Oogstfeest aan de Veemarkt

Feest van het Brood of oogstfeest kunnen we zonder twijfel voor zijn eerste editie een overdonderend succes noemen. Op het binnenplein van het Sint-Romboutscollege klonk wereldmuziek, een wereldse sfeer tussen de strobalen.

Zondagmorgen klokslag 8 uur stapte ik uit mijn warme bed, trok de rolluik omhoog, lonkte naar buiten, en keek aan tegen een mistgordijn.  Mijn gedachten keerden zich naar het veld waar de tarwe voor het lekkere brood van vandaag geoogst was.

“Alles is een beetje in elkaar gelopen. We hebben het oogstfeest van het brood, en het idee om iedereen samen te brengen rond het brood dat mensen verbindt. Wij zijn uitermate gelukkig als we zien dat iedereen hier vandaag vreedzaam rond de tafel zit.“ aldus Veerle De Wael en Inneke Vos (iVent).

Veerle en Inneke zijn de twee sterke vrouwen die het idee van Marc en Lutgart verder hebben uitgewerkt, en de standhouders die ook vandaag aanwezig zijn, hebben samengebracht.

Wereld landen samen aan de ontbijttafel

Of er in het oude Mechelen destijds een oogstfeest plaatshad, dat weet ik als huidig stadsbewoner niet. Ik wou het van dichtbij meemaken en had me net als 800 anderen ingeschreven voor een gratis ontbijt in de stad. Alles speelde zich af op het binnenplein, wij noemden het destijds de speelplaats, van het Sint-Romboutscollege aan de Veemarkt.

Er stonden al tientallen mensen, vergezeld van de kindjes, in de rij aan te schuiven. Inderdaad, voor het ontbijt ontving je een broodzak waarin een kartonnen bordje en servet verscholen zaten. Wat verder overhandigde een vriendelijke medewerker een flesje water met fruitsmaak.

Europees record 89 nationaliteiten verbroken in Mechelen

Aan een tafel hadden een aantal mensen van het Guinness Book of World Records plaatsgenomen. Inderdaad, dit gebeuren draaide niet enkel om het ontbijt, maar de initiatiefnemers Lutgart, Marc, Veerle en Inneke hadden ook de droom om zoveel mogelijk nationaliteiten samen te brengen aan de ontbijttafel.

Het huidige wereldrecord staat op naam van Abu Dhabi met 101 nationaliteiten. Ik schrijf staat nog steeds, want omstreeks half twaalf besloot de jury dat met 89 diverse landen nationaliteiten, het wereldrecord niet aan gruzelementen was gegooid. Toch werd er niet getreurd want ééntje hebben we zeker binnen. Het Europese record dat met 54 nationaliteiten in het Italiaanse Napels gevestigd werd, hebben wij dan toch maar lekker gebroken.

Feest van het Brood brengt mensen samen

“Het is een initiatief van Mechelaars die zeggen we gaan zoveel mogelijk verschillende Mechelaars, met een verschillende achtergrond aan één tafel brengen. Eten moeten we allemaal, brood delen we eigenlijk” zegt Bart Somers (burgemeester)

Onze burgemeester herinnert zich nog best dat wij vroeger als kind veel vijandiger waren, achterdochtiger tegenover elkaar. Vandaag is dat anders en halen we de energie in mensen weer naar boven, en dat kan ons samen alleen maar sterker maken..

“Ook al winnen we niet, het blijft een fantastisch initiatief, dit is Mechelen op zijn best, met al onze verscheidenheid, toch één stad, één gemeenschap. Je voelt het door de jaren heen, onze stad is divers, laten we er één gemeenschap van maken, met respect voor onze diversiteit.” besluit de burgemeester.

Eerlijk brood van boer naar bakker

En lekker was het inderdaad. Lekker gebakken vers brood van BroodNodig, aangevuld met vleeswaren, choco, confituur, boter en fruit stond netjes op de lange tafels uitgestald. Het is Lutgart en Marc die op dit oogstfeest voor het onvermijdelijke smakelijke brood hebben gezorgd. Maar liefst 800 broden hebben deze supervriendelijke mensen uit Hofstade voor ons gebakken. Het grootste deel van de broden werd gratis aangeboden aan de bezoekers, de andere broden werden te koop aangeboden.

“Dit brood heeft maar 12 km afgelegd, dat is toch bangelijk. De ecologische voetafdruk is dus bijzonder klein. Het graan hebben wij zelf geoogst op 10 hectare veld in Kapelle op den Bos. Net voor het oogsten, eind juli, hebben wij de korenaars 2000 gaan oogsten, om vandaag te gebruiken als decoratie op de tafels, en mee te geven als bezoekers een broodje mee naar huis nemen.” vertelt Lutgart Lyen (BroodNodig).

In totaal hebben de Hofstaadse bakkers elf ton graan geoogst, wat tot aan het bakken opgeslagen werd bij de Molens van Ramsdonck. Dat is heel belangrijk zegt Lutgart, dat het graan kan rusten, en gemalen wordt op steen, om kwaliteitsvol brood te maken.

Kijk af en toe dieper in het dagelijkse brood

Met dit oogstfeest willen Marc en Lutgart de mensen terug te brengen naar de eerlijke handel van hier, de boer, de molenaar en de bakker. “Brood verbindt mensen met elkaar, met de natuur, het graan en de bakker. Die verbondenheid en samenhorigheid heb ik gelinkt aan stad Mechelen met zoveel verschillende nationaliteiten” vertelt de vriendelijke bakkersvrouw. Intussen toont ze me fier aan de stand een plan op tekening hoe dit idee ontstaan en uitgewerkt is geweest tot wat we vandaag zien. “Mensen moeten ook ééns dieper kijken in het brood, al die verhalen die het bevat” besluit Lutgart

Onze stemmen brengen culturen samen

Weet je, met zoveel diverse mensen, uit alle werelddelen, samen aan de ontbijttafel is toch steeds weer een verrijking. Praten met mensen uit China, Polen, Japan, Spanje, Afghanistan, ... je leert veel uit deze gemoedelijke gesprekken. Het waarom, waarom ze naar België zijn uitgeweken.

Sommige verhalen als een gezin uit Tibet waar ik een hartelijke babbel mee had, zetten je aan tot nadenken. Hoe hard kan het leven zijn, als je je land moet ontvluchten voor miserie. Maar ergens een totaal nieuw leven starten, in een land en taal dat je niet kent, “het is ook niet eenvoudig, ik heb het er nog steeds moeilijk mee. Het is moeilijk met andere mensen in contact te komen om nederlands te kunnen praten” vertelt de moeder. Dit supervriendelijke gezin woont sinds 2006 in ons land. Hun zoontje Tenzin is nu 6 jaar, en weet zich al goed te behelpen, eigenlijk is hij al helemaal ingeburgerd. Ik maak een foto van Tenzin, in traditionele klederdracht “mijnheer, niet alleen van mij, ook een foto met mijn moeder alstublieft” zegt het jolijke jongetje.

Iemand kwam naar me toe gelopen, Het werd al snel een gezellige babbel met Hadeel Sy, de moeder van een gezin dat Syrië ontvluchtte. Zij wonen nog maar een goed jaar in Mechelen. Voor hun ligt de vlucht uit hun thuisland Syrië nog vers in het geheugen. Ze voelen zich goed in onze stad en in België. Het verbaasde me hoe snel dit gelukkige gezinnetje zich thuis voelt in ons Belgenlandje. “wij voelen ons in Mechelen goed, het is een mooie stad. Spijtig dat ik niet altijd de kans heb om met andere mensen nederlands te praten” krijg ik ook hier van Hadeel te horen.

Deze jonge moeder vertelt me dat ze mijn blog dagelijks volgt, in de eerste plaats om haar Nederlandse taal onder de knie te krijgen, maar ook voor de berichten uit onze stad. Nog beter werd het verhaal als haar man me verteld dat hij al na enkele maanden werk had in het onderhoud van liften. “dat was voor mij belangrijk, ik moest mijn gezin voeden”. Op mijn vraag wat hij voor werk deed in zijn ontvluchtte thuisland, vertelde de man dat hij in Dubai ook het onderhoud deed van liften, en gelukkig was dat hij hier zijn werk kon verder zetten.

Ja verhalen uit andere werelddelen, het is altijd mooi om te horen. Ik weet dat, want ik heb ook tal van vrienden op Gran Canaria. Onze culturen verschillen niet zo erg veel, maar toch ook daar zijn er dingen, die je moet weten, als je ooit emigreert naar een ander land, zelfs binnen Europa.

Een geslaagd oogstfeest in het Sint-Romboutscollege

Ik had graag met alle 89 nationaliteiten gesproken, maar dan zou ik nu nog niet aan dit bericht aan het schrijven geweest zijn. Zoveel verhalen, zoveel emoties, ja, wat doe je daar mee. Intussen was de sfeer op het Feest van het Brood uitbundig. Er werd gezongen, gegeten en gelachen. Als afsluiter kwam onze kleine stadsartiest Yannis, nog enkele nummers brengen.

Ik ben er vast van overtuigd dat er zondag in ons Mechelen, nieuwe vriendschappen gesloten zijn, en dat hoop ik ten zeerste. Alle mensen die ik ontmoet en gesproken heb, zijn er van overtuigd dat integreren in een nieuwe cultuur best mogelijk is. De taal leren en spreken, contact zoeken met de mensen van het gastland, hun cultuur en levenswijze respecteren, zijn van cruciaal belang om in de samenleving opgenomen te worden vertellen alle mensen die ik ontmoette.

Tekst en foto’s Verschueren Eddy