Muizen, 21 november 2009

Na een harde werkdag en een paar aansluitende Duvelkes keerde ik met bus 3 terug naar mijn vertrouwde habitat. Toen we Muizen naderden begonnen die Duvelkes hun tol te eisen, mijn blaas was toe aan een grondige lediging. Geen probleem, dacht ik zo, in waarschijnlijk één van de oudste en meest typische straatjes van Muizen staat immers nog een echt ouderwets pissein, zo ouderwets dat ik al zelfs niet meer zou weten hoe ik dat woord begot zou moeten schrijven. Zo ouderwets dat ik dat pissein mijn hele leven gekend heb, en ook een heel groot deel van mijn leven effectief gebruikt. Ik ben er mee groot geworden, quoi.
(Foto Tommy Gevaert)

Dus ik stap van de bus en spoed me naar het drogebroodstraatje, de blaas stond ondertussen op springen, die Duvels moesten eruit. De fluit bijna in de aanslag, maar wat zie ik daar of beter wat zie ik daar niet? Het afgieten van de patatten zou nog even moeten wachten want groot was mijn verbazing dat het pissein ,of als ik even bekakt mag zijn, het urinoir, gewoon verdwenen was. Het moet daar zeker wel 50 jaar geweest zijn, aan de zijkant van den Appolon, en nu was het weg, toevallig toen de nood het hoogst was.

Vanochtend kwam ik de eigenaar toevallig tegen. De brave man was zelfs niet op de hoogte dat ze zijn pissein, op zijn eigendom, kwamen afbreken. Een beslissing van de gemeenteraad na één klacht van een meneertje dat daar één keer per week passeert om naar de kerk te gaan. Het zou daar vuil zijn en het zou daar stinken.
Ok, het was daar vuil, en soms kon het wel eens stinken, maar ik zal het missen. Waar haalt de stad eigenlijk het LEF vandaan?