”Bij de nonnekens te Muizen - Een Onbescheidenheid”
---
Dit is een boekje over de dagelijkse zorgen voor de Huishouding van de Nonnekens van het Klooster te Muizen.
Uitgegeven in 1927 door Drukkerij Godenne met op het Titelblad een tekening van Jos Leonard...
---
Voor zover de gegevens...
Heeft er, hier in Mechelen, nog iemand les gehad van de Nonnekens of de Broeders en hoe streng waren ze ?
Broeder Felix daarentegen zag er zeer streng uit.
Was Broeder Felix onlangs niet in "HLZHI : Maneblussers" (Dit jaar vaneir uitgezonden) ?
Zuster Rogeria gaf eind jaren 60 les in het 2e kleuterklas en Zuster Bonita gaf toen les in het 1e studiejaar...
Wat ik me van die school herinner is de monumentale kachel (die beveiligd was met een metalen hek), in de overdekte speelplaats.
En natuurlijk ook de ganse cinema rond de ritmisch georcestreerde begroeting:
"Dag|me|neer|de|di|rec|teur" !
Mijn diploma van gebreveteerd "muizentrappekesmaker" koester ik nog steeds!
Sympatieke mens.
Ik herinner mij wel dat de broeders daar over het algemeen meer met de kinderen begaan waren dan de gewone leerkrachten.
Enkel broeder Guido kon al eens doortasten optreden bij het scheiden de vechtenden op de speelplaats, maar hij deed dat rechtvaardig (iedereen dezelfde draai rond z'n oren)
En broeder UFO die de fietsenkelder bewaakte, zou die nog leven?
En dankzij de "kreet" van St Netels herinner ik me dat ook de lagere school van Scheppers een Broeder-direkteur had maar de naam ontgaat me.
:-D
Ik heb mijn 1ste 3 jaren secundair in de Ursulinen gesleten en daar was de directrice een non; zuster Lieve.
De onderdirectrice was ook een nonnetje, zuster Janssens.
Ik heb veel van mijn tijd gespendeerd in hun wachtkamer...*bloos*
Ik had namelijk een veel te grote mond en een mening, en 'zoiets past niet voor een jongedame' zeiden ze mij dan altijd; en dan kreeg in tonnen straftaken.
Zeker als ik in het koor moest zingen met kerstmis, Hahahahahahah
Wij maakten daar dan altijd een Michael Jackson liedje van (Wacko Jacko was toen heeeeeel erg in hé) en daar kon de directrice niet mee lachen, 't moest allemaal serieus en 'sereen' blijven...
Maar ik kreeg echt wel veel straf, nota's en strafstudies (die ik altijd vergat of ik weigerde soms gewoon om er naartoe te gaan; en op den duurhad ik zelfs een hele maand strafstudie gekregen om het af te leren... Natuurlijk niets mee afgeleerd hé).
't Was een strenge school hoor de Ursulinen. We moesten toen ook die lelijke uniformen dragen!!!
Het is een 'sterke madam' met een groot sociaal gevoel...
én een stevige belangstelling voor derde-wereldproblematiek (Bolivia! - waar ze reeds ontelbare keren was. M'n jongste dochter had de kans om met haar mee te kunnen gaan op 'inleefreis' vorig jaar...).
En met het 'strenge' van de Ursulinen valt het heus wel mee hoor...
(en de uniformen zijn ondertussen al een achttal jaren geleden afgeschaft...)
Dus, met die strengheid viel het allemaal nog mee ?
Geen trauma's overgehouden aan die lelijke uniformen ?
:-D
Broeder Felix hield het winkeltje open waar je schoolgerief kon kopen aan democratische prijzen en hij had een leguaan als huisdier.
Ook de toenmalige directeur was een broeder, wiens naam me ook niet te binnen schiet.
Wat ik wel weet, is dat hij graag zijn borreltjes dronk en ik heb gehoord dat hij later uitgetreden is en kort erna getrouwd is.
Ge ziet, het kan de beste overkomen :-)
De namen van het hoger kader kan ik mij dus ook totaal niet meer herinnerren, die noemden gewoon 'broeder directeur'
In het tweede studiejaar zat ik bij de Casteels als ik mij niet vergis (2B)
Die had een parkiet zitten in de klas die af en toe eens mocht rondvliegen en elk jaar bracht hij zijn kruisboog en zijn torenvalk eens mee. Schitterende kerel, droeg zo'n groen jagershoedje.
Dat moet daar ne serieuze beestenboel geweest zijn, daar bij de Broederkes van Scheppers !
:-D
Jazeker, want dat begon al zondagavond met het aanbrengen van de "pensionairs"!
Ik heb nog meegemaakt dat er met de paardenkoets (speelwagen?) internen tot op de Melaan werden "binnengebracht"!
Broeders Felix, Guido (wiskunde) en Jules (directeur) heb ik nog gezien twee jaar geleden. De vroegere directeur Koenraad was uitgetreden en inmiddels overleden.
Het is daar precies goed leven (en leren) oep de Melaan !
:-D
En wat ik er geleerd heb is niet geschikt voor publicatie!
Nu maakt ge ons nieuwsgierig, zenne...
:-D
Ik heb inderdaad ook bij Casteels gezeten in het tweede studiejaar (op de "kleine" koer). In het 4de leerjaar was dat Verbael, het 5de Verstappen, het 6de Broeder Guido. De andere leerjaren weet ik met de beste wil van de wereld niet meer.
In het derde was het een Meester die dikwijls kleine kadootjes uitdeelde (type kaartspel, stylos...) voor de hoogste punten bij het dictee en andere testen.
:-D
Just 2 know...
In 't eerste was het de Lambrechts, in het derde de Voet, in 't vierde de Gijsemans ( het gésmasjien ) net boven de Verbael, het vijfde ben ik even vergeten ( ne redelijk strenge struize met ne zwarte bril ) en in het zesde de Verlinden.
De Voet is een paar jaar daarna gestorven aan kanker.
En in het tweede was het dus de Casteels.
Tx guys & St Netels in het bijzonder.
:-)
Ik heb ze eens allemaal gekregen tijdens 1 studiejaar ( het 5e ), vooral de donkergele was een goeie, daar stond in vette letters de tekst 'Laat te wensen over!" schuin overgedrukt.
Voor de witte kaart vloog je zogezegd 3 dagen van school... tarara ja, 3 dagen straf schrijven heb ik mogen doen (lacht)
Goe bezig.
(persoonlijk kan ik niets bijdragen aan deze post wegens opgegroeid in een Atheneum in Lier)
:-D
Een goed Heilig Man (Sint) dus, maar met stekeltjes (Netels) !
:-D
Om St Netels 'prestatie' te duiden, ik ken er maar 1 die tot aan de witte kaart is geraakt. Het feit dat St Netels uitgerekend de naam niet meer weet van die specifieke leraar kan een indicatie zijn van het verdringen van bepaalde herinneringen (lacht)
Wat zijn die kaarten tegenwoordig waard ?
En waar kunnen we ze vinden ?
Rommelmarkten, eBay ?
:-D
@ Sint :
Als je nog een kaart hebt, scan ze eens in en zet ze op Flickr.
Ja, die witte kaart dat was wel sensatie, toen stond ik naast de poort en er riep iemand "De Netels heeft een witte kaart" waarna ze mij kwamen bekijken. Persies of allee. Wat ik nog zeker weet is dat ik toen ondermeer mijn hand heb kapotgeslagen op den De Vyver zijne kop en de dag erna de plaaster rond mijn hand heb kapotgeslagen op een zekere Peter (lacht).
Nu klinkt dat veel erger als het was hoor, 't was eigenlijk een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Je mag ook niet vergeten dat Scheppers destijds een jongensschool was waar wel meer meningsverschillen uitliepen op een lekker robbertje vechten.
Uiteindelijk was dat zelfs nog zo geen slechte zaak, de affaire was op een paar tientallen seconden van de baan en je was gelijk wat overtollige energie en frustratie kwijt. Een stuk eerbaarder in ieder geval dan gelijk een jeannet bij papa en mama gaan wenen. Ik mag met trots stellen dat ik tenminste nooit iemand verklikt heb.
Ik geloof dat ik, uit den tijd van het College, ook nog een soortement kaarten heb. De eerste 4 lagere schooljaren heb ik doorgebracht op de Olivetenvest, wat toen een deel was van het College en ik geloof dat daar ook toen kaarten werden uitgedeeld, maar daar zat, geloof ik, geen donkergele bij.
Iets overgehouden aan het All-Boys-School ?
Een Old-Boys-Network, misschien.
En is het tegenwoordig eigenlijk wel zoveel beter met dat "Gemengd Onderwijs" ?
Bij mijn weten waren er maar 2 van wie het geweten was dat ze al eens bij mekaar via de achterdeur binnenkwamen en dat waren Marcske en Peterke, de ene de zoon van een mechelse coiffeur en de andere van een putse of keerbergse containerboer als ik me niet vergis, enfin, niet echt spectaculair nieuws voor degenen die de jongens kennen.
Gescheiden onderwijs heeft wel z'n voordelen, daar kon je nog een en plein public vettige praat verkopen en een ferme scheet laten zonder dat je je hoefde te generen tegenover de wijven (lacht). Op m'n 14e ben ik naar het Liceum verkast, met z'n 75% vrouwelijke bevolking was dat ook wel een vrij interessante omgeving die nieuwe perspectieven aanbood...
23 erekaarten in totaal - nog in prima staat - uit 1972-73-74
Met vermeldingen voor :
-Werkelijkheidsonderricht, tekenen en zang
-Dictee
-Zang
-Lichamelijke Opvoeding
-Tekenen, notenleer en zang
-Lezen, tekenen en WO
-Rekenen
-Gedrag en Vlijt
En allemaal ondertekend door de directeur !
Nog effe laten sudderen en dan ga ik ze misschien verkopen op eBay...
:-D
Jans, neen zuster Lieve is inderdaad een straffe madam; alleen zag ik dat als rebelse puber niet zo meteen in hé. Ook als ze vertelde over Bolivia en haar reizen, dan was dat niet interessant voor ons. Welke zichzelf respecterende puber luisterde gemeend naar de directrice? (in die tijd toen)
Ik vind wel dat de scholen vroeger veel strenger waren dan nu.
Ik heb nog steeds die wit-blauwe muts die de Dames (Meisjes) van de Ursulinen hebben gebreid voor de jongens van het Sint-Romboutscollege, die in het 6e studiejaar, naar Melchtal vertrokken voor Ski-klassen.
En die uniformen werden meestal, op woensdagmiddag, in de WCs van den Tempelier (Nu In-en-Uit in de Hallestraat) door de Dames (Meisjes) van de Ursulinen vervangen door een kort rokje.
Those were the days...
Ik heb nog les gekregen van Claude (de kloet) De Boosere, vader van Frankske De Boosere. Van hem en zijn collega Vermost heb ik de zin voor geschiedenis te pakken gekregen. Het ging heel goed, altijd bij de besten tot ik in de humaniora kwam en moest vaststellen dat wiskunde helemaal niks voor mij was. Dat was ook de reden waarom ik de economische ging doen en niet de Latijnse - die richting had nog veel meer wiskunde. Tot vandaag de dag is wiskunde een nachtmerrie Ik kan nauwemijks hoofdrekenen. En in mijn "apenjaren" was ik echt een ambetant en grootbakkes ventje (misschien vandaag nog?) en ik lag dus regelmatig overhoop met iedereen en zeker met broeder Bernardin van godsdienst. Wie kent die nog? Het aantal uren die ik op de gang heb doorgebracht omdat ik weer niet kon zwijgen is niet te tellen. Ik ken dus het kaartensysteem van buiten, elke week minstens een roze, heel dikwijls een groene of donkergele. De witte is me bespaard gebleven. Zo rond mijn 16de begon ik, samen met enkele anderen, te dwepen met het existentialisme van Sartre en Schoppenhauer wat leidde tot serieuze confrontaties met bovenvermelde Bernardin. Op een dag moest ik het gaan uitleggen bij broeder Koenraad, de later uitgetreden directeur. Die had ook een losse handjes reputatie (als je begrijpt wat ik bedoel) dus allen met hem in zijn bureau.... gerust was ik er niet in. Maar het draaide anders uit. Hij vroeg me of ik wel eens over de zin van het leven nadacht. Vermoedelijk om me klem te zetten, maar tot zijn verbazing antwoordde ik dat ik niks anders deed. Ik mocht het dan eens uitleggen en ik heb hem toen voorzichtig aan het verstand gebracht dat ik aan het Christelijke verhaaltje helemaal geen geloof meer hechtte. Eerlijk is eerlijk: de man aanvaardde dat zonder grote problemen. Het laatste jaar had ik, zover ik weet, een aantal serieuze buizen in alle mogelijke positieve vakken, wiskunde, chemie (nooit een jota van gesnapt), natuurkunde etc... en toch was ik er door. Vermoedelijk om van mij af te zijn. Maar anderzijds ik deed ik een schitterend examen ... godsdienst, Bernardin viel bijna van zjn stoel van het verschieten want het ging hem echt over een detail en dat was nu toevallig mijn stokpaardje en lap 18 op 20. En wie herinnert zich nog het daar na volgende "maturiteitsexamen"? Dat deed ik dan wel zeer goed, want dat kon je naar je hand zetten (het ging over Tijl Uilenspiegel) en het uitleggen kon ik toen ook al. Eén van de juryleden vond dat ik advocaat moest worden. Maar al die wetteksten van buiten blokken??? Niks voor mij.
Wat uniform betreft. Dat hadden we niet, maar we moesten wel een das dragen en dat was in de sixties dik tegen mijn zin. Verder hadden we een pet, vooral gedragen in de lagere. Zo'n blauwe fluwelen pet met blinkende klep en een blaauwgeel bandje met daarop zilveren sterretjes die je klas aanduidden
In de hogere werden dat gouden sterretjes.
Ik heb jaren Scheppers links laten liggen tot ik in 1992 met enkele vrienden - lastposten van toen na de oudleerlingenviering van ons jaar - daar nog een pint ben gaan pakken ( en ik droeg express geen das!) k ben daar schitterend ontvangen door de Felix en dat heb ik sterke gepprecieerd. Hij had zelf een foto van mijn vader in zijn tentoonstelling hangen, speciaal voor mij. Sindsdien ga ik daar al eens binnen en dan drink ik met plezier een glas met de Felix, die trouwens stilletjesaan blind begnt te worden. En het Sinte Mette feest vieren we nu ook in de Feestzaal. Nostalgie mannen.
Ik ga nu stoppen 't Is nodig want ik ga vervelen....
Het enige wat ik nog heb, is een wit papiertje voor de strafstudie ('s avonds een half uur na de les), een wit kaartje voor een 'retenue' op woensdagnamiddag en zelfs een rode kaart voor een zondagretenue.
Dat laatste was echt heel uitzonderlijk. Ik denk dat ik een van de weinigen ben, die zo'n kaart ooit kreeg.
Dat kwam zo: in de zesde Latijnse bij den Boebbel (E.H. Van Gompel) zat ik achteraan in de klas omdat ik nogal 'ne grote' was. Enfin, nog steeds ben...
Voor mij zat een ambetant ventje die altijd omkeek en tegen me fezelde.
We kregen wiskunde van een toen pas afgestudeerde regent uit Duffel, Mr. Elst. Er werd te veel gepraat en hij had mij in 't vizier: 4 bladzijden straf.
Ik voelde me helemaal onschuldig en maakte dus die straf niet. Gevolg: strafstudie.
Omdat ik vond dat ik die niet verdiend had (megagroot rechtvaardigheidsgevoel, zeer ongepast in 't College maar ik heb het nog) ging ik dus niet naar de strafstudie. Daarop kreeg ik woensdagretenue. Ging daar dus ook niet naartoe. Gevolg: zondagretenue. Ging daar ook niet naartoe. Toen kwam er thuis een briefje dat onze pa eens met prefect Rens moest komen klappen...
Het hele verhaal kwam uit.
Mijn pa geloofde me, want hij wist dat ik sportief elke straf zou ondergaan als ik wel schuldig was geweest. Maar ik had hem van in 't begin moeten inlichten en niet zelf beslissen. Dus moest ik volgende zondag toch maar gaan schrijven van hem...
Na 10 minuten kwam ineens de directeur, Z.E.H. Kan. Gouverneur het lokaal binnen.
Hij had nog nooit een leerling op zondag zien straf schrijven en vroeg de reden.
Ik vertelde het hem en hij vroeg heel bedachtzaam: 'Dus je hebt die straf niet verdiend?'
- 'Nee, meneer de directeur...'
- Ga dan maar direct naar huis, want als ge niet gebabbeld hebt, moet je ook geen straf schrijven!"
De herinnering is gebleven en de kaartjes heb ik ook nog altijd.
De zondagsretenue heb ik ooit een keer doorgebracht op de Malinwa, onder toezicht van de Rens!
Die rode kaart gaat binnenkort geld waard zijn !
:-D
Aan Luc van Balberghe
Beste, je vergist je met den Boebel aan te duiden als Mr.Van Gompel.
Bij mijn weten had Mr.Van Gompel geen bijnaam, tenzij de Remi.(zijn voornaam).
' Den Boebel' was , als ik me niet vergis Mr.Lerinckx, maar dat durf ik niet voor vast zeggen.
Maar zekers niet Mr.Van Gompel.
Dus : opletten wat je hier schrijft en geen fabeltjes de wereld insturen hé !!
groeten,
den herman
@herman: Gij hier ook geen sprookjes komen vertellen aub. De E.H. Jos Lerinckx had als bijnaam Josephine!
@Jan: Met 3 dagen straf schrijven in den bureau van den onderdirecteur ( wegens nergens anders plaats ) van het middelbaar was ik ervan af voor mijn witte in 't 5e studiejaar. (lacht)
@Sint : Ik kan daarover zo ni meespreken, ik had elke week een "eervolle vermelding". :-)
Wow, trip down to memory lane.
Ik heb helaas geen ervaring met 'de mechelse nonnekes', maar ik heb wel 4 jaar op internaat gezeten op een 'ursulinen internaat met nonnekes', compleet met uniform enzo, in de jaren 90. (En het juiste aantal vouwen in het plooirokje, want die kwamen uit een uniformwinkel, met het juiste bloesje met aantal blauwe streepjes, en met donkerblauwe kniekousen, en om wat te 'provoceren' droegen we Burlington's (want dat was toen in) ).
Wij kregen gewoon al strafstudie als we die Burlington kousen droegen ipv donkerblauwe kousen, terwijl andere leerlingen diezelfde strafstudie moesten doen omdat ze spijbelden of rookten of weet ik veel wat deden.
De tijden zijn veranderd, als ik nu kijk naar de jeugd van tegenwoordig ... Maar ik herken wel veel in de TV-serie 'de jeugd van tegenwoordig, het internaat'.
@ Hanna :
Als mijn leerlingen Burlington Kousen zouden dragen, liet ik ze ook straf schrijven.
:-D
@ Gimycko: maar ik droeg ze wel in blauwe tinten he zodat het minder zou opvallen ;o)
Maarre, ik werk ook in het onderwijs, hogeschool welliswaar, maar ik passeer elke dag hier het College op weg naar de trein, en als ik zie wat ze nu dragen.... de tijd van grijze plooirokjes tot 10 cm onder de knie (die we metteen na controle vd nonnen aan de ingangspoort van de school oprolden tot 10 cm boven de knie) zijn helaas voor bij... those were the days....
Bij mijn weten waren er maar 2 van wie het geweten was dat ze al eens bij mekaar via de achterdeur binnenkwamen en dat waren Marcske en Peterke,
Ikke niet ... Heb een atheneumloopbaan achter de rug in LIER.
M'n middelbaar afgemaakt in Bim-Sem. (Mijn laatste jaar was het eerste dat de BIM en het Klein Seminarie fusioneerden).
Goeie herinneringen aan.
Mijnheer Geerts (geschiedenis) waarmee ik constant in discussie ging over het Vlaams-nationalisme (hij wel, ik niet) maar die ik erg respecteerde en die m'n liefde voor geschiedenis aanwakkerde. Of een leraar frans (z'n naam ontglipt me) die even veeleisend voor zichzelf was als voor z'n studenten.
Weinig opstootjes bij ons. Maar ik zat in de sportrichting en dus ging daar al veel testosteron naartoe. :-)
Ik tastte wel constant de grenzen van politiek en ander engagement af. Herinner me een conflictje in Londen, op schooluitstap, waarbij ik erin slaagde een groot deel van m'n medeleerlingen te overtuigen aan een anti-apartheidsactie aldaar deel te nemen. Andere leerlingen en sommige leraars vonden dat niet kunnen maar veel trok ik me daar niet van aan.
Ergens wel braaf maar ook zo koppig als honderdduizend man.
@Hanna: Neen, niet de mannen van hier, lelijkaards zoals wij maken alleen kans bij de wijven (lacht)
Als ik dat hier allemaal zo lees, dan vind ik mijn herhaaldelijke strafstudies gewoon omwille van Burlington kousen (ipv de effen donkerblauwe, en ik droeg er dan nog donkerblauwe die niet te veel opvielen; mijn klasgenoten droegen er in het paars of zelfs roze, dàt is pas echt provoceren!) of een rok oprollen tot boven de knieën (want enkel de 'seuten' en 1e jaars leerlingen (newbies) droegen hun rok nog tot onder hun knie - zoals het hoorde) toch wel erg overdreven, jullie hadden tenminste een goeie reden om strafstudies uit te zitten. ;o)
ja, zuster Nesta. Maar hoe was haar echte nonnennaam ? Ernesta ?
Mij is ze ook bijgebleven door haar kleine gestalte, maar zou ze echt maar iets groter dan ons zijn geweest ?
Waar verkopen ze het bier ?
Leeft ze nog ? Waarschijnlijk niet...is voor mij ook al 40 jaar geleden. Leerde ons rond knippen met schaartjes zonder scherpe punten.
De andere eerste kleuterklas was juffrouw Veerle : zo'n moderne juf met ook alweer...kleine oren ditmaal .
dat was meester Geerts
Broeder Koen en als die weg was Broeder Jules
dat was broeder Koen
die speelde ook blokfluit
die van het vijfde was Verhasselt
Zeker en vast herinner ik me ZUSTER Bonita nog !!!!
Ben geboren in 1963 en heb de twee eerste leerjaren lagere school les van haar gekregen !
Toen was de eerste graad : 1ste en 2de leergaar, enz.
Ze was een pracht van Zuster/leerkracht, we waren vereerd als we voor haar iets mochten doen.. ik denk er nog met ontzettend veel eerbied aan terug ! 'k Wou dat ik terug in de tijd kon gaan ... Ik denk nog heel veel aan haar ....
Wat ik nog weet van Zuster Bonita (van horen vertellen) is dat ze pas op een oudere leeftijd leerde autorijden. Met haar auto is ze echter ook aan haar einde gekomen.
Ik heb nog een genummerd exemplaar te koop nr. 312/750 Wie ge*interesseerd is kan met mij contact opnemen onder 015 757 189...het is evenwel niet goedkoop!
Ik heb nog een genummerd exemplaar te koop Nr. 392 van de 750 exemplaeren.
Wie interesse heeft kan contact opnemen op 015 757 189
Het is niet goedkoop maar in zeer goede staat!