend gevoel moet ik vaststellen dat deze handigheid me niet meer zo eigen is (in stilte beloof ik mezelf om dit weer te oefenen, zogezegd voor de nichtjes en neefjes).
De tableau-vivantes zijn een superleuke afsluiter. Bij de start werden we in 2 groepen verdeeld en doorheen de rondleiding scoorden we elk punten. En wat blijkt... na alle spelletjes en weetjes eindigen we met een gelijke score.

Hier en daar hoor ik grommende magen. Even pauze... maar het enthousiasme is nu pas goed aangewakkerd om individueel, of per familie,verder te snuffelen in dit pareltje van een museum.
Besluit: het was heerlijk! blijkbaar voor iedereen want er is onderweg niemand afgehaakt.

Enne: altijd wat kind blijven... geen probleem!