(foto's: Jan Smets)

Ze bezit die wonderlijke dualiteit van ernst en vrolijkheid: Judith Milh.  Ze is een brok spontaniteit en een spraakwaterval.  Enthousiast pratend over wat haar bezig houdt, weet ze me in de ban te houden.  De pretlichtjes in haar ogen verraden een levenslustige jongedame van 21 die weet wat ze wil, en waarvoor ze gaat.  Sinds haar vijftiende is ze méér dan gedreven aan de slag binnen de Mechelse Amnestygroep.  Laat het nu de week zijn waarin in Mechelen de mensenrechten extra in de kijker worden gezet: een reden te meer om een een babbel te hebben met dit 'gezicht' van de mensenrechten-actiegroep in onze stad.  Want het intrigeert me wel: wat drijft deze jongvolwassene om zich in te zetten in deze wereldwijde vereniging?

We kiezen voor de warmte van de Ierse Pub op de Grote Markt om te 'ontdooien'.  De spiegeltent wordt opgezet terwijl het ijswater naar beneden valt.  Voor het stadhuis staat een mooi opgetuigde kerstboom - voorbode van een periode van gezelligheid, feesten, vrolijkheid... 

Onze stad steunt de mensenrechten.  En dat doet ze niet alleen door in te zetten op de grote tentoonstelling Newtopia, maar ook door de strijd van Amnesty International te steunen.  Van 1 tot 10 decmber - tevens de slotdag van Newtopia - staan mensenrechten in de schijnwerpers.  Om één of andere reden hangt het beloofde spandoek voor deze actie niet aan het stadhuis.  Maar goed.  Vandaag,  in de late namiddag, gaat de lokale Amnestygroep in de stationshal nog adventskaarsen en kaarten verkopen.

Ik ben al vanaf mijn 15 jaar bezig met Amnesty.  Ik ben er mee in contact gekomen via de school.   Ik ging naar het Scheppersinstituut, en daar was een leerkracht wiskunde - mevrouw Monique Smits, de enthousiaste trekker van Amnesty.  Ze heeft me er warm voor gemaakt.  Niet alleen ik ben van toen af mee op de kar gesprongen.  Ook een leeftijdsgenoot van mij - Gerrit - werd door de microbe gebeten.  Nu is mevrouw Smits op pensioen, en ben ik de contactpersoon van Amnesty in de school.  Maar ik heb nu ook de hulp en steun van mijnheer Laurens Meeus - een andere leerkracht.

Judith heeft de school al een poos verlaten, en is nu haar laatste periode aan het afronden van haar hogere studies.  Ze studeert taal & letterkunde in Antwerpen.

We doen héél wat op een jaar.  Natuurlijk zijn er onze schrijfmomenten, onze Schrijf-ze-VRIJdag actie, de verkoop van koekjes en chocomelk, enzovoort, enzovoort...   Onze kerngroep bestaat uit voorzitter Wim, Floris, Sabrina, Beb en Petra.  We zijn zowat de harde kern. Maar we doen het niet alléén.  Daarnaast worden we nog aangevuld met sporadische helpers.  Maandelijks hebben we één vergadering om acties en andere dingen te plannen.  Altijd is er wel 'iets'.  Jammer genoeg gaat de non-profit- Kerstmarkt in de Lindenpoort dit jaar niet door, want daar hadden we ook steeds een standje.  We zoeken nieuwe locaties.  We hopen dat we toch wel wat kunnen verkopen in het station, en volgende week zaterdag in de Colruyt aan Pasbrug.  Elk jaar staan we ook op Ottertrotter. Weet je wat ook leuk is?  Dat is onze jaarlijkse samenwerking met het Mechelse Filmhuis.  We brengen dan een geengageerde film waarbij de mensenrechten centraal staan.  Kijk maar uit naar het voorjaar!  Vorig jaar vertoonden we de Iraanse prent 'A Separation'.  Zo'n film wordt dan door onze amnestygroep ingeleid...

Judith krijgt van haar leeftijdsgenoten veel postitieve reacties op haar inzet voor amnesty.  Ze ondervindt wel dat de leerlingen die zich willen engageren, vaak ook al heel erg actief zijn met andere dingen, zoals leerlingenraad, jeugdbeweging, toneelschool, enzovoort.  "Vaak is het alles of niks" merkt ze op.  

Je kijkt nooit meer naar de wereld met dezelfde ogen als je hiermee bezig bent.  Vaak komen er toch ook wel emoties bij kijken.  Weet je dat Troy Davis mijn eerste 'case' was waarvoor ik me heb ingezet.  De man - moordverdachte -  werd ondanks de twijfel over zijn schuld, toch geëxecuteerd in september 2011.  Dat heeft me erg aangegrepen.  Dan sta je machteloos.  Ik voelde me zo persoonlijk betrokken bij zijn verhaal.  Op zo'n moment bekruipt je dan het idee om er mee te stoppen...  Maar gelukkig is dit maar een momentopname.  Dan raap je de moed weer bij mekaar, omdat je beseft dat er méér Troy Davissen zijn...  Gelukkig is er ook wel regelmatig 'goed nieuws' (je moet maar eens kijken op onze website...).  Zo was de vrijlating van de Birmaanse leidster van de geweldloze acties voor mensenrechten, Aung San Suu Kyi een opsteker van formaat...

In 2005 kreeg de Chinese journalist Shi Tao tien jaar gevangenisstraf omdat hij een e-mail naar een vriend stuurde over de studentenopstanden op het Tiananmenplein in 1989.  Eerder dit jaar werden drie leden van de Russische punkgroep Pussy Riot veroordeeld tot twee jaar strafkamp omdat ze een protestlied zongen.  En in Bahrein kreeg mensenrechtenactivist Nabeel Rajab afgelopen zomer drie jaar cel voor zijn deelname aan antiregeringsprotesten....  Wat is het misdrijf?  Niks. Ze hebben enkel op een geweldloze manier een mening geuit.  Het recht op vrije meningsuiting wordt uitdrukkelijk gegararandeerd door het internationaal recht, maar vele overheden nemen een loopje met dit fundamenteel mensenrecht.  Overal ter wereld worden journalisten, advocaten, opposanten en activisten bedreigd, opgesloten en zelfs vermoord...

In de Ierse pub dansen de vlammetje van de afdruipende kaarsen gezellig op en neer.  Buiten is het grijs.  Maar Judith brengt kleur in de dag...  Ik sta in bewondering voor jonge mensen die zo enthousiast zich willen inzetten voor een betere wereld.  Dat geeft hoop voor de samenleving.  Dromen in daden willen omzetten: daar draait het om...

Er zijn zovelen bezig met te werken aan die betere wereld - op zovele terreinen.  Of het nu gaat om NGO's, 11-11-11, Amnesty...   Ieder legt zijn eigen accenten.  Wij doen dit specifiek voor de mensenrechten.  Soms krijg ik dan wel eens de vraag waarom ik niks doe voor de mensen hier.  Ja, dat krijg je soms wel in het gezicht geworpen. Ik geef graag uitleg om mensen te overtuigen, maar soms is dat moeilijk.  De mensen die deze opmerking geven,  doen vaak ook niks voor die 'eigen' projecten.  Al de mensen die zich inzetten op zovele terreinen maken een stukje wereld beter.  Ik doe het graag voor Amnesty.  Het is érg nodig.  In de hele wereld, maar ook hier.  We kwamen ook al op voor het asielrecht, voor mensen die hier op straat dienden te slapen omdat er niks voorzien was...  Maar het is wel zo dat in het buitenland de feiten niet weinig schrijnender zijn.  Ik denk nu spontaan aan het voorbeeld van een homo die opgeknoopt werd in Iran - louter en alleen om zijn geaardheid..

Judith komt uit een Mechels gezin met zes kinderen, die allemaal min of meer sociaal geëngageerd zijn.  Dat hebben ze meegekregen van haar ouders die werkzaam zijn in de gehandicaptensector en het ziekenhuis.  Judith is een duiveltje-doet-al: ze studeert, ze sport, ze zingt in het koor van OLV-over-de-Dijle...  Maar Amnesty is toch één van de dingen die bovenaan het lijstje staan.

Ik vond Newtopia een geweldig initatief.  Ik hoop dat deze tentoonstelling toch wat deuren weet te openen.  De brievenbus voor Amnesty die in het cultuurcentrum staat, kreeg al heel wat respons.  Newtopia was geslaagd voor mij.  Maar het mag niet alleen gericht zijn op de geschiedenis, maar het moet actueel blijven: 'Verander de wereld, maar doe het nu!'   Museum Kazerne Dossin bezocht ik nog niet, maar ik hoorde er al heel wat goeie dingen over.

Amnesty International strijdt al meer dan een halve eeuw voor het vrije woord.  de mensenrechtenorganisatie verzamelt informatie over gewetensgevangenen en voert wereldwijd actie voor hun vrijlating.  Amnesty zet zich niet alleen in voor individuele dossiers.  Een groot deel van haar werk bestaat uit het overtuigen van nationale en internationale overheden om hun wetgeving en beleid in regel te brengen met mensenrechten.  De vereniging rekent op ieders steun om haar opdracht tot een goed einde te brengen.  Zo kan iedereen meehelpen om deze vrije meningsuiting te realiseren voor iedereen....

Je kan onze kaarsen of kaarten kopen.  Maar je kan ons ook financieel steunen.  Maar er is méér: maandelijks komen we bij mekaar op de tweede dinsdag van elke maand, in het Ankertje aan de Dijle op de Vismarkt.  En dit om 20 uur.  We staan open voor al wie er zin of belangstelling voor heeft.  Kom maar langs.  Maar geef misschien eerst een seintje.   Prettig is ook dat een aantal scholen af en toe een 'Schrijf-ze-VRIJdag'-actie opzetten, zoals Scheppers, het Sint-Romboutscolege...  Da's tof.  Er is dan ook heel wat potentieel in deze scholen.  Maar het is niet zo gemakkelijk om leerkrachten te vinden die er hun schouders willen onderzetten.  Het vraagt immers veel werk.

Een bijdrage is mogelijk op:

BE25 0000 0000 8282

Mensen weten soms zo weinig over de schending van mensenrechten.  We moeten mensen bewust proberen maken.  Bijvoorbeeld op kinderarbeid.  Denk maar aan H&M dat kleding verkoopt dat door kinderhanden is gemaakt...  Niet dat ik er af en toe zélf koop...  Maar we moeten er ons wel bewust van zijn, en toch maar eens nadenken of het niet anders kan.  Wat ik heel bewust weiger is het eten van Chiquita bananen.  Het is geweten dat - terwijl mensen werken op de plantages - vanuit vliegtuigjes insecticides worden gespoten...  Velen sterven er aan kankers...

Judith heeft een mening.  Ze komt er voor uit.  Ze gaat er voor.  Ze hoopt steeds betrokken te kunnen blijven bij het werk van Amnesty.  Want ze gelooft er in.

En ik geloof in haar, en al die jonge mensen die durven dromen maar ook de prijs willen betalen om die dromen waar te maken.  Judith is gelukkig niet alleen.  Er zijn er zovelen die onze sympathie en steun verdienen.  Maar met haar wil ik de werkgroep Amnesty Mechelen een 'gezicht' geven.