Onlangs werd volgend boekje aangeboden : Marie Thumas – Afdeling Le Soleil
De namen Bonduelle en Le Soleil doen niet direct een belletje rinkelen bij de meeste Mechelaars, maar de naam Marie Thumas des te meer.
Al die (Mechelse) moeders, die hun kroost elke dag moesten voorzien van de nodige groentjes, lieten zich geregeld verleiden door de blikken erwtjes en wortelen of de soepen van Marie Thumas uit Mechelen. In heel Mechelen kende iedereen wel het blikkenfabriekje, gelegen aan de Nekkerspoelstraat.
En gegroeid uit Le Soleil, de voorloper van Marie Thumas, was het fabriekje uit Mechelen zijn tijd ver vooruit want niet alleen stond het met een modern complex op Expo 58, maar had het ook een inzicht in de toekomstige maatschappij. Marie Thumas kwam op de markt met... klaargemaakte soepen in blik, die enkel nog dienden opgewarmd te worden en geserveerd, waardoor ze later werden omschreven als luie-huisvrouwensoep.
En ze deden ook al aan marketing, in den tijd van den Expo, dmv een singeltje met een speech van Koning Boudewijn.
Dit alles heb ik een tijdje geleden bijeengegoogled en in een proper artikeltje gegoten op de Mechelse Wikipedia.
In het boekje, waarvan iedereen hierboven de voorkant ziet, vind je de geschiedenis van Marie Thumas, met oa de namen van de directeurs, de meestergasten en meesteressen, de fusies, standplaatsen, uitbreidingen en de oorlog. Ook vind je er het huisreglement voor het personeel aangaande kantine, puntingen, personeelsaankopen, uitstappen, vakantieregelingen, aankoop en hoe werkkledij te dragen en dit alles begeleid met een cartoon. Ook blijken er 2 grondplannen in te zitten van de fabrieken in Mechelen en Leuven, een luchtfoto van elke fabriek op voor-en achterflap en een foto van de beschadingen door de bombardementen. En dit alles zou, rond 1950, in omloop zijn geweest onder de medewerkers.
Een leuk hebbedingetje, zult u zeggen, maar ik geloof dat vele Mechelaars meer geïnteresseerd zijn in de verhalen van andere Mechelaars die er ooit een maand, voornamelijk in de zomer, hun broek hebben versleten met daar een maand vakantiewerk uit te voeren. Ik heb er ooit gesolliciteerd voor een vakantiejob, maar dat is weerhouden (vermoedelijk omwille van platvoeten, maar dit terzijde) en dat vond ik toen erg jammer want een maand zwoegen tussen de erwtjes en worteltjes betaalde blijkbaar meer dan behoorlijk.
En dan blijft de vraag of dat al die “gruwelverhalen” waar zijn, want één van de verhalen die in omloop waren, was dat de erwtjes en worteltjes, die per camion werden aangeleverd en naast de camion op de binnenkoer belandden, vakkundig met de keerborstel de fabriek werden binnengeveegd.
En misschien zijn er nog wel meer verhalen of anekdotes over dat fabriekje.
En dat Arno iets had met Marie Thumas kan ik niet direct opmaken uit volgende tekst, want mijn Frans is wat roestig.
:-D
En als je vroeger je best niet deed op school, werd er gezegd: "As ge ni goo liert, dan kunde later gan wèrreke in 't eitefabrik"
En, Roger, nooit geen vakantiewerk gedaan bij de Marie Thumas ?
:-)
Boeiend om dat te weten, en zo leren we elke dag weer iets bij!
@ Hanna : Ja, en er is nu, heden ten dage niks meer te vinden.
Toen
Nu
Das een mooie foto Gim.
@ Peter : Welke ? Die van toen of nu ?
En ik heb nog enkele mooie van de Nekkerspoelstraat. Vermoedelijk zijn die ook te vinden op de Beeldbank. Ik check het effe na.
De combinatie.
@ Peter : Bedankt ! We doen ons best.
:-)
Zag ik daar tramsporen op die oude foto? :-)
@ Wout:
er reed toen een tram via Nekkerspoel , Putsesteenweg waar hij rechtsafsloeg via de tramweg (deze straat heet trouwens nog steeds zo), richting St Anna kapel en Bonheiden...
...i.v.m. de sporen die Marie T binnenreden vermoed ik dat het het ging voor het transport van de productie ...
... ik herinner me nog als kind dat er ook een postkantoor was in de hoofdgebouwen aan straat zijde....en na enig zoekwerk op internet: blijkt dat er op de mechelse beeldbank een foto van het het bouwplan van "le soleil" staat, waarop je precies kan zien waar dat postkantoor stond.
..Toen moest je nog aan de postzegels likken, en ze smaakten vies, geloof me.. ;-)
@ Wout :
Misschien van den Paardentram of van den Tram vanuit Heist-op-den-Berg, misschien ?
:-)
Bekijk het voetpad rond de ingang op de oude foto van Gim en bekijk dan de foto hieronder. Je zou nog zo kunnen binnenstappen.
Ik haal er nog enkele oude foto's bij. Ze zijn niet echt schitterend, maar je ziet er precies wel tramsporen op...
(Nekkerspoelstraat)
(Nekkerspoelstraat)
(Nekkerspoelstraat)
(Nekkerspoelstraat - 1906)
Boeiende post Gim, evenals de foto's... Mooi werk!
En, Jans ? Gij geen vakantiewerk gedaan bij Marie Thumas, in uw jonge dagen ?
:-)
En dit kreeg ik zonet, van een goeie vriendin...
Er reden inderdaad trams op Nekkerspoel, met de letter "H" (O.L.V. Waver - Putte - Heist-op-den-Berg) en met de letter "T" (Bonheiden - Rijmenam - Keerbergen). Ik denk dat die van Keerbergen zijn laatste rit maakte in 1956 of 1957.
Onderstaande tekst komt uit een oud boekje 'Verzameling van keukenrecepten door Marie Thumas'. Nergens kan ik een jaartal vinden, maar door het taalgebruik vermoed ik jaren '30-'40 van vorige eeuw. Een stukje uit de inleiding omdat ik het grappig vind:
De huishoudster, schutsengel van den huiselijken haard, moet op de gezondheid waken van hen, die haar duurbaar zijn. Zij is het, die hen het dagelijksch voedsel voorbereidt; in hare handen houdt zij een onwaardeerbare schat: de gezondheid der heele familie.
Ook moet zij alle waarborg hebben, zoowel wat betreft de hoedanigheid der producten in de dagelijksche voeding gebruikt, als de hygiënische zorg aan hunne voorbereiding toegewijd. Met gerustheid kan de huismoeder de ingelegde groenten Marie Thumas gebruiken, door alle belgische vrouwen, en met gezonde rede, boven alle andere merken verkozen.
Deze oude firma -de eerste in België- in 1886 gesticht, nu aan den top van den vooruitgang, roemt op hare moderne inrichtingen, voortspruitend uit eene kostbare ervaring, en die aan alle vereischten van de gezondheidsleer beantwoorden.
vervolg:
Hare overgroote voortbrengst - 20 miljoen doozen of "blikjes" per jaar, aan de verbazende gemiddelde bewerking van 500.000 doosjes per dag, die heel gemakkelijk kan bereikt worden - zal een gedacht geven van hare voornaamheid, terwijl die cijfers meteen bewijzen op welken prijs de producten Marie Thumas gesteld worden door de verbruikers.
Het is niet alleenlijk de waar zelf, van allereerste keus, noch de verzorgde en hygiënische toebereiding welke ze ondergaat, maar ook nog de manier waarop het "blikje" vervaardigd wordt, die de waarde van ingelegde groenten uitmaakt.
Hierna volgt dan nog uitleg over de productie van het blik tot en met het afgewerkte en gevulde doosje. Maar dat is misschien wat veel voor deze blog. Alleen dit nog:
Denken dat men het kooksap der ingelegde groenten Marie Thumas moet wegwerpen, en de groenten zelfs waschen met warm water, is eene algemeene verspreide vergissing. Inderdaad, de groenten worden in luchtdichte doozen gekookt en behouden dus al de hygiënische en voedzame eigenschappen der versche groenten, waarvan zij overigens den fijne smaak bewaren.
Nu is het nog effe wachten op de verhalen van de Oud-Jobstudenten die daar, in de zomer, hunne nikkel hebben afgedraaid in dat erwtenfabriekske...
:-)
Wanneer is die fabriek eigenlijk gesloten/afgebroken? Ik weet dat em er in '90 nog stond, maar ik weet niet of er toen nog gewerkt werd
Ik weet niet wanneer de fabriek werd gesloten, maar dat moet denk ik al langer geleden zijn dan '90. De fabriek van Marie Thumas in Leuven werd omgebouwd tot tv-studio's ( hier moet je je niet méér bij voorstellen dan een kale ruimte. De infrastructuur voor beeld, geluid en licht is mobiel materiaal, meegebracht door de huurder). Ruim 10 jaar is o.m. de VRT daar huurder. De opnamen voor 'Thuis' worden er ingeblikt (!?). Voordien was er in de gebouwen een discotheek . Voor de sluiting gok ik dus eind jaren '70 begin '80 ?
Toen in de late jaren '70 het zuster- / dochterbedrijf Eurocan ( waar de conserveblikjes gevernist werden ) afbrandde ( zie foto ) duurde het nog slechts tot 1980 toen Marie Thumas overgenomen werd door Bonduelle. Daarna ( maar ik weet niet wanneer ) verhuisde de productie naar Mechelen Zuid.
Eurocan was een Franse multinational gespecialiseerd in het vervaardigen van blikken dozen als verpakkingsmiddel voor ondermeer groenten.Het was niet slecht gezien zich daar te komen vestigen waar dozen nodig waren.Dus op Nekkerspoel bij Marie Thumas waar men begon met de productie.Rond 1980 werd het daar dan te eng en werd een totaal nieuwe fabriek gebouwd op Mechelen -Zuid waar miljioenen blikjes in alle formaten van de lopende band rolden.In de gouden tijden waren hier toch een paar honderd mensen tewerk gesteld.
Het mocht alles echter niet zijn want Eurocan werd opgeslokt door de grote broer Carnaud en zoals dat dan meestal gaat werd de kleine kapotgesaneerd.Dag arbeidsplaatsen.
He ,Guy.wanneer is de Soleil verdwenen?
@louis: in 1957 werd Le Soleil gefusioneerd met Marie Thumas en verdween dus de naam Soleil.
Bedankt Luc,dat was 2 jaar nadat ik naar de States verhuist ben.
Hey Louis, back in town ? De tijd vliegt .1955 is lang geleden hé.
de grootvader van mijn moeder werkte als hoofdboekhouder in Le Soleil en woonde in een huis rechts van de ingang
de andere grootvader was beenhouwer en woonde in het huis naast het huidige parochiecentrum schuins tegenover de fabriek
mijn grootouders hebben jaren gewoond in het nr 429 - als kinderen gingen we 's middags bij hen eten - ik herinner me dat er vaak een kwalijke geur in die buurt hing die afkomstig was van de fabriek
@Hilde: bezit je daar nog foto 's van?
Het is nog wachten op verhalen van Oud-Jobstudenten, maar intussen nog enkele fotootjes...
Dit laatste boekje diende als gids voor een bezoek en bevatte een 20-tal bladzijden met oa een historisch overzicht, een uitleg over de fabrieken van Marie Thumas en Le Soleil, de vijf "fabricatiegeheimen", de fabricatie in het algemeen (met het onderwerp erwtjes als voornaamste), een uitleg over de tomatenconserven en de vervaardiging van blikken dozen en een samenvatting over hun sociale instellingen.
Spijtig genoeg stond er geen datum bij wanneer dit boekje werd verspreid onder de bezoekers van de fabrieken (Leuven & Mechelen)
Een van de directeuren van "Le Soleil" was ene 'Morel', en die woonde in een villa "Les Sapins" (bj ca 1896), gelegen in Bonheiden langs de Mechelsesteenweg, op de hoek van de Bruinbeekstraat. Later (wanneer?) is dit domein verkaveld en zijn op/rond het oorspronkelijk domein de Kievitlaan aangelegd. (Kievitlaan, genoemd naar het gehucht "De Kiewit" waar dit toe behoorde en naar herberg "De Drei Kiewtten" niet ver van de sint-Anna kapel aan de overkant van de Mechelsesteenweg).
bronnen: "De geschiedenis Van Bonheiden" (E. Raes), de commentaar bij de foto van villa "Les Sapins" op http://www.beeldbankbonheiden.be/, oude stafkaarten op http://patrimoine.met.wallonie.be/cartotheque/ .
En alhoewel de groenten-in-blik van Le Soleil / Marie Thumas werden omschreven als een gemak voor (and I quote) "luie huisvrouwen", gaven ze toen ook nog een receptenboek uit !
Check it out...
Weet iemand iets over de familie achter Marie Thumas? Er zou een verband bestaan tussen Tiense Suiker en Marie Thumas. Is dat dan via de familie Wittouck?
het verband ligt tussen de families Ullens de Schoten en Wittouck
Ik heb bij de Nieuwe Marie Thumas (nieuwe naam na faillissement) gewerkt op de Nekkerspoelstraat in Mechelen. Ik heb altijd horen vertellen dat het water dat gebruikt werd voor het wassen van de groenten(erwtjes, wortelen, boontjes en voetselder) van een bron kwam gelegen op de grond van mijnheer Morel. Kan iemand mij dat bevestigen.
Sinds 1968 wonen mijn ouders op de verkaveling Morel in Bonheiden. Deze grond werd in 1966 aangekocht.
@Doortje: wat ik altijd voor waar heb aangenomen, is dat het nodige water uit de Vrouwvliet, naast de deur, kwam. Een bron in die pure zandgrond is voor mij nieuw want dan zou die bron nu nog moeten bestaan.
Als ik het goed voorheb, was er bij Marie Thumas op een bepaald moment een directeur (directielid), wiens broer tijdens WOII in Dachau overleed.
Weet iemand wie dit was?
Luc, die bron bestaat nog altijd, want mijn ouders gebruiken dit water nog steeds.
Oude reclame van "Le soleil" op karton (30 x50 cm)
Er is enige kleurvertekening vermits ik ze in 4x heb moeten scannen.
(Verz. Roger Kokken)
Detail
Zoals het ooit was...
(verz. R. Kokken)
heb hier een boek liggen met de complete geschiedenis van le soliel- marie thumas, opgesteld door een ex-werknemer ( jaen dauwen)
marie thumas is dacht ik in de jaren 1880 in een huisje op de nekkerspoel begonnen met een groentenfabriekje, de naam 'marie thumas' was de naam van de oprichter zijn vrouw. omdat deze al een bedijf had werd het groentenfabriekje op zijn echtgenote haar naam gezet en ineens zo genoemd. le soleil was ooit een zeepfabriekje in de lakenmakerstraat en is achteraf mij marie thumas gekomen. de fabriek in vanuit de achterbouw van dat huisje op de nekkerspoel steeds uitgegroeid door de huizen van buren op te kopen. het water dat gebruikt werd om de groenten te wassen was inderdaad dat vanop het domein in bonheiden en er werd gezegt dat dit water voor de typische smaak van de marie thumas groeten zorgde...het water van de vrouwvliet was trouwens zo vuil door de lozingen van marie thumas dat zelfs de ratten wegliepen. marie thumas fabriceerde zijn eigen conservenblikjes, (het was niet enkel vullen) en was een van de eerste met conserven die je niet met hamer en beitel meer moest openen. en een van de eerste met de blikken bakjes waarin kant en klare maaltijden konden opgewarmd worden. de conservenafdeling werd te groot voor het noodleidende marie thumas en werd zelfstandig onder de naam eurocan dat na de brand verhuisde naar mechelen noord. marie thumas bleef het moeilijk hebben om het hoofd boven water te houden en werd in de jaren '80 opnieuw opgestart als 'NV Nieuwe Marie Thumas' maar na enkele jaren doorverkocht aan bonduelle wegens kapotgeconcurreerd en niet meer geinversteerd in nieuwe technieken,die uiteindelijk de fabriek in 1992 definitief sloten. de naam 'marie thumas ' hebben ze wel nog tot 2000 gebruikt. vanaf 1994 werden de gebouwen stuk voor stuk afgebroken door Nackaerts -Rema ook een firma die in mechelen opgestart is en inmiddels failliet gegaan is. Marie Thumas was best wel een firma met internationale bekendheid en zeer vooruitstrevend, zeker voor die tijd! iets waar mechelaars best fier op mochten zijn!
wist je trouwens dat marie thumas lange tijd zijn eigen electriciteit opwekte, door gasverbranding, met 2 circuits met een spanning van +-120 en 220 volt, dat ze een eigen waterzuiveringsstation hadden,dat in het hoogseizoen zelfs een helikopter werd ingezet om groenten te transporteren, dat eurocan na de brand hun bureau tijdelijk in een badkamer van een fabriekswoning had ondergebracht en vele arbeiders belangeloos met de verhuis en opstart hielpen
de zonnestraat (zijstraat van de nekkerspoel) in vernoemt naar le soleil
Heb gisteren met pijn in het hart vernomen dat de Heer Leonard De Bleeckere ongeveer een maand geleden zou overleden zijn ;Was mijn baas van '72 tot '94 ;
@ Eric :
Na effe rondgooglen heb ik een bevestiging gevonden van Le Semeur in Mechelen, in één adem genoemd met Le Soleil.
Klik hier om effe in het boek Les chefs étoilés de Belgique cuisinent avec Cauderlier te snuisteren.
@Eric: niet beuzelen hé, het onderwerp was hier Marie Thumas. Indien we het niet hadden over het iets oudere Le Semeur of het conservenfabriekske in de Lakenmakerstraat, wil niet zeggen dat de bloggers hun stad niet kennen ' zoals het zou moeten ', capice? ;-)
@ Eric : Van Mechelen verhuisde Le Semeur naar een nieuwe fabriek in Sint-Katelijne-Waver (Dreefvelden). In de jaren '70 werd Le Semeur (samen met Rovanna uit Rijkevorsel en Picome uit Stabroek) eigendom van La Corbeille. In 2000 bouwde La Corbeille een nieuwe fabriek naast de al bestaande in Westmeerbeek. De afdeling in Sint-Katelijne-Waver werd gesloten.
@Luc , ik beuzelde niet , maar ik vond het feit van een klein fabriekje het vermelden waard, en denk dat toch niet veel Mechelaars (zelfs wat ouderen) het bestaan ervan afwisten.
maar zuiver volgens de regels heb je gelijk :)))
@J.T. bedankt,
leuk om te weten dat het fabriekje Le Semeur toch nog een tijd in leven is gebleven.
Wat betreft Le Soleil, daar ben ik bijna met opgegroeid, mijn andere grootouders woonden in de Papenhofstraat, en voor de Boerenkrijgstraat een villa straat is geworden, gingen we daar met de jeugdvrienden in de velden spelen, en zagen we steeds tegen de achterzijde van" het legumefabriek" op vanuit de Boernkrijgstraat en ook vanuit de Dreef.
Al bij mekaar een fijne site Mechelen Blogt, voor mij komt hier veel terug uit mijn jeugdjaren
de groetjes !
@ Eric, ik herinner me dat klein conservebedrijfje op de Zwartzustervest nog goed van rond de jaren 50 toen mijn grootvader mij als knaapje regelmatig doorheen Mechelen sleepte. Het stuk tussen de fabriek en de tramsporen was gewoon een aardeweg. Wanneer er wat geladen of gelost werd, viel er links en rechts wel wat op de grond zoals bvb selderstengels. Mijn grootvader schraapte die dan met zijn pennenmes proper en ik at ze op :-)
Maar ik heb nooit geweten dat dat bedrijfje "Le semeur" heette. Had het iets te maken met de vroegere schoolschriften "De zaaier / le semeur" die meestal een blauw omslag hadden? De afbeelding op het omslag toonde veel gelijkenis met het beeld dat Constantin Meunier van een zaaier maakte.
@Roger, op de Zwartzustersvest lagen treinsporen, dus geen tramsporen. Het betrof een spoorlijn welke ging tot aan het douanedepot aan het keerdok.
Het beeld van de "zaaier" werd op de producten van "le semeur" aangebracht (etiketering).
@ Eddy Luyten, ja, het waren treinsporen (da's wat ik feitelijk bedoelde) langswaar dat groene stoomtreintje destijds passeerde. Maar er lagen ook tramsporen voor de tramlijn 52.
.
Het oude stoomtreintje
Roger, ik ben maar ene van den buiten maar dat van die twee sporen moet ge mij toch eens uitleggen.
Awel hé G.L. nog straffer: op bepaalde stukken van de Zwartzustersvest lagen er maar drie rails: één gemeenschappelijke, dan een meterke verder een van de tram, en een goede halve meter verder een van de trein! En alles samen vormde dat twee sporen!
Knappe koppen, die Mechelaars !
;-)
Jokke, ik heb hem. Da waren dan wel mannen met koppekes over pakweg 100 jaar. Het is bijna zo ingewikkeld als de Gim zijn drukkerij.
En heeft Louis Hombeek, in zijn jonge jaren, nog gewerkt bij Marie Thumas ?
Misschien als jobstudent tussen de erwtjes en de weuttele' ?
;-)
Gim, daar gaat ge nu van verschieten sè. Het antwoord is Ja. Het zal einde jaren zeventig geweest zijn op de Nekkerspoel. Maar niet wat gij denkt.
@ Louis Hombeek :
Aha, géén er'te en weuttele gekuist, dus !
Ge hebt toch ni de boekhouding gedaan, zekers ?
;-D
Boekhouding ? Waar haalt get beggot. Ha ja, oep de Gevaert heb ik ook nog gewerkt.
dag Roger,
ik denk dat we ongeveer een gelijkaardige jeugd in Mechelen hebben doorgebracht, ook mijn grootvader heeft mij in 't stad rond laten lopen, zodat ik het oude Mechelen vrij goed in geheugen heb + mijn jaren in Pitzemburg uiteraard,( al wij woonden toen al niet meer in Mechelen)
Bij "Le Semeur" lag ook regelmatig "draf ?" op het straat, overschot van erwtenpellen enzo denk ik, dat werd dan door boeren / hoveniers (gratis) op karren geladen, ik heb daar dikwijls staan op kijken.
Ik heb hier nog ergens een etiketje van zo'n doosje van Le Semeur, ik ga dat toch eens opzoeken
En inderdaad het beeld van C.Meunier lijkt werkelijk op het toenmalig logo van het fabriekje
tot volgende keer
groetjes
Eric
hallo iedereen is er iemand die nog foto s heeht van personeel
heb er samenen met mijn echtgenote gewerkt
dag doortje ik heb er ook gewerkt ken ik u
Franky hier
Ik heb daar ook nog gewerkt tot einde en dat was 1991 maar het magazijn en verzending is nog een tweetal jaar open gebleven dan is de boel afgebroken magazijnen zijn blijven bestaan.
Raar maar waar toen was de firma al in bezit van de franse boze reus BONCRUELLE (Bonduelle), sorry maar je zo dadelijk weten waarom ik deze firma zo noem.
Wel zij hebben de firma Marie Thumas gesloten wegens een overproductie op de Europese markt.
Nu zoveel jaren later hebben ze de groep La Corbeille over genomen en ja wat hebben ze op 11/2/2011 beslist voor de fabriek in Westmeerbeek sluiten die boel want er is een overproductie op de Europese markt ik vindt dit dus zeer eigenaardig.
Moet je weten deze groep bestond uit 3 vestigingen 1 hebben hebben ze kort na overname gesloten (Picelo) overproductie, de andere na een goed jaar verkocht aan Scana Holiko (Rovana) want zij pasten niet in hun gamma van producten zij maakten allerhande appelmoesen en augurken,ajuin,krieken.
Dus die firma BONCRUELLE zorgt er dus voor, dat ik weeral maar eens ander werk moet zoeken.
Dank u Fransman maar ja dit zijn we van hun gewoon denk maar aan Renault Vilvoorde en nog vele andere, wanneer stopt deze buitenlandse overheersing?
dag franky
ik heb er gewerkt tot 1978
meeus willy uit laakdal ik stond in de keuken voor onderhoud
daag
Hallo willy heb jij soms nog foto,s van Marie Thumas
Thanks
Beste lezers van dit forum
Ik ben een studente geschiedenis aan de VUB. Ik doe onderzoek naar het verkopen en kopen van conserven in België, meer bepaald in de periode 1870- 1914.
Het opzet van mijn onderzoek is om na te gaan hoe een relatief nieuwe uitvinding werd opgenomen in de samenleving. Daardoor ben ik ook op zoek naar reclameboodschappen van conservenfabrieken o.a. van Marie Thumas. In mijn speurtocht naar concrete werkenof bronnenmateriaal hierover heb ik gemerkt dat er ontzettend weinig te vinden is.
Dus alle hulp is welkom (referenties, tips...)
alvast bedankt
Stéphanie
@Stéphanie: Mechelenbinnenstebuiten ontwikkelde enkele jaren terug een wandeling ' Vers ingeblikt '. Via deze link kan ik je misschien wat verder helpen: http://www.mechelenbinnenstebuiten.be/index.html
Stéfanie, Gymico zal u eens snel helpen se.
Beste Stéfanie, ik denk dat Gim hierboven reeds het beste van zichzelf heeft gegeven. Het mooiste meisje kan niet meer geven dan wat ze heeft. Niet vergeten.
Na het uitbranden op Nekkerspoel werd een nieuwe stek gezocht op Mechelen zuid maar de aktiviteiten wijzigden enigszins. Men stapte namelijk over naar de vervaardiging van blikken dozen onder de naam van Eurocan. De groenten werden toen reeds ergens anders verpakt in de dozen van Eurocan. Toen kwam nog eens een overname door Carnaud en die frisse kerels draaiden definitief het licht uit. U weet het niet maar ik ga het u zeggen beste Stéfanie, na iedere reorganisatie vliegen er mensen buiten onder het mom van overcapaciteit. De verpakking van groenten in dozen verhuisde dus naar Bonduelle, ondermeer naar de afdeling West Meerbeek waar ondertussen ook reeds het licht werd uitgedraaid.
We evolueren goed maar spijtig genoeg in de verkeerde richting en rode kool, spruiten, bloemkool en al dat andere zullen ze binnen enkele jaren niet meer nodig hebben omdat er geen kat meer zal zijn die er nog naar vraagt. Wat we wel zullen nodig hebben zullen drugsplantjes zijn, maar kan je die in dozen steken ?
Gute nacht Stéfanie.
De groenten belanden inderdaad op de binnenkoer op de kasseien. Dit zijn geen gruwelverhalen.
dag stephanie
ik heb er nog wel nog een paar denk
zal ze is opzoeken daag
Wellicht was één van de beste manieren om de conserven ingang te doen vinden bij het "grote" publiek deelnemen aan handelsbeurzen en internationale tentoonstellingen. Als je goed kijkt naar producten uit die tijd vermelden ze meestal alle medailles en erediploma's die ze op zo'n beurzen behaalden. Heel wat firma's bouwden er standen, ook Marie Thumas. (bv. Antwerpen 1895, Bordeaux 1895, Brussel 1897). Wel moet je in het achterhoofd houden dat die (internationale) beurzen niet voor iedereen toegankelijk was: de toegangsprijs was gewoon te hoog. Maar in de tweede helft van jouw onderzoeksperiode (1900-1914) begon er heel geleidelijk aan een democratizeringsproces: er verschenen vrijkaarten, of sommige bedrijven beloonden ijverige werknemers met zo'n ticket.
Het zou eigenlijk ook interessant zijn om na te gaan of er "vijandelijke" reacties op de nieuwe industrie verschenen, bv. vanuit landbouwersmiddens ? (inblikken versus verse groenten).
Belangrijk ook is toch ook te vermelden hoe de distributiesector eruit zag in de onderzochte periode. Er waren nauwelijks echte grootwarenhuizen, en het is de vraag of deze zich veel bezig hielden met voedingswaren. Winkels als Tietz, Grands Magasins de la Bourse waren eerder bezig met meubelen, kledij, tapijten enz. Vermoedelijk gebeurde de distributie dus vooral door kleinere dorpswinkels. Wat je ook zou moeten onderzoeken is of de grootste afnemers niet bv. het leger was, of bv. scheepsmaatschappijen ? Misschien werd het grootste deel van de productie dus niet aan kleine particulieren maar aan enkele heel grote klanten verkocht ?
Cheers