(foto's: Jan Smets)

Tot het allerlaatste moment had men het voor hem geheim kunnen houden...Enkel zijn echtgenote Hilde Van Haesendonck was op de hoogte van wat er te gebeuren stond.  Er was vandaag wel één en ander gepland, maar dat de dag zou eindigen met een absolute apotheose in de stadsschouwburg - 'tempel van de Mechelse cultuur', had de nu bijna afscheid nemende cultuurschepen Frank Nobels, niet kunnen dromen.  Een mooi gevulde schouwburg ontving met een warm applaus de verbaasde schepen, samen met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen.  Ze waren er allemaal: de vrienden, de collega's uit de politieke wereld..., maar vooral velen uit wat men pleegt te noemen: het culturele middenveld.  Frank Nobels is twintig jaar schepen geweest van cultuur, en dat is wat hij zelf een godsgeschenk noemt.  Twintig jaar is lang niet niks.  Het werd dan ook een mooie terugblik vol artistieke toetsen en oprechte dankwoorden, voor een schepen die zo lang het gezicht was van cultuur, en met veel overgave, soms koppig, maar vooral met kennis van zake en grote minzaamheid de beleidslijnen heeft uitgezet, en door velen werd gewaardeerd...  Schepen Nobels was dan ook niet weinig ontroerd door deze blijken van appreciatie...

(een nog maar net van de verbazing bekomende schepen bij het binnenkomen van de volle schouwburg waar iedereen op zijn komst had gewacht...)

(het koor Viermaliks)

(Frans De Wachter, Gijs Vanhee en Greet Pluymers, burgemeester Bart Somers)

Greet Pluymers presenteerde de avond, en deed dat op haar kenmerkende, vriendelijke manier met verve. 

Het was stadsgids en voorzitter van de Mechelse Cultuurraad Frans De Wachter die de spits mocht afbijten en in zijn woordje nog even herinnerde hoe cultuur in de loop der jaren steeds minder stiefmoederlijk werd behandeld.  En dat is een verdienste van velen, maar zeker ook van schepen Nobels die nu aan zijn laatste werkdagen begonnen is, en in januari zal worden opgevolgd door gemeenteraadslid Björn Siffer, zoals bij aanvang van deze legislatuur was afgesproken.

Stadsartiest Gijs Vanhee is een voorbeeld van de verjonging en veelzijdigheid van de hedendaagse Mechelse cultuur.  In een drietal filmpjes werd teruggeblikt op het creëren van de muurschilderingen die dit jaar van start gingen...

Cultuurpaus en éminence grise Marcel Kocken mocht op film op sappige wijze vertellen hoe en welke cultuurschepenen hij in zijn carrière heeft versleten.  Het ontlokte de volle zaal regelmatig een smakelijke lach.  Kocken is dan ook een rasecht verteller - een Mechels Cultuurmonument zonder weerga.

Viermaliks bracht een leuk muzikaal intermezzo.  Dit moet Frank Nobels zeker deugd hebben gedaan.  In dit schitterende koor zingt dan ook zijn schoonzoon.

Heidi De Nijn is vele jaren de rechterhand van de schepen geweest.  Op originele wijze - met een vleugje humor en ontroering blikte ze terug op hun samenwerking.  Heidi werd hierbij muzikaal ondersteund, en dit onderdeeltje was dan ook een gesmaakte verrassing voor het publiek, én Frank Nobels.

Frank Vaganée, Mechels jazzicoon en gewezen stadsartiest, mocht natuurlijk ook niet ontbreken.  Samen met een voltallig Mechels Kamerorkest onder leiding van Tom Van den Eynde tilde hij het muzikale gedeelte van de avond op een nog hoger niveau.

Danny Ronaldo toonde nogmaals zijn grote  talent op de planken van de schouwburg. 

Burgemeester Somers onderstreepte de goeie samenwerking met zijn collega.  Een warme omhelzing tussen beide heren, toonde dat dit geen loze woorden waren.

In zijn dankwoordje dat Frank Nobels niet had kunnen voorbereiden bedankte hij de velen waar hij al die jaren mee samengewerkt heeft - de vele medewerkers op het terrein - zijn secretaresse Hilde, ... maar ook zijn vrouw Hilde die als sterke vrouw naast haar man heeft gestaan.

Een prachtig portret van de Mechelse kunstenaar Jef Van Grieken was het afscheidscadeau.  Maar alle genodigdheden konden alvast een duit in het zakje doen van het pas opgezette Fonds Frank Nobels, en dat... uiteraard... naar cultuurprojecten zal gaan - Een extra cadeau.

Na de woordjes van dank, en na het applaus werd er geklonken op wat mooi was.

Frank Nobels verdwijnt nu niet helemaal van het toneel, maar zal nog enkele jaren gemeenteraadslid blijven.  Toch zal er nu méér tijd vrijkomen voor echtgenote Hilde, voor de kinderen en de vier kleindochters, voor cultuurbeleving in binnen-en buitenland, en zijn geliefde Zuid-Frankrijk.

Twintig jaar is niet niks.  Morgen wordt het anders.  Zo gaat dat nu eenmaal.  Björn Siffer zal nietdadelijk  als beeldenstormer te keer gaan, maar wel zijn eigen accenten leggen.  Hij is er klaar voor.  Schepen Nobels gelooft in hem... We zullen wel zien wat de toekomst brengt.

Nu lonkt ook  een nieuwe toekomst voor Frank Nobels. 

(Marcel Kocken, Danny Ronaldo...)

(Frank Vaganée, Heidi De Nijn...)