(foto's: Jan Smets)

Woonzorgcentrum De Lisdodde in de Frans Broersstraat was op deze zonovergoten dag in feeststemming!  De bewoners zaten gezellig in de tuin en werden getrakteerd op lekkere hapjes en een drankje, een streepje muziek én het optreden van vendeliersgroep Pirrewit uit Keerbergen.  En dat had een reden... Want vandaag mochten kinderburgemeester Maija Mans en schepen Koen Anciaux het lint doorknippen voor de opening van een wel héél bijzondere expo.  Wat begon als een simpel ideetje groeide uit tot een geweldig kunstproject waar residenten samenwerkten met zorgverstrekkers, vrijwilligers, kinesisten, ergo's, het animatieteam én échte kunstenaars.  Het enthousiasme was groot en vandaag mochten we in primeur het resultaat van van dit artistieke project bewonderen.  Gestart werd in januari, en het is verbazend wat op dit tijd aan kwalitatief sterk werk is ontstaan.  De tentoonstelling kreeg de naam 'Oud en Nieuw' opgeplakt.  Geweldig hoe de bewoners zich tonen van hun meest expressieve kant.  Je kan zélf ook een kijkje gaan nemen.  Iedereen is welkom.  Nog tot eind september kan je de tentoonstelling bewonderen.  "Nadien toert de expo door Mechelen.  En dit kadert in een samenwerking met Alzheimercode 2017, dat op een sociale en culturele manier een ander beeld van mensen met dementie wil laten zien...", vertelt een meer dan tevreden Astrid Geps, directrice van de Lisdodde....

Het waren natuurlijk niet alleen dementerende residenten die zich waagden aan het maken van kunst, maar voor de intense samenwerking tussen deze ouderen en begeleiders was wel heel mooi te noemen, weet Astrid me te zeggen.  Ze wijst me op een werk dat gemaakt werd door  bewoner Jos Gobien...

Dit maakte hij samen met zijn dochters.  De man had vroeger een grote voorliefde voor de natuur.  Het speelde een grote rol in zijn leven.  Hij keek graag in boeken met natuurfoto's.  Daar fleurde hij helemaal van op.        Dit werk is ontstaan uit gescheurde bladeren en de tekening van een boom door een dochter van hem.  Samen maakten ze dit kunstwerk, en telkens opnieuw legde Jos zelf de schelpen en tak op het blad. Zo werden ze er aan toegevoegd.  Ook vogels kwamen op het werk terecht.  Zie je: rechts zette hij zijn handtekening en ook die van zijn dochters kwamen er bij...  Mensen met dementie kunnen ook nog dingen creëeren.  Ondanks hun beperkingen gaan we uit van wat ze nog wél kunnen.  We vertrekken vanuit hun mogelijkheden.  Eindelijk kunnen ze ook nog hun familie hierdoor verbazen.  Eindelijk krijgen we nog eens een ander beeld van hen te zien...

Het werk weet te ontroeren...

(directrice Astrid Gepts bij het werk van Jos...)

Dit prachtige en kleurrijke werk is van Jeanne Op 't Eijnde, Lisette Vervaeck en Betty François.

Deze dames hielden vroeger veel van breien, maar nu is dat voor hen moeilijk geworden.  Maar... het oprollen van de wol in bolletejs: dat lukte hen nog wel.  Het was voor hen een herkenbare handeling.  Veel bezoekers bezorgden hen wol waarmee ze aan de slag gingen.  Het maken van dit kunstwerk duurde vier maanden en was heel intens.  Maar bij het oprakelen van vele verhalen lukten de drie kunstenaressen er in om een mooi en origineel kunstwerk samen te stellen...

Ik maak een praatje met Maria Vennekens die ook exposeert...  Ze is in Mechelen geboren in 1923, maar ziet er nog kranig uit...  Ze moet er een beetje om glimlachen, maar ze poseert toch fier voor m'n lens...

Tot vorig jaar rond Nieuwjaar woonde ik aan de Oude Antwerpsebaan, maar het was niet meer verantwoord dat ik er alleen bleef wonen. Toen ben ik naar de Lisdodde gekomen.  Ik pas me goed aan.  Vroeger was ik naaister, maar nu heb ik nieuwe dingen geleerd, zoals weven.  Het was plezant, maar je moet er veel geduld voor hebben.  Maar dat heb ik wel.  Van december ben ik er mee bezig geweest, en nu ben ik eigenlijk wel een beetje fier op mijn werk.

Maria is zélf ook geportretteerd geweest.  Immers: Danielle Raspé en Peter Eyskens van de Schetskring van de Mechelse Lucasgilde hebben in tekeningen en aquarellen een heel aantal bewoners vereeuwigd op papier.  Dat gebeurde met een koffietje en een gezellige babbel...  Het poseren en stilzitten bracht vaak wat moeilijkheden mee, maar toch mag het resultaat heel geslaagd genoemd worden...

(Maria en Peter die haar portretteerde...)

Ook met Etiënne Van Bael doe ik een babbeltje.  De man werd in 1928 geboren en woonde in de Willem Geetsstraat...

Drie jaar geleden zijn mijn echtgenote en ik naar hier verhuisd.  het werd moeilijker om thuis te blijven wonen.  Dat had alles te maken met m'n ziekte.  Vrij plots ging het echt niet meer.  Slecht is het hier niet.  Altijd zal er wel 'iets' zijn, maar we wonen hier wel graag.  In mijn jeugdjaren volgde ik avondschool aan de Mechelse academie, en ik heb er zelfs tien jaar les gegeven.  Ik volgde eerder een opleiding 'publiciteit' en vervolmaakte me aan de Brusselse academie waar ik geboeid werd door fotografie.  Het werd een ware hobby.  In de jaren vijftig installeerde ik thuis een eigen donkere kamer.  In die tijd was 'solarisatie' erg in.  Dat is het ontstaan van een positief in plaats van een negatief beeld bij het ontwikkelen van een zeer sterk overbelichte plaat of film...  Tekenen heb ik ook veel gedaan, maar dat is wat moeilijk geworden omdat ik door mijn ziekte wat 'onhandig' geworden ben met mijn handen.  Fotografie lukt me nu beter.  Mijn vrouw is mijn grootste supporter geweest tijdens dit project...