De ondertussen legendarische drie uitverkochte Rewind-concertavonden in de AB, die de heropstanding van The Scabs inluidden, liggen alweer tien jaar achter ons. Na nog meer Scabs-power sindsdien en het jongste album Ways of A Wild Heart (2015) ging begin dit jaar de Unplugged Power Off Tour van start. Jawel, het Vlaamse antwoord op The Rolling Stones, Golden Earring en The Clash doen het akoestisch!, Zo-ook, woensdagavond 10 mei 2017 in de Mechelse stadsschouwburg.

De show heet dan wel 'Power OFF', aan kracht en intensiteit was er hoegenaamd geen gebrek en ook akoestisch werd er een aardig potje gerockt. Het werd geen voorspelbare best of-avond, al waren de hits er natuurlijk bij, maar een gevarieerde setlist met veel aandacht voor het jongste album, afgewisseld met minder gekende albumtracks en dus sommige 'hits'. Mechelen beleefde een avondje grasduinen in bijna 40 jaar rock 'n roll, maar dan de classics in een uitstekend passend akoestisch jasje gegoten. Power OFF dus.
 


Mechelen zat al aardig in de staart van de Power OFF-tour, die in première ging in de Brusselse AB in januari en op 18 mei eindigt in de Brielpoort in Deinze. Dat de band het uitermate naar zijn zin heeft, was duidelijk te merken. Guy Swinnen nam uitgebreid de tijd om de songs in te leiden, nooit verlegen om leuke anekdotes. Zoals het verhaal over de betreurde bassist Fons Sijmons (overleden in 2013) die Guy 's nachts opbelde over die geweldige baslijn die hij geschreven had voor Can't Call Me Yours, of hoe de band vier uur moest wachten in de repetitieruimte op Willy Willy die 'opgehouden' werd door een dame in Amsterdam, maar dan uiteindelijk vier uur later verscheen met de riff van Crystal Eyes 'op zak'. Of het verhaal van de MTV-veejay Maiken Wexo die gebiologeerd was door de wat er gaande was met Mickey Mouse in Let's Have A Party.

Sinds het heengaan van Fons Sijmons zijn The Scabs in hun bekendste bezetting gereduceerd tot het trio Frank Saenen, Guy Swinnen en Willy Willy. Op deze tour wordt het trio bijgestaan door bassist Geert Schurmans, die sinds Sijmons' heengaan al vaker met de band toerde, én David Piedfort, meester op zowat alle snaarinstrumenten, maar ook begenadigd pianospeler én goed op percussie. Van percussie gesproken: Frank Saenen speelde, behalve ingehouden percussie ook piano en 'kerkorgel', wat een revelatie! En Guy Swinnen, zich Neil Young-gewijs zelf begeleidend op gitaar, en af en toe de mondharmonica spelende, zong prachtig.

In My Love zong Swinnen volledig in falsetto, iets wat hem goed afgaat, maar persoonlijk hoor ik hem liever gewoon 'doorzingen' met volle stem.



Dat Cookie, uit het zwaar onderschatte album Sunset Over Wasteland, in 1995 het laatste Scabs-album voor de split, in de set zat en de avond opende was een meer dan aangename verrassing. Wasted All This Time, Ways of A Wild Heart uit het jongste album bleken uitermate geschikt voor de de akoestische aanpak, maar het werkte eigenlijk bij zo als alle nummers. Guy Swinnen verklaarde onlangs in een interview dat de meeste songs eerst akoestisch ingeoefend worden en dat verklaart natuurlijk veel.

Ook uit het nieuwe album en fenomenaal goed waren Shot, sowieso al een favoriet van mij, en zeer zeker het over klimaatopwarming handelende Low Tide, in Mechelen 'opgedragen' aan Donald Trump. Stay blijft o zo mooi, en ook Crystal Eyes, natuurlijk met die geniale riff die Willy Willy aanleverde toen hij destijds veel te laat op de repetitie verscheen. Ja, dat verhaal...



Pakkend was Jodie dat Guy Swinnen opdroeg aan Annick Van Uytsel. Dat rock 'n roll ook goed werkt akoestisch, werd met brio bewezen met Robbin' The Liquor Store, Let's Have A Party en een uitermate swingend She's Jivin'. Alleen Medicine Man en Crimewave, overigens uitstekend gedaan, kon ik minder smaken in de akoestische versie.

Barkeep, de prachtige afsluiter van Royalty In Exile, en ook nu in de staart van de set, met enkel Swinnen en Saenen, waarbij Saenen piano speelt was bloedmooi. Hét absolute hoogtepunt was wat mij betreft het uitermate intense, broeierige en beklemmende Better Off Without Me, met een desperate en loodzware sfeer. Frank Saenen op het 'kerkorgel' was pure klasse, Guy Swinnen zong het lied met zoveel gevoel dat je er angstig van werd. Een song die onder je huid kruipt. Kippenvel!

Ik had de eer ook de try-out, première en nog twee shows bij te wonen van deze Power OFF-tour en stelde vast dat het de heren nog steeds goed afgaat, het wordt alsmaar vinniger, dat wel. Misschien kriebelt het wel om dra weer volledig elektrisch te gaan. Van mij mag het, Power ON. Wie ze eerst nog in de Power OFF-formule wil zien, niet twijfelen, maar het valt te betwijfelen of er nog tickets zijn...

Setlist: Cookie / Wasted All This Time / Stay / Halfway Home / (Ain't No One Gonna) Take My Soul Away / Crystal Eyes / My Love / Four Aces / Turn It Up / Crime Wave / Shot / Can't Call Me Yours // Beter Off Without Me / Jodie / Medicine Man / Ways of a Wild Heart / Low Tide / Don't You Know / Let's Have a Party / Nothing On My Radio / Robbin' the Liquor Store / Time / Hard Times / She's Jivin' / I Need You

Bis: Barkeep / Lucky Star

tekst © Mark Van Mullem
alle foto's: © Troostie