(foto: Filip Meutermans)
Op deze stille zondagmorgen, als het veelbelovende zonlicht zich door de gordijnen filtert, veneem ik het overlijden van Frans Croes... Nog héél vers nieuws...
Frans is deze nacht vertrokken voor zijn laatste reis, vanuit het Zennegat, zijn eindstation, waar hij vele jaren gelukkig is geweest ...
Hij woonde en werkte er in de natuur...
tussen vaart en Dijle en Zenne,
op een boogscheut van waar hij ooit méér dan zeventig jaar geleden het levenslicht zag: in Heffen... (°30 april 1936°)
Frans was uniek
Hij was een kunstenaar - een levenskunstenaar
een man met vele dromen,
die dacht in kleuren en vormen...
Een man met een unieke visie
de burgemeester van de Herten Aas
een 'kabouter'
klein van gestalte - maar een 'reus van een mens'
- niet te vatten in een paar slagzinnen -
daarvoor was hij te veelzijdig...
Straks zullen de kranten zijn overlijden blokletteren... Het is voorbij voor Frans. Maar Frans Croes zal voor eeuwig in het collectief geheugen van deze stad opgeslagen worden.
Ik breng hem eer met één van de mooiste foto's die de laatste jaren van Frans is genomen. Hij komt van de talentvolle fotograaf Filip Meutermans, die onlangs blogger werd.
Ik was stellig van plan één van deze weken bij Frans langs te gaan, voor een gesprekje dat kon leiden tot een topic op Mechelenblogt. De eerste contacten waren gelegd. Het was nu of nooit, want Frans was erg sukkelachtig geworden, en ziek.
Hiervoor is het nu te laat. Ik zal metFrans ooit elders deze babbel moeten voeren. Ik ben er een beetje stil van...
Mijn broer heeft een kunstwerk van Frans: 'Opstijgen naar het Licht'. Ik zie het zo voor mij. Ik gun Frans deze tocht naar het Licht - waar dan ook...
Goeie reis Frans!
Op maandag 14 maart onting ik nog een mailtje van Frans,waarvan ik de laatste zin met jullie wil delen.Die spreekt boekdelen "En toch ben ik er zeker van dat wij elkaar nog wel zullen ontmoeten Jackie.Trachten vol te houden en niet ophouden met ademen hé!
Dag Jackie
De Frans
Hier is meer informatie te vinden over Frans Croes...
Een kleurrijk beroemd Mechels icoon is van ons heengegaan. Rust zacht, Frans!
Heel droevig nieuws,
11 dagen geleden ben ik nog langs zijn plekje gereden per fiets en vroeg ik me af hoe het met Frans was.
Deze post uit 2008 kondigde nog zijn laatste tentoonstelling aan http://www.mechelenblogt.be/2008/07/de-laatste-expositie-van-frans-croes
Rust in vrede Frans Croes.
Als ik weer op 't Zennegat langsloop, hopelijk dikwijls en nog lang, dan is het een beetje verweesd. Met Frans was het heerlijk keuvelen aan de grote ronde tafel, uren lang.
Met Frans sterft een stukje Heffense geschiedenis. Het Zennegat zal nooit meer hetzelfde zijn.
"Lopen, je hele leven lang" hangt nog steeds aan de muur bij mijn zuster, die heel goed bevriend was met Frans, in de tijd van Den Herten Aas.
Heel droevig nieuws.
Kippenvel... Ik heb hem het voorbije jaar enkele malen ontmoet. Men vertelt me dat hij enkele dagen geleden nog lentekriebels had. Hij wilde nog eens een pint gaan drinken in Den Akker. Hij heeft de lente niet gehaald... Hij verdient een passend eerbetoon.
Frans is zaterdagochtend niet meer wakker geworden en overleed in de nacht van 18 op 19 maart ipv de nacht nadien.
Toen Frans in 2008 een laatste keer een tentoonstelling wou houden vroeg hij ten einde raad met aandrang om hem te komen helpen om de tentoonstelling op te zetten. We zijn toen ijlings naar het Zennegat gefietst. Het was een hele klus om de grote zware doeken uit hun 'depot' aan de muur te krijgen. Alles zat bovendien onder roet van een frituurketel die oververhit was geraakt. Frans zuchte en knorde door de ademhalingsproblemen. Enkel maar aanwijzen waar elk werk diende te hangen was tergend veeleisend voor hem. Toen reeds zei hij dat z'n einde nabij was. Enkele jaren voordien had Frans nog een laatste reeks aquarellen en tekeningen gemaakt, ook dat lukte niet meer.
Telkens wanneer Frans in de spotlight stond werd hij omringd door vele 'vrienden', maar de populariteit van de gevierde kunstenaar stond in schril contrast met de eenzaamheid buiten die spotlights. Het lot van een geprezen kunstenaar is niet te benijden ook Frans zag het vaak niet meer zitten. Nu heeft hij de rust gevonden waarnaar hij vaak zo verlangde.
Frans is door de jaren heen vergroeid geraakt met zijn huurwoning, het werd een monument op zich - de thuis van Frans. Helaas, ook dit zal wellicht spoedig uitgewist worden.
frans croes...vader van de kabouters, ludiek-dissidente ankerfiguur van den herten aas, mede-gangmaker van talrijke evenementen in en om de vismarkt-haverwerf, leuke kroegbaas, kameraad, vriend eigenlijk....stilletjes uitgeblust...
gelukkig heropgevist voor " niet van gisteren"..., en herinnerd door velen...
Bedankt voor het podium...voor de leuke momenten...voor de pint af en toe...tot aan de toog later !
x
sjarel van den bergh
"Opstijgen naar het Licht " is opluchting na lijden.GENIETEN IS DE BOODSCHAP
Dank, Frans. Ook bij ons blijf je gewoon "hangen"
Een van de laatste vertegenwoordigers van een periode en een levensbenadering die de dag van heden precies nooit bestaan heeft. Mensen die niettegenstaande ze door velen als bizarre zonderlingen werden bestempeld, in wezen heel dicht stonden bij het werkelijke leven en met vallen en opstaan steeds weer een dimensie van schoonheid gaven aan hun vluchtig bestaan.
Dag Frans, slaap zacht x
Aan Frans:
In de loop van 2002 schreef ik onderstaand stuke proza in Brandpunt, het contactblad van de Koninklijke Mechelse Fotokring:
Tentoonstelling Frans Croes
Een tijdje geleden had ik via E-mail een uitnodiging gekregen gericht aan Natuur- en Kunstliefhebbers, voor het bezoeken van de schilderijententoonstelling op initiatief van de Stichting Frans Croes.
Het werd stilaan tijd eens naar het Zennegat te fietsen, de laatste dag zou immers 24 augustus zijn. Om van uitstel geen afstel te maken besloot ik mijn stalen ros van stal te halen, waar het wegens de al te grote warmte van de laatste weekends was blijven staan. Na een paar honderd meter voelde ik het melkzuur al in de kuiten kruipen. Via de Vaartdijk ging het krampachtig naar Battel. Na een korte pauze aan de werken aan de sluis dan maar verder gepuft, de putten met plassen vermijdend vanwege de zondvloed van de vorige nacht. De zon kwam er nog een schepje bovenop doen. Zo kwam ik - de tong bijna over de grond slepend - aan het sas van het Zennegat terecht, waar eveneens grote werken aan de gang zijn. De sluisdeuren worden er vervangen. Dat bleek hoognodig, het water stroomde er de laatste tijd met beken door de spleten.
Het Zennegat beschrijven zou een open deur intrappen zijn, de meesten van ons kennen het wel. Als je je geheugen eens wil opfrissen, sla er dan het Brandpunt 2000/2, 3 en 4 op na. Wie over internet beschikt surft meteen door naar de website van Frans Croes( zie onderaan dit proza), zo weet je meteen waar de kat gebonden ligt!
Even bekomend van de tocht … nogal bezweet verkoeling zoekend onder het afdak van het huisje nr. 14 met de regenboog. Met rinkelende bel binnenstappend verwelkomd door de galeriehoudster van dienst, Dinah Vellekoop, die me meteen een catalogus in de hand stopt en me uitnodigend op mijn gemak stelt. Nadat ik me bekend maak als lid van de K.M.F., herinnert ze zich enthousiast de tentoonstelling welke de kring daar juist 2 jaar geleden hield.
Ik had het “rijk” voor mij alleen en kon dus op mijn gemak alle werken in me opnemen. Meteen vielen me de pentekeningen op van een aantal bekende en minder bekende plekjes. Zo werd ik even later naar de bovenverdieping geloodst via de achterkeuken, waar ik meteen ondergedompeld werd in de sfeer van mijn grootmoeders keuken met stoof en kolenbak en de eenvoudige inrichting, waar onze voorouders – wisten ze beter - tot hun tevredenheid het mee moesten stellen.
Op de bovenste verdieping een eenvoudig, gezellig ingericht atelier, met werken daterend vanaf 1986 tot 2000. Zo merkte ik een evolutie in Croes‘ werken met esoterische inslag, de meisjesfiguren en abstracte voorstellingen, naar mooie pentekeningen van het Zennegat en omgeving.
De trap afdalend werd ik meteen getroffen door de pasteltinten van de wondermooie, eenvoudige strand- en zeezichten. Pas dan realiseerde ik me dat de keuken tevens fungeerde als tentoonstellingsruimte. Ook de 2 schilderijen met zandstorm trokken mijn bijzondere aandacht, niet alleen door de eenvoud maar de door de uitstraling van het bruinoranje en het hete zandgele koloriet.
Fel onder de indruk heb ik nog een boompje opgestoken met Mevrouw Dinah over de overeenkomsten en verschillen tussen fotografie en schilderkunst. Wat dit betreft weet ik dat de meningen fel verdeeld zijn naargelang het gezelschap. Wie zich waagt in een dispuut tussen fundamentalistische partijen riskeert er bekaaid van af te komen. Laat het me eenvoudig stellen: Je hebt het of je hebt het niet, en dit aan beide zijden. Beiden, schilder en fotograaf, laten zich imponeren door het onderwerp, de kleur, de lichtval, het in beeld brengen, om van de compositie maar te zwijgen. Het materiaal verschilt, het resultaat is wat telt. De rest moet je overlaten aan de kritische beschouwer.
Nadat ik mijn emoties even verwerkt had door ze neer te pennen in het gastenboek, verliet ik het Zennegat met een andere kijk op de omgeving. Vederlicht peddelde ik terug naar de thuishaven. Was het omdat ik wind in de rug had, of vanwege de esoterische uitstraling van het nr. 14 aan het Zennegat?
Dank Frans en Dinah voor de fijne zondagnamiddag.
Eddy, 1 september ‘02
Mijn foto-moment en kunstbabbel aan tafel met hem, zal me eeuwig bijblijven.
Zo beschreef Frans onlangs nog zijn leven op zijn Facebookprofiel:
'Ik maakte de oorlog nog mee en werkte een tijd in de meubelindustrie als sculpteur, en was negen jaar lang de Godfather van de Mechelse subcultuur toen ik staminee Herten Aas openhield. Nadien werd ik tot op vandaag kunstenaar, eerst als tekenaar, daarna als schilder. Ik leef nu al dertig jaar aan het Zennegat, een stil vredig plekje waar maar enkele huisjes staan. In 1991 werd ik ziek en deze ziekte, 'emfyseem', is nu levensbedreigend, maar ik ben een optimist en voel me niet ziek..
Heb het leven lief mensen, want het is zo uniek...'
Zelfs voor mensen die hem niet in persoon hebben mogen kennen een bron van inspiratie.
Dag Frans,
RSPCT!
Vrijdag was Frans nog even op facebook en vandaag is alles over en uit. De jaren '70 spelen weer door mijn hoofd, het lijkt wel een film.
Frans, je was een van de grootste of moet ik zeggen bekendste Mechelse kabouters. Nadien ging het in vlagen tot je rust vond in 't Zennegat. Het Zennegat is ook je eindstation geworden en nu heb je de tocht naar die andere kant gemaakt. Slaap zacht Frans.
benieuwd naar "handjes" in het straat beeld...
Ahn den herten aas. Het was er dikwijls koud en het stonk er altijd naar verschaald bier en rook. Frans Croes stond er met een monkellachje achter de toog. Dikwijls was er weinig volk. Maar soms kon het heel gezellig worden; vooral als op vrijdagavonden (denk ik toch) herman de coninck zijn gedichten voorlas. Hij was toen nog niet met de zus van jan somers getrouwd.
bron, ideeën en instructies ;-)
bedankt, bg... I owe you :-)
Herten Aas was Frans Croes. Frans Croes was Herten Aas. Innemende cafébaas, oog en vooral oor voor Jan en Alleman. Steun en toeverlaat, as for males as females – jong en oud. De hele Vlaamse artistieke scène uit de jaren zeventig kwam er over de vloer. Lieden van de meest diverse allooi. Extreem-rechts bijvoorbeeld ook. Herinner mij nog hoe ene Ludo V. & consorten er steevast boel kwamen zoeken en Frans die gasten met een kwinkslag kon ontwapenen. Herten Aas of Frans Croes was ook: er reeksen pinten bestellen en de rekening samen met je liefdesverdriet laten opschrijven. Discretie verzekerd. Vrolijke Frans, graag in ‘t volk en in ‘t plezier.
Zijn duistere kant was mij minder bekend en slechts bijwijlen zichtbaar: zijn zware alcoholverslaving waardoor hij op jonge leeftijd volstrekt impotent zou zijn geworden. En daardoor danig overhoop kwam te liggen met zijn sexualiteit: de prachtigste vrouwen uit zijn dromen te kunnen bevredigen werd tot zijn allerlaatste snik een obsessie.
“Wat vind je van mijn vriendinnetje?”, vroeg hij mij toen ik hem in januari jongstleden thuis ging bezoeken. Op zijn tafel lag een bloedmooi halfbloedmeisje van pakweg tweeëntwintig in een witte jurk, strak rond haar vormen. Haar foto. Ze had belet gegeven en was niet op het rendez-vous verschenen, zo verduidelijkte hij meteen.
Een kunstenaar was hij voor mij niet. Hij had een vaste hand en kon goed tekenen, illustreren en vormgeven, maar daar hield het ook op. Ik vond zijn zelfbenoemde kunst nietszeggend, banaal, zelfs pure kitch.
En jammer. Tijdens zijn laatste levensjaren was hij niet meer te pruimen. Oude knarren en hun pruimtabak. Beurk! Eenzaam, verbitterd, zin in niets meer. Hoe hij zijn werk nog probeerde te slijten aan prijsjes “vanwege zijn dodelijke ziekte” was ronduit gênant.
Maar Francis Gobelet – die guitige geuzennaam uit zijn zotte Kaboutertijd – zal ik graag blijven koesteren. Je t’embrasse, Francis! Et maintenant je pleure.
Dat Frans Croes alles behalve een gewoon mens was, mag wel blijken uit de bovenstaande bijdragen. Hij kon inderdaad soms erg klagerig uit de hoek komen, en was geen gemakkelijk iemand. Anderzijds was hij een utopisch idealist, die er toch maar mooi in geslaagd is om 'zijn' Zennegat te behoeden als natuurgebied.
Dat hij, zoals Luc Swinnen beweert, géén kunstenaar was, wil ik toch betwisten. Ik wil hier niet gaan beweren dat hij grote kunst met een K voortbracht, maar banaal en kitscherig lijkt me een te negatief oordeel.
Zijn tekentalent was onmiskenbaar en zijn zin voor symboliek eveneens. En vooral, als er iets van Frans een artiest maakte, dan was het zijn levenswijze die geheel en al in het teken stond van zijn kunst. Hij was een 'artiste pur sang', een 'artiste bohémien' zoals die vandaag de dag amper nog bestaan.
Frans, teken nog vele mooie regenbogen op het palet van de hemel.
Een icoon als Frans mag niet vergeten worden. enkel jaren geleden ging ik met mijn familie op een zonnige zomerdag eens wandelen en bezochten we Frans met zijn schilderijen in zijn kleine huisje. Iets dat toch een diepe indruk op ons maakte.
Eigenlijk is dit voor de stad de unieke plek om een Frans Croes museum van te maken, daar waar de schilder leefde en werkte, met het zicht op het zennegat en de unieke sfeer die het uitademd. Er zal werk aan zijn, want het was duidelijk dat het leven van een artiest niet altijd over rozen loopt.
Rust in vrede heer Croes,
Ik leerde u kennen begin jaren tachtig toen mijn broer hans bij u een zomercursus kwam volgen, ik deed daar spijtig genoeg nooit aan mee. Hij kocht toen een werk van u, nog steeds gekoesterd in dezelfde verpakking als toen, hij heeft schrik dat het zal verbleken wannneer het contact maakt met de zon.
Verleden jaar bezochten mijn vriendin en enkele collega's van haar u in uw huis: "Schoèn blondje" wist ge toen nog over haar te zeggen denkende dat ze u niet zou horen. Ik weet dat u van 't leven genoot en ik ben zeker dat u van't leven na het deze zal genieten.
Ooit ontmoeten we elkaar wel weer, wanneer ik de laatste reis aanvang en ditmaal zal ik oud en wijs genoeg zijn om die zomercursus alsnog te komen volgen bij u.
Met hoogachting,
Peter Haesendonck.
Indien iemand ons kan informeren over de begrafenis horen we het graag.
William
Ik leerde Frans kennen toe er voor hem een verjaardagsfeest georganiseerd werd in Heffen. 't Was inderdaad een rare kabouter! Nadien kwamen we elkaar nog wel eens tegen en kloeg hij al wel eens zijn nood, over zijn lief die er vanonder gemuisd was, over zijn longemfyseem dat volgens hem niks te maken had met het aantal pakjes sigaretten dat hij rookte, maar te wijten was aan giftige verven... Maar vooral babbelde hij graag over "zijn" Zennegat.
Hij was misschien geen Rubens of Van Eyck, maar er zat toch wel een beetje Van Gogh in. En een beetje Pietje Bell, en een tikkeltje Tyl Ulenspieghel ook.
@ Luc Swinnen, ik vond het ook een beetje zielig dat hij op het einde "uitverkoop" hield. Niet zo zeer voor hem, maar voor de maatschappij, die zo'n mensen letterlijk bijna laat verhongeren. Ik beken, ik heb ook een doek van hem gekocht, voor mij een vorm van rechtstreekse hulp aan iemand die toch feitelijk te fier was om te "vragen" én het past in mijn interieur ;-) dus we waren alletwee content.
Er zijn wereldberoemde kunstenaars uit Mortsel die niet beter zijn dan Frans was, alleen was Frans niet commercieel en kreeg dus geen miljoenen voor zijn werk. Hij zou het niet gewild hebben ook niet. Hij zat liever in zijn Zennegat en droomde over de vrouwtjes in plaats van over geld. Ik wens hem een hemel met 70 knappe dames die hem vertroetelen... Santé Frans!
Frans,het was een mooie tijd,spijtig dat onze glorietijd moest verbleken, maar dat zal t leven zijn denk ik??Ik had nog s willen passeren maar tja, nooit van gekomen, nu is t te laat,spijtig.Maar ik zal t zeker laten weten aan die Nederlandse meid die wij eens bijhadden en waarop je onmiddelijk verlekkerd was,(tot haar grote schrik,hihihi) RIP amigo
Ook ikzelf behoorde , zeker in het prille begin tot de regelmatige bezoekers van de Herten Aas. En Frans en ik hadden op vele gebieden een totaal andere politieke visie, maar allebei waren we overtuigde geesten wanneer het de minderen van de maatschappij betrof. En Frans en ikzelf verstonden mekaar, respecteerden mekaar over alle verschillen heen. Voor velen ben ik dus extreemrechts en voor diezelfden zou Frans links zijn, maar wat is een woord? Frans was sociaal bewogen en met toch eerder een anarcho-trekje en daar raakten wij mekaar in vriendschap:-) Frans was klaar met het leven en accepteerde het onvermijdelijke, wat niet iedereen gegeven is!
Eddy, ik kan er niet over meespreken maar als ik dat hier zo lees, was Frans dan wel links ? Of was hij wel rechts ? Of was hij misschien een gewone Vlaming ? In ieder geval zal ons heer hem wel ergens opvangen. Rust in vrede.
Frans Croes liet zich niet 'gebruiken' door het commercieel circuit, schoffeerde arrogante galerijhouders, had lak aan de super artificieel opgefokte kunstbussiness. Het creëren van een naam met dikke verkoopcijfers in kunst is van a tot z opgezet en gemanipuleerd door makelaars, niets is zo opgeklopt als de kunstsektor. Er zijn altijd genoeg snobs die een duur klinkende naam in hun villa willen hebben hangen. Met dit wereldje dreef Frans de spot. Als je zijn werk wou kopen, deed je dat uitsluitend omdat het je aansprak, wat de zogezegde kunstcritici ervan dachten... tja men moest onnozel genoeg zijn om oren te hebben naar een suffe kunstcriticus.
Frans Croes was in zekere zin anti politiek ingesteld, een soort pacifistische anarchist. Ik was soms verbaasd hoezeer hij de traditionele linkse politiek verafschuwde: hij vond dat huichelaars, hypocrieten... Hij had een zeer realistische kijk op maatschappelijke problemen, klonk soms extreem rechts, maar dan ook weer met verbittering dat politiek te gecompromiteerd was om enig probleem op te lossen, diep teleurgesteld in de zogezegde democratie, dat zeker.
Frans Croes is nooit een commercieel product geworden. Indien ik gratis zou mogen kiezen tussen enkele gratis Picasso's en enkele werken van Croes zou ik wellicht die van Croes kiezen. Picasso zou ik direct verkopen om niet langer op die lelijke dingen te moeten kijken. Eigenlijk zijn mensen toch goed zot, miljoenen betalen en dan nog op een lelijk schilderij kijken omdat het van een dure naam is. Geef mij dan maar een werkje van Croes dat me wel aanstaat ;)
Frans ,
ik zal je altijd blijven herinneren als een artiest , ik heb vele pentekeningen en schilderijen van jou gezien , en de ene overtrof de andere.
Je was een toffe pee ,en ik heb enkele keren e paar pintjes met je gedronken in't Bergske en vroeger bij Maurice en Wis aan't Zennegat.En dan maar over alles en nog wat klappen,was echt een toffe tijd .
Ik kwam al vanaf 1970 op het Zenngat , dus heb daar nog wel legendarische personen leren kennen , maar jij was zeker niet de minste !
Tot ooit.................
@Polle, voor velen (snobs) is kunst wat voorgeschreven/omhooggeprezen wordt door de zogenaamde "kunstpausen". Maar voor u en voor mij is kunst wat ik graag zie en kan aanvoelen zonder veel uitleg van derden. Derhalve was Frans voor mij WEL een kunstenaar:-)
Lieve Frans, ik heb je leren kennen als vrijwilliger bij het palliatief netwerk Mechelen en heb het genoegen gehad je verschillende keren te komen bezoeken. Samen hebben we nog geprobeerd wat orde te scheppen in je archief. Verleden jaar zijn we nog iets gaan drinken in den Akker en heb je mij een deel verteld van je turbulant leven, want geleefd, dat heb je wel gedaan. Ik hoop dat je daarboven mag roken en dat er veel vrouwelijk schoon is. Ik zal je nooit vergeten, slaap zacht xxx
Frans Croes was naast een zeldzaam gevoelsmens tevens een 'Kunstenaar en Kunstminnaar' in hart en nieren. Uit z'n ganse wezen stroomde het bloed van de emoties merkbaar als hij over z'n werken sprak. Dan werd hij als het ware transparant en kregen zijn werken een dimensie meer toegevoegd. Hij had ook graag dat je over z'n kunst sprak. Dan bloeide hij open als 'n lentebloesem en werd Frans een open dichtbundel met poëzietjes waarvan je elke letter proefde. Vaak kreeg hij ook vleugels en tilde hij me op, op weg naar zijn wereld vol dromen en fantasieën. Zijn filosofische kijk op alles wat hem omringde, kortom, zijn persoonlijk denkvermogen mocht ik graag met hem delen. Ik werd daar stil van. Vooral in zijn laatste werken kwam zijn 'openbaring van het loslaten' goed tot uiting. Althans, zo voelde ik het aan. Dat Frans niet altijd au sérieux werd genomen is me niet vreemd. Maar als ik mag kiezen tussen een bv. Luc Tuymans of Frans Croes, dan is m'n keuze vlug gemaakt. Voor mij staat Frans er torenhoog boven. Het ouevre van Frans Croes is volledig, op zoek naar volmaaktheid. Daar is hij wonderwel in geslaagd. Nu heeft hij z'n rust meer dan genoeg verdiend. Het Zennegat en iedereen die je zo graag omringden zullen je nimmer vergeten. En je kunst... dat leeft verder in stilte. Bedankt Frans.
Lieve Frans,
Zoveel meegemaakt in den Herten Aas, mijn jeugd heb ik daar samen met jou beleeft , nu verlies ik er een groot stuk van.
Lieve , lieve Frans, nog een dikke zoen en bedankt voor al die toffe jaren!
Het ga je goed, daar ben ik zeker van.
Nin
Morgen wordt Frans begraven in intieme kring, om 13u30 op het stedelijk kerkhof. Zo had hij het zelf een paar jaar geleden vastgelegd...
Zijn hele oeuvre schenkt hij aan de Erfgoedcel van de stad. Zij woning had Frans graag omgebouwd gezien tot een museum van zijn werken. Dat laatste wordt nog bekeken door de stad...
(bron GvA)
@ Jan Smets: in de huurwoning van Frans was men echt in de sfeer en bij de authentieke Frans Croes. Niemand die de dag van vandaag zo nog zou willen wonen, tijdloos en zonder nulpunt, de woning is een kunstervaring op zich. Ik denk me te herinneren dat één van de gidsen, toezichters van het hof van Busleyden, verhuurder of familie van de eigenaar van de woning was... een gebouw met een geladen verleden. Dreigt de sloop of slaagt de stad erin het biotoop van één van z'n markante figuren te beschermen? Frans slaagde erin het Zennegat te beschermen, zijn woonst is zowat het hart van het gebied. Een uitdaging voor de stad.
Ben even in mijn foto-archief gedoken, en vond deze terug ...
Dank u Sjarel voor de afbeelding van de hand.
Het door u gevraagde en door Frans Croes welverdiende eerbetoon hangt aan mijn raam.
Een Mechelaar, formerly known as Baloe
Op Flickr vond ik nog dit mooie eerbetoon terug door ghislain D
Frans Croes was nog minder een levenskunstenaar, zoals vandaag her en der te lezen valt. Buikloop van het woord alleen al. Op z'n minst dan toch in je eigenste levensonderhoud kunnen voorzien - een even eigenzinnige als originele manier. En niet gedurende méér dan de helft van je leven in de steun gaan lopen bij het OCMW. Moedèèr!
Een passende hulde door zijn vrienden van het eerste uur op zaterdag 30 april - het zou zijn 75ste verjaardag zijn geworden - is in de maak.
Luc Swinnen
Dikke kus Franciscus
Hello Frans,
Ik liep je deur niet plat maar als ik langs kwam was het tof. Genieten van je werk en van een babbeltje, al was het soms een 'zagertje'. Eén keer wou/kon ik een werk van je kopen maar ik was te laat voor dat doek met die handen die een kindje droegen. Jammer.
Het gaat je goed. Paule
Hey Frans ,
40 jaar hebben we babbels gehad . Alle mogelijke aspecten van leven en laten leven en jouw leven kwamen aan bod.
Jouw schilderij" à la Spilliaert " de vibraties van onze contacten. Een blijvend monument van jou tot aan mijn dood. ( je vond het zelf wel geen hoogvlieger )
Ja man ! De tiran in jouw leven , de sigaret, heeft je er dan toch onder gekregen.
Rust in vrede !
Rina
Dag Frans,
What a life, what a friend !
we hadden oze tegenstellingen maar we vonden mekaar telkens weer.
Den Aas
In 't Ven daar hadden we veel geluk hé man, daar verdween spijtig genoeg onzen Aas (ons geheim) in de vlammen.
West End
't Zennegat
onze blablabla
onze sporadische ontmoetingen ver van 't Zennegat al wandelend toen nog,
de mails die ik je laatst nog stuurde uit Tsjechie zonder dat ik dit wist,
Vriend van mij, van Vera ook,
we houden van je,
E en V
hopelijk zie je nu terug meer volk dan de laatste jaren, enkel de echte vrienden zullen je trouw blijven, ik lees veel kommentaren hier, wie koestert jou echt in hun HART ?
als ik je huis binnengleed,met schroom,uw leelruimte met al zijn verhalen even te beleven!
tot zelfs de gebloemde vloer,vertelde mij 'tverhaal van duizende voeten!
een trap die kreunt onder de jaren!
al uw kunstwerken,die vrushteloos wachten op ogen die begrijpen!
de schepper van deze kunst, ligt stil in de donkere kamer!
kijkt naar de rode gloed van de kachel--hij ondergaat bewust zijn pijn!!
en de zon die wanhopig wil binnensluipen!!
in zijn half gesloten ogen, kijkt hij door zijn getraliede wimpers --en---
't leven rolt langzaam voorbij!
en plots is daar die duif--nieuwsgierig--is hier nog leven te bespeuren??
ogen gaan open,zijn blikken strelen zijn potloden,kijken op een boeiend verleden
het schrille geluid van de bel geeft het sein dat ik naar buiten kan
de zon op mijn gezicht!!de wind in mijn haren!!
de wilde geur van de vissen in 't zennegat!!!
zuchtende bladeren,die uiteindelijk de veilige takken moeten lossen!
kreunen melancholish onder mijn voeten!!
de blauwe lucht,als een onzichtbare mantel mij omarmt--optilt--vleugels geeft!!
héél intens beleven--van te mogen leven!!
ach Franske--in dankbaarheid!!
alles gevangen in één traan!!!!!!!!!!!!!!!!!christiane