Zowel woensdag in een politiek debat in het Olivetenhof (zie Mechelen blogt 2 dec) als donderdag op het stadhuis bij de viering van 90 jaar MGW kwam de problematiek “betaalbaar wonen” in onze stad aan bod.

Tijdens het debat konden alle politieke partijen hun visie en toekomstplannen (bij eventuele deelname aan het komende stadsbestuur) uit de doeken doen

Ook was het de bedoeling te weten te komen hoe toegankelijk het in de komende jaren zou worden om voor een betaalbare woning in aanmerking te komen; of er één te vinden in het “klassieke” circuit …

Dit ontlokte bij mij alvast een aantal reacties

Niet onbelangrijk om als introductie te weten is dat :

1) in de beleidsnota 2007-2012 van de Stad gekozen werd voor het behoud van het aantal sociale woningen en dus NIET voor de de uitbreiding ervan;

m.a.w. nieuwbouw is enkel mogelijk bij afbraak van eenzelfde aantal woon-gelegenheden.

Deze keuze werd ingegeven door de verdedigbare stelling dat Mechelen reeds een ruim patrimonium aan sociale woningen bezit, en de wens dat ook de omliggende gemeenten hun verantwoordelijkheid zouden opnemen door zelf een aantal (ver)bouwactiviteiten in deze sociale optiek op te starten

2) er sinds begin 2007door de Stad een Stedenbouwkundige Verordening werd opgesteld INZAKE HET OPDELEN IN MEERDERE WOONGELEGENHEDEN van panden die aanvankelijk als één geheel zijn gebouwd.

Deze regelgeving is voornamelijk ontstaan in een strijd tegen de huisjesmelkerij; we komen hier verder op terug

3)  er sinds eind 2007 door de omvangrijkste sociale huisvestings-maatschappij van Mechelen, de MGW, beslist werd om de reeds lopende gefaseerde renovatiegolf van het bestaande patrimonium te comprimeren (meer woningen aanpakken in kortere tijd, maar daardoor ook bevriezing van de toegankelijkheid, omdat bestaande woningen nodig zijn om inwoners van de afgebroken panden tijdelijk te herhuisvesten);

Dit zijn meteen 3 redenen die het vinden van een betaalbare (huur)woning in onze stad de laatste jaren niet echt hebben gestimuleerd, integendeel.

In het debat van woensdag lieten alle partijen weten hier iets te willen veranderen door hetzij nieuwe woningen bij te bouwen (realistisch ?) , hetzij het bestaand patrimonium in Mechelen (en niet alleen de “sociale” woningen) beter aan te pakken; (zie ook kleinschalige inbreidingsprojecten) ;

In de nabije toekomst zullen de gerenoveerde of heropgebouwde woningen van de MGW alvast  terug beschikbaar zijn; 

ik ga hier niet specifiek in op de standpunten die werden ingenomen, maar onthou toch 2 interessante pistes :

1) het uitbreiden van de bevoegdheden of oprichten van sociale verhuurkantoren, die oude panden zouden kunnen renoveren, beheren en verhuren na een overeenkomst met de eigenaars (die dikwijls zelf graag van die “rompslomp” verlost zijn)  Met premies ?

2) het duidelijker inventariseren wat de juiste woonbehoeften zijn van Mechelaars de volgende 10 tot 20 jaar (grote gezinnen, ouderen, alleenstaanden, ….)  Al heb ik het vermoeden dat die studie reeds bestaat opgesteld door de provincie..

Waar is echter de coherente samenhang tussen alle beleidsniveau’s ?

De meeste instrumenten bestaan reeds maar ze worden niet of los van mekaar gebruikt;

Door de Vlaamse Overheid zijn er al tal van studies gemaakt over woonbeleid, en dat wordt deels weerspiegeld door de VMSW (meervoudig wonen bvb)

Deze studies worden niet gevolgd of zelfs ontkracht door vele steden en gemeenten op het terrein en door de plaatselijke Ruimtelijke Ordening.

Concrete voorbeelden: in woonzones is het nog altijd zeer moeilijk om toelating te krijgen om ééngezinswoningen om te vormen tot meergezinswoningen of kangoeroewoningen; of nieuw te mogen bouwen.

Verkavelingsvoorschriften verplichten de Vlaming om (veel) te groot en dus duur  te bouwen. Nochtans ligt de grootste energiewinst in het beperken van m3 die moeten verwarmd en verlucht worden ….

Stad Mechelen heeft veel te hoge oppervlaktenormen (minstens één woonentiteit van 180 m2 bij opsplitsing !) verplicht gekoppeld aan woonkwaliteit . Bewoners of investeerders kunnen aldus hun investering niet rendabel maken .Huisjesmelkerij kan op een andere manier bestreden worden

Subsidierings- en premiestelsels wijzigen om de haverklap en druisen soms totaal in tegen de logica van een woonbeleid.

Er moet dringend worden samengewerkt; het warm water is reeds aanwezig

Tot slot nog een bedenking : moet de benaming “sociale woning” niet verdwijnen ? Elke woonvorm zal in de toekomst toch sociaal moeten zijn (in al zijn betekenissen)

In dat verband is de naamsverandering en het nieuwe logo van de Mechelse Goedkope Woning (lees nu  Woonpunt) alvast  een goede beslissing

Wordt vervolgd