1912 - Zondag voormiddag, 13 september, hadden in het vormingstation, de kinematografische opname plaats van de herkonstruktie van het vertrek en de rit van de inhuldigingstrein van 5 mei 1835.
De film 1.700 m lang, is nu in het bezit van M.A. Lorand, uit Purley Severey, in Engeland.
Van dit gebeuren schreef een dagbladreporter:
“… Er werd terecht gedacht dat belangrijke zaken en geschiedkundige feiten, als de inhuldiging van de eerste treinreis, dienden vereeuwigd of voor het nageslacht bewaard te worden.
In die gedachtengang kwam op 13 september 1912, de eerste trein van België nog eens ten blake in het naburig vormingstation. De samenstelling vereiste veel materiaal, ruimte, allerhande hoofdbrekerij en zo meer. Het hoofdbestuur van de Belgische spoorwegen liet zich in, met het zaakje en hoofdingenieur Sorrel, van het Mechelse arsenaal, stelde zich bereidwillig ten dienste en verschafte een groot afdak van het station Muizen aan de heropvoering van de eerste trein.
Eens dat al geschikt en geregeld, zag men op zondag 13 september, een ganse groep mannen, vrouwen en kinderen in ons centraal station afstappen, geladen met pakken en zakken; het waren figuranten door het bestuur van de Kursaal-Cinema, uit de Nieuwstraat te Brussel aangeworven,om het cinemafotograferen van de zogezegde eerste trein van 1835 te stofferen. Geheel de karavaan trok naar Muizen op en zou ginder een koning en een koningin, ministers, hofdames, reizigers van 1835 en zo meer voorstellen en uitbeelden, na zich eerst in een tweedeklasrijtuig in het nodige plunje te hebben gestoken, na geverfd en gepoeierd te zijn volgens de voorschriften.
De vierde machine die op het Belgisch spoor had dienst gedaan, was opgepoetst in nabootsing van de eerste “La Flèche”, daarop volgde de tender en de eerste Koninklijke berline, het enige ware stuk dat nog van de oorspronkelijke eerste trein van 1835 overbleef. Na die Koninklijke wagen kwamen nog vier andere voituren; volgens 1835 genoemd : een diligence eerste klas, een char-à-bancs tweede klas, een bagagewagen en ten slotte een postwagen, allen in perfekte nabootsing van diegene van de eerste trein.
Al de plaatsen waren op voorhand bepaald en nadat ieder van de figuranten deze had ingenomen op de wagens, onder de hangaar of zijkanten van het spoor, tot zelfs onder de eretent, voorbeschikt aan de koning en de koningin met gevolg; en de gewaande gendarmen en spoorwegmannen in de weer waren, om de zogezegde toeschouwers van onder de wielen van de vapeur te houden, zou de eerste trein eindelijk statig vertrekken en naar Mechelen bollen. Nauwelijks vertrok de hedendaagse stoomlokomotief, die de oude trein met een lange ketting zachtjes moest medeslepen, of de lokomotief van 1835 ontriggelde. Iedereen, zelfs de koning, de ministers en ander hoog volk, proestten het uit van lachen. Werklieden uit ons arsenaal, met sektiehoofd Vandeputte vooraan, waren aanstonds ter plaats en brachten de oude machine na korten tijd terug ophaar wielen; en alles was terug kant en klaar voor een tweede vertrek, wat dan ook werd aangekondigd.
Een partij stro, in de ketel van de oude machine geborgen, werd aangestoken en de schouw dampte weldra tegen de eerste de beste op. Alleman was in verrukking en vond de voorstelling prachtig. Er werd gejuicht en geroepen en de eerste trein reed weg……
Eilaas! Slechts enkele meter, want dan brak de verbindingsketting tussen de treklokomotief en de namaaktrein.
Dit tweede voorval bracht de moed en de wilskracht nog niet aan het wankelen, want terstond sprongen koning en ministers, volk en gendarmen bij om een handje toe te steken bij het opnieuw onder dak brengen van het konvooi onder de hangaar. Eens terug op zijn vertrekpunt, werd opnieuw alles in orde gebracht, om van meet af alles te herbeginnen. Die derde poging slaagde.
De fotografen draaiden om ter meest, en zo de statig voortrijdende trein, als de figuranten, kregen hun deel en zouden onberispelijk voorkomen, te meer daar de laatsten door vakmannen of deskundigen uit Parijs waren geschikt en geordend.
De N.M.B.S. bezit geen oud en origineel spoorwegmateriaal meer uit de beginperiode van onze spoorwegen. In tegenstelling met de ons omringende landen is hier weinig bewaard gebleven.
Maar in 1912-1913, bezat de Belgische Staat nog veel oud spoorwegmateriaal. Dat mogen wij besluiten na lezing van een plaatselijke krant van 28 september 1912, in verband met de verzending uit Mechelen, waarschijnlijk uit de rijtuigloodsen, van meerdere oude lokomotieven naar Gent. De machines zouden daar ten toon gesteld worden in de tentoonstelling van 1913.
We lazen daaromtrent :
“… En daar het ministerie van spoorwegen zal deelnemen aan de tentoonstelling van Gent in 1913 en al de types zal voorstellen onzer lokomotieven, gebruikt vanaf 1835, zo zullen uit onze Mechelse bewaarplaatsen, tijdelijk naar Gent overgebracht worden, de volgende oude spoormachines :
“De Antwerpenaar”, “De Schelde”, “Bayard”,”La Superbe”, “Pepijn van Landen”,”Pierre l’Hermite”,”Godfried van Bouillon”,”Karel V”,”Margaretha van Parma”,”Maria-Theresia”,”Jan van Eyck”,”Rubens”,”Grétry”,”Justus Lipsius”,”Van Helmont”,”Maria”,”Helena”,”Firefly”, enz. enz. Allemaal oude machines, die hier in den beginne, op onze spoorwegen dienst gedaan hebben.
Wij stellen ons de vraag waarheen al dat historisch materiaal verdwaalde,na de tentoonstelling van Gent in 1913. Kwam het terug naar de rijtuigloodsen van Mechelen? Werd het daar in de oorlogsjaren 1914-1918, door de Duitse opeiswoede vernield met het inzicht al het koperwerk te ontvreemden, of werd het toen als oorlogsbuit naar Duitsland afgevoerd?
 
Tot zover een stukje geschiedenis over de eerste trein.
Uit “Bijdrage tot de geschiedenis van de Belgische spoorwegen te Mechelen”
door M.C.C. Rogier.