B-stoned: It's Only Parkrock 'n roll (and we liked it!)

B-Stoned - foto (c) Bart Schelkens

Yearh, yearh, you got me rocking” klonk het toen ik, nét iets te laat dus, donderdag 29 juli richting Parkpop-podium wandelde. Ja, B-Stoned had hun set meteen stevig ingezet. Als je de outfit/ looks van zanger David Ronaldo zag, dacht je eerder aan L.A. Guns of een andere sleaze of glam metal band. Was ik op een ‘verkeerde’ Parkpopavond beland? Niets was minder waar! B-Stoned speelde wel degelijk “Only Rock ’n Roll”. Did we like it? – Oh yes!

It’s Only Rock ’N Roll (But I Like It)” stond natuurlijk ook op de setlist, samen met zoveel andere Stoneskrakers. En de Rolling Stones Tributeband bracht die vol overgave en vol respect voor het repertoire van deze rockiconen. Tot mijn grote vreugde vond zanger David Ronaldo het niet nodig om als een kloon van Mick Jagger te klinken. Nee, hij bracht de nummers op zijn eigen wijze. De wat rauwe stem die soms aan Wimmeke Punk van The Wolfbanes deed denken, gaf de songs een wat ruiger en tegelijk bluesy kantje. Strakke ritmesectie met de krachtige drums van Ivo Opdebeeck en het puike baswerk van Frank Verdier. Gitaristen Charly Verbinnen en  Tjenne Berghmans zorgden voor puik gitaargeweld en knappe soli. Genieten!!

In de eerste set werden nog niet meteen ‘alle grote kanonnen’ bovengehaald, maar wat een uitstekende keuze aan topsongs zeg. Na de geslaagde opener  'You Got Me Rocking' volgde ‘All Down The Line’, uit het legendarische Exile on Main Street-album. Met een geweldige versie van ‘Under My Thumb’ werd vervolgd om dan ‘Respectable’ in te zetten. Dan was het tijd om wat gas terug te nemen met een verdienstelijk ‘Dead Flowers’ en een erg knap ‘Wild Horses’. Genoeg gerust en een swingend ‘The Last Time’ volgde. ‘Tumblin’ Dice’ was erg knap en ook heel erg goed was de interpretatie van ‘It’s All Over Now’, geschreven door Bobby en Shirley Womack, maar toen door de Stones in een rockkleedje gestoken. Met de classic van Bobby Troup, en bekendst in de versie van Chuck Berry werd de eerste set besloten: ‘Route 66’ !

Tijdens de korte pauze kon ondervond ik al snel dat ik niet de enige was die deze uitstekende tribute band kon smaken. Al bleken sommigen nog wel wat op hun ‘honger’ te zitten, maar de tweede set zou hen allen blij maken. De band had de grote hits of/en publieksfavorieten voor na de pauze bewaard. En zo werd de tweede set op vlammende wijze geopend met ‘Start Me Up’ om daarna met een geweldig ‘Let’s Spend The Night Together’ uit te pakken. En dan volgde de ene na de andere classic. ‘Honky Tonk Woman’ en, jawel ‘It’s Only Rock ’n Roll (But I Like It)’. Ook ‘Paint it Black’ kon niet ontbreken en ook ‘You Can’t Always Get What You Want’ was van de partij. Knap!

De finale werd ingezet met ‘Brown Sugar’ en het trio ‘Jumping Jack Flash’, ‘Sympathy For The Devil’, waar het publiek de ‘ooh ooh’s’ voor zijn rekening mocht nemen én ‘Satisfaction’ sloten het Rolling Stonesfeestje af. Er volgde nog een opmerkelijke bisronde met een uitmuntende interpretatie van ‘Not Fade Away’ en ook, “zouden ze dat aandurven”, vroeg iemand zich nog af: ja dus: ‘Angie’! Heel erg goed gedaan.

B-Stoned mocht nog een tweede keer terugkomen, terecht want het feestje kon niet lang genoeg duren. Ze deden dat met een reprise van ‘Under My Thumb’ en ‘It’s All Over Now’. Hier had ik misschien liever twee andere songs uit de rijke Stonescatalogus gehad, en zo miste ik bijvoorbeeld ‘Gimme Shelter’. Maar; ‘you can’t always get what you want’ en die twee knap gebrachte songs opnieuw horen is nu niet bepaald een straf. 

Elke Stonesfan zal de evenwichtige setlist van B-Stoned wel weten te appreciëren en ik denk, zeker afgaande of wat ik zag en hoorde, dat de aanwezigen er met volle teugen van genoten. Wat mij betreft was dit optreden van B-Stoned uitstekend. Geslaagd, cum laude!

It’s only rock & roll but I like it!! 

SET 1:
1. You Got Me Rocking
2. All Down The Line
3. Under My Thumb
4. Respectable
5. Dead Flowers
6. Wild Horses
7. The Last Time
8. Tumblin’ Dice
9. It’s All Over Now
10. Route 66

SET 2:
11. Start Me Up
12. Let’s Spend The Night Together
13. Honky Tonk Woman
14. It’s Only Rock ’N Roll (But I Like It)
15. Paint It Black
16. You Can’t Always Get What you Want
17. Brown Sugar
18. Jumping Jack Flash
19. Sympathy for The Devil
20. Satisfaction

Encore 1

21. Not Fade Away
22. Angie

Encore 2
23. Under My Thumb
24. It’s All Over Now

Vorig weekend raakte bekend dat de Rolling Stones er in 2012 definitief mee stoppen. Charlie Watts is binnenkort 70, Ronnie Wood is 63, Keith Richards 66 en Mick Jagger werd maandag 26 juli 67. De rockers willen stoppen op hun hoogtepunt en na een grootse afscheidstournee van hun pensioen gaan genieten. Misschien zou de activiteitenkalender van B-Stoned vanaf 2012 wel eens een pak drukker kunnen worden? Ik wens het hen alleszins, ook nu al, vanharte toe!

 

Verslag: (c) Markec
Foto’s: (c) Bart Schelkens

Mooi verslag Markec over een technisch zeer onderlegde covergroep. Alleen moet ge niet zo lyrisch doen over die bisrondes. Toen ze een eerste keer afdropen zag je iederen naar zijn uurwerk kijken en denken "allez 't is nog maar 20 voor elf, die zullen hier wel direct terugstaan" en toen ze een tweede keer afdropen zag je iedereen naar zijn uurwerk kijken en denken "allez, 't is nog maar vijf voor elf, die zullen nu nog wel efkes Angie komen spelen zeker".... En zo geschiedde.

Het optreden zou dan ook veel beter geweest zijn mocht deze groep gewoon knal tot 11 uur doorgespeeld hebben en dan knal afgedropen zijn. Nu was het echt een ultra fake finale.

Ik zou niet zeggen dat ze afdropen. En trouwens Els De Schepper deed net hetzelfde de eerste keer. Zij ging 15 min te vroeg af en gaf zelfs geen bisnummers meer.

Mooi verslag Markec van een, voor mij, schitterend optreden. En ja voor mij hadden er inderdaad een paar van die "mega-hits" in het eerste deel mogen zitten.

Verdomme, dien drummer dat is mijnen overbuur, kwist wel dat die drumde maar geen idee dat die in deze groep speelde...