(foto's: Vlaanderen nieuwslog en GvA)
Op deze grijze Allerheiligendag die een periode van zonnig herfstweer in mistroostigheid afsluit, zegt Mechelen Manu vaarwel...
De pers had het er al uitvoerig over - en op het TV1-journaal tekende een aangeslagen René Verreth, tweelingbroer van, een portret van Manu. Manu was méér dan zijn alter ego Jomme Dockx waarmee hij tot in de eeuwigheid verbonden zal blijven. Hoe knap en humoristisch maar zo respectvol en gevoelig 'onze' Mechelse Manu dit figuur ook heeft neergezet - hij deed en kon méér... Manu Verreth was veelzijdiger, en het doet hem onrecht aan, zijn carrière te verengen tot die ene rol.
Gisteren stierf Manu - zoals we natuurlijk al wel allemaal vernamen op radio en TV, na een korte maar ernstige ziekte, waarvan de eerste berichten in september de wereld werden ingestuurd. Toen al hadden velen een bang voorgevoel...
Gisteren stierf Manu - 69 jaar...
Acteur en voormalig directeur van het Mechels Miniatuurtheater, dat onder zijn leiding grote successen kende in Vlaanderen én Nederland...
Sociaal bewogen man, en warme, sympathieke persoonlijkheid...
Geboren en rasechte Mechelaar - ook al woonde hij sinds de jaren zestig, naast zijn broer, in buurgemeente Sint-Katelijne-Waver... Manu was en blééf een Maneblusser.
Morgen zal de ochtendkrant nog meer beschouwingen geven - over zijn leven, toneelloopbaan, successen en ontgoochelingen... Op Mechelenblogt willen we niet het zovéélste verslag tikken over dit heengaan... Maar anderzijds mogen we niet achteloos verzuimen om Manu hier nog eens een podium te geven.
Manu: de voetlichten knippen de laatste maal voor je aan...
Het applaus zwelt aan, en we geven je een staande ovatie...
voor wat je gedaan hebt op de planken, als acteur, als 'Mechels ambassadeur'...
Voor het doek voorgoed zal vallen, de lichten gedoofd, en het applaus verstomt, sta je hier nog eens in een hoofdrol. Je verdient het. Vaarwel Manu. Bedankt!
Een heel mooi en sereen artikel Jan. Manu zit ook in het hart van elke KV supporter, zijn werk voor de jeugd en na de vereffening om mee de club te redden zal nooit vergeten worden.
KVM blikt hier ook even op terug in dit artikel.
Bij deze wens ik mijn steun te betuigen aan alle familie en vrienden van Manu.
Het ga je goed.
Ik dacht al : "Waar blijft het artikel ?"
Manu (en de Jomme) eeuwig in ons hart !
Mooi en sereen stuk, Jan. Het doet Manu alle recht aan...
Ik zal René er zeker attent maken op dit artikel... Ik zie hem normaliter over een uurtje. Hij zal dit zeker weten te appreciëren denk ik.
Straks gedenken we, naar jaarlijkse gewoonte, in de familie zij die ons 'ontvallen' zijn. We zullen zeker ook stilstaan bij het heengaan van Manu.
Vaarwel Manu. Rust in vrede.
Rust zacht Manu.
Manu was - en dat vergeten nogal wat mensen - ook een échte theatermanager, een theaterdirecteur met een neus voor zaken. Daar waar zijn tweelingbroer René meer de creatieve theatermaker was, de regisseur, de dramaturg en de auteur, was Manu naast acteur ook een beslagen directeur die zijn weg wist te vinden in het doolhof van regels en wetgevingen, die ons landje rijk is.
Iemand die kon 'netwerken', toen dat woord nog moest uitgevonden worden, die op Brusselse ministeries op tafel durfde gaan kloppen om dossiers erdoor te krijgen, die inzicht had in begrotingen en businessplannen. Want theatermaken is méér dan een beetje toneelspelen. Een theater runnen is een hele business, en Manu wist als geen ander hoe hij dat varkentje moest wassen.
Vandaag de dag hebben de meeste theaters een artistiek én een zakelijk leider. Manu verenigde die beide functies in één persoon.
Ik ben net, omdat ik in de buurt van het stadhuis was, het rouwregister (dat daar ligt tot vrijdag) gaan ondertekenen...
En toen ik buiten kwam, kreeg ik een micro van radio 2 voor mijn neus geduwd, met de vraag waarom ik het register kwam tekenen, en hoe ik Manu zou blijven herinneren. Deze middag is er een kleine reportage op deze zender (middagpost?)...
Het was een schitterende generatie acteurs: Manu en René, Mandus, Jaak, Tuur, ... Het MMT schreef geschiedenis...
@Jans: Prachtig artikel, het is een waardig eerbetoon aan Manu! Fijn dat je al de gelegenheid had om het rouwregister te tekenen, ook leuk van het interview .
@:Koen: Dat klopt inderdaad, ik ben het volkomen met jou eens..
Ik zit me zo stilletjes af te vragen of Manu, eens de formaliteiten bij Sint Pieter achter de rug, niet onmiddellijk geconfronteerd werd met Jozef Ernest kardinaal Van Roey.
Ik zie deze laatste al gewapend met wijwatervat en kwispel (deze laatste uitvoerig eerst door de kolenbak gehaald) Manu zegenen, daarbij "revanche" nemend voor een kwajiongensstreek van zowat een kleine 60 jaar geleden!
Aan Manu houd ik zoveel mooie herinneringen over!
Rust in vrede, Manu!
Tweelingbroer René voelt zich 'geamputeerd'... Mooie herinneringen aan Manu, van zijn broer en anderen in de Gazet van Antwerpen van vandaag...
(foto: Jan Smets - René Verreth... Jammer dat ik nooit de kans had om Manu op foto vast te leggen...)
Ik heb Manu persoonlijk gekend. Samen hebben we enkele projecten gedaan. Dan pakt zijn overlijden je wel. Het bewijs is weer geleverd: het leven is zo relatief en kan zo voorbij zijn.
En inderdaad, Manu was groots als Jomme Dockx, maar Manu was veel meer dan dat. We zijn een echt monument kwijt.
Ik leef sterk mee met zijn nabestaanden, familie en vrienden.
Aan hen zeg ik: wees sterk en weet dat we Manu niet kwijt zijn. Hij zal blijven leven in onze herinneringen. Koester al die mooie momenten die je met hem hebt doorgebracht.
@Ali Salmi: gelijk heb je... Manu zàl gemist worden, maar ook voortleven natuurlijk.... en die momenten moeten we (en zullen we) uiteraard koesteren!
Net het rouwregister gaan tekenen... en ik zag dat al héél wat mensen me voorgegaan waren hierin... en dat is alleen maar goed, heel goed.
Je kunt her rouwregister nog tot en met vrijdag tekenen... Doén!
Misschien zou het handig zijn om een avond de mogelijkheid te geven om later te kunnen tekenen, niet iedereen kan voor 5 uur aanwezig zijn om dit te doen.
Ik woon en werk in Mechelen, maar door mijn werkuren deze week van 8.30 tot 17.00 zal ik niet kunnen gaan, tenzij ...
@Marc VC: ja, dat begrijp ik... Maar kun je niet tijdens je middagpauze gaan? Zo ver is je werkplaats nu ook weer niet van de Grote Markt verwijderd he...
30 minuutjes is geen eeuwigheid helaas
En den Blog telt niet ?
Wij verliezen een groot theatermaker en een goed mens.
Sterkte aan alle nabestaanden en dat zij de moed vinden om zijn werk voort te zetten.