Laat me vooraf maar duidelijk stellen dat  de 'nieuwe' plaats van Margareta, op de Schoenmarkt, best OK is voor mij.  Daar gaat het écht niet over.  Maar de hetze die er in Mechelen ontstond nadat de landvoogdes diende te verdwijnen van de Grote Markt, omdat de Dame-met-Klasse te 'zwaar' zou zijn voor de parkeergarage onder de 'Mèt'...: nou, het tekent onze relatie met onze meest geliefde tante.  Mechelaars zijn voor weinig warm te krijgen - maar aan 'ons Margriet' wordt niet geraakt!  En dat is voor mij vooral de leuke ondertoon in het volgende volkse liedje dat geschreven werd door Bert Verelst, en nu volop aangeleerd wordt in het nieuwe cursusjaar 'Mechels dialect'...

(foto's: Jan Smets)

Als je de volgende liedjestekst leest met in jouw achterhoofd de door iedereen gekende melodie van 'k zien zoe geire men dôôvekot' van Bobbejaan Schoepen, dan kan je dit lied met de komende eindejaarsfeesten beslist met veel pathos en ontroerende trillingen in je stem aanheffen tussen aperitief en voorgerecht.

Oefenen dus!

Er kwamen is twee Italianen hier aan

Ze gingen de mèt renoveire

Toon zaage z'iniens ons Margritsje da staan

Ze zeije: elimineire!

Ne stien in de grond en wa peultsjes daa rond

Ze ginge et is arrangeire

En 't schepekolleizje da knikte van ja

Ma de Mecheleirs zeije van neeje

Z'emme Margritsje oepzàà gezet

Weg van uir pleuts oep de Groete Mèt

Nàà staa z'oep de Schoonmèt te treure

Da d'ad toch ni meuge gebeure

Z'emme Margritsje zoe ma weggezet

Van uir pleuts oep de Groete Mèt

Da d'is veu da mèske een groete blammaasj

Allien veu een stoemme garaasj

Da was nen toerist en die vroog is an màà

Wàà is naa da standbeld gebleeve

Ik zei: drooj d'oe oem en dan ziede bus dràà

Daarachter ga ze resideere

Da trekt er ni oep zei die vent tegen màà

Da emme ze moeten an sleure

En as ek goe zien en da doen ek altaàà

Dan sta ze nog achtersteveure...