Tijdens de zomerse schrijfdag werd mij al snel duidelijk, dat ik  “vanuit het hoofd”schrijf. Vervolgens liepen we door Mechelen. Ik kom uit Dordrecht in Nederland en verbaasde me over de mooie, stille plekken, die er te vinden zijn op een drukke zaterdag. We  gebruikten onze zintuigen en schreven op verschillende plekken aan de hand van diverse opdrachten.

Aan het einde van de middag kwamen we bij het standbeeld van Nel op het Sint Romboutskerkhof. Dit is een beeldhouwwerk van de kunstenaar Rik Wouters en het  stelt  zijn vrouw voor. De opdracht luidde: Schrijf een stukje waarin je Nel van Rik Wouters laat spreken….

Niet gehinderd door enige (voor)kennis over het echtpaar Wouters “zag” ik het beeld en het “sprak” voor mij. Ik “voelde” de gedachten van Nel.

Hier volgt de ter plaatse opgeschreven “emotionele, ruwe”tekst:

Nel denkt:

“Rik, waarom toch? Ach, ik weet het wel Rik kan niet anders. Hij heeft nu eenmaal talent. Dat zeggen de gestudeerde mensen  en ik , ik weet het ook. Maar ik weet ook wat het betekent. Armoede, vaak geen geld. Kleren vermaken, blij zijn met hulp van buren en familie. Ik zie het medelijden in hun ogen. Ik kan geen kant uit, want ik houd van Rik. De kinderen.., ach ik moet er niet aan denken. De onzekerheid, het kan allemaal niet anders. Kwaad worden, ik kan het niet en ik mag het ook niet. Slapeloze nachten, teleurstellingen. Weer niets verkocht.

Oh Rik, Rik….”

Bea Koetsier