(foto: Jan Smets)
In 1990 verscheen er een stripverhaal van Suske en Wiske:
'de kleine postruiter'.
Hierin keren de gekende striphelden, samen met de klunzige Lambik naar het begin van de zestiende eeuw.
Ze geraken verzeild in een overval op een koerier die een belangrijk bericht moet overbrengen naar keizer Maximiliaan van Oostenrijk, de vader van ons aller Margriet...
Ze nemen de taak van de koerier over, en raken verwikkeld in een avontuur met vele gevaren.
Want, het koerierschap was in die tijd echt geen sinecure.
De tocht begint in Mechelen bij de Brusselpoort...
(foto: Jan Smets)
De strip verwijst naar historische feiten.
Om het reilen en zeilen in de Habsburgse Nederlanden nauw te kunnen opvolgen, stelde keizer Maximiliaan (grootvader van Karel V), in 1490 een regelmatige koeriersdienst aan tussen Innsbruck en Mechelen.
Franz von Taxis, telg uit een welstellende Italiaanse familie van pauselijke boodschappers, kreeg de keizerlijke opdracht om de verbinding uit te bouwen.
In 1501verkreeg deze Franz het monopolie voor deze internationale briefwisseling.
Hij vestigde zich in de Mechelse Bleekstraat (op een boogscheut van het Paleis in de Keizerstraat).
(Pas in 1795 zou zijn familie dit privilege kwijtspelen, toen onze gewesten in Franse handen kwamen.)
Von Taxis recruteerde zijn boodschappers uit de keizerlijke ruiterij.
De koeriers reden te paard in estaffetten.
Ze droegen een uniform in de kleuren van de familie Von Taxis.
Hun komst kondigden ze aan met een hoorn, waarmee ze ook bepaalde signalen uitwisselden.
De berichten bereikten Insbruck (of Mechelen) binnen de week.
(soms lukt dit in de huidige tijd nog niet met een Priorzegel ... hm...)
In de winter evenwel duurde het postverkeer wel een ietsje langer.
Later zou de familie Von Taxis wel verhuizen naar Brussel.
Maar de ontstaansgeschiedenis van deze koerierdienst, en de belangrijkste episode van dit verkeer, werd wel in Mechelen geschreven...
Laat het ons maar niet vergeten!
Zélfs Sus en Wis weten het! ;-)
Suske en Wiske, koeriers voor Mechelen!
Door Jan Smets geplaatst op 1 mei 2007
met categorie:
Ook de posthoorn, is een element uit die tijd, zoals Jan, aangeeft
Een kleine hoorn ging van meet af aan mee op weg met de postrijder. Hij meldde met de hoorn zijn aankomst aan zodat de de volgende ruiter klaar kon staan om de post over te nemen en zijn paard de sporen te geven. Dat waren eerst runderhoorns, later werden dat metalen hoorns.
Leonard von Taxis wist in 1597 te bereiken dat de posthoorn zelfs een keizerlijk beschermd voorrecht werd van zijn postrijders. Anderen mochten geen hoorn gebruiken. Tot 1710 werd erover geruzied. Toen pas kreeg Taxis zijn zin.
Niet allen om de aankomst of het vertrek te melden, was de hoorn nodig. Toen de post met de koets met 8 paarden ervoor werd vervoerd, en met een hoge snelheid van 20 kilometer per uur, was de hoorn ook nodig om het andere langzamere verkeer te waarschuwen.
En zeggen dat we dat onlangs opnieuw herdacht hebben:
http://www.flickr.com/photo...
Inderdaad: vorig jaar herdacht...
En, ja.. onlangs nog werd dat gevierd idd....
Bedankt voor de welkome aanvullingen Peter !