Rigoureus en niet geheel onverwacht zette The Scene een erg sterk optreden neer, zaterdagavond 26 januari in de Mechelse stadsschouwburg. Met werk uit het jongste album ‘Code’, waarbij de live-jasjes van nieuwe nummers erg strak zaten, en goed ingepast waren tussen classics of favorieten zoals 'Geloof', 'S.E.X.', 'Rigoureus', 'Open' en 'Blauw'...

Anders dan je zou kunnen verwachten, was de stadsschouwburg niet uitverkocht. Maar tegen 20.20 uur zat de zaal toch redelijk vol. Lichten uit en Thé Lau, Emilie Blom van Assendelft, Jeroen Booy, Otto Cooyman en Alan McLachlan kwamen op. The Scene startte met ‘Soldaat’. Dat klonk behoorlijk slordig en je hoorde veel geluidsbrei en weinig of geen finesse. De technicus had dat wellicht ook gemerkt want al bij het tweede nummer bleek het euvel verholpen. Gelukkig maar. Zo konden we tenminste genieten van ‘Overal’, één van de nummers uit ‘Code’; het jongste album van de groep.

‘Geloof’ had een verzoekje van jullie verslaggever kunnen zijn. Maar Thé & co speelden het al als derde nummer in de eerste set. Nog steeds een geweldig lied, met dé waarheid als een koe als boodschap “niets doet wat het moet doen zonder geloof”. En de band geloofde hoorbaar ook overduidelijk in hun kunnen al stond hun wat statische onbeweegelijkheid in schril contrast met de funky vibe van het nummer. Maar goed; ze zijn natuurlijk geen twintig meer. Ellie Blom Van Assendelft bleek behalve de kunde van het betere baswerk ook over een mooi stemgeluid te beschikken.

Thé Lau vertelde over acteur Robert Mittchum en diens vaak provocatieve uitspraken. In casu “The alternative is to push the button, just to kill them all. If they don’t learn, kill them”, een uitspraak over de Vietnamoorlog, inspireerde Thé tot de titelsong van het album dat de band vervolgens, incluis de quote van Mittchum als sample, op ons losliet. ‘Code’ baadt in een onheilspellende sfeer en heeft een sterke en intrigerende tekst zoals we die van Thé Lau gewend zijn. “ Ik zweer het je ik droomde van een bom die niemand doodde”... En wat een sterk nummer. Ook ‘Water en Vuur’ komt uit ‘Code’. Helaas gingen Thé’s vocals hier een beetje verloren in de stevige geluidsmuur die de band optrok.

“In 1986 deed Emilie haar intrede in de band, tot dan een jongensclub”, vertelde Thé Lau. Het bleek dé inspiratie voor het onweerstaanbare en überfunky nummer ‘S.E.X.’, waarbij de band nu toch iets beweeglijker was, al had het publiek ook wat meer zijn best kunnen doen – die zeteltjes toch he, werd niettemin voor een hoogtepunt in de set gezorgd. Het nummer stond als huis!

Heel erg mooi was ‘Rivier’ waarbij Thé Lau schitterde als rasechte crooner, gevolgd door een al even sterk ‘Kleine Stille Strijd’. Met ‘Waar Mensen Wonen’ werd opnieuw geciteerd uit het album ‘Code’. Een broeierig, bezwerend en verhalend mini-epos en als je het mij vraagt ook de sterkste song van ‘Code’, al staat het als bonustrack vermeld op het album. Het zou de laatste song uit het album worden, zaterdag en zo was het een erg zuinige keuze met slechts 4 songs uit ‘Code’. Je zou haast denken dat de band niet ‘achter’ dat album staat. Nochtans een prima CD. Maar zo kreeg de band natuurlijk wel de kans om uit de verschillende fases en album van hun carrière te plukken.

Toen haalde Thé Lau zijn notitieboekje boven en wij mochten vanuit de zaal onze favorieten roepen. Toen iemand ‘Iedereen is van de wereld’ vroeg, klonk het “ja, maar dat spelen we sowieso”. Blij te horen dat de collega-concertgangers voortreffelijke smaak hadden met ondermeer ‘Rigoureus’, ‘Rij Rij Rij’ en ‘Zuster’ bij de verzoekjes. Mechelen riep zijn favorieten en Thé Lau noteerde. “Blauw!” riep iemand luid. “Dat spelen we zo dadelijk al" stelde Thé gerust, “en dan is het pauze en daarna spelen we jullie verzoekjes”. Ondergetekende vroeg om ‘Open’ en ook dat werd keurig genoteerd...

Zoals beloofd volgde, net voor de pauze, ‘Blauw’, in een potige versie en, uiteraard, duchtig meegebruld door het Mechelse publiek. Of wat had je gedacht?

Rond kwart voor tien werd aangevangen met de tweede set. Er werd geopend met een subliem ‘Rauw, Hees & Teder’. Meteen viel op dat het geluid heel wat beter afgesteld leek dan in de eerste set, waar het eigenlijk enkel echt een probleem bleek bij ‘Soldaat’ en ‘Water en Vuur’. In de notities zie ik vier uitroeptekens staan achter ‘Schaduw van het Kruis’. Terecht: wat een versie zeg !

‘Wees Welkom’ is zo één van die – onterecht, zo bleek overduidelijk – wat vergeten parels uit de rijke carrière van The Scene. En dus welkom in de sowieso al sterke set. En dan, zoals gevraagd en verhoopt: ‘Rigoureus’. Een fenomenale versie, mijnheer, mevrouw! Hier gingen The’s vocals door merg en been en wat was het genieten van het gematigde maar gierende knappe gitaargeweld van Al McLachlan. Thé kondigde hem ook met veel lof aan als “nog maar recent bij The Scene”. Dat ze maar zorgen dat ze McLachlan aan boord kunnen houden!

Albums zoals ‘Blauw’ en ‘Open’, dat mag niet geheel verbazen, maar het was dus ook de keuze van het publiek, werden druk bezocht in deze tweede set. Maar ook ‘Avenue de La Scène’, ‘Rij Rij Rij’ en ‘Marlene’ kwamen aan bod. De versies van ‘Maan’, met een erg straffe piano-outtro van Otto Cooymans en het ‘oeroude’ – nou ja – en aanstekelijke ‘Rij Rij Rij’ waren top. En het feest ging verder met ‘Alcohol en Tranen’ en vooral ‘Zuster’ en ‘Liefde’.

‘Open’, en niét omdat het jullie verslaggever’s verzoekje was, was een weinig fenomenaal en majestueus. Met ook hier heel erg knap gitaarwerk van McLachlan.

Thé Lau had dan slecht nieuws: we waren al aan het einde van de set. “En nou kunnen we flauw doen, af gaan en wachten tot jullie om bis roepen maar daar doen we niet aan. Nu spelen we dus de eerste toegift”. En of we wilden rechtstaan. Sommigen onder ons hadden wellicht niets liever gewenst, het hele optreden lang.

Wekt het verbazing dat iedereen al van bij de eerste noot ‘Iedereen is van de Wereld’ herkende? Dat de hele zaal probleemloos mee zong en swingde, is wellicht ook geen verrassing. Een feestelijke versie, die - van feest gesproken -  naadloos overging in een bijzonder mooi ‘Feest’. Hoe treffend ook: “het feest is geweest...”. Na het pakkende ‘Feest’ werd terug de draad en vibe van ‘Iedereen is van de Wereld’ hernomen. Maar dan was het onherroepelijk gedaan. Nog blijven applaudiseren had jammer genoeg weinig zin. Zaallichten aan en einde.

Iedereen was wellicht tevreden met de eigen favorieten in de set. En natuurlijk ook omdat het een erg goed optreden was. Het was proeven van de sfeer van grote dagen, met een goede mix van oud en nieuw werk en ‘gewoon’: een fijne rock ’n rollavond met hier en daar ook een schot, raak in het hart. Mooi! (en dan denken we spontaan aan nog een The Scene-nummer dat we hadden kunnen horen...)

Set 1
Soldaat / Overal / Geloof / Code* / Water En Vuur* / S.E.X. / Rivier / Kleine Stille Strijd / Waar Mensen Wonen /Blauw

Set 2
Rauw, Hees, Teder / De Schaduw Van Het Kruis / Wees Welkom / Rigoreus / Maan / Rij Rij Rij / Alcohol En Tranen / Zuster / Liefde / Open / Iedereen Is Van De Wereld / Feest

Verslag: © Markec
Foto’s (Maanrock 2011): © Markec