Vrijdag 5 maart trok ik naar het Cultuurcentrum om kennis te maken met Venus in Flames, geprikkeld en geïntrigeerd door de vele lofbetuigingen... En ik heb géén spijt van mijn bezoek aan het cultuurcentrum, maar dat heeft eigenlijk niets te maken met het - wat mij betreft - allesbehalve vlammende Venus in Flames, het was de filmische jazzy indierock van support act Kowzi die me een Aha-erlebnis én fijne start van het weekend bezorgde.

“Jazzy funky soulvolle indie-rock” lees ik op mijn notities. Het omschrijft redelijk accuraat de sound van KOWZI. Dit viertal opende erg sterk met het erg sfeervolle en filmische ‘Aha’. Ik beeldde me meteen een film in en behalve dat flitste ook spontaan “Frank Zappa” door mijn hoofd. Later zou bassist Bart Van Lierde (ex-Zornik, ex-Zita Swoon, ...) me vertellen dat ‘Aha’ inderdaad als filmmuziek gecomponeerd werd. "Aha!"

‘Aha’ deed vermoeden dat Kowzi voornamelijk instrumentale muziek bracht, maar vanaf ‘Piece of Understanding’ konden we ook genieten van de mooie stem van songschrijver en pianist Olaf Janssens. Zijn stem deed me meteen denken aan zowel M. Doughty (Soul Coughing) als aan Eelsfrontman Mark Everett (E). Geen slechte referenties, toch? En de ‘overall sound’ van de band was ook niet mis; bij Kowzi zijn Eels, Cake, Frank Zappa, Soul Coughing, Lambchop, Smog en The Police maar evengoed Isaac Hayes prima maatjes. Kan tellen als name dropping, niet?

Behalve een knap muzikaal geluid met een warme en aangename stem, knappe keys, groovy baspartijen en strakke drums en niet te vergeten het fraaie gitaarspel van Filip Heylens die af en toe de Isaac Hayes Wah-wah tour op ging, was ook humor een belangrijk ingredient van Kowzi. Tot de technicus: “Danny, staat gij recht?”, en het viertal zette het knappe ‘Ugly Head’ in waar “Sit Down” weerklonk. Danny ging dus best weer zitten. Jaja.

‘These Times’ klonk heel éven als Van het Groenewouds ‘Brussels By Night’ maar het kon evengoed op de soundtrack van ‘Shaft’ (Isaac Hayes) gestaan hebben... Een sterke set met instant gems zoals ‘The Act’, ‘King of The Stairs’ waarbij je het refrein (I need more time...) zo kon meezingen of ook ‘Keep It Quiet’ en afsluiter ‘Come Home Again’. Kowzi met de K van Klasse.

> Setlist Kowzi:
Aha / Piece of Understanding / Ugly Head / Startover / Keep it Quiet / True or False / The Act / These Times / King of the Stairs / Belong / Come again

Tevergeefs wachten op het 'Wow-gevoel'...
Voor Venus In Flames bleken een aantal mensen van ver afgereisd te zijn. Zo-ook de sympahieke dames waarmee ik een praatje sloeg, al is Gent natuurlijk nu ook weer niet zo ver. Zij verzekerden dat het optreden van Venus In Flames subliem zou zijn. En dat was misschien ook wel zo, maar bij mij bleef het ‘wow-gevoel' uit.

De dromerige rustige pop van Jan De Campenaere en co deed het blijkbaar niet echt voor mij. Aan de vele ietwat onhandige stiltes tussen de nummers zal het wel niet gelegen hebben en aan talent ontbrak het zeker ook niet. Maar het optreden leek me iets teveel op een heel rustig kabbelend beekje. Dat beekje had voor mij gerust af en toe eens wat uit haar oevers mogen treden zoals éven gebeurde tijdens 'Easy Way Out', maar toen zaten we al bijna aan het einde van de show. Dit nummer vond ik erg sterk en ik dacht: “nu begint het”. Ook ‘Better Man’ vond ik een pluspunt. Maar ook dan zou het ‘wow-gevoel’ niet komen. De nummers leken me allemaal iets teveel op elkaar en nooit werd het eens ‘spannend’.



Zijn de ‘flames’ van Venus geblust? Wellicht niet, maar voor mij was dit allemaal ietsje te braaf. Het knappe stemgeluid van Jan De Campenaere, die akelig dicht in de buurt van Crowded House-zanger Neil Finn  komt, ten spijt; ‘het’ kwam niet. Althans bij mij niet. De vele applaudiserenden, waaronder Tom ‘Lalalover’ Kestens en Klaas ‘Yevgueni’ Delrue hadden vast een geweldige avond en dat is fijn!

> Setlist Venus In Flames:
Dreamers / Coming Home / Let You Go / Hanging On / Right Here / Letter From A Girl / Silent Treatment / Part of you / 1 2 3 4 / You Could Be the One / Better man / Easy Way Out // You & Me / Cynthia’s Gone / Karma

Na afloop in de cafetaria zag ik veel blije gezichten, of dat nu omwille van Venus In Flames was dan wel Kowzi, of beiden, dat maakt niet uit: elkeen had vast wel zijn goede redenen. Van die twee Gentse dames weet ik het haast zeker, zij waren niet van De Campenaere's  zijde weg te slaan. Ik zat ondertussen nog steeds Kowzi’s ‘King of the Stairs’ te neurieën...

Verslagje: (c) Markec
Foto’s: (c) Bart Schelkens