(foto's: J. Smets)

Het kwam niet als een totale verrassing natuurlijk.  Het hing heus al langer in de lucht.  Maar nu is het dus definitief en officieel: het bekende restaurant D'Hoogh op onze Grote Markt sluit de deuren.  Op 7 december wordt voor de laatste keer in de potten geroerd van dit gerenommeerde sterrenrestaurant.  Hiermee verliest onze stad een monument, en haar tweede restaurant met een Michelinster.  Na het vertrek van Folliez op de Korenmarkt, is met het stopzetten van het restaurant van de gebroeders D'Hoogh  Mechelen weerom een culinaire tempel armer.  En wat voor één: 32 jaar lang schitterde deze klassezaak met een Michelinster - de eerste in de Mechelse geschiedenis.  Maar nu wordt een punt gezet achter een succesrijke periode.  Na een gastronomische carrière van 35 jaar willen de broers Erik en Walter, en hun echtgenotes, Annie en Daniëlle het wat rustiger aandoen.  Want zoveel jaar een toprestaurant runnen kruipt niet in de kouwe kleren.  Men heeft een tijdje de lippen stijf op mekaar moeten houden: maar nu is de verkoop rond.  De Zwitser Rudolf Loertscher en zijn Belgische echtgenote, Joy Chou, die Chinese is van geboorte, met roots in Shanghai, hebben het pand gekocht. Het echtpaar was op slag verliefd op dit mooie monumentale huis.  Wat ze met 'De Beitel, de Passer en 't Penseel' gaan aanvangen, is nog een open vraag.  Ze hebben wel al enkele ideetjes, maar verder is het voorlopig nog afwachten welke invulling dit huis zal krijgen...

Het grote en opvallende huis dateert van 1902.  Het is de bekende Mechelse architect Philippe Van Boxmeer die het pand ontwierp.  De huisnaam refereert naar bouwmeester Rombout Keldermans, beeldhouwer Lucas Fayd'herbe en kunstschilder Frans Hals.  Ze werden in een verguld medaillon afgebeeld bovenaan de gevel.  Passer, beitel en penseel zijn de symbolen van hun artistieke bezigheden.  Het herenhuis was lang de thuishaven van de Mechelse vrijmetselaars, en het symbool van de passer zie je dan ook nog hier en daar opduiken in het interieur.

35 jaar geleden kwam dit schitterende huis in de handen van de broers D'Hoogh, die er hun restaurant hebben ingericht.  Erik die nu 60 jaar is, en zijn twee jaar jongere broer Walter, zijn afkomstig van de Mechelse wijk Galgenberg.

Erik zette zijn eerste stappen op culinair gebied in Het Palinghuis, en Walter begon als hulpje in de zaal.  Gaandeweg groeide de liefde voor het vak.  Erik volgde zijn opleiding in Oostende, en ging daarna aan de slag in het restaurant van het Atomium, om zich nadien verder te bekwamen in het driesterrenrestaurant van chef-kok Pierre Romeyer in Hoeilaart.  Na een aantal stages - ondermeer in Parijs - lag de weg naar de top open.

(Erik met echtgenote Annie)

Broer Walter studeerde af in Koksijde en volgde de voetsporen van Erik.  In 1980 openden ze beiden in Asse restaurant 't Kasteeltje.  Het is daar dat ze reeds een Michelinster kregen.  Nadien begonnen ze aan hun opmars in Mechelen.  In die tijd had onze stad niet veel meer dan wat Italiaanse of Chinese restaurants, de Groene Lantaarn, enz...

Al 32 jaar hebben ze hard geknokt om dit niveau aan te houden.  Met succes!  Ook dit jaar van afscheid mogen ze in schoonheid afsluiten met weerom een ster in de Michelingids!

(Walter en Daniëlle D'Hoogh)

Walter:

Het gonsde natuurlijk al lang van de geruchten.  Maar nu is het officieel.  Onze kinderen staan niet klaar om de zaak over te nemen.  Zij weten als geen ander wat het is om een toprestaurant te runnen.  We zijn fier op wat we hebben bereikt.  Al die tijd werkten we samen in familie, van 's ochtends tot 's avonds - wij, broers, en onze twee vrouwen.  Nu we nog gezond zijn, willen we het wat rustiger aan doen.  Wat het leiden van dit restaurant brengt veel stress mee.  We hebben altijd een klassieke keuken gebracht, en we hebben een trouw publiek kunnen opbouwen, die dit steeds wist te waarderen.  Er zal hier en daar wel wat kritiek zijn.  Maar dan zeg ik: doe het maar na wat we al die jaren hebben verwezenlijkt...  Nog enkele weken blijven we open om iedereen nog eens te verwennen met onze nieuwe wildkaart...

Je zal je echter moeten reppen om nog te genieten van het culinaire kunnen van de gebroeders D'Hoogh.  Tijdens dit gesprek rinkelt regelmatig de telefoon.  De reservaties lopen vlotjes binnen.  Nét of iedereen nog voor een laatste keer nog eens de voeten onder de tafel wil schuiven in dit restaurant.

Hiermee komt een einde aan onze mooie periode.  Wij willen ons cliënteel bedanken voor het jarenlange vertrouwen en hopen dat we jullie mooie culinaire momenten bezorgden.  Wij gaan er alleszins nog lang over napraten!

Het besluit is genomen.  Het einde is in zicht. Het is een weloverwogen keuze geweest.  En toch zal het op 7 december nog wel even 'slikken' worden...  Dan denkt Erik alleszins...

Ja, het zal wellicht wel wat raar doen op de sluitingsdag.  Wij wonen in Oostende, maar denken toch dat we nog vaak naar Mechelen zullen afzakken.  Onze dochter en kleinkinderen wonen hier nog.  En grootouders en kleinkinderen hebben een bijzondere band.  We zullen nu meer kunnen genieten van hen.  Want door het harde werk in onze zaak hebben we ook véél moeten missen: verjaardagsfeestjes, schoolfeesten... Kerstmis, Nieuwjaar...   Ik wil nog wel wat doen in culinaire sferen, maar een eigen zaal opzetten zie ik niet meer zitten.  Misschien wil ik nog wel meedraaien bij een traiteur.  Wie weet.  De horeca helemaal loslaten, zal ik niet kunnen.  Maar de stress wil ik niet meer.   We hebben gelukkig als twee broers goed kunnen samenwerken, en de hulp van onze partners was ook onschatbaar!  We gaan zelf ook graag buitenshuis eten.  Nee - we zijn niet bepaald heel kritisch voor onze collega's, maar we houden wel van kwaliteit.  Het is een dure, maar leuke hobby.

Walter woont ook niet meer in Mechelen, maar wel in Keerbergen.  Maar ook hij is van plan nog regelmatig terug te keren naar zijn geboortestad.  Net als zijn oudere broer voelt hij zich te jong om hélemaal te kappen met het vak.  Hij is nog steeds actief als secretaris van Les étapes du bon gout, en verder wil hij het nog wat aanzien hoe hij zich op culinair gebied wil uitleven...

En nu gaat dit mooie huis over in de handen van Rudolf Loertscher en zijn echtgenote Joy Chou.  Het echtpaar woont afwisselend in Boortmeerbeek en in Zürich. Beiden zijn actief in de bankwereld.  Ze kwamen geregeld al in Mechelen, en ontdekten zo dat het pand te koop stond...  Mevrouw Chou is een elegante, vriendelijk dame, die enthousiast praat over deze droom die ze wist te realiseren...

We kwamen al vaker in Mechelen, en zagen deze stad de laatste jaren steeds positiever veranderen. In de Befferstraat kochten we onlangs een pand waarin we graag een galerie zouden onderbrengen.  Want de bankwereld is mijn beroep, maar kunst is mijn passie.  Op dit unieke huis was ik op slag verliefd.  Dit is zo'n mooi huis met geschiedenis.  We weten nog niet wat we er willen mee aanvangen, maar hebben het niet gekocht als investering, maar wel omdat we zo houden van dit huis.  Dit elegante huis met een elegante invulling krijgen!

Het kan dus alle richtingen uit met 'De Beitel, de Passer en het Penseel'.  Er zijn vage plannen om er een exclusieve winkel met luxeproducten in onder te brengen...  Of misschien zou het een tentoonstellingsruimte kunnen worden?  een private bank? een advocatenkantoor?  Misschien kan een deel van het huis een stijlvol Koffiehuis worden?  Of wie weet zou het terug een restaurant kunnen worden als een jonge beloftevolle kok zich zou aandienen? Men denkt ook om eventueel appartementen onder te brengen in de bovenruimte?    Het echtpaar zegt open te staan voor suggesties...

Rudolf Loertscher die een aardig mondje Nederlands praat, en van zin is om zich nog verder te bekwamen in onze taal, is een man van de wereld, zegt dat hij niet kan begrijpen dat er blijkbaar geen Mechelaar bereid werd gevonden om het mooie huis te kopen...  Hij en zijn vrouw willen dit huis met zijn rijke historische verleden alleszins met liefde bejegenen.  Dit is een mooie gedachte.  Het zou immers erg jammer zijn mocht dit huis zijn uitstraling die het nu bezit, verliezen.  Hopelijk krijgt het huis toch een semi-publieke invulling...  Maar dat zal afwachten worden.

Met de sluiting van D'Hoogh wordt een bladzijde omgedraaid.  Twee broers en twee schoonzussen schreven een boeiende geschiedenis neer.  De broers D'Hoogh hebben Mechelen jarenlang op de culinaire kaart gezet.  Jammer dat deze episode nu voorbij is.  Toch begrijpen we de beslissing, en mogen we als Maneblussers trots zijn op wat deze hardwerkende familie heeft verwezenlijkt voor onze stad!

(vanuit het zijraam op de bovenste verdieping heeft men prachtige uitzichten op Markt en Sint-Romboutstoren...)