Hier vindt u alle deeltjes van deze miniserie

We zitten ondertussen al een tijdje in de gezellige taverne “De Vier Emmers”, en bestellen nog een drankje. Cava voor Jo, dat mag wel. Jo is nog lang niet uitverteld. Af en toe onderbreekt de technologie haar en heeft ze iemand aan de lijn: "ik word nu geïnterviewd dus moet het kort maken",  maar ze pikt dan meteen weer de draad op en gaat onverstoord verder ...

“Ik hou erg veel van Big Bands. Als ik de kans krijg om een optreden bij te wonen, poog ik er nog steeds bij te zijn. En ik ga ook nog naar élke musical. Ben onlangs nog naar Oliver geweest. Het was zeker niet slecht, maar ik vond het niet altijd helemaal 'just'. Peter Van den Begin steekt daar knipoogjes in naar Debbie en Nancy, maar dat vind ik niet goed. Dat zou hetzelfde zijn als ik in 'My Fair Lady' plots 'Que Sera, Que Sera' zou beginnen zingen, he" (lacht).

Ja, ik heb zelf ook in musicals gespeeld. Voor 'My Fair Lady' was ik gevraagd, maar uiteindelijk deed Denise De weerdt die rol. De tijd om me op de rol voor te bereiden was te kort. Mijn eerste musical deed ik samen met Henk Van Monfoort. Maar, de musicals in Vlaanderen zijn goed hoor. En die Frank Van Laeken (regisseur, nvdr) is ook goed. Ik heb ook alle grote musicals in London gezien, maar we hebben hier tegenwoordig ook goede kwaliteit in huis”

Mechelen Blogt: Je had het al over je reizen. Reis je nog veel?
“Als ik de kans heb wel. Met mijn auto rijd ik overal naartoe. Gewoon naar de zee of naar Spanje. Als ze mijnen auto afpakken is't gedaan. En reizen... ja, vorig jaar was ik nog in Miami. Mijn dokter zegt: 'doe wat je niet laten kunt, maar wees voorzichtig'. Een goede gezondheid is belangrijk he.”

MB: ... je ziet er ook allesbehalve ongezond uit, integendeel!
“Dankje. Een paar jaar geleden heb ik een trombose gehad. Dat was heel verschietachtig! Maar ik ben er gelukkig goed van hersteld.

MB: Ga je nog wel eens naar Spanje?
“Ja, daar kom ik nog gergeld! Heb er een vriendin wonen , en die zoek ik soms nog eens op. Die vijftien jaar dat ik in Spanje woonde waren ook goed voor mijn gezondheid. “

MB: Benidorm als medicijn
“Ik ging naar Spanje omwille van gezondheidsredenen he. De astma bleef me parten spelen. Ik ben al van mijn drie jaar astmapatient. Was moeilijk bij het zingen en op de duur moest ik er daardoor ook mee stoppen. Ik zou één jaar in Spanje blijven, maar het microklimaat tussen Calpe en Alicante is érg gezond. Ik merkte snel beterschap en besloot om te blijven.

Toen ik voor 't eerst naar Spanje kwam, met ons mama, kende ik géén woord Spaans. In Benidorm vroeg ik om 'Twee birras por favor', waarop een 'zeg het maor in 't Vloms' weerklonk. Ik moet daar altijd aan denken met het liedje 'Dos Cervezas por favor'.” (lacht).

MB: Maar je hebt er ook moeilijke momenten gekend?
“Ik ben in Spanje alles kwijt geweest, bestolen geweest, twee keer zelfs. Maar op een bepaald moment moet je alles achter je laten en gewoon opnieuw beginnen.”

MB: Dat is erg dapper...
“Wat moet je anders. En... A House is not a home. Het enige wat ik écht erg vond is dat ze ook de bijoux van mijn mama hebben gestolen. Die heb ik nooit meer terug...

Maar ik wàs graag in Benidorm. Iedereen denkt 'Benidorm is banaal', maar dat is een mooi stadje hoor. En dus altijd goed weer. Ik verbleef eigenlijk een beetje buiten Benidorm, in de bergen, samen met al mijn katten en honden.”

MB: Mechelen of Benidorm?
“Mechelen! Mijn hart is in Mechelen. Als het hier koud is, wil ik terug naar Benidorm maar als ik in Spanje ben, heb ik heimwee naar Mechelen.”

MB: Wat vind je van het Mechelen van 2011?
“De stad is heel knap verfraaid en heel mooi geworden. Als ik uit Spanje terugkeer naar Mechelen ben ik altijd weer fier! Alleen jammer dat je je zo moeilijk kunt verplaatsen hier als je niet goed te been bent, met al die 'lastige' steentjes (Jo doelt ondermeer op de aanleg van Befferstraat en Grote Markt).

MB: Hoe beleefde je Mechelen vroeger als jonge vrouw. Viel er wat te beleven dan?
“Oh Mechelen was helemaal niet zo doods hoor. Na de oorlog speelde ik toneel bij De Moedertaal en daarna waren er gelegenheden genoeg om nog wat te gaan drinken tot in de vroege uurtjes. We gingen naar Den Alacazar of De Royale waar Francis Bay, die toen nog gewoon Frans Bayetz heette, speelde. En ook aan 'de statie' was een tof cafeetje. De zondag was: naar de kerk gaan, dan wat gaan drinken en dan met de bus terug naar huis. Ook een typische bezigheid was: eerst wat gaan “Bruul'en”, (paraderen op den Bruul, nvdr)en daarna naar De Royale...”

MB: Je vermeldde net de oorlog, WO II heb je bewust meegemaakt.
(aarzeling en korte stilte) “De oorlog is een deel van mijn leven dat apart staat. In Willebroek woonden we vlakbij het concentratiekamp van Breendonk. De horror was vlakbij. En het feit dat een deel van mijn familie in Dachau heeft gezeten, heeft een sterke indruk nagelaten. Mijn grootvader was van Joodse origine en heeft Dachau overleefd. We zagen hem terugkomen als een 'oud manneke', helemaal krom. Ik was toen 14. Zelf heb ik niets te kort gehad in die oorlogsjaren maar mijn familie was kapot. Ik ben nooit op vakantie in Duitsland geweest en heb nooit Duits willen leren.Gaandeweg sprak ik, via de showbizz, uiteindelijk wel Duits.”



MB: Mis je de planken niet?
“Neen, dat is voorbij he? En het was goed. Ik heb vijftig jaar hard gewerkt maar op pensioen ben ik niet: ik heb géén pensioen. En dat is wel jammer. Maar ja...

Acht jaar geleden ben ik gevierd in Palais des Beaux Arts. Die viering is uitgegroeid tot een jaarlijks event in Casino Kursaal Oostende met telkens een andere artiest die centraal staat. Gaston (Berghmans, nvdr) is ook al gevierd. Binnenkort is Jimmy Frey aan de beurt.”

MB: Hoe wilt Jo Leemans herinnerd worden?
“Ik heb mijn best gedaan en heb het plezant gevonden en hoop van de mensen hetzelfde!

Mijn In Memoriam is klaar. Ik heb dat zelf ingesproken bij 'De Rode Loper'. Ik wou het zelf doen, dan klopt het zeker. Maar hopelijk is dat nog niet voor direct he!”

MB:Heb je nog een raad voor onze lezers?
“We moeten altijd de deugeniet in onszelf toelaten. De grootste deugeniet die ik heb gekend was Louis Neefs!” (lacht - wij ook!).

MB: Hartelijk bedankt voor dit interview!
“Jullie bedankt, en hou maar contact he, jullie weten me te vinden, he?...”

tekst: Markec
alle foto's: (c) Jan Smets