(detail omslag boek 'Mechelen aan de Tigris', van A.Thiry)
Enkele jaren geleden verscheen het ongemeen boeiende boek van August Thiry, docent aan de Katholieke Hogeschool Mechelen: 'Mechelen aan de Tigris' - het 'verhaal' van het dorp Hassana in Oost-Turkije.
Hier woonden eeuwenlang boeren en wevers; het spon de rode draad van vele eeuwen oosters christendom... tot het werd verwoest in 1993.
De inwoners van het oude Hassana zijn Assyrische christenen, die pretenderen de taal van Christus te spreken.
Ze zochten asiel in Europa, en kwamen voornamelijk terecht in onze stad.
Zo groeide hier in Mechelen, een 'nieuw Hassana',
een... Mechelen aan de Tigris.
Melkan Ishak was voor August Thiry een uitstekende gids, en liet hem thuiskomen in de Assyrische gemeenschap in Mechelen.
Het boek beschrijft de leefsituatie van deze BEkende en toch weinig GEkende bevolkingsgroep van onze stad.
Tevens is het een zoektocht naar de wortels van een oude cultuur.
Dagelijks rij ik voorbij Nekkerspoel (één van de Mechelse wijken waar ze voornamelijk wonen, zoals ook rond Leuvense Steenweg en Battelse Steenweg), en daar kan ik ze
alle dagen zien lopen: de mannen met grote petten en imposante snorren; de vrouwen met wijde gebloemde jurken...
Het intrigeerde me steeds...
Ik heb het boek van Thiry dan ook met véél interesse gelezen...
(A.Thiry °1948, studeerde Germaanse en Slavische Filologie, en publiceerde dit boek in 2001, bij CIMIC-EPO, als onderdeel van de reeks 'Monografieën over interculturaliteit'.)
Hassana lag in een verloren uithoek van Zuidoost-Turkije.
Het was het laatste christelijke dorp in dat Koerdische moslimgebied ten oosten van de Tigris - tot z'n verwoesting in 1993.
De inwoners werden de Hasnaye genoemd.
Ze leefden in de schaduw van de Djudi, de berg waar volgens hun geloof de Ark van Noach terechtkwam.
De dorpbewoners raakten in de loop van de geschiedenis gekneld tussen het Turkse leger en de Koerdische PKK.
In dit conflict geraakten ze hun dorp kwijt en werden vluchtelingen.
Maar ze namen hun traditie mee: twintig eeuwen christendom uit Mesopotamië en Assyrië.
Vanaf de jaren negentig streken de eerste Hasnaye in Mechelen neer.
Deze mensen spreken Sureth, een variant van het Nieuw-Aramees - een taal die verbasterd is door Turkse en Koerdische leenwoorden.
In het boek staan tal van getuigenissen van de Hasnaye, over hun dorp, over zijn geschiedenis en hun belevenissen in Hassana en Mechelen.
Een boek om absoluut te lezen! en deze 'nieuwe Mechelaars' beter te leren kennen!
Mechelen aan de Tigris
Door Jan Smets geplaatst op 17 oktober 2006
met categorie:
August Thiry (2001)
Mechelen aan de Tigris.
Verschenen bij EPO/CIMIC
Begeesterd man, heb er later dit jaar nog lessen van bij CIMIC.
Vorig jaar las ik ook een ander boeiend boek van hem: 'Land van Beloften' over vrouwen onder de islam. (uitgegeven bij het Davidsfonds).
Maar de geschiedenis van de Assyriërs in Mechelen heeft me sinds het lezen van het boek niet meer losgelaten, en ik bekijk deze Mechelaars sinsdien ook met andere ogen.
Een Iraanse banneling die tegen de dictaturen van zowel de sjah als de ayatollahs heeft bevochten en op het eind van zijn vlucht in Nederland is terechtgekomen.
Ondertussen is hij al bekroond met heel wat literaire prijzen.
Ben momenteel in z'n laatste boek bezig: Het huis van de moskee , een boek dat je laat binnenkijken in de voor ons onbekende wereld van het dagedagelijkse leven van een Iraanse familie.
Wie zijn ze , wat drijft hen , hoe gaan ze om met elkaar en met de kleine (en grote) dingen des levens.
Echt een aanrader !
Heb Gust als collega gekend toen ik nog les gaf aan de Hoge School (en daarvoor als docent). Het was telkens enorm aangenaam om samen met hem in de leraarskamer te zitten, zeker als ie begon te vertellen, over onder meer dit thema van de Assyrische Christenen... Hij heeft er zich echt in ondergdompeld en weet waarover hij praat.
Maar tot mijn schande heb ik het boek nog steeds niet aangeschaft, daar ga ik toch wel eens iets aan doen dan...
Een paar jaar geleden heb ik met Thiry ook nog een boeiend gesprek gehad naar aanleiding van een fototentoonstelling in de 'Lindenpoort' over Hassana. (een fotografische neerslag van een reis die schrijver ondernam, samen met Melkan, naar Oost-Turkije en zo verder naar Irak - naar de wortels van de Assyrische beschaving).
Eén ding is me bijgebleven tijdens de expo: een oude vrouw die met natte ogen keek naar een grote foto van een paar verwoeste huizen op een bergflank...
Daar had ze gewoond...
En heb je de Assyriërs al op zondag (1 x in de maand) zien buitenkomen uit de Sint-Pieterskerk in Mechelen. Gezellige, kleurrijke groep...
Uiterlijk lijken het Moslims, maar het zijn wel degelijk Christenen.
Geeft een 'raar' beeld...
Heeft er iemand een idee hoe groot de Assyrische populatie in Mechelen is ?
De grote meerderheid komt dus uit Hassana, aangevuld met lotgenoten uit andere christelijke dorpen uit het gebied van bewuste Djudi-berg. In de binnenstad wonen een 40 gezinnen.
In de sociale woonwijken langs de noordelijke uitvalswegen naar Antwerpen en Lier wonen er 60, en 40 aan de westelijke Battelsesteenweg.
Aan de zuidkant verblijven 20 gezinnen aan de Brusselsesteenweg.
De grootste groep woont in de oostelijke rand van Mechlen: 60 gezinnen aan de
Leuvensesteenweg en 80 gezinnen in de wijk Nekkerspoel.
Deze vertakte enclave kent nog een clanstructuur, met een leidersfiguur aan het hoofd.
Ook de warmte waarmee deze mensen hier in Mechelen ons in hun familie opgenomen hebben grenst aan het ongelooflijke. Ze zijn ons enorm dankbaar dat ze hier een nieuw leven hebben kunnen beginnen. Als je de gelegenheid hebt, moet je maar eens een huwelijksfeest meemaken: echt fantastisch!
De kinderen van de families die wij kennen maken hun weg: ze hebben werk, nemen deel aan het sociale leven.....
Wat bewijst dat culturele integratie wel mogelijk is.
hartverwarmende ervaring moet dit geweest zijn...
bedankt voor deze toffe aanvulling op m'n artikeltje!
,,In Irak vind je heel verschillende christengroepen: Chaldeeërs, Syriërs, Armeniërs, Kopten, Grieken: ze zitten er allemaal, elk nog eens met hun onderverdelingen. Het zijn zeer oude kerken, met een beleving van het christendom die sterk verschilt van de onze. Opnieuw die oude roots van het christendom ontdekken, dat interesseert me bijzonder.''
,,Er is ook een pastorale interesse mee verbonden. Ik zie dat de Iraakse christenen 'misvormd' zijn: niet alleen de missionarissen, maar ook hun priesters zijn allemaal geschoold in Rome, in Romeinse instituten. Zij hebben heel hun Latijnse vorming overgebracht naar Irak, met de kruisweg, met de Mariadevotie. Ik heb daar niets tegen, verre van, maar zij kennen soms hun eigen wortels niet meer. Ik beschouw het als ons werk om eerst hun oude theologie en liturgie te ontdekken, en die dan terug te brengen bij die mensen, zodat ze zich weer bewust worden van hun eigen identiteit. 'Terug naar uw wortels. Drink uit uw eigen bron', is de leuze die boven ons instituut hangt. Daar komt veel wetenschap bij kijken: als je het zelf niet allemaal kent, wat kun je dan doorgeven?.''
Meer over dit boeiend project van de redemptoristen op http://www.cssrb.be
Tariq Aziz, de gebrilde, vlot Engels pratende minister en woordvoerder van de Iraakse dictator Saddam Hoessein, is zo'n chaldese christen.
Mesopotamische christenen - dat zou kunnen, maar ook die vlag is te kort van stof. (...)'
(August Thiry)
Ik hoop dat de (laakbare) feiten niet deze hele Mechelse bevolkingsgroep in een negatief daglicht stellen...
Dat zou jammer zijn.
Het standpunt van de gemeenschap, moeilijk begrijpbaar voor ons werd duidelijk verwoord.
Ik heb er weer wat van opgestoken.
Zij vonden dat de school schuld had aan de zwangerschap van het meisje! Hallo, precies of dat zou op de school gebeurd zijn??? Ik vond het wel straf dat ze niet zegden dat het onnodige geweld dat door de ouders en broer van dat bepaalde meisje gebruikt werden tijdens het 'gesprek' met de directie een fout was.
Het meisje was blijkbaar zo overtuigd dat het de schuld is van onze samenleving want wij hebben geen respect meer voor onze ouders enz.
Ik heb me aan een aantal van hun uitspraken gestoord maar voor de rest vond ik de getuigenis van de directeur heel sereen.
Thx.
Hun standpunten komen ons, Westerlingen, wat conservatief en fanatiek over; en toch ben ik blij dat ik hun standpunten uit HUN mond kon horen.
Iets waar weinig over gerept werd, is het feit dat de jongen in het verhaal een Marrokaan was (een Moslim dus). Assyriërs en Marrokanen kunnen het moeilijk met mekaar vinden, en daar zit de voorgeschiedenis van de vervolgde Assyriërs in Turkije wel voor iets tussen...
Het is verrijkend om toch iets méér van achtergronden en levenswijze van deze stadsgenoten te kennen - ook al is de aanleiding hiervoor een bedroevend verhaal (en streng te veroordelen!), en verschilt onze manier van leven grondig.
Ik hoop dat er geen te diepe bressen geslagen zijn in het broze samenleven van diverse bevolkingsgroepen in Mechelen, en dat na een periode van bezinning, verder kan gegaan worden met stappen van begrip en toenaderingspogingen.
Alleszins ook m'n waardering voor de moedige houding van de schooldirectie van den Ham, en de woordvoerder van de Assyriërs, Melkan Ishak.
- élk (religieus) fanatisme is scherp te veroordelen - Zo ook de daden die daaruit voortvloeien, zoals recentelijk de feiten in den Ham.
- Ik kan hiervoor wél geen hele bevolkingsgroep veroordelen - hoezeer hun levenswijze ook kan verschillen van de mijne.
- Deze groep is niet 'zomaar' uit het 'zonnige' Turkije verdwenen, maar wel omdat ze sinds 1915 worden vervolgd na de genocide (trouwens ook andere bevolkingsgroepen in Turkije deelden dit lot...)
De Turkse regering voltooide het vernietigingsproces toen ze in 1967 ook de laatste christelijke dorpen in de provincie Hakkari een Turkse of islamitische naam gaf.
De naam 'Hassana' werd van de kaart geveegd; het dorp bleef nog voortbestaan tot 1993. De laatste bewoners kregen toen van de Turkse militaire overheid één week om hun dorp te verlaten.
Voor het Turkse leger was het reeds half ontvolke Hassana-Kösreli een strategisch pijnpunt geworden, een heimelijk schuiloord en een mogelijke bevoorradingspost van de Koerdische PKK-guerrillero's die opereerden vanuit het gebergte in de omgeving.
Het definitieve einde van Hassana was niet meer dan een routineuze soldatenklus: het dorp werd ontruimd en omringd met een mijnengordel...
Maar het echte dorp is meer dan de huizen - het echte dorp dat zijn de bewoners.
En dat is nu het tragisch mooie van grote en kleine geschiedenis: dat ze door mensen wordt gemaakt, dat een dorp kan voortbestaan zelfs nadat het met militair geweld van de aardbodem is verdwenen.
Kösreli is voortaan een blinde vlek op de kaart, maar Hassana heeft opnieuw wortel geschoten in de Europese diaspora, in Mechlen.
Daar hebben de uit Turkije verdreven Hasnaye zich geleidelijk aan herenigd, daar hebben ze hun eigen gemeenschap van Assyriërs gevormd.
Als een dorp in de stad.'
(August Thiry)
Ik suporter hélemaal niet met deze bevolkingsgroep. Maar ik ben wél geboeid in hun geschiedenis. En om een beter begrip te hebben voor hun situatie, wil ik er ook méér van weten...
Net zoals ik ook interesse heb voor het 'verhaal' van andere minderheden in Mechelen.
Kennis en begrip leiden tot een (hopelijk) beter samenleven in deze multiculturele stad.
Ik hoef daarom nog niet het 'foute' goed te keuren.
Verre van! Maar ik wil niet een HELE groep mensen in het verdomhoekje steken voor deze (mis)daad.
Ik doe m'n hoedje af voor al die mensen die soms met de moed der wanhoop (proficiat directeur Froninckx!) daadwerkelijk iets doen aan een leefbare multiculturele stad.
Inderdaad, een beter wederzijds begrip tussen ons, Mechelaars, en de Assyrische christenen kan dit spijtige voorval vermijden. Maar eerlijk gezegd had ik graag eerst en vooral een duidelijke veroordeling gehoord door de Assyrische gemeenschap van het geweld, vooraleer ze begrip gaan vragen voor de reactie van de vader en de broer. Nu leek het eerder het omgekeerde.
Maar dat kan natuurlijk ook te maken hebben met de selectie én de montage van de tv-beelden door mijn Koppen-collega's (als tv-programmamaker weet ik maar al te goed hoe je een inhoud een bepaalde wending kan geven).
@netels:
Misschien eerst het boek van August Thiry eens lezen voor je zelf 'redenen' verzint voor de vlucht van deze mensen uit hun land. Wat hen overkwam in de grensstreek Turkije-Irak-Syrië was niet meer of minder dan een regelrechte uitzuivering, waarbij de Turken én de Koerden een vies spel speelden met als slachtoffer de Assyriërs, die figuurlijk buiten het eigenlijke conflict stonden, maar er letterlijk middenin leefden.
En een 'veroordeling' van de incidenten, kwam er in de reportage niet uit. Héél erg jammer.
Wat dit is wel primordiaal voor een wederzijds begrip.
Nochtans meen ik te weten dat een vooraanstaand woordvoerder van deze gemeenschap, Melkan Ishak (die meewerkte aan het boek van Thiry) de handelingen van betreffende vader en zoon, sterk betreurde en veroordeelde.
Hij bood vanuit zijn gemeenschap wél verontschuldigingen aan (zo las ik tenminste vorige week in de krant, Gazet van Antwerpen...)
'Het zou al te gemakkelijk zijn om de allochtone gemeenschap met de vinger te wijzen.
Wij geloven in dialoog en lossen problemen op door er over te praten en door ze samen aan te pakken.
Wij beschouwen dit voorval dan ook als een alleenstaadn feit dat onze goede verstandhouding met de verschillende gemeenschappen in Mecheln niet negatief mag beïnvloeden.
We kunnen dit aangrijpen om de dialoog tussen de gemeenschappen in een stroomversnelling te brengen (...)'
Een mens wordt nogal snel versleten voor racist en VB-er bij de minste kritiek die je uit op allochtonen durft uiten, maar sinds ik er nu bijna 10 jaar tussen woon en dagelijks mee in contact kom.. alle cliché's die de ronde doen heb ik al live mogen meemaken, en erger nog. Ik denk niet dat ik daar nog een tekeningetje hoef bij te maken. Ik kwam, ik zag, ik heb geprobeerd, en nog eens geprobeerd, en opnieuw,.. en nu heb ik deze mensen opgegeven. Mijn excuses hiervoor, maar het stopt ergens.
Da's te betreuren...
Maar daarnaast leg ik dan mijn ervaringen: naast familieleden op de Battelsesteenweg, aan den Eik, woont ook een Assyrische familie, die enorm vriendelijk is in omgang - die regelmatig spontaan een zelfgebakken brood of vijgen of wat dan ook geven; hen uitnodigden op een trouwfeest in familiekring..., en de meest perfecte buren zijn die je maar kan indenken.
M'n dochter had een medemonitrice in de CM: een Assyrisch meisje uit Muizen - perfect geïntegreerd...
M'n vrouw heeft een Assyrische huishoudster op haar werk - Nooit problemen mee gehad...
Ook zo kan het...
Tussen elk koren zit er kaf...
Tussen Mechelaars van Vlaamse origine, tussen Marokkaanse Maneblussers, tussen Assyriërs...
En dat maakt het nu juist zo moeilijk.
Ik ga hier niet mijn (gemengde) ervaringen uit de doeken doen, maar laat ik het zo stellen: ik sluit mij zowel aan bij de woorden van St Netels als bij uw woorden...ik weet echt niet welke houding in deze aan te nemen.
Helaas begin ik meer en meer te denken dat er tussen al het kaf ook koren zit... Spijtig, maar 'ze' zoeken het zelf.
Met die ervaring moet ik J.T. bijtreden, zowel onze beste tijdelijke medewerkers als de slechtste waren en zijn Assyrisch.
Ik heb het dan niet alleen over hun werk maar eerder over de attitude.
Wanneer ik hierover praatte met mijn zeer vriendelijke Assyrische bijna buurman heeft hij me een beetje inzicht gegeven in de verschillende familieclans.
Bleek dat de man zelf ook worstelde met het beeld dat bepaalde families creëerden.
Voor mij eigenlijk het beste bewijs dat je niet al te snel moet veralgemenen.
Maar dat mensen hun land verlaten omdat zij omwille van hun geloof vermoord dreigen te worden is toch heel erg. Dat zij daarna terug keren om hun verwoeste huizen te herstellen als vakantieverblijf (zoals tijdens een voordracht kon vastgesteld worden) dat kan er bij mij toch moeilijk in...
Kan je hierover méér uitleg geven?
Mij zou het sterk verbazen mocht dit hier gaan over het bewuste dorp Hasana...
Maar goed, als je dit met bewijzen kan staven...
boek Tigris aan de Dijle.
Ik was daar wel serieus van aangedaan!
Gelukkig waren er niet teveel kritische
toehoorders...Voor de juiste datum moet
ik mijn agenda raadplegen.
verbazend...
Sorry maar het boek heet Tigris in Mechelen. Beschouw "mijn" titel als een
dichterlijke lapsus.
'Mechelen aan de Tigris'... ;-)
van August Thiry, waarover dan ook deze topic ging??
of bedoel je nog iets anders...
Ik zou graag met hem in contact komen omdat ik vanuit onderwijs bezig ben met een sterk afgebakend proefproject rond doelgroepencommunicatie. And guess what: als pilootregio werd Mechelen gekozen, en als doelgroep de Assyrische gemeenschap ;-)
Alvast bedankt!
of ik je véél verder kan helpen met jouw vraag...
Ik ben wel geboeid in het onderwerp - zéker na het lezen van het boek van Thiry.
Daarom plaatste ik ook deze topic.
Maar voor méér en ongetwijfeld véél betere informatie, ga je beter te rade bij de schrijver zelf.
Veel succes hiermee!
http://www.shlama.be/shlama/
boeiend om lezen...
SELAHATTİN EROL - MARDİN (İHA) - Geçtiğimiz gün hayatını kaybeden Süryani Papaz Tuma Bektaş (67), Mardin'in Midyat İlçesi'nde yapılan cenaze töreniyle defnedildi. Süryani papazın cenazesine İsveç, İsviçre, Almanya, Belçika, Suriye, Hollanda, İstanbul, Antakya, Mardin ve Şırnak'tan Süryani cemaat dernekleri, din adamları, siyasi parti temsilcileri, bölgenin ileri gelenleri, yahudi, Süryani ve Yezidi vatandaşlar katıldı.
Cenaze töreni, Mor Abraham Manastırı'nda sabah saat 08.30'da ilk ayin seremonisiyle başladı. Ayini, Midyat Mor Gabriel Manastırı Metropoliti Samuel Aktaş ve Mardin Deyrul Zafaran Metropoliti Saliba Özmen yönetti. Manastırda sabah yapılan ayinden sonra, son yolculuğuna uğurlanan Papaz Bektaş'ın kişiliğinden söz edilen konuşmalarda şu sözlere yer verildi:
'HASSENE Mİ, KÖSRELİ Mİ ???'
"Papaz Bektaş, bölgede yaşayan bütün insanlara hiçbir ayırım yapmadan herkesle sevgi, saygı içerisinde münasebetler kurarak, samimi bir dost olarak hayatını sürdürdü. Kendisinin hayalinde, doğduğu ve çok sevdiği köy olan Hassene'ye bir gün tekrar dönmek vardı. Ölmeden bir gün önce de bu konuyu dile getirmiş ve muhakkak bunu gerçekleştireceğini vurgulamıştı. Bizim de dileğimiz o ki, çocuklarının, akrabalarının ve dostlarının onun bu dileğini gerçekleştirip, Silopi'nin Kösreli (Hassene) Köyü'nü tekrar yerleşime açıp onun ismini yaşatmalarıdır. Birçok din görevlisinin Avrupa'ya göç etmiş olmasına rağmen kendisi, halkının kalbi Turabidin'e gelerek din görevlisi bulunmayan en ücra köylere giderek insanlara hizmet etti. Son gününde de Sarı Köyü Kilisesi'nin yıldönümü için Metropolit Samuel Aktaş tarafından ayin yapmak üzere görevlendirilmişti. Bütün heyecanıyla sabahı bekledi; ama maalesef sağlığı elvermedi ve bu misyonunu yerine getiremedi. Sevgili kardeş, değerli baba, gerçek mücadele adamı, halkının tüm kuruluşları adına seni selametle uğurluyoruz."
3 çocuk babası olan papaz Tuma Bektaş'ın en büyük oğlu Metropolit Genel Sekreteri Yusuf Bektaş ise babası Tuma Bektaş için, "Renkli kişiliği ve sevecen tavırlarıyla herkese gülücükler dağıtan dolu dolu bir insandı. Her zaman bu topraklarda yaşayıp, buralarda ölmeyi istediğinden Avrupa'ya göç etmemiş ve Süryani cemaatine dini hizmetler vermeye kendini adamış bir insandı" diye konuştu.
Konuşmaların ardından cenaze, Mor Abraham Manastırı çıkışında alkışlar eşliğinde Midyat Belediyesi'ne ait ambulansla Mor Şmuni Kilisesi'ne götürüldü. Papaz Tuma Bektaş'ın naaşı, Süryani geleneklerine göre Mor Şmuni Kilisesi'nde, ruhani din adamlarına özel olarak yapılan ve yeraltına açılmış bir odacıkta, merasim törenlerinde giydiği kıyafetlerle, yüzü doğuya bakacak şekilde sandalyeye oturtuldu. Papaz Bektaş, Süryani ritüele göre naaşına "murun" adı verilen ve özel olarak metropolitler tarafından kutsanmış yağ sürülüp, bir tutam toprak serpilerek, tütsülenerek defnedildi.
Cenaze töreninden sonra Mor Şmuni Kilisesi çıkışında taziyeler kabul edildi. Taziye törenine katılanlara özel yapılmış çörek, 'mırra' adı verilen kahve ve yemek ikram edildi.voor meer info - http://Assyrian_lucas.jouwp...
Sirnak Silopi Hessana
ik teken onder
Assyrian Lucas
Bisschop van Mosoul Faraj Raho die ontvoerd en vermoord werd!
Hoe reageert de chaldese gemeenschap in Mechelen daarop?
Hoe kan ik met u in contact komen en bev deelnemen aan de chaldese liturgie op zondag?
Dank bij voorbaat
de Chaldeeuwse gemeenschap heeft maandelijks vieringen in de Katelijnekerk.
Bvb: met Pasen(23/3), om 11 uur in de Katelijnekerk...
(ik weet ook dat de Assyrische Christenen maandelijks een viering hebben in de Sint-Pieterskerk op de Veemarkt - wanneer juist weet ik niet...)
Ik hoop dat dit jou al een beetje verder helpt...
Die High-reliefs op de voorgevel van de Sint-Pieterskerk : het lijken afbeeldingen van Native-Americans (Inca's, Maya's, Olmeken of Tolteken).
Klopt dit of zit ik op een verkeerd spoor ?
Ze zijn goed, he, die Mechelse Stadsgidsen...
:-D
oeps - dat was inderdaad een fout van mij.
Bedankt voor de correctie!
De naam Sint-Pieter & Paulus kwam er pas later toen de gelijknamige parochie dit kerkgebouw ging gebruiken ter vervanging van hun bouwvallige en later gesloopte kerk aan de overzijde van de straat.
Mooie blog, ik vind het héél vriendelijk dat jullie zo geinteresseerd zijn in ons Volk. Ik respecteer jullie aandacht!
graag gedaan... ;-)
En nu in het Nederlands of Assyrisch.. (zelf assyrisch)
was tegen Assyrian Lucas bedoeld