Een eerlijk en taboeloos interview schrijven over ontmaagding? Hoe begin je daaraan? Met jezelf!

Ik was ongeveer 18 jaar – jong, atletisch en nog vol idealen – mijn vriendinnetje was een plaatje en we waren al een tijdje dolverliefd. Na een poosje konden we de pompende hormonenrush in onze aderen nog moeilijk bedwingen. Het fysieke contact werd steeds intenser & intiemer. Onze handen, ogen en mond gingen uitgebreid op ontdekkingstocht over elkaars welwillende corpora. Na een tijdje van foefelen op obscure plaatsen besloten we samen om een stapje verder te gaan op mijn half-verduisterde kamer. Het één-handig loshaken van een bh was al een geknoei maar het was gieren van het lachen. Bij elke tegenslag moedigde die blinkende pretlichtjes in haar ogen me aan om niet op te geven. En nee, het lukte niet van de eerste keer maar  het verpestte zeker de sfeer niet en de nieuwsgierigheid werd er enkel mee verder door aangewakkerd . En nee, we plakten er geen tijdslimiet op. En ja, het is gelukt en het was niet pijnlijk voor haar maar best aangenaam en voor herhaling vatbaar. Het werd een wonderbaarlijke en leerrijke expeditie.

Beste lezer, als deze woordenschat of zinswendingen u aanstoot geven, mag ik u dan vriendelijk vragen om hier te klikken aub!

Mensen die het aandurven om rode oortjes te krijgen, kunnen het interview verder lezen.

Gefeliciteerd met je openhartig en taboeloos boek, Naomi.

Kan je eerst iets vertellen over jezelf?

Zeker, van opleiding ben ik Advertising Designer. Mijn roots liggen in Sint-Katelijne-Waver/Pasbrug. Sinds enkele maanden woon ik samen met mijn vriend Maxim in Mechelen-Centrum. Het bevalt ons uitstekend. Ik ben aan de slag als designer voor de scholengroep die onder de noemer Thomas More valt met onder meer een campus te Mechelen.

Hoeveel interviews gaf je ondertussen?

Euh, 2!  Eéntje aan de GVA voor de editie Mechelen(Marijn Sillis) en een tweede aan een nichtje die journalistiek studeert.

Opm: Ook het Nieuwsblad interviewde Naomi maar hun respect voor een embargo is Zero !

Hoe voelt het om jezelf als verjaardagscadeau (23 lentes jong) een zelfgeschreven boek te schenken?

Ik kijk er enorm naar uit om het in de boekhandel te zien liggen. Het boek is al een tijdje klaar en ik word stilaan ongeduldig. De spanning stijgt nu de verschijningsdatum nadert .

Wat is de inhoud van “Doe het pijn?” ?

Het boek heeft als uitgangspunt ontmaagding maar gaat thema’s zoals seks, voorbehoedsmiddelen, SOA’s en aanverwante onderwerpen niet uit de weg. Het boek is geschreven van uit mijn persoonlijke leefwereld en ervaringen.

Ik had eerder een boek over ontmaagding verwacht van Goedele Liekens of Kaat Bollen en niet direct van een studente Advertising Designer, zeker niet als eindwerk en misschien nog minder dat het in boekvorm ging verschijnen. Hoe kwam je er bij?

De trigger was eigenlijk een vriendin die me onthutst haar ontmaagdings-ervaring kwam vertellen. Ze vertelde me dat het sperma uit haar vagina liep en daarvan heel erg geschrokken was. Het was een heel herkenbaar gegeven. Het deed me besluiten dat er nood was aan een eerlijk en taboeloos boek om jonge mensen voor te bereiden.

Het feit dat ik geen seksuoloog ben, vind ik juist een groot voordeel. Ik bekijk het allemaal wat minder academisch en vertrek vanuit mijn eigen ervaring.

Is er nog nood aan dit onderwerp in onze huidige samenleving? Of is het juist nodig omdat de jeugd gebukt gaat onder de toenemende pornoficatie (=reclame en seks verheerlijken elkaar)?

Ja, in de eerste plaats had ik graag zo’n boek bij de hand gehad toen ik nog maagd was. En uit de diverse gesprekken met vrouwen van alle leeftijden blijkt dat ook zij nood hadden aan duiding, praktische tips, raadgevingen en (gênante) anekdotes. Ten tweede is het inderdaad zo dat de porno-industrie onrealistisch beelden brand op de netvliezen van jongeren.

Kan je iets vertellen over de werkwijze? Hoe doe je in godsnaam mensen over hun ontmaagding en seks praten? Waar vond je die?

Ik heb echt heel veel reacties gekregen via faceboek. Mijn werkwijze was de volgende:  Ik plaatste annonces in faceboekgroepen met grote ledenaantallen(vb tweedehands kledinggroepen). Ik had meteen spontane reacties en had de mensen voor het uitkiezen. Na een selectie ging ik dan, met mijn vaste vragenlijst, die vrijwilligers bestoken.

Mijn vrees om geen prostituees te kunnen bevragen bleek volledig ongegrond. Hun reacties waren overweldigend.

Ik ben zelfs hoogbejaarde vrouwen in rusthuizen gaan interviewen. Ook dat was niet echt een probleem.

Schokkeer me eens met enkele vragen uit je vaste vragenlijst?

Eens denken, één van de vragen was:  Welke techniek gebruik jij om te pijpen/ beffen?

Een andere: Welk standje doe je het liefst? En hoe voer je dat standje uit?

Denk je dat jouw geslachtsorgaan normaal is?

Zaten er naast je eigen ontboezemingen,  die van een 38-jarige moeder, een ex-prostituee en een 89-jarige vrouw bv ook getuigenissen tussen van mensen uit de LHBT-wereld (Lesbisch, Homo, Biseksueel, Transgender) of mensen uit andere culturen waar maagdelijkheid een kostbaar bezit is?

Vermits mijn geaardheid hetero is, zou het niet eerlijk en gemaakt overkomen om iets te schrijven over een wereld die ik onvoldoende ken.

Ik heb wel in Lier straatinterviews gedaan met bv moslima’s . De meeste van die vrouwen waren wel bereid om op mijn vragen te antwoorden maar waren iets gereserveerder. Maar ik ben hen toch dankbaar voor hun antwoorden.

Je geeft in het boek ook een deel van jezelf bloot. Hoe vonden je ouders en vriend dat?

Mijn familie heeft mijn eindwerk reeds gelezen, ik heb hen een heel aantal exemplaren gegeven en ze waren best trots. – ik had hen wel gevraagd om niet alle persoonlijke dingen te lezen –  Mijn papa heeft me steeds gesteund waar ik hem heel dankbaar voor ben. 

Ken je het Mechelse woord voor vagina?

Foef?

Helaas, goed geprobeerd maar in het Mechels dialect zegt men “môôs” of “ploechen ôôt”.

Je luistert je boek met eigen tekeningen op.  Er is - naast de vele andere tekeningen -  een tekening die de verschillen van de vrouwelijk labia visueel weergeven. Ben je letterlijk gaan spieken?

De waarheid is iets minder interessant. Ik ben inderdaad gaan spieken maar vooral in saaie medische boeken om voorbeelden te vinden.

Ik las in de januari-editie van de “ Journal of Sexual Medecine” dat meisjes zich vooral intiem scheren op vraag of onder druk van hun partner. Vrouwen hechten er veel minder belang aan bij hun partner. Heb jij ook die impressie?

Het zou me niet verwonderen dat er een zeker verwachtingspatroon is bij partners ook mede door de porno-industrie - die zich toch vooral toespitst op mannen-   waar glad geschoren de standaard is. Ik vond het vooral belangrijk te vertellen hoe je je veilig kan scheren en welke manieren er bestaan. Want in gevoelige lichaamsdelen zoals de schaamlippen scheren kan zeer pijnlijk zijn en zelfs tot infecties leiden.

Waarom doe jij het?

Ik doe dat als ik er zin in heb. Net als wanneer ik zin heb om een bepaalde outfit aan te trekken. Dat is dus eigen "goesting".

Welke snits zijn er zo allemaal? En welke zijn momenteel trendy?

De meeste gekende zijn het pijltje, de landingsstrip, het hartje, etc.

Ik vermoed dat vandaag de dag, het vooral een zwart/wit verhaal is. Glad of behaard. Eerder een rage die van voorbijgaande aard zal zijn.

Iets wat ik een beetje miste in je boek qua onderwerp is de intieme piercing. Is daar een reden voor?

Tja, hier geldt ook weer dat ik daar geen enkele ervaring mee heb. Dus vind ik het totaal ongepast om daar iets “van horen zeggen” over te schrijven.

Jij schrijft dat elke vagina goed is. Dat elk foutje van de natuur kan gecorrigeerd worden maar meer en meer hoor je de tendens van Designer Vagina’s. Waarom denk  je dat dat is?  

Goede vraag. Ik denk dat het vooral confronterend is voor andere vrouwen. Dat ze minder gaan genieten door een gebrek aan zelfvertrouwen omdat ze in tegenstelling tot die schoonheidsstandaard voor vagina’s maar een gewone vagina hebben.

Hoe kwam in je contact met een uitgever?

Mijn begeleiders gaven me de raad om vooral GEEN boek te schrijven maar een website te bouwen. Ik vind het medium boek meer persoonlijk en tastbaar. Je kan het vb mee onder je lakens nemen of je kan het doorgeven aan iemand. Bij een website, mail je enkel de koude onpersoonlijk link door.

Om een uitgever te vinden stuurde ik mijn boek gewoon naar verschillende uitgeverijen vergezeld van een begeleidend schrijven. En zo ben ik bij Uitgeverij Houtekiet terecht gekomen.

Wie moet er het boek kopen en belangrijker voor wie is dit een “must read”?

Voor alle meisjes en jongens - ze drukt op het belang voor jongens -  van 14 tot 18. Misschien zelfs iets jonger want de seksuele beleving bij jongeren begint steeds op jeugdigere leeftijd. Het zou een goed idee zijn dat  ouders het kopen, cadeau doen en er openlijk over communiceren in gezinsverband.

Komt er nog een vervolg?

Wie weet, laten we eerst wachten tot dit boek op 21 februari in de rekken ligt.

Naomi Dom - Doet het Pijn?

Uitgeverij Houtekiet, 152 pagina's, € 14,99

Voor jongens en meisjes die hun seksualiteit willen ontdekken heb ikzelf nog één tip.

Geloof niet in de pocherige praatjes van je vrienden en vriendinnen, laat u niet bekoren door in-scene gezette pornografische nonsens, laat je niet onder druk zetten en doe niets overhaast. Maar praat met elkaar, wees jezelf, knuffel, experimenteer,  klungel er samen gerust op los, vergeet niet te lachen (heb ik ook gedaan) en lees eerst het boek van Naomi(heb ik ook gedaan maar pas nadien). Doe het veilig!

Ik nomineer bij deze het woord “zebrafoef” als woord van het jaar 2015.