Mechelen was twee avonden na elkaar in de ban van de composities van het muzikale genie met de snor: Frank Zappa. In de Mechelse stadsschouwburg speelden vrijdagavond 26 september Flat Earth Society & Mauro voornamelijk eigen composities, geïnspireerd en bevrucht door Zappa en zaterdagavond 27 september bracht Sinister Sister een uitmuntend concert met niets dan Zappa-gems. Zappafans werden duchtig verwend afgelopen weekend. En hoe!

"Terms of embarassment" is het Zappatribute van Flat Earth Society getiteld. Een embarassment werd het allesbehalve. Flat Earth Society, aangevuld met duivel-doet-al Mauro Pawloski deed méér dan zomaar een Zappa-homage brengen. Het concert van dit prettig gestoorde gezelschap baadde volledig in de zappasfeer en sommige composities zouden zo van de hand van de meester kunnen zijn. We kid you not! De aanstekelijke jazzy avantgardistische muziek van Pierre Vervloesem & co had, u raadt het al, de nodige zappa-alures.

De FES-composities bevatten subtiele en ook overduidelijke Zappa-knipoogjes. En zo zat bijvoorbeeld 'Peaches En Regalia' ingenieus ingekapseld binnen één van de FES-composities, maar ook de aanwezigheid van 'I'm The Slime' was geniaal. Het volle instrumentarium van FES, met piano, gitaar en veel blazers was weerom garantie op knappe overall sound.

'Extra' Mauro ontbond zijn duivels met knap Zappa-esque én toch ook even Evil Superstars-esque gitaarwerk. Pawlowski zong ook de twee Zappa-songs in de set, hier dus niet 'inspired by', maar gewoon sterke covers: 'City of Tiny Lites' en 'Solitude'. Als onverwachte bis kregen we een aparte interpretatie van 'Religion', een Public Image Ltd.-song, tevens gezongen door Mauro. Knap!

Het enige puntje van kritiek? Dat het veel te kort was natuurlijk. Dat laatste gold evenzeer voor het knappe concert dat Sinister Sister ten beste gaf zaterdagvond bij kc nOna.

Sinister Sister bracht Mechelen in vervoering met ijzersterke uitvoeringen van Zappa-composities. Het vijftal concentreerde zich op het instrumentale werk van Zappa en gaf daar een aanstekelijke eigen draai aan, met gesmaakte improvisaties. De zalige sax van Maayan Smith, het gitaarwerk van Jan Ghesquière, de fijne vibrafoonklanken van Pieter Claus, de bas van Mitchel Hatzigeorgiou en het strakke percussiewerk van Lander Gyselinck waren een lust voor het oor en brachten de grootmeester weer tot leven. We durven stellen: het voelde aan alsof Frank onder ons was!

Het vijftal bracht dan ook een zappaset om duimen en vingers bij af te likken, en alhoewel 'Peaches En Regalia' er niet bij zat, nobody's perfect en een mens kan niet alles hebben, was dit pure verwennerij voor Zappafans.

Met op de setlist: Montana - Dog Breath / Black Page Pt. 2 / Duprez Paradise / Filthy Habbits / I Promise Not To Come In Your Mouth / Alien Orifice / Chunga's Revenge / Sinister Footwear / Inca Roads // bis: Titties & Beer / King Kong // bis 2: Cleetus Awreetus Awrightus.
 

Een mooi concept, zo'n Zappa-weekend. Een mooi eerbetoon was het het genie met de snor, in de stadsschouwburg en bij kc nOna. Hopelijk voor herhaling vatbaar want dit smaakte naar meer, als u het ons vraagt...

tekst en foto's: © markec
beeld Flat Earth Sociey: © Phile Deprez