De Korenmarkt, daar waar onze stad ontstaan is, daar hadden wij afspraak voor de griezelwandeling door Mysterieus Mechelen.

Pianobar “Mechels Lof” werd door Freddy voor één avond een plek van mystiek en griezel. Een dertigtal Halloween liefhebbers hadden zich aangemeld om deel te nemen aan een wandeling door de donkere Mechelse straten

Zijn lieftallige echtgenote Anik had zich voor één avond omgetoverd in de Heks van de Korenmarkt. Om alle deelnemers in de juiste griezel stemming te brengen, bouwde de mysterieuze Freddy een waar Heksenbloed drankje op het buitenterras.

Vertellers Gustaf Min en Erwin Horckmans, toverden heel wat mysterieuze verhalen uit hun kwade geesten op de vooravond van Allerheiligen. Vol spanning luisterend naar de vertellingen van spokerijen, heksen en moorden uit het historische verleden van Mechelen.

De geschiedenis herhaalde zich met het verhaal van de Mechelse beul op de Grote Markt, viezigheden uit het Ancien Régime tot de vroegere stadsgevangenis in de Lakenhalle, waarvan we nu nog de ijzeren tralies zien aan de voorzijde van het stadhuis. Een Middeleeuwse dame die naar de brandstapel gaat op de Grote Markt, een memorium uit een drama in 1903 op de Ijzerenleen, ….

De Mechelse beul, was uiteraard iemand die gemeden werd, maar in zijn geval was het moeilijk want onze beul was ook dokter. Maar daar bleef het niet bij, want bij hem kon je ook terecht om lichaamsdelen van overleden of terechtgestelde mensen, te kopen. Inderdaad je kon het zo gek niet bedenken of het was te koop, vingers, oogleden, lichaamsvet, … kon je allemaal kopen voor een paar stuivers.

In het jaar 1513, de gouden eeuw van Mechelen, lukte het de toenmalige scherprechter niet om een veroordeelde in één keer met het gerechtszwaard de kop af te hakken. De menigte werd woedend, en bekogelde de beul met stenen. Ongelukkig als hij was, probeerde hij het opnieuw, maar weer lukte het niet. Men heeft de man dan maar met stokken gedood. In hetzelfde jaar volgde er een decreet van Keizer Maximiliaan en onze jonge Aartshertog Karel, later keizer Karel IV, dat voortaan de scherprechters onder het bewind zouden vallen van de staat, vanaf dat moment was dit ambt beschermd.

Het strafrecht te Mechelen, werd gesproken door de vierschaar. Deze benaming doet er ons aan herinneren dat de middeleeuwse rechtbank was opgesteld in een vierkante vorm met houten banken. Vooraan in de rechtbank zat de schout, vertegenwoordiger van de plaatselijke heer of landvoogd, de openbare aanklager, de klager of plager en de rechters.

1698 is het jaar waarin een zekere P. Verbiest met geweld de negenjarige Maria De Groef verkrachte. De dag daarop reeds werd uitspraak gedaan door de Mechelse Vierschaar. Het vonnis luidde een terechtstelling en onthoofding op het schavot op de Grote Markt. Mensen kwamen van heinde en verre toestromen om dit te kunnen zien. Omdat het schavot destijds hoog boven het publiek uitstak had iedereen een overzicht van het gebeuren.

De toenmalige rechters geloofden dat bij een publieke terechtstelling een moraliserende invloed uitging op de aanwezige mensen. Een vrouw uit Mechelen, hoort vandaag nog steeds het geklaag en het gejammer van het onrecht dat destijds op de Grote Markt gebeurde.

Een heks kon of kan je vandaag nog steeds herkennen aan haar punthoedje en haar gezichtsuitdrukking, ze kijkt steeds boos. Maar dat niet was voldoende om een heks te herkennen. Een heks werd ook met behulp van een katrol, gebonden met de handen op de rug, omhoog getrokken tot aan het plafond, wat uiteraard zeer pijnlijk was. Bij sommige gevallen werd ook nog extra gewicht aan de voeten vastgemaakt, tot ze bekende.

Een weetje uit de roemrijke en donkere geschiedenis van onze stad is dat er maar liefst 42 heksen op de brandstapel beland zijn in Mechelen.

Het bekendste heksenproces is dat van Katlijne Janssens, afkomstig uit Aarlen (Luxemburg). Na een lange trektocht door Nederland en België, kwam ze terecht in onze stad bij juffrouw Morissens op het Begijnhof, en heeft nadien nog bij verschillende welgestelde Mechelaars gewoond. Het is bij de weduwe van de koster van St.-Pieter in het Berghestraetken, dat ze in 1641 werd aangehouden. In 1642 op 35 jarige leeftijd, werd Katlijne ten slotte beschuldigd en veroordeeld van hekserij en tovenarij.

Het heeft een week geduurd voor zij overging tot bekentenis, uiteraard na marteling, dat ze een heks was. Er waren bewijzen genoeg dat ze met de duivel een pact had, men wist zelfs dat dit gebeurde in de Kapucijnen / Ganzendries achter de toenmalige molen. Het eigenaardige bij Katlijne was dat ze door haar bekentenis, genade kreeg. De bedoeling was dat ze levend verbrand zou worden op de Grote Markt, maar ze werd op 4 januari van hetzelfde jaar aan een paal gebonden met een koord rond haar nek, waar met een stok op haar rug, de koord werd aangedraaid tot de dood volgde, waarna ze dan toch nog verbrand werd. Het stoffelijk overschot van Katlijne werd dan overgebracht naar vandaag de woonwijk Galgenberg, waar ze in de grond gestopt werd.

Waarom nu de Galgenberg ? Gewoon omdat het daar geen gewijde grond was, dat was de enige reden.

Over Katlijne is trouwens in het jaar 1990 een toneelstuk geschreven door Mechels auteur Luc van den Briele onder de naam “Heks van Mechelen”, wat nadien op vraag van het Mechels Miniatuur Theater herschreven is in een meer uitgebreidere versie van de heksenvervolging. “Heks van Mechelen” werd het toneelstuk opgevoerd in de Predikherenkerk.

Korter bij is een verhaal dat gebeurt is eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Een groep steenkappers was toen bezig aan de restauratie van één van de kapellen van de Sint-Romboutskathedraal. Eén van de steenkappers hoorde plots een hol geluid achter één van de stenen. De man verwijderde voorzichtig de steen, en vond aan de achterzijde van de bewuste steen een wapenschild van de Tempeliers. De man plaatst de steen niet terug, maar plaatste een andere, en wordt twee weken later plots ziek. De arbeider moet op aanraden van zijn dokter naar het ziekenhuis, waar wordt vastgesteld dat hij een grote tumor heeft achter zijn rechteroog. Pech voor hem, want de tumor achter zijn oog wordt verwijderd, maar ook zijn oog omdat dit volledig aangetast was.

We staan op het Sint-Romboutskerkhof aan het monument van de Boerenkrijg, waar  41 mannen Brigands, verzetsstrijders genoemd, in 1798 door Franse musketten gefusilleerd werden, en verder afgeslacht met sabel en bajonet. De zware mishandelingen kon men vaststellen op hun skeletten. De jongste was 16 en de oudste 69 jaar. Hun skeletten opgegraven op het Sint-Romboutskerkhof, waar zich nu de ondergrondse parking bevindt, kan men bezoeken in het Cultuurcentrum in de exporuimte “Mirr Ginn” in het kader van Op.Recht.Mechelen.

Na een wandeling door de Begijnenstraat, de Vismarkt, Haverwerf en Onze-Lieve-Vrouwestraat, beëindigen we onze Griezelwandeling door Mechelen, met aankomst waar we vertrokken zijn aan het Mechels Lof. Daar werd nog duchtig nagepraat, en had Freddy het vuur van de barbecue reeds aangewakkerd..

Tekst en foto's Verschueren Eddy (Mechelen op zijn Best)