Welkenraedt? Of all places? Jazeker. Zoals Klaas Delrue het zelf stelde: “Wie in Welkenraedt belandt, doet dat eerder per vergissing”. Het advies en devies van Yevgueni: “maar als je er dan toch bent, profiteer ervan en verken de stad, je komt er vast  nooit meer weer. Daarom!”. En zo zaten we vrijdag 30 maart 2012 in de Mechelse stadsschouwburg meteen in het boeiende concept van de avond: reizen, stations, mensen, mensen die zoeken en vinden of niet vinden. En ook: je hoeft heus niet alles te weten...

“Waarom trek ik aan een deur. Waarop duwen staat in koeien van letters. En als ik op een trein spring die naar Leuven gaat .Weet jij waarom ik dan wakker word in Welkenraedt?”. Ja, met een mooi ‘Welkenraedt’ werd de set geopend, of wat had je gedacht. Met ook de niet onbelangrijke zinsnede ‘Zin, zin alles heeft zin’.

De heren van Yevgueni zaten allen keurig in hetzelfde grijze pak gehesen – een oud conducteursuniform? Zou kunnen!

‘We zijn hier nu toch’, uit het vorige, gelijknamige, album paste perfect in het Welkenraedt-verhaal, maar eerst kregen we nog “een pleidooi voor het zinnetje ‘ik weet het niet’. Delrue en de zijnen deden dat met een erg mooi ‘Elisa’ waarbij behalve de sterke tekst het Doors-achtige orgeltje opviel. Een sterk lied en en een goed verhaal aka levensles.

De ‘less is more-aanpak’ van het eerste deel van de show, met liedjes die een meer intiem karakter kregen, werkte uitstekend voor de daarvoor gekozen nummers. Zeker toen Klaas even volledig solo, een aangrijpend ‘Veel Te Mooie Dag’ bracht, opgedragen aan een goede vriendin van de band die er niet meer is. De ‘Veel Te Mooie Dag’ ging over uitgerekend die dag dat zij naar de andere kant vertrok. Over welke betreurde zangeres/presentatrice dit lied gaat, werd niet expliciet verteld, maar de meesten weten het wellicht. En zoals Klaas me nadien vertelde: "ik noem bewust geen naam, het lied kan ook andere mensen aanspreken voor hun gemis". Gelijk heeft ie.
Hoe ongeloofelijk 'mooi' was dit lied zeg: door thematiek, context, verhaal... Pakkend, krop in de keel. Slik.

Klaas beloofde het publiek om later ook wat ‘favorieten’ te zullen brengen. “Keuze genoeg”. Eerst was het tijd voor een favoriet van de band zelf. Maar ook het publiek kon de ‘Pannenkoeken’ zeer smaken zo werd bewezen.

Het publiek mocht de bisnummers bepalen, en hoe dat in zijn werk zou gaan legde Klaas alvast uit: “formulieren invullen die je tijdens de pauze aan onze ‘shop’ vindt, de rest wijst zichzelf uit”. Dan het verhaal over de kermis in Brecht en “de eerste keer dat ik mocht schieten aan het schietkraam”, ook over Brecht, en over Klaas’ grootouders: een heel erg mooi ‘Hofstraat’.

‘Verder Zonder Haar’ luidde de staart van ‘deel een’ in dat werd besloten met een enthousiast onthaald ‘Morgen Komt Ze Thuis’.

Tijdens de pauze zag jullie verslaggever taferelen van vliegertjesvouwende mensen en besloot daar zelf ook maar mee aan te doen. Je kon je verzoekje namelijk invullen op een blad, en dat vervolgens volgens de plooilijnen tot een vliegertje vouwen. Hoe de verzoekjes bij de band zouden belanden laat zich raden.

Na de pauze werd sterk geopend met ‘Sneeuwman’. Geniale tekst, prima melodie en wat een sfeer/ stemming. Een instant favoriet van ondergetekende. In dit tweede deel was het bandgeluid voller en minder intimistisch dan in het eerste deel. En ook dat werkte prima. Er werd vervolgd met een “liedje voor vrouwen in de zaal die last hebben van zageventen”. Dat werd ‘Propere Ruiten’.

Tijd dan om de Robbie-saga aan te snijden. Dat deed de band met ‘Daar Zit Je Dan’ (of “Robbie III”). En toen kregen we, gedreven op een zware beat, een bijzonder swingende tot rockende uitgesponnen versie van ‘Nieuwe Meisjes’ en ook een zaal-ambiancemoment, mét publieksparticipatie, bij uitstek. Hier werd gegrooved en gerockt dat het een lieve lust was.

En dan opnieuw naar Robbie. Ook al behoort het nummer niet tot de Robbie-saga, ook hier komt de door Klaas Delrue uitgevonden zonderling aan bod: ‘Tita Tovenaar’ – weerom ambiance! En dan, méér Robbie, dan wel het slot van het verhaal: een inspirerend en veelzeggend ‘Robbie en de Aftocht’.

Nu had Klaas ook nog een liedje klaar "voor de mannen die vinden dat vrouwen soms kunnen zagen”. Voor hen was ‘Was Er Maar Iemand’. En daarna mochten we met zijn allen vliegertjes naar het podium smijten, met daarin onze favoriete liedjes dus. Terwijl Mechelen naarstig de vliegertjes richting podium mikte, zette de band een witheet swingend ‘Man Zijn’ in, masaal mee-ge-tututuu’t’ door een vliegertjes smijtende zaal. De band af, en wij benieuwd naar welke publieksfavorieten de bisronde zouden halen!

Het publiek van Yevgueni blijkt goede smaak te hebben, ‘al wat oudere’ maar nog steeds bloedmooie ‘Sara’ kregen we als eerste bis en daarna ‘Aan de Arbeid’, ook geen verkeerde keuze. De band werd dus niet genoopt om de hele ‘Robbie-saga’ te brengen, want dat stond hun te wachten als ze Markec’ vliegertje hadden opgeraapt.

‘Aan de Arbeid’ werd ook volop meegezongen, daarna staande ovatie, en – vanwaar kwamen die plots – oordverdovend gegil en gekrijs van meisjes. Klaas stond er verbaasd (en ook geamuseerd) bij te kijken. “Merci, Mechelen! Tot ziens”!

Maar de band gunde ons nog een tweede bis en een uitmuntend ‘Als Ze Lacht’ was de laatste toemaat.

De reis naar Welkenraedt zat er op. Een fijne concertavond rond een mooi concept en met heel wat levenswijsheden met een groep die goed op elkaar ingespeeld is en ons weerom mooie melodiëen en dito teksten en verhalen schonk.

’t Was fijn in Welkenraedt!

Setlist:
Welkenraedt / Elisa / We Zijn Hier Nu Toch / Veel Te Mooie Dag / 'T Zal Wel Niet Mogen / Pannenkoeken / Hofstraat / Verder Zonder Haar / Morgen Komt Ze Thuis //
Sneeuwman / Propere Ruiten / Daar Zit Je Dan (Robbie III) / Nieuwe Meisjes / Tita Tovenaar / Robbie en de Aftocht / Was Er Maar Iemand / Man Zijn

Bis 1: Sara / Aan de Arbeid
Bis 2: Als Ze Lacht

tekst: © Markec
foto's: © Bart Schelkens