Foto Gimycko
Dat het Internet een schat aan beelden en tekstmateriaal bevat moeten we de doorwinterde blog-en flickerfreak niet vertellen. Dankzij de mogelijkheid van het uploaden ontdekt zowel de Mechelaar als de Niet-Mechelaar hoe mooi Mechelen eigenlijk is.
Maar ook het Oude Mechelen wordt ontdekt door oude prentkaarten, foto’s en teksten die op het Net worden gezet. En tegenwoordig natuurlijk ook door filmpjes.
En na weer eens een avondje surfen (of is het suffen) op dat grote internet, ontdekte ik zonet (alweer) een pareltje.
De Vriendenkring van de Administratie (aka elpagador) heeft een tweetal filmjes op Youtube geplaatst die ons aller miliciens in volle voorbereiding laten zien in… de Mechelse Dossinkazerne.
Niet alleen hun aankomst in de Kazerne, maar ook de lichamelijke oefeningen op het binnenplein, de militaire oefeningen, de opleiding tot dactylo, de parades door de Mechelse binnenstad en het vertrek naar hun latere eenheden.
Wie de twee filmpjes effe uitzit (2 x 15 minuten) ontdekt het Mechelen van de Jaren Zestig. We merken de Kazerne, den Toren, de Grote Markt met al zijn gebouwen en ook (heel kort) de Kommissenôôze.
Volgende tekst begeleidt beide filmpjes :
"...Het Centrum voor Administratieve Dienst (CAD) was van 1948 tot 1975 in de Dossinkazerne te Mechelen gekazerneerd. Deze reportage werd gedraaid in 1960. Door omstandigheden is de geluidsband verloren gegaan. Meer informatie over het CAD vind je op de website van de Vriendenkring van de Administratie www.elpagador.be..."
Dus ben ik even wezen surfen op elpagador.be en daar vind ik volgend stukje geschiedenis :
Verhuis naar Mechelen
Einde 1948 werd de school overgebracht naar Mechelen waar ze oorspronkelijk slechts één vleugel bezette van de Generaal Dossin-kazerne, een eerbiedwaardig gebouw daterend uit de Oostenrijkse periode van de Nederlanden (1756).
Korte tijd later werd onder de benaming "School der kaders Betaalmeesters en Secretarissen", de school ook belast met de vorming van reserveofficieren en -onderofficieren van de Administratie. De reserveofficieren van administratie die vóór de oorlog 1940-1945 gevormd werden, kregen er een bijscholingscursus ten einde ze op de hoogte te brengen van de hervormingen die in de financiële administratie ingevoerd waren. Bovendien werd ook de opleiding van keuronderofficieren-secretarissen toegewezen aan de school.
In juni 1950 nam Majoor Militair Administrateur Jacobs het bevel over van Kolonel Militair Administrateur Van Halle, en ontving tegelijk een nieuwe opdracht. Aan de school diende een opleidingscentrum voor financiële diensten toegevoegd, belast met het inlijven van rekruten bestemd voor de administratieve diensten van het Leger.
Verder moest een speciale individuele opleiding gegeven worden aan de bedienden en bovendien dienden er dactylo’s gevormd te worden voor de Staven en Diensten.
Om dit programma te kunnen uitvoeren werd uitgekeken naar nieuwe gebouwen. Gelukkig kon in juli 1951 met het vertrek van de "Dienst voor de Vereffening der Achterstallen", een overblijfsel van de oorlog 1940-1945, de volledige Generaal Dossin-kazerne in gebruik genomen worden.
De omvang van de effectieven (+/- 600 leerlingen en +/-200 man kader) rechtvaardigde dan ook het ter beschikking stellen van een tweede kwartier. Toen de Ordonnanceschool in 1952 de kazerne Generaal Delobbe verliet, nam de school dit gebouw eveneens in om de logementproblemen op te lossen.
Op 8 april 1952 werd de oude benaming "School der Kaders Betaalmeesters en Secretarissen" vervangen door "Centrum voor Administratieve Dienst" (CAdm Dst).
Alleen al in de periode van 1949 tot 1962 werden in het Centrum voor Administratieve Dienst te Mechelen, 15000 gewone miliciens, 750 kandidaat reserveofficieren, 5000 kandidaat reserve-onderofficieren, 700 beroepsofficieren, 8000 beroepsonderofficieren en 150 kandidaat gegradueerden van het actief kader gevormd.
Op 21 juli 1963 werd door de stad Mechelen het peterschap aanvaard van de eenheden van het garnizoen Mechelen.
De vorming van de eerste sessie kandidaten BM Administrateurs, Secretarissen en Bibliothecarissen nam een aanvang op 20 april 1964.
In oktober 1969, op de jaarbeurs der Vlaanderen te Gent, lokte het Centrum voor Administratieve Dienst veel belangstelling van publiek en pers op haar stand met de "Audiovisuele typaanleermethode".
Op 29 augustus 1972 om 21.30 uur brak een brand uit in de Sint-Romboutskathedraal. Door de spontane hulp van de militairen van het garnizoen Mechelen kon een ware ramp vermeden worden en bleef de schade tot een minimum beperkt. Tot en met 31 augustus werden deze manschappen ingezet om de kerk te reinigen, het meubilair terug te voeren, de kunstschatten te verzamelen en veilig weg te brengen.
Einde 1973 werd het opleidingscentrum en de compagnies bedienden en typisten afgeschaft. Voortaan zouden deze laatste gevormd worden in het "Opleidingscentrum van de Transmissietroepen" (OC TTr).
Verhuis naar Peutie
…
Hier een link naar beide filmpjes :
- Deel 1
- Deel 2
Enjoy
Leuk filmpje uit de oude doos. Ik moest wel twee keer kijken, want sommige delen van de film moeten omgedraaid worden. De Keldermansvleugel van het stadhuis staat hier bv rechts op het beeld.
Allez, de Administratie en Dactylo van ons aller ABL huisden dus in de Dossinkazerne en de Logistiek zat in de Baron Michelkazerne.
Correct me if I'm wrong.
En beide detachementen zitten nu samen in Peutie, of zoiets ?
Was in 1962 "hotelgast" in de Dossinkazerne (3 maand) daarna mutatie naar Soest.
@ Gym, indien den Alz me nog niet volledig in zijn greep heeft, meen ik mij te herinneren dat de Baron Michel een TTR kazerne was en dat de Administratie zich ofwel in de Dossin of in de Lobbe bevond.
@ Jos, vermits ik van 7 feb 1962 tot 27 jan 1963 in het 5e Linie te Soest heb vertoefd maar je daar nooit gezien heb, vermoed ik dat je er een jaartje naast zit en dat het 1963 moet zijn. Eens in je militair zakboekje neuzen...??
Zonder al te veel pretentie kan ik het volgende er aan toe voegen.
Baron Michel fungeerde als opleidingcentrum voor de transmissietroepen voor heel het Belgisch leger. De mannen van de radio, de lijnleggers, en de admininistatieve diensten. De communicatie tussen diverse legereenheden verliep in hoofdzaak via radioverbindingen via Morse taal, punten en streepjes dus. Ook de veldtelefoon speelde nog een rol, daarom die lijnenleggers. De opleiding duurde vier maanden voor Vlamingen en franstaligen en daarna werd ingescheept, vooral naar Duitsland. Bezzetingstroepen noemden ze dat.
De Dossin kazerne fungeerde als opleidingcentrum voor onderofficieren voor alle Belgische eenheden van de landmacht. Luchtmacht en Zeemacht was ergens anders.
Tot daar een getuige die bewoner was van de Baron Michel van begin April tot einde Juli 1956.
Nog een ding vergeten. Om te verhinderen dat Waalse en vlaamse bleus tijdens de weekends mekaar in de stad tegen het lijf zouden lopen werden ze beurtelings naar huis gestuurd. Ook toen al was er str.nt aan de knikker. In de kazerne was er geen probleem, daar was het bewind muurvast in handen van Waalse baronnen.
In deel 1 van het filmpje is op 2:25 nog een mooi sfeerbeeld te zien van de tijdelijke stationsuitgang ten tijde van de opbouw van het huidige station
En in deel 2 vanaf 7:13 kan je in hoe de omgeving van de "Commisiehuizen" er toen uitzag
En op 11:58 in hetzelfde deel het smeedwerk op de Veemarkt rond Vadderik en de vervallen gevel van het College!
Tof tijdsdocument die 2 filmpjes. 'k Heb ze gedownload, achter elkaar "geplakt" en er een DVD van gemaakt. Wat een circus vóór de Dossinkazerne. Het leek bijna de aflossing van de wacht aan Buckingham Palace...
@Roger Kokken: en de verloren gegane geluidsband weer aangevuld met zelfgeuite studiokreten als:
"pour le défilé, direction centre de la ville, en colonne par trois, Voorwaarts mars"!
;-)
Een voorzichtige schatting zegt me dat die opnames dateren van rond 1958-1959.
Opvallend dat er wel redelijk veel aandacht werd besteed aan de beperkte aftiteling (meer dan 1 minuut).
En ja Jokke, à gauche, à droite, repos sur place, garde à vous, présentéz l'arme et pour les flamands la même chose :-).
Roger, de kerk van Walem zien staan ? Maar nu in alle ernst, terug invoeren dat ding.
En nu is het tijd voor de straffe soldatenverhalen.
Heeft er iemand het plein van zijn kazerne moeten schrobben met een tandenborstel ?
;-)
Gim, zo straf zijn die verhalen niet.
Dat begon al bij de aankomst in den Baron Michel. Ge hebt dat in het filmke kunnen volgen. Het allereerste wat ge kado kreegt was een kleerkast onder de vorm van zo een groene kitzak. In de grote refter was het dan markt met kraampjes links en rechts. Heel langzaam mocht je over de markt lopen met uw kitzak open. En ze gooiden iets van links en ze gooiden iets van rechts en af en toe gooiden ze eens niks. Wee uw gebeente als ge dat niet had opgemerkt want dan kreeg je naar uw hoofd geslingerd : " geen onderlijfje nodig zeker " of " waste gij u thuis ook niet, ge hebt geen zeep ". Mijn latere Limburgse vriend Mathieu, die zijn tandenborstel terug gooide mocht al direkt gaan brommen. Het zou hem de volgende vier maanden niet meer worden vergeven.
Als ik de film zo bekijk werden in de Dossin de kitzakken vooraf gevuld en mocht men ze op de koer uitkieperen voor inventaris. Dus conflicten met terug gooien vermeden. Daarom zou Roger kunnen gelijk hebben met 1958-1959.
Maar laten we bij de les blijven, een wederinvoering, als ware het maar voor één jaartje zou kunnen leiden tot een beter opgevoede jeugd.
@ GL : Allez, ze hebben U daar getemd, in 't Leger !
;-)
Gim, ne vos laat zich niet temmen. Maar ik heb er nog eentje, ook in den Baron, niet Van Zon maar Michel. ' s morgens heel vroeg kamers en trappen kuisen van boven tot beneden. Met water en bruin zeep. Schrobben, aftrekken en dweilen. Rond half acht inspectie door ene met twee latten. Vooraf werd dan een emmer water klaar gezet boven aan den trap en als die idioot dan ergens een pluschke vond dan kreeg die emmer een stamp tegen zijn kont en kon de hele bende terug aan de slag. Ge begrijpt toch dat vanaf dan pluschkes naar de hel werden verwensd maar het had ook een ander effekt, namelijk dat er een zekere vorm van zelfcontrole werd aangekweekt. zou niet slecht zijn tegenwoordig met al die non-discipline bij de jeugd.
Dus nog een argument om het opnieuw in te voeren maar niet voor één jaar maar voor zes maanden maar dan met mogelijkheid op gratis verlenging in schijven van twee maanden. Doen Crembo.
Roger, kerk van Walem nog niet gevonden ?
Wat die taalverhoudingen betreft: ik heb ooit een troep soldaten weten voorbijmarcheren - onder de Sint Rombouts toren en die sergeant riep tweetalig : gauche -rechts, gauche-rechts... Schitterend vond ik dat.
@ Rudi : Ik zie het al voor mij...
;-)
Foto's Gimycko
Nu ik al die foto's zie: de Gidsenbond is jàààren geleden ( voor 1995 ) uitgenodigd een bezoek te brengen aan een eenheid waarvan Mechelen de peterstad is. Vraag me niet welke, maar het ging hem om de Leopards en de kazerne was Leopoldsburg.
Zeer interessant. We konden onder andere op een tanksimulator rijden. Leuk speelgoed. Er werd ook gegeten in de mess officieren in gezelschap van de kolonel en mooi om zien was, wat er gebeurde als de lagere officieren de zaal verlieten. Die kwamen eerst in militaire stijl met groeten en laarzen stampen officieel toelating vragen aan de kolonel om de zaal te mogen verlaten. Dat was wel wat anders dan in mijn tijd (1969-1970) bij de Luchtmacht waar het er wat losjes aan toe ging. Die militaire show heeft me altijd geïmpressioneerd. Ik kijk nog altijd graag naar een taptoe en die mannen moeten perfect in gelid marcheren en drill doen. Trouwens ik deed drill nogal graag, ondanks het feit dat het geestdodend en eentonig is. Maar het effect is wel mooi. Trouwens die piotten op de foto's (zeker die in gevechtstenue) doen het behoorlijk zo te zien.
@rudi: ben je zeker dat het gauche -rechts, gauche-rechts...was dat die sergeant riep en niet "hooi paille" of "foin stro"? ;-)
@ Rudi : En welke rang had hun mascotte ? Onderofficier of Officier ?
;-)
Kazerne Baron Michel Mascotte Pony
Is dat het Belgisch Leger?dat is typical ENGELS
@ LouisUSA : Wat bedoel je met "typical English" ? Bedoel je de Taptoe ?
Ik bedoel,de manier dat zij marcheren,omdraaien, dat stampen wanneer ze stoppen,Dat is veel veranderd sedert de tijd dat ik in "bootkamp " was in Turnhout in 1947.
RARARA
Welke kerk is er te zien in het eerste filmpje van ELPAGADOR. Voor den eerste een stenen pijp.
Louis, niet uit de biecht spreken hé.
@ G.L. Als het gaat over dat korte interieur-shot van een 'kerk', dan denk ik aan de 'kapel' van de Militaire Kring destijds gelegen in de Van Hoeystraat.
G.L. je had het me reeds geschreven (anders zou ik ze misschien niet opgemerkt hebben en nog minder geweten waar ze staat) en daarom swijghe ick stille ende maeck gheen geluyt...
@ J.T. Ik kan u niet anders dan gelijk geven en natuurlijk Sint Rombouts moet ook niet gezocht worden en dan blijft er dus nog één over voor de RARARA.
Ik denk dat Roger het weet.
Dat schiet hier slecht op met de RARARA.
@ Louisfromusa, Beste Louis, nu moogt ge het zeggen want er is niemand anders die wil. Of weet gij het ook niet. Het kan ook zijn dat gij toen al bij uncle Sam waart of van uw moeder vroeger niet zover mocht weglopen. En soldaat zijt ge niet geweest zeker ?
De oplossing van de RARARA, komt einde van deze week speciaal voor u Louis.
GL. Ik ben na de bevrijding met mijn broer naar Antwerpen geweest om mij aan te geven as Vrijwilliger,Maar die namen geen vrijwilligers mee aan,Zij zegden dat zij terug jonge mannen gingen oproepen,Zij roepen mij op In September 1947 en heb een jaar dienst gedaan in Etterbeek.Ik heb nog altijd mijn ontslag kaart. Groetjes ,Louis
O Ja ,ik ben dat bijna vergeten, Ik heb 16 dagen langer moeten dienen ,want ik en een paar vrienden hebben 8 dagen in het Cachot gezeten ( Kompliment van een Korporaal van de luchtmacht ) Die wou zeker aan zijn vrienden laten zien wat hij kon doen,( hij zegde dat wij telaat op straat waren ( wij hadden een vergunning tot Middernacht) toen Hij ons orderde om binnen te gaan gingen wij er nog een biertje drinken,maar daar hadden wij de gelegenheid niet voor,De MP's van de luchtmacht kwam binnen en zegde dat zij ons naar de kazerne moesten begeleiden,die korporaal had hun gezegd dat wij een military bevel niet wou uitvoeren,en onze Comandant geefde ons 8 dagen in de klink, Dat was niet erg plezierig,Zooals ge kunt zien ,IK WAS A JAILBIRD,HAHAHA ,,Louis
Hahaha ! Rare jongen, die LouisUSA !
:-D
RARARA laatste dag. De stenen pijp licht nog steeds op u te wachten.
Ik hebb nog een filmpje liggen van een van de laatste optredens van onze soldaatjes op de Grote Markt,op 21 juli. Daar was toen een actie van de Volksunie jongeren,"Belgie Barst".Ons Bartje staat er ook op terwijl hij over de grond word weggesleept richting binneplein stadhuis.Nu zit hij er binnen !
Was ons Bartje zo ne stoute jongen in dien tijd. Hoe noemen ze die beestjes weer die van uiterlijk veranderen naargelang de wind ? In den tijd dat we soldaat waren noemden ze dat kazakkendraaiers. Moet kunnen. Hou ze dom, we zullen wij ze arm houden. Levens elixir.
@ GL : Hier geen kazakkendraaiers !
;-)
RARARA.
Voor hen die het echt willen weten. In het eerste filmpje van Elpagador kan je bij 9.14 min een glimp opvangen van de kerk van Walem. De oefeningen vonden toen plaats op Mechelen noord daar waar nu het industrieterrein ligt.
Zo zie je maar. Het is nog geen zestig jaar geleden en niemand weet blijkbaar hoe het er daar toen uitzag aan Schalienhoef. Is het belangrijk ? Wel neen.
De pijp gaat dus terug in de kast.
GL, ik heb nog geweten dat het licht vliegwezen daar kwam landen met een Dornier, er was toen veel te doen op dat militair domein (jaren 50).
En tot wanneer werd er nog "geoefend" op het Oud Oefenplein ?
;-)
Gim, dat zal Louisfromusa weten denK ik.
Gim, op het oud oefenplein werd in dien tijd maar met losse flodders in de lucht geschoten. A propos, hebt ge ook zo'n filmkes ven den Baron Michel, daar kan ik wat meer over mee klappen. Die pony da was ne luitenant generaal zoals die van Laken.
GL.Ik weet dat ook niet.Ik weet dat ik en mijn vrienden daar veel gespeeld hebben.
Heb zelf mijn opleiding al radiooperator in de BM gedaan.
Waalse en Vlaamse recruten mochten niet samen op verlof omdat er een zeker percentage in het garnizoen moest blijven. Dit had niets te maken met de flauwe reden die u aanhaalt. Heb nooit enig waalse of flamingantische overheersing gevoeld. Wij waren allen recruut-soldaten.
Dat in de kazerne alles in handen was van waalse baronnen is mij toch niet opgevallen.Onze chefs waren vlamingen en heel correcte instructeurs.
Ik denk eerder dat u een seperatistisch denkbeeld hebt. Ja flaminganten zien nu eenmaal overal spoken. Triestig!
Heel leuk om eens een Belgicist aan de lijn te hebben !
Want ook die zien overal (Vlaamse) spoken.
;-)
BTW :
LdvD, wie verdenk jij hier eigenlijk van een seperatistisch denkbeeld ?
Just2know
LVDV, dan ben jij in een andere BM geweest dan ik en waarschijnlijk ook op een ander tijdstip. Ik spreek van 1956 toen verschillende hogere officieren franstalig waren. Na vier maanden werden enkelen van ons verkast naar de 6 TTR in Bensberg waar we in een Nederlandstalige eenheid werden geplaatst onder een Kapitein van het kaliber " 't Is ik u zal geef acht daag " . Mij hoor je niet zeggen dat dit in de loop der jaren niet is geevolueerd al of niet onder Vlaamse druk. En om u te overtuigen moet ge maar eens kijken naar de teksten bij de belekes hierboven.
Op alle prentkaarten uit die tijd werd er toen frans gedrukt. Heeft niets met het leger op zich te maken. Sla er maar eens oude prentkaarten van steden op na.En; ik herhaal in ben in 1961 in de BM geweest. In het burgerleven ging het er soms veel slechter aan toe. Elkeen die in de BM is mogen opgeleid worden moet gelukkig zijn. Het was een van de beste, zo niet de beste kazerne van het Belgisch leger, kwa eten opleiding en verhouding soldaten en oversten. Als je een beetje thuis bent in het leger zal je niet anders kunnen dan dit te beamen.
Ja L.vdV, de goeie God heeft het niet eerlijk verdeeld... Sommige dienstplichtigen hadden nu eenmaal een "reuzejob" waaronder bvb diegene die in Lombardzijde hun diensplicht vervulden.
Na 1 week OC3 te Turnhout mocht ik begin februari 1962 naar Soest waar ik in volle winter aankwam. Eind maart 1962 vroor het daar nog -8° toen we op het oefenterrein te Bücke in tenten mochten slapen. En Bücke... ik heb het gekend ! Bijna 10 maanden lang heb ik er door het slijk gekropen. De eerste keer dat wij als rekruten naar dat oefenterrein moesten lag ik "gelukkig" met griep in de infirmerie. Mijn kamergenoten vertelden mij achteraf dat hun eerste ontmoeting met Bücke in feite hun "huwelijk" was met dat terein. M.a.w., het slijkt plakte in hun navel. En tegen mijn afzwaai eind januari 1963 was er die beestig koude winter van 1962-1963 die ook Westfalen niet had gespaard. Tijdens de compagnietesten van november 1962 mochten we in een fuselierstentje aan -11° buiten slapen... Normaliter zou die oefening 3 dagen geduurd hebben maar gelukkig hadden we een milicien-dokter met een beetje gezond verstand die zei dat het onverantwoord was zodat we na één nacht bittere kou te hebben geleden terug naar de kazerne mochten. Twee weken later erkende men echter mijn kwaliteiten (hihi) en bracht ik de laatste twee maanden (toen het er -18° vroor) respectievelijk door op het bureau van de CSM en de Sectie Personeel. Heerlijk... ik in mijn hemdsmouwen achter een schrijfmachine naast de chauffage terwijl de sukkelaars van mijn peloton met smokepak, gasmasker, infanterieschop, drinkbus, patroontassen, tentzeil aan hun gat, helm en twee rugzakken + hun bewapening te voet 4 km verder op het oefenterrein in de bittere kou cowboy en indiaan mochten gaan spelen. Ander voordeel van mijn "jobke", ik was vrijgesteld van wacht, karwei, vlaggengroet, piket en andere leuke dingen. Enfin, één geluk toch met die barre winter, we hoefden iets voor de afzwaai de fameuze 16 km niet te lopen want de sneeuw lag te hoog...
Haha, een anekdote: toen ik op Sectie Personeel zat (en van alles vrijgesteld was) was er de fameuze Sgt Serneels die toen Sgt van week was. Hij had me op de karweilijst gezet om de compagniegang te kuisen. Ik heb hem toen vriendelijk gezegd dat ik wegens mijn job van alle karweien vrijgesteld was. De man, alcoholikus eerste klas, zei me dat hij me beval om die gang te kuisen. Toen ik hem vroeg of hij die gang graag gekuist wou zien en hij "ja" antwoordde, zei ik hem dat hij hem dan maar zelf moest kuisen. Kort, hij zou me wgens dienstweigering "op 't rapport zetten". Enfin, ik was vlugger bij de vorig jaar overleden Lt Closset en het was hij die op 't rapport mocht verschijnen..
Ik denk dat Sgt Serneels een beetje een "pik" op mij had want ik ben ook nog enige tijd barman geweest in de mess van de onderoffcdieren waar Sgt Serneels een klant aan huis was. Het was de gewoonte dat de OO's "poeften" en ze die poef betaalden waneer het pree was. Enfin eind september 1962 had ons Serneelske een poef staan van ± 2.400 frank. En vermits hij getrouwd was, zal hij toen zowat het dubbele verdiend hebben. Toen ik hem sommeerde om zij poef te betalen, beweerde hij dat hij geen schuld in de bar had. Ik heb er dan een vijf-latter, de "chef de menage" bijgeroepen en de rekenening werd in elk geval vereffend. Men kende hem blijkbaar...
Nadien kreeg Serneels zijn pree niet meer zelf uitbetaald maar werd ze aan zijn vrouw gegeven.
Maar die bar Onderofficieren was de beste tijd van mijn "term". Veel onderofficieren woonden in de kazerne en lustten al eens een ferme slok.. Voor een vat bier diende ik (in die tijd) 600 frank af te rekenen, maar ik tapte daarvan voor zowat 700 frank. En elke dag verdween er minstens 1 vast door de dorstige keelgaten). Voor een fles Gin (5 fr het glas van 4cl) moest ik ongeveer 80 F afrekenen, maar als ze (wat meestal het geval was) goed doorzopen waren, schenkte ik iets minder. Idem voor Whisky (dat 3 frank het glas kostte). Kortom, elke dag dat ik de bar open hield, had ik in die tijd minstens 150-180 frank winst per dag, daar waar we tijdens onze legerdienst slechts 10 frank/dag kregen. Dit surplus op mijn riante soldij heb ik dan gedurende die drie weken (in vervanging) toch leker meegenomen. .
Jos Nys is iets later blijkbaar ook in Soest gearriveerd. En Jos, heb je nu al eens in je militair zakboekje gekeken om de precieze periode te weten die je in Soest op vacantie bent geweest? Ik ben op 27 jan 1963 afgezwaaid maar heb je er nooit gezien. En o ja, de toenmalige Cdt Lefebure heeft twee weken geleden ook het tijdige met het eeuwige gewisseld.
Ook een mooi verhaal. Gij kende ook de trukkendoos hé Roger.
Ik was af augustus 1968 bij de c a d - vlaming op Franse taalrol.
gelogeerd in BARON MICHEL - opleiding in DOSSIN. Heb er drie maand opleiding gehad en nadien CPL instructeur dactylo. Heb les gegeven aan Walen & Vlamingen en goed Frans geleerd.
Misschien was dat wel het enige. Mechelen DOSSIN zat vol met zonen van advokaten e.a.
dicht bij BRUSSEL en ze gingen veel naar huis. Het eten was er goed en de sfeer ook.
Nooit spijt gehad tussen de Franssprekende te zitten die mij iets actiever leken dan de Vlamingen. Leuk dat ik typles mocht geven en dat was een toffe ploeg. Ook MECHELEN WAS LEUK - STASSARTSTRAAT met meisjes die je afzopen maar geen sex.!
Voor de rest één verloren jaar ! SALUT.
Mijn legerdienst begon in september 1979 in Bevingen Sint Truiden, als KRO bij de Luchtmacht. Het leek wel of de instructeurs zich haastten om ons zo veel mogelijk te koeioneren, voor we tot boven hen zouden bevorderd worden. Geregeld per camion naar de zand- en slijkterreinen van Leopoldsburg, 's Avonds laat pas terug, een uur na thuiskomst in de kazerne inspectie wapens, en de volgende ochtend alweer vroeg op: niks voor mij. Maar gelukkig kon ik nog een cent bijverdienen door karweien over te nemen tijdens de kerstdagen van fils à papas van rijke families in West-Vlaanderen. Na Nieuwjaar trokken we naar Grefrath (Duitsland, niet ver van Venlo), en van daar zouden we dan verder verspreid worden over de verschillende NIKE Hercules eenheden - alleen... ik ontsnapte er om een geheimzinnige reden aan: ik werd overgeplaatst naar de Technische school in Saffraanberg Sint-Truiden. De mannen van mijn klas dachten dat dat kwam doordat de vader van mijn lief kolonel bij de luchtmacht was, maar achteraf begreep ik uit de vragen en opmerkingen van een zatte luitenant-kolonel dat de veiligheidsdienst mij niet betrouwde in de buurt van nucleaire raketten, omdat ik mij in mijn studententijd ni"et alleen "Vlaams", maar ook "links" had geprofileerd. Nu, ik heb het mij niet beklaagd: als adjunct van de officier, verantwoordelijk voor de socio-culturele activiteiten, de keuken troep en de mess onderofficieren kwam ik op dat dik (sic) half jaar meer dan tien kilo bij. Tussen door toch nog eens militairtje spelen, door als peletonscommandant met de leerlingen het terrein op te gaan, maar voor de rest dagelijks om half twaalf de kwaliteit ven het eten van de leerlingen controleren door samen met het keukenpersoneel te eten, daarna aperitief in de mess officieren en een uurtje later het middagmaal in de mess... Op zeker ogenblik was het wisseling van commando, en de nieuwe CO was een verwoed tennisser. Ik heb dan de opdracht gekregen om, met een sportinstrukteur als assistent, landmeter te spelen, om te zien waar er binnen de draad een geschikte plek was om een tennisterrein aan te leggen. Uiteraard is dat een keuze van strategisch belang, maar ik heb mij er grondig van gekweten en werd aangesteld tot onderluitenant van het vliegwezen. Toch heb ik daar af en toe grote ogen getrokken. Eén van de afdelingen was de A2: jongeren konden daar hun secundair technisch afmaken, en ondertussen betaald worden. Ze moesten dan wel achteraf een aantal jaar in het leger blijven om de kennis in de praktijk om te zetten. Het programma was dus dat van een "normale" technische school. Er was een bijzonder charmante lerares Nederlands en Engels. Haar aanstelling had ze blijkbaar vooral te danken aan het feit dat ze de weduwe van een gecrashte gevechtspiloot was. Ze was van streng katholieken huize, maar omdat ze een paar uur te kort kwam om een compleet uurrooster te hebben, gaf ze ook nog niet-confessionele zedenleer. Blijkbaar vond men dat toen niet abnormaal...De levensbeschouwelijke vakken werden blijkbaar helemaal niet au serieux genomen: de leraar protestantse godsdienst was de veiligheidsofficier van de eenheid. Hij was wel een overtuigd protestant, een interessante man overigens, ik heb menig boeiend gesprek met hem gehad tijdens het middagmaal. Zijn bijnaam was "Bifi", een verwijzing naar een salamitje. Dat had niets met zijn eetgewoontes te maken, maar met een insigne op zijn mouw, als teken dat hij een opleiding tot ontmijner had gevolgd.
Altijd leuk, die leger-verhalen. Meer van dat.
:-)
Kazerne Mechelen
Uit het repertoire van Jos Gysen, opname uit 1966:
Op een dag vroeg een luitenant aan mij: "En? Hoe vind je het bij het leger?". Ik antwoordde "Luitenant,.. ik vind het niet". Daarop dacht de luitenant even diep na, en zei toen "Ik denk ook niet dat het er is, jongen."
Hier het (Nederlandse) leger op zijn best :
André van Duyn als Soldaat op wacht
Dat moet daar serieus plezant geweest zijn, daar in de Stassartstraat !
Is daar meer over te vertellen ? Laat maar komen !
;-)
Ik ben mijn opleiding in Mechelen, Dossinkazerne begonnen in Augustus 1968. 3 maanden later mutatie naar Werl. Dat van die advokatenzonen viel mij niet zo op, mijne pa was ne marktkramer. Dat van dat goed eten, dat klopte. En dat van Mechelen ook (en dat voor ne antwerpenaar). En de sfeer ook, wij gingen toen voor militaire oefeningen in mars naar de pleinen in Sint-Kathelijne waver. Nu weet ik eindelijk wie ik moet bedanken omdat ik zo goed roosters heb leren typen. Bedankt. Jos Marijnen.