De macht der getallen, verzin voor zondag 28 augustus 2016 een bewerking van  3, 6, 42 en 8 kom uit op 20. Twintig jaar Maanrock. zoiets. Een massa jonge en minder jonge fans zakte af naar de Grote Markt voor K3, Het Zesde Metaal grossierde in pure poëzie, Steak Number Eight sloot een overvolle Botermarkt af met een stevig feestje en jazzfunk-legende Level 42 besloot Maanrock stijlvol op het Groot Podium.

Voor het verslag van dag 3 van de Maanrock verjaardagseditie stuurde Mechelen Blogt Eddy Verschueren, Tricky Troostie en Mark Van Mullem op pad... 

Waar het vrijdag en vooral zaterdag nog zweten was, was de temperatuur op zondag 28 augustus erg aangenaam met als bonus af en toe een fris briesje, ideaal Maanrockweer dus. Terwijl de laatste hand gelegd werd aan ons verslag van zaterdag was de derde Maanrockdag al gestart aan het Groot Podium met Radio Rommy voor de allerkleinsten.



En toen was het tijd voor een invasie van de Grote Markt. Nog nooit was er zoveel volk zo vroeg op Maanrock. Maar er stond dan ook een speciale groep op het programma … K3, met Klaasje, Marthe en Hanne speelden zowat een thuismatch: Hanne is namelijk geboren en getogen in de Hanswijkenhoek in Mechelen. De korte set bracht enkel hits als het recente ‘Jij bent de bom’, ‘Kusjessoldaten’ en hun zomerhit ‘Ushuaia’, maar ook oude gloriën als ‘Oya Lélé’ en ‘Heyah Mama’. De kids aten uit hun handen en zongen luidkeels mee. Game set and match.



Na K3 werd het podium vrijgemaakt voor enkele wereldkampioenen! Jawel, u leest het goed wereldkampioenen!. Onze Mechelse helden van de ROM Skippers werden gehuldigd voor hun prestaties op het wereldkampioenschap op 29 juli in Malmö (Zweden). Proficiat Elise, Margot, Paulien, Floortje, Sara en coach Nana. En zeg voortaan nooit meer ‘touwtjespringen’ maar ‘ropeskipping’.Topsport. Topprestatie!



Na K3 en het terechte open doek voor de ROM Skippers was het de beurt aan superheldin, een kleurrijke uitgedoste Mega Mindy, op het Groot Podium.. De liedjes afkomstig uit de veel bekeken Ketnet televisie programma’s, werden door de jongsten duchtig meegezongen. Voor de allerkleinsten blijft Mega Mindy dan ook een topper.

Ondertussen waren ook de concerten op Het Klassiek podium in het Hof van Busleyden van start gegaan. Dat het Klassiek podium veel bijval vindt was te merken aan de massa volk. Opvallend veel jonge mensen ook. Bekende maar ook minder gekende nummers klonken aan het historische gebouw van het Mechels museum.



Maanrock had ook een icoon uit de Vlaamse showbusiness te gast. Op de Grote Markt werd duchtig volop meegezongen met de oude én nieuwe liedjes van Willy Sommers. Tijdens meezinger bij uitstek 'Zeven Anjers, Zeven Rozen', werden sjaals en kartonnen bordjes met daarop 'I Love Willy Sommers' duchtig heen en weer gewiegd en de mensen kwamen maar al te graag in beeld.



'Laat de zon in je hart' weerklonk, Als er een dak stond boven de Grote Markt, dan was dat er zeker af gegaan. Wat een sfeer, wat een enthousiasme, jawel hij kan het nog. Uit goede bron vernamen we dat Sommers aangedaan was van het enthousiasme van het Mechelse publiek. Willy bedankte, met bijna tranen in de ogen, de gebarentolken, die het ganse muziekfestival het beste van zich gegeven hebben, om ook deze mensen te kunnen laten meegenieten. Volgend jaar kun je Willy Sommers opnieuw aan het werk zien op Mechelen Schlagert.

Op het Apart Podium voltrok zich zondagnamiddag naar jaarlijkse traditie de finale van Maanrockrally. De winnaar mag dan volgend jaar, in navolging van het Mechelse Pothamus, dit jaar, openen op het Groot Podium van Maanrock op zondag.



Het was de Limburgse Ellen Steegen Band die de spits mocht afbijten. Vocaliste en gitariste Ellen Steegen bracht, samen met band, fraaie, soms zwoele, laidback indierock die ons als ideale zondagmiddagmuziek in de oren klonk, maar die we evengoed zouden kunnen smaken 's avonds laat bij kaarslicht. De klanken die Ellen uit de gitaar toverde waren erg mooi. Het muzikale referentiekader deed bijwilen aan Low en Throwing Muses bij hun rustige songs denken.

Ellen Steegen heeft een aangenaam stemgeluid, maar het kwam ons voor dat de jonge zangeres niet altijd even stemvast was, vraag is of het niet eerder met techniek te maken had, want zingen kan Ellen zeker. Van de songs die de band bracht; Last One Day, Flashing Lights, Dreams en Keep On Going kon die laatste ons nog het best bekoren.



Frie Maline, groep rond zangeres Frie Mechele, heeft vreemd genoeg weinig met Mechelen te maken. De zangeres mag dan wel onze stad minus een letter in haar naam dragen en dat in de Franse vertaling voor de bandnaam herhalen, ze is op en top Oostendse. Maar Frie Mechele die met Frie Maline in Mechelen (Malines) speelt, het is een leuk toeval, niet? Over naar de muziek.

Wie als voorbeelden Sarah Vaughan, Lauren Hyll én Joni Mitchell noemt, die triggert automatisch onze interesse. Hoé zou juffrouw Mechele dan zélf klinken? We kunnen kort zijn, al bij de soundcheck wisten we het: "Adèle, deze Oostendse speelt jou en andere concurrentie zo naar huis!"  Want wat een fenomenale stemgeluid zeg!

Zelf benoemt Frie haar muziek als door jazz beïnvloedde singer-songwriterpop, we spreken dat niet tegen, al waren we meer onder de indruk van haar geweldigde krachtige en mooie stem dan door de composities. Aan dat laatste is nog wat werk als je het ons vraagt, maar wat een vocaal talent. Wordt ongetwijfeld en hopelijk vervolgd!



Op het Feestpodium wist de Mechels-Vilvoordse soul en hip-hop-act Soul'Art goed te scoren met hun Nederlandstalige, Franstalige en Engelstalige hits. Nice flows en beats door vier mannelijke MC’s en daarbij de engelenstem van Marthe Canga Antonio, de rijzende ster die ook bekend is van haar glansrol in de film ‘Black’ van Adil El Arbi en Bilall Fallah. Marthe verrijkt de sound met haar stem die refereert aan Lauryn Hill en Erykah Badu. Faut le faire. Luister ook eens naar hun mixtape ‘$oul’park: Love & Politics’ met ondermeer de topper ‘The lion doesn’t sleep’. Doén!



De eeuwige blonde Vlaamse soulgod Paul Michiels deed diens uitstekende live-reputatie alle eer aan en zette een uitstekende en perfect set neer met natuurlijk eigen nummers maar ook véél werk van Soulsister. “Speciaal voor al die mensen die geen kaartje meer konden bemachtigen voor de Soulsister-optredens van binnenkort”, aldus Michiels. De zanger was al aan de set begonnen met een overtuigend 'Downtown', maakte voor het Soulsisterluik te openen eerst een uitstap naar diens album en song 'Magic In The House', om dan met de Soulsister-jukebox te starten. 'Changes', 'Sweet Dreamer', ... zaten als vanzelfsprekend in de set, of wat had je gedacht. Fijn om ook 'Females' nog eens terug te horen ook. En Mechelen kreeg een primeur met een song die Paul ergens volgend jaar zal uitbrengen.



“We hebben met Soulsister veel centjes verdiend, maar die zijn allemaal op. Dus treed ik maar weer veel op”, grapte Michiels, er snel aan toevoegend, “maar ik doe het graag hoor!”. Ja, dat zag je, Michiels gaf zich volledig en op diens vocale kwaliteit valt niets aan te merken. Hij haalt nog feilloos alle noten, wat van vele van zijn generatiegenoten in het vak niet altijd gezegd kan worden.

Na het obligate nog steeds knappe motown-esque 'The Way To Your Heart' verrastte Michiels vriend en vijand met een ronduit schitterend eerbetoon aan David Bowie (én Toots!). Michiels bracht een swingend én pakkend 'Let's Dance', met passie en respect voor The Thin White Duke. Omhoogkijkend, wijzend naar de hemel, sprak Paul: “daar hoog in de hemel, daar ontmoeten David Bowie en Toots Thielemans elkaar”. Zo mooi, kippenvel! Bedankt, Paul!



Het Avelgemse viertal Momma Said So werd door Channel Zero-frontman Franky Van Damme-De Smet als de nieuwe Balthazar bestempeld, wij hoorden er met momenten ook een soort bravere versie van Metal Molly en Pixies in. Beste wel een apart geluid heeft deze band met hun eclectische pop. Jammer dat we die geweldig mooie warme klank van de contrabas enkel in de eerste song van de set te horen kregen, daarna omgorde de bassiste de basgitaar, an sich niks mis mee natuurlijk.



Het is dat we al lang afgestudeerd zijn, anders was de richting Zesde Metaal wel een optie geweest. De West-Vlaamse bard Wannes Cappelle had onder ander Tom Pintens op gitaar in zijn band. De poëtische teksten van Wannes Cappelle laten niemand onberoerd, ook al ben je het West Vloms niet helemaal machtig. Een concert met een breekbaar randje. zo hebben we ze graag!



'Ne zanger is ne groep" zong een andere Wannes, Wannes Van de Velde, ooit. Dat moet zanger Jesse De Belder ook gedacht hebben, en wat als singer-songwriter begon werd de band Jesse Ashfield, met Jesse's zus Maya op backing vocals. De liedjes met overduidelijk nog de singer-songwriter-aanpak lieten zich smaken. De Botermarkt genoot van de fraaie sfeerfolle popdeuntjes.

De change-over op het Apart Podium voor de volgende band(s) kunnen we misschien best stilte voor de storm noemen, want de bands die nog zouden volgen tapten uit het stevigere muzikale vaatje.



Eindelijk wat wilde gitaren op het Apart Podium voor de Maarockrally. Van Emperors of Decay bijvoorbeeld, een soort mengeling van old skool Heavy Metal met een stevige punk attitude. De band maakt schaamteloos gebruik van zo goed als àlle heavy metal-clichés en ingrediënten, een van de songtitels luidde 'Intro' een andere 'Heavy Metal Overdose'. Alles behalve orgineel dus, et alors? Gewoon goed en oerdegelijk. Het deed het Apart Podium enkele centimeters de hoogte ingaan. Brute kracht recht in ons gezicht, kwestie van goed wakker te blijven.



Dat het Gentse Rhea een stevig fanbase heeft, is wel duidelijk. Tegen dat de band mocht aantreden stond de botermarkt goed vol, al zal Steak Number Eight, die zondagavond afsloten op het Apart Podium (niet als finalist natuurlijk, maar als welgekomen bonus) ook wel een factor geweest zijn. Feit is dat de deze jonge heren een alles verwoestende indruk nalieten. Er werd stevig en vuil gerockt, zonder genade en het publiek kreeg er niet genoeg van. De band zelf leek niet te stoppen en was eventjes vergeten dat ze zich aan het te krappe halfuurtje moesten houden, zo kwam dat beloofde "volgende nummer" er nooit.



Het gegeven dat leadzanger Johannes Genard meedeed aan het tv-programma ‘Liefde voor muziek’(waar hij onder andere een magistrale versie bracht van ‘Honeybee’ van Belle Perez), zal er wel voor iets tussen zitten dat School is Cool op Maanrockzondag geprogrammeerd stond op het Hoofdpodium.

Het Maanrockpubliek kon de soms tegendraadse songs van School is Cool wel smaken. ‘Warpaint’, ‘The world is gonna end tonight’, ‘New kids in town’ … ze passeerden allemaal de revue. De laatse dagen van de zomervakantie komen er aan. Tijd om terug naar school te trekken op 1 september, maar wees gerust… School is Cool!



Deze zomer zagen we Brent Vanneste op Rock Werchter nog op gitaar in de liveband die ‘de luidste stomme film aller tijden’; Gutterdämmerung, muzikaal mocht begeleiden. Vandaag kwam het luidste optreden op Maanrock 2016 van Steak Number Eight. Hun postrock annex sludgemetal vond een gretig gehoor bij een gezellig druk Apart Podium.

Het duurde niet lang of de eerste crowdsurfer deinde boven de hoofden van het headbangende publiek. Er werd gemusiceerd of het einde der tijden voor de deur stond … dwingend, apocalyptisch, messcherp.



De Britse jazzfunk-legende Level 42 had de eer om als spreekwoordelijke kers op de taart te fungeren op deze twintigste Maanrockeditie. Van de originele line-up (1980) blijven enkel zanger-bassist Mark King en toesenist Mike Lindup over, maar de muzikanten die het duo meehad waren niet van de minsten.



Mark King mag zijn achternaam nog steeds bezigen in de left hand slapping-techniek. King ontwikkelde deze percussieve techniek toen hij het drumstel inruilde voor de basgitaar en introduceerde als eerste bassist ter wereld de 1/32e noot.

Veteranen King en Lindup bezorgden & Co bezorgden de Mechelse Grote Markt een geweldig fijn Maanrock-verjaardagsfeest. Een feest van herkenning ook, met uiteraard die zo karakteristieke bas van King goed hoorbaar in de mix. Het enige minpunt, maar de vraag is of het publiek zich daar aan stoorde, was de tanende stem van King en soms zong Mark er gewoon flink naast. Maar het kon, voor wie dat wel bemerkte de feestvreugde van een verder uitstekende show vast niet temperen.

Level 42 vuurde de ene hit na de andere af op het gewillig publiek. 'Heaven in My Hands', 'Running In The Family', 'Children Say', 'Sun Goes Down (Living it Up)', 'Something About You', 'Lessons In Love' en 'Hot Water', het waren salvo's die elkaar snel opvolgden en het uur was dan ook zo voorbij.



Voor dat je het goed en wel besefte zat het optreden er alweer op was Maanrock nummer 20 officieel geschiedenis. De uitslag van de Maanrockrally kenden jullie verslaggevers gisterennacht nog niet, ondertussen weten we dat de Oostendse met de achternaam Mechele volgend jaar Maanrock editie 21 mag openen op zondag: Frie Maline wint de Maanrockrally!

We hopen jullie volgend jaar opnieuw zo goed mogelijk te kunnen berichten over wat er zich zoal afspeelt op de verschillende Maanrockpodia!

tekst: © Mark Van Mullem, © Tricky Troostie en © Eddy Verschueren
foto's: © 4, 9, 11, 13, 16-19 Tricky Troostie, 2, 3, 5, 6 © Eddy Verschueren en 1, 7, 8, 10, 12,14, 15, 20, 21 © Mark Van Mullem