(foto: Jan Smets)
Over 'onze' Sint-Romboutstoren blijven wij - Mechelaars - overminderd lyrisch wezen.
Als er één rots in de branding is, waar ALLE Maneblussers trots over wezen: dan is HIJ het wel.
Ik hoop dat jullie me niet verdenken van het slikken van een méér dan gebruikelijke dosis Prozac -
maar tussen topics over politieke (aard)verschuivingen en door sommigen 'scheef' bekeken kinder-speeldagen,
wil ik dit 'schrijfsel-zonder-nieuwswaarde' hier 'tussen-gooien',
als 'adempauze',
als bloeddrukverlagend tussenwerpsel,
én natuurlijk:
om 'eer' te betuigen aan:
Onzen Toren-met-Hoofdletter....
Onze reden om naar boven te kijken...
Ons alibi voor latent chauvinisme...
Onze 'niet-affe'-Droom...
Onze recordpoging tot reiken naar de zevende hemel...
Ons voorwerp van heimwee en verlangen naar de Dijlestad...
...
Ons overstijgen van de middelmatigheid...
Onze stoere bruidegom van een dame met klasse: de meest geschikte vierde echtgenoot van Margriet...
Onze trots...
Ons waarmerk...
Ons visitiekaartje, gedrukt in gotische letters...
Ons zelfverklaard achtste wereldwonder...
Onze overtreffende trap van vergelijking...
Het meest gekoesterde erfstuk uit ons pronksalon...
Ons nagalmend triomferen...
Ons Mechels equivalent van Taj Mahal, Parthenon en Sint-Pietersbasiliek...
Ons antwoord aan 'stoefferig' Antwerpen...
Onze motivatie om 't Mechels Zagen' af te leren...
Zo zie IK het...
En zo ziet Robert Van Passen het, in een tekstje dat ik onlangs opdiepte:
'Ik hou van Mechelen om haar toren,
haar juwelige huizen,
om haar Dijle,
om haar mooie boutjeskant,
om haar verzorgde meubelen,
om... haar bloemkolen en asperges...
Haar toren, het is geen toren...
Hij fonteint niet op, dwars door de wolken de hemel in, lijk die van Antwerpen,
hij hangt de dandy of nieuwe rijke niet uit, lijk die van Brussel,
hij schreit niet lijk die van Brugge,
maar hij staat daar,
lijk een rots,
uit graniet gehouwen.
Hij staat daar,
onroerbaar,
onwrikbaar,
groot en zwaar.
Hij zegt:
'Wees man!'
En Emile Verhaeren pende het neer in 't Frans:
'Cette tour de Saint-Rombaut
Se dressant dans la plaine flamande
comme un flambeau!'
Sint-Romboutstoren:
écht ons overstijgen van de middelmatigheid?
;-)
De vlaggen zien er zeer fris en clean uit maar benieuwd over 10 dagen, want dat is de levensduur van een vlag daar hoog daarboven?
En Jans, volkomen gelijk, ik denk dat elke trotse Mechelaar dezelfde gevoelens heeft over 'onze Toren'.
En ik kan effe niet naar buiten want een paar van je landgenoten komen op bezoek om naar Fiep te gaan kijken ...
Enfin dit terzijde... twee vlaggen dus ....
Maar, je zal de Mechelse 2-kleur iig wel zien wapperen....
@Peter: ja, die landgenoten gaan zich dat niet beklagen, ik was vorige zondag bij Fiep en het is verdorie de moeite !!!!
O ja.. Peter: jouw tips die je me in De Afspraak gaf heb ik zeker in het achterhoofd gehouden; en ja: je had gelijk!
Jaaa.. het is fijn, Hanna: de VLAAMSE én MECHELSE vlag naast mekaar.. zoals het was.. en nu hopelijk wat langer blijft... ;-)
Net even door het slaapkamer-raam gekeken en de de 2 vlaggen wapperen hevig.. Ben benieuwd hoe lang ze het zullen volhouden.
Het is toch een heel ander zicht nu onze toren terug is aangekleed.
En nu maar hopen dat deze vlaggen het toch wel wat langer volhouden, hé.
en...ik was fier om Mechelaar te zijn.
Onze vrienden uit Melsele 'begrepen' het.
Liefde kent vele troetelnaampjes..., Mittekemuis!
niet?
Toen ik klein was, lang voor de oorlog...
Zeiden ze tegen ons: Je vlagt weer.
Wat was dat?
Gewoon dat je hemd dat uit je korte broek hing.
Weet dat men toen geen onderbroek droeg!
En , je héél lange slippen had aan de achterkant. Volgens een van onze nonkels was dat omdat...je van voor één worstje moest inpakken en van achter twee hespen....:-)) Plezante nonkels had ik hoor.