Jos zal met ons niet meer meegaan naar 2009... Eergisteren heeft Jos 'adieu' gezegd aan Mechelen, en 'zijnen Hoek'... Na een slepende ziekte heeft Jos Maes, blogger van het eerste uur, afscheid genomen van het leven. Zijn jongere broer, Jackie Maes ('nen echten Mecheleir') bracht gisteren reeds het nieuws van zijn overlijden. Maar Jos verdient een aparte topic...
Dag Jos... stel het wel aan de overkant!
Jos Maes had reeds een tijd geleden de kaap van 'de tachtig' gerond (en behoorde hiermee tot de oudste generatie bloggers, net als leeftijdsgenoot Louis-uit-Amerika), maar de gedreven man had het niet meer zo gemakkelijk de laatste tijd. De dood van zijn vrouw en zijn ziekte, waar hij eerst nog moedig tegen vocht, hebben hem toch een 'serieuze krak' gegeven.
Jos Maes woonde in Coloma, in de Wilgenstraat, in den 'Hanswijkenhoek'. En deze wijk zou zijn naam worden op Mechelenblogt.
Jos-van-den-hoek was gedreven, kritisch, met het hart op de tong, speelde kort op de bal... Hij had een zwak voor geschiedenis. Maar 't moest 'just' verteld worden! ('checken en dubbel checken', weet je wel...).
Hij was scout voor het leven. En daarover kon hij met vuur vertellen. Hij was dan ook een man die vol vuur zat. En die energie gebruikte hij graag in het verenigingsleven, in de vakbond...
Jos, we danken jou voor jouw toffe en gewaardeerde bijdragen op den blog. Door jouw ziekte (waar je open over sprak...) was je al een tijdje in de coulissen verdwenen. Maar we vergeten jou niet!
wijkgenoot, Jos, ... saluukes man!
(foto: Jan Smets ....den Hanswijkenhoek....)
Dank je wel Jans, je hebt het hart op de juiste plaats
Mooie bijdrage JanS ...
@ Jackie Maes
Nu ik de foto van je overleden broer zie komen de herinneringen terug van de jaren juist na WO II. Jullie woonden als ik het niet mis heb in de Bautersemstraat tamelijk dicht tegen de hoek met de Hanswijkvaart. Hadden jullie ook geen zus of was dat een buurmeisje die naast jullie woonde? Mijn broer Karel en ik zijn respectievelijk van 1938 en 1940. Ik herinner me als de dag van gisteren de warme zomeravonden waarop ongeveer iedereen uit die buurt het wastrapje aan de Bautersemstraat gebruikte als duikplatform om zich te verfrissen in de vaart. Jullie twee (of drie?) zullen ook wel deel hebben uitgemaakt van al dat jonge geweld dat trachtte de reddingssloepjes van de voorbijvarende boten vast te klauwen om er een eind tot aan café Fieke (nu verdwenen na brand) aan de Voetbalstraat te blijven aanklampen. Voor de zwembroeken door grootmoeder gebreid was deze sleepbeurt The proof of the pudding. Deze in wol vervaardigde kontbedekkertjes en hun ingebouwde elastiek waren tegen de stroming van het schroefwater van de Stellaschuiten, Essobootjes (de snelste en krachtigste schuiten in het kanaal naar Leuven) en andere vrachtschepen nauwelijks opgewassen. Het was dus steeds opletten geblazen om die broekjes met één hand onder controle te houden en de ander stevig rond de sloepboord te klemmen. Sommige schippers konden het jonge grut achter hun schepen moeilijk verdragen en kafferden dat het een lieve lust was. Anderen lieten zich weinig gelegen aan al dat gestoei aan hun achtersteven. En als we geld genoeg bijeen gelegd kregen dan konden we bij minder leuk zwemweer al eens een kano huren van Alfons Rooms (oud-voorzitter van Racing Club Mechelen) wiens vader de herberg op de hoek schuin tegenover jullie oudershuis uitbaatte.
Ach, het zijn maar enkele jeugdherinneringen. Maar nu je broer is weggevallen is er weer één minder die van onze jeugdjaren kan meekouten. Het moge hem aan de andere kant goed gaan
Jackie, ik ken je niet en je broer heb ik ook nooit geweten. Broers of zussen heb ik ook niet maar ik tracht me toch een beetje in te leven. Het ga Jos goed ginder en nog belangrijker, het ga jezelf goed hier!
Ik ken jullie vriend Jos niet maar ik ben ontroerd door de mooie manier waarop jullie afscheid nemen, dit is echt deugdoend in deze tijd, Jans bijdrage is prachtig en Gimycko's deelnemingskaartje van gisteren eveneens.
Hoe meer ik over Mechelen en zijn bewoners lees hoe liever ik ze mag.
Ik wens jullie allemaal een goed 2009.
Dat moet daar, rond de Colomakerk / Vaart, toen precies ne grellige hoek geweest zijn.
:-)
Heel wat anders dan tegenwoordig want sinds dat Van Steen, de Gerard en de Lichtstoet weg zijn is het verdoemme kalm op Coloma.
Gimmeke, Gimmeke toch... ;-) 't Is niet omdat je hier af en toe nog eens doorsnelt met jouw auto, dat je de sfeer van 'den Hoek' hede ten dage nog denkt te kennen, en meent te moeten omschrijven als 'verdoemme kalm'. Het is nog stééds mooi leven in den Hanswijkenhoek - met een actief verenigingsleven, met Global Fiësta,met twee jeugdbewegingen, met toffe buurtcomité's als de 'Gouden Elf', met een gedreven wijkcomité en een vooruitstrevende parochie, scholen,kinderkribbenieuwe jachthaven,en zovéél meer...
Elke tijd heeft zijn charme en eigenheid. Vroeger was mooi - maar enkel op nostalgie voortdrijven legt een hypotheek op heden en toekomst. Ook vandaag wordt er hier fijn geleefd, gefeest, enz...
;-)
Ik kan het weten, want ik woon al m'n hele leven in deze wijk. En daar ben ik fier op - net zoals 'onze Jos' dat was...
@ Jans : Doorsnellen ? Doorsnellen ?
'k Zèn maandag nog bij Tandarts Piessens geweest (da's vlak aan uw deur) en dan nog richting Cederstraat (familie).
Ik heb er 17 jaar gewoond en kom er nog altijd met veel plezier terug.
:-D
allé, dan is 't goed. ;-)
Jan,dat was echt mooi geschreven,Ik zal de Jos ook missen,gelijk al de bloggers,hij was mijn vriend geworden,en zijn e-mailtjes waren altijd met groot plezier ontvangen,maar ,spijtig genoeg,dat heeft hij de laatste maanden moeten opgeven,maar hij zal nog lang in mijn gedachten zijn,en aan Jackie en zijn Familieleden offer ik mijn innige deelneming aan,De Louis USA
Mooie bijdrage Jans.
M'n deelneming aan de familie van Jos.
Aan Jef Van Ransbeek.Jef.,Ik ken U niet maar ik heb juist uw bijdrage op Mechelen Blogt gelezen,en dat heeft mij ook veel herrineringen terug gebracht van de tijd dat ik in de vaart ging zwemmen aan de Canoclub,wij ook gingen aan die bootjes hangen ,en gingen af de Plaisance Brug(Ik denk dat dit de naam is) duiken tot dat de police ons weg jaagde,Dat waren mooie tijden dat ik aan de vaart heb doorgebracht,Bedankt om dat op te brengen.De Louis van Amerika
En zo brengt Jos-van-den-Hoek ons, bloggers, in herinneringen samen, in de laatste momenten van 2008.
Seffens wordt het Nieuwjaar. Ik sluit m'n computer af, en maak me klaar om met vrienden van oud naar nieuw te gaan! Beste wensen aan alle medebloggers, en...tot volgend jaar!
@ Jef en Louis,
en wat deden de schippers als ze kwaad werden.Juist ze smeerden hun bootjes vol pek.
GL ,dat heb ik nooit ondervonden,alleen dat ze een lange stok hadden en probeerde ons af te duwen.Maar dat was ook een deel van het plezier..
Aan Jans en aan alle blogers bedankt voor jullie medevoelen.t'Is toch straf: begin dit jaar zijn echtgenote en op 6 december zen oudste zoon,ze mogen er is mee stoppen.
Hopelijk is voor volgend jaar voor iedere Mecheleir wat beters weggelegd.
Jackie en Gusta
Sterkte met het verlies van uw Broer, Jackie... Ik wens u voor 2009 een beter jaar.
Oprechte deelneming aan familie Maes.
De bijdragen van Jos-van-den-Hoek zullen mij voor altijd bijblijven.
mijn deelneming voor de familie van Jos-van-den-Hoek, inderdaad jans, het ga hem goed aan de overzijde
Beste Jackie en familie,
Mijn oprechte en innige deelneming !
Veel sterkte en moge Jos het goed stellen 'aan de andere kant' !!!!
(ik las het bericht nu pas, ben niet zo vaak op de blog geweest de laatste tijd)
Wij,als bijna buren van Jos,zullen hem steeds herinneren als een vriendelijk man.Ik, Gaby ,heb heel mijn leven al Jos gekend. Ik ben trouwens een echte Colomiaan en weet goed
dat Jos zijn familie gewoond heeft aan de vaart. Het is hier tof om wonen in de Hanswijkenhoek.
Wij bieden onze kristelijke deelneming aan de familie.
Ik ben de neef van Jos Maes en kan degenen die Jos niet gekend hebben, wat meer over hem vertellen.
Jos groeide op als adolescent in de donkere oorlogsjaren. Zijn hart lag bij de scouts, waar hij de totem 'Woelige Ekster' kreeg. Een naam die hij later nog vaak als nick gebruikte. Hij is z'n leven lang scout gebleven, met goede daad en al. Die naam was toepasselijk op hem. Stilzitten deed hij niet en hij was een vlotte prater en verteller.
Jos was erg begaan met de familie. Hij regelde ooit een samenkomst van alle afstammelingen van zijn grootvader Jan Maes. 300 mensen daagden op !! RTV bracht er verslag van. Na het overlijden van mijn vader was hij het stamhoofd van de familie en was voor mij een vaderfiguur. Jos vulde de stamboom van de familie Maes aan, waar mijn moeder al mee begonnen was. Zo ontdekte hij het bestaan van een ridder Maes, maar heeft nooit de familieband kunnen bewijzen.
Jos schreef ook meerdere boeken. Over de scouts en de oorlog. Ik heb gelukkig ieder boek in bezit.
Vaarwel, Nonkel Jos, we zullen je hard missen.
@Jef Van Ransbeek,sorry jonge maar we waren niet met 2 of 3 ,maar men ouders hadden 5(vijf) zone. Onze Jos was de middelste en ikke den benjamin(!) U was toch van 1940?? Snotneus ik ben van 1936,dus nog ne goeie van' veu den oorlog'. Bedankt nogeens ALLEMAAL voor jullie reacties en deelnemingen.Nu blijkt wel dat de BLOGGERS(alhoewel vreemden) toch een echte MECHELSE FAMILIE vormen tot zelfs in Amerika en Zuid-Afrika.(merci Marc Sweeck)
Jackie
beste mensen,
jans ,bedankt voor het plaatsen van bovenstaand briefje,
vake kende ook zoveel mensen,ik ben echt ontroerd
dat er zo over hem gedacht ,gebabbeld en verteld wordt,
ons gezinnetje heeft het afgelopen jaar zijn deel wel gehad,
ons vake zijn vurigste wens was dat hij na zijn zorgenkindjes mocht gaan,
zo geschiedde dus,moeke op 4 oktober en Joris op 6 december jl.
moegestreden is hij dan stilletjes in zijn slaap naar hen vertrokken...
bedankt allemaal voor het medeleven,
Micky,dochter van 'woelige ekster' Jos Maes
Corneel en Philomene
wensen je veel kracht en sterkte en ge
weet het u bent altijd welkom bij ons en steunen u van harte
He Jackie en Jef '36 en '40.volgens mij zijt ge alle twee nog snotneuzen,Ik ben van '27 .zou het kunnen zijn dat ik de oudste blogger ben?ik ben het oudste lid vn mijn kerk.(dat is van de mannen).de vrouwe zijn natuurlijk oudermmaar ik ben zeker wat de reden daarvoor is.nietwaar?.de Louis USA
Alee Louis,geleik alteid get wé geleik.
Ik denk dat de Jos nu wel 'stillekes blij' is met alle reacties op zijn heengaan... Waarschijnlijk monkellacht hij nu, daar elders...
Jackie vroeg me om dit overlijdensbericht op den Blog te plaatsen...
Als zoon van zijn oudste broer heb ik warme herinneringen aan nonkel Jos.
Vroeger waren wij vele zondagen samen in de succestijd van de autorally's. Nonkel Jos was altijd een geducht kandidaat, de Maes-en waren gekend in die middens !
Later heb ik nonkel Jos leren kennen als een diepgraver over het scoutsleven, maar evengoed over de familie. Vermits ik de familiestamboom en kwartierstaten aan't opstellen was, ben ik dikwijls bij hem te rade gegaan over familieverhalen, namen en datums. Hij had alle documentatie daaromtrent, die hij rigoureus opgezocht en verzameld had en nauwgezet bewaarde. Dank zij zijn hulp is de familiestamboom vervolledigd met moeilijk na te trekken feiten en data. Hij was zo wat het geheugen van de familie.
Sinds het overlijden van zijn broer en ons vader Jan, werd hij beschouwd als de hoofdman, de patriarch van de familie, een rol die hij met verve speelde, nee, hij speelde die rol niet, hij was gewoonweg de stamvader.
We zullen hem missen. Ik kan enkel stil worden en denken : bedankt nonkel Jos, het ga je goed aan de overkant.
Beste Jackie en familie,
Mijn oprechte innige deelneming!
Ik wens jullie veel moed en sterkte om deze moeilijke dagen door te komen.
@Jans bedankt om dit te plaatsen
Jackie
Aan Jackie en de familie,
mijn innige deelneming en veel sterkte in deze moeilijke dagen.
Ik lees nu pas onze blog en verneem zo het droeve nieuws van Jos' heengaan. Woorden van troost voor de familie schieten op zulke momenten vaak te kort.
Voor Jos, als oud-scout, geldt nu als eeuwig adagio:
"d' avond is neergekomen, de zonne zonk, het duister klom, de winden doorruisen de bomen en verre sterren staan alom..."
Sterkte voor Jackie en familie!
IK ben de jongste van Jos, mijn vake
bedankt voor jullie medeleven
http://nl.respectance.com/group/Jos_Maes/photos
Beste Jackie en familie,
Onze oprechte deelneming met het overlijden van uw broer.
Jaak & Viviane
Bedankt Jaak en Viviane
Jackie en Gusta
Bedankt JanS voor je mooie in memoriam van Jos-van-den-Hoek.
Ook in het stadsarchief was Jos een graag geziene figuur. Zijn komst betekende vaak nieuwe, boeiende informatie en vooral spannende verhalen met een kwinkslag. Zo kennen we dankzij Jos het verhaal van het debuut van nonkel Bob, die zijn carrière als entertainer (en toen nog scout) begon in het onwaarschijnlijke kader van een Franse boerenschuur tijdens die woelige zomer van 1940. Maar elk verhaal moest wel kloppen. Zijn principe van "check en dubbelcheck" bleef een constante in zijn historische passie. Het was zijn kwaliteitsmerk, wat we in het stadsarchief wel wisten te waarderen.
Jos was enkele maanden geleden nog aantal mooi geklasseerde dozen met nota's en documentatie omtrent de Mechelse scouts en WO II komen afgeven. Het betekende veel voor hem dat zijn werk bewaard bleef en voor iedereen beschikbaar bleef. Zoals zovele generaties Mechelse geschiedkundigen voor hem droeg hij ook zijn steentje (zeg maar steen) bij aan het grote Mechelse verhaal. En dat typeerde hem ook: nooit te beroerd om zijn kennis met anderen te delen. De aangename en leerrijke gesprekken die ik met hem mocht voeren deden me als archivaris ook nog maar eens beseffen dat de nochtans rijke collecties archieven en boeken binnen onze muren nooit kunnen volstaan om de 20ste eeuwse geschiedenis van deze stad ten volle te leren kennen. Jos kon een tijdperk laten herleven als ware het een spannend (maar toch waarheidsgetrouw) jongensverhaal. Met zijn heengaan gaat een flinke brok van het Mechels collectief geheugen verloren.
Maar bovenal zullen we "nen schone mens" moeten missen. Hoewel we Jos niet heel erg goed kenden, was elke ontmoeting een warme, intense ervaring. Persoonlijke en historische kwesties liepen daarbij door elkaar en namen je op een eigenaardige manier voor hem in. We spraken toen nog af om oude scoutsfoto's te helpen identificeren, maar het heeft niet mogen zijn... Namens alle medewerkers van het stadsarchief wil ik hierbij de familie en vrienden van Jos nog veel sterkte toewensen. Wij zullen hem in ieder geval niet snel vergeten.
Als oud scout en ex bewoner van den Hanswijkenhoek (mijn broer woont er nog) willen mijn oudste broer Louis en ikzelf de familie Maes onze oprechte en kristelijke deelneming aanbieden.
Gezien ik een pakje jonger ben dan mijn broers en zeker dan Jos zelf ken ik hem weliswaar alleen van het zien. Mijn broers Louis en onze Warre (+) hebben hem betere gekend, zijn samen bij de scouts geweest, de Zesde BP/ St. Jozefgroep als ik mij niet vergis, later de Woudlopers geworden waarvan ik lid was.Ik herinner mij Jos voornamelijk van op straat tegen te komen, op de steenweg, te voet of met de fiets, steeds minzaam en vriendelijk goeiendag knikkend. Woonde toenertijd naast de velomaker Van Der Veken (hoekje Stenenmolenstraat) dacht ik ????
Nog veel sterkte voor de familie.
@Jan Buskes:woonde naast de velomaker-dat klopt ! Onze Frans zal je misscien beter kennen die was geboren 1931 en ik zelf in 1936.Wij gingen samen naar de St Jozefschool in de Vredestraat.Woonde jullie niet in de ElfNovemberstraat?
Jackie
Jackie: Inderdaad wij woonden toenertijd in de Elf Novemberstraat. Mijn broers en ook ik liepen eveneens school in de Vredestraat. Net contact gehad met mijn oudste broer Louis(1933) en hij wist me te vertellen dat Jos(Ekster) bij de scouts zijn leider was en hij met Frans in dezelfde patrouille zat. Mijn ander broer Ward/Warre/Edward (1935 - +1970) was ook scout en kende Jos en Frans. Ik weet niet of ze jou kenden, vermoedelijk wel. Gezien ik de jongste ben van 5 (twee broers - twee zusters) bovendien een nakomertje (1947) ken ik jullie voornamelijk van horen vertellen.
Jan Buskens
Ik kende Jos niet persoonlijk (zijn broer Jackie echter wel), maar hoorde wijlen mijn grootvader Louis APERS, ook een vakbondsman (en destijds ook wonende in dezelfde buurt, nl. de Dennenstraat), er al wel eens over bezig. Alvast mijn oprechte deelneming aan familie en vriendenkring...
In juni 2008 hadden we het genoegen en de eer Jos te mogen interviewen over zijn oorlogservaringen. Hoewel hij zichtbaar leed onder zijn ziekte, nam hij uitgebreid de tijd om op onze vragen te antwoorden en zijn indrukwekkende kennis met ons te delen. Hij kwam over als een gepassioneerd man, met veel liefde voor zijn familie, zijn stad en de scouts natuurlijk. Die dag hebben we ook enkele foto's van hem genomen - in scoutsuniform. Mocht iemand van de familie deze willen hebben, sturen we ze graag door. (ze liggen wss ook nog ergens in zijn huis).