Stomend MAANROCK brengt Mechelen aan het swingen - dag 1

Maanrock 2017 zit er weer op. Tijd om even terug te blikken op het driedaagse feestweekend in Mechelen. Met wel acht (8) podia en 130 artiesten op de affiche, was er op Maanrock wel voor ieder van de 120.000 bezoekers iets te vinden naar zijn/haar smaak.

Mechelen Blogt was er natuurlijk ook bij. Uw verslaggevers (MVM), (PVdT), (EV) en (CS) stonden voor de schier onmogelijke taak om u, onze lezers, een volledig overzicht te bieden van het gebeuren. Geniet nog even mee van hun ‘persoonlijke’ hoogtepunten van een weekendje Maanrock.

Laten we eens zot doen en beginnen met dag 1 … vrijdag ging de alweer vijfde editie van de Jazzcontest van start, in de feeërieke tuin van museum Hof van Busleyden. Voor het derde jaar op rij maakt deze wedstrijd voor aanstormend jazztalent deel uit van de Maanrock-programmatie.

Het concept van de Jazzcontest werd niet gewijzigd: de bands kregen elk een half uur speeltijd. In die tijdsspanne werden eigen composities en één zelf te kiezen jazz standard verwacht van de deelnemers.

Het Gentse Man Staris mocht de spits afbijten. Accordeonist Stan Maris, Man Staris, heb je 'em? – en kompanen vergastten het publiek op heel mooie sfeervolle composities , zwanger van weemoed, deemoed en melancholie.

Pianist Floris Kappeyne, vormt samen met contrabassist Tijs Klaassen en drummer Wouter Kühne het naar hem genoemde Floris Kappeyne Trio. Met eigen composities zoals Counter, Open Doors en Bliss wist het trio te overtuigen met veelal rustige, soms bij klassieke muziek aanleunende composities met steeds veel ruimte voor improvisatie.

Het Brusselse trio The Awk Words heeft iets met woord- en taalspelletjes en wilt dat vertalen naar muzikale concepten. Dat valt haast niet uit te leggen, maar wie bassist Frederico Stocchi, drummer Paul Berne en pianist Hendrik Lazure vrijdag aan het werk zag en hoorde, kan zich toch al een goed idee vormen. Dit trio bracht heerlijke uitdagende experimentele jazz met een sterke hoek af. Geen gemakkelijke muziek, wel ontzettend spannend en intrigerend, en uitmuntend gebracht.

Aan het einde winnen steeds weer de Duitsers, zou het? Feit is dat Jonas Kaltenbach Quintett met hun rijke bandgeluid zeker wist te imponeren op de Jazzcontest. Een kanshebber voor de zege?
Het vijftal uit Mannheim laat zich inspireren door moderne jazzhelden zoals Mark Turner, Brian Blade en Brad Mehldau, en dat hoor je in de sterke composities en improvisaties. Heel erg mooi!

Terwijl de jury zich van de veel te moeilijke taak kweet om uit de vier topacts slechts één band als winnaar aan te duiden, alsook de winnende solist te kiezen, speelde het Gentse Compro Oro ten dans, en dat laatste mag je gerust letterlijk nemen. Al was het niet massaal, gedanst werd er.

Vibrafonist Wim Segers en zijn kompanen namen het publiek mee naar een exotisch, bezwerend en uitermate ritmisch landschap waarin aan grooves en positieve sfeer absoluut geen gebrek was. Voor de gelegenheid werd ook meester-fluitist Stefan Bracaval aan de line-up toegevoegd. Een gedroomde line-up dus, met een niet te versmaden muzikaal kleurenpalet, geserveerd op een gouden dienblad.

Compro Oro zorgde voor een geweldig feest, zwanger van ritmiek en good vibes, op de eerste Maanrockdag, een gedroomde afsluiter van de Jazzcontest-avond ook.

Rond middernacht was dan het uur van de waarheid aangebroken. Juryvoorzitter Chris Joris bevestigde dat het een moeilijke keuze was en dat alle kandidaten van de jazzcontest erg sterk waren. “Jullie zijn allemaal winnaars”, sprak Joris.

Aan het einde winnen toch niet altijd de Duitsers. De winnaar van Jazzcontest 2017 werd het Brusselse trio The Awkwords.

Wie benieuwd was naar nieuw muzikaal talent, kon vanaf dit jaar terecht op het ‘Free Podium’ op het Apart Podium. Een karrevracht jonge (en minder jonge) veulens wierpen zich voor de leeuwen op de Botermarkt. Nu klinken deze namen u nog onbekend in de oren, maar Debonair, Naked Poodle, Zazou of Jadoul zijn klaar voor het grotere werk. Binnenkort op een podium bij u in de buurt!

Afsluiter op het Apart Podium is She, het soloproject van Heleen Destuyver, frontvrouw van The Girl Who Cried Wolf. Broeierige soundscapes met ijle zang, zwevende gitaar en elektronica. Meeslepend tot het eind.

Voordien had Lien Schoeters, solo de Theatertuin ingepakt met haar stemmige songs, zichzelf begeleidend op keyboard. Bittersweet, maar het publiek is helemaal mee. Volgende keer beslist nog ‘A little bit more’ … (check het nummer zeker even op Soundcloud)