Ik ben net terug van enkele daagjes in de Franse Lichtstad - een stad die steeds verrassend boeiend en 'nieuw' is...
't Was een hele poos geleden dat ik er nog vertoefde - maar telkens opnieuw ontdekte ik dingen die ik nog niet kende of zag -
een stad in beweging -
Zon en regen en dreigende wolken, een latente spanning, studentenprotesten, cultuur, ...
zoveel te zien - zoveel te beleven...

Maar...
zo kom ik op het thema van deze post:
Ook heelwat beroemde Parijzenaars bezochten ooit ONZE stad...
en waren er duidelijk door geïmpressioneerd...

Even grasduinen in de kronieken:
De Franse koning Lodewijk XV klauterde op 12 mei 1746 de Sint-Romboutstoren op.
Jawel.

En op 21 juli 18O3 kreeg onze stad het bezoek van eerste consul Napoleon Bonaparte, samen met z'n vrouw Joséphine de Beauharnais!
Voor deze gelegenheid werd er op geen frank gekeken.
Deze visite kostte de aanzienlijke som van 17 116,99 fr.
Er werd dan ook een reusachtig feest gegeven: met aangepaste schitterende verlichting, een concert, én een volksbal op de Grote Markt.
Het geheel werd besloten met een groots vuurwerk.
Voilà!

Maar ook de grote Franse schrijver Victor Hugo (18O2-1885), verliet even z'n Parijse thuishaven, om een bezoekje aan Mechelen te brengen.
In 1837 sliep hij in het oude huis 'De Kraan' op de Grote Markt (nu KBC).
Hij was onder de indruk van de beiaardklanken van Sint-Rombouts, en zou (tenminste zo vertelt het verhaal) een gedicht hebben gekrast met de diamant van z'n ring, in de ruit van zijn slaapkamerraam.
Of hij het werkelijk op deze 'vandalen-manier' deed, is niet erg duidelijk.
Maar: het gedicht is nu netjes in plexiglas bevestigd op de gevel van voornoemde bankinstelling. (zie foto)

'J'aime le carillon dans tes cités antiques,
O vieux pays!
Gardien de tes moeurs domestiques,
Noble Flandre ... '
(enzovoort - lees het maar eens als je er voorbij wandelt...)

De wispelturige Franse dichter, schrijver en kunstcriticus, Charles Baudelaire (1821-1867), verbleef ook een tijdje in onze contreien.
Maar... hij was niet zo erg gecharmeerd door Belgenland.
Zijn reiservaringen schreef hij neer in z'n beruchte dichtbundel 'Amoenitates Belgicae'.
Vooral Brussel kon bij hem geen genade vinden.
En toch: voor 'ons' Mechelen heeft hij wél sympathie!
Zo pende hij het volgende neer:
'De beiaard maakt het overbodig dat de enkeling een middel zoekt om zijn vreugde uit te drukken.
Te Mechelen ziet iedere dag er als een zondag uit'

Mechelen -
waar iedere dag een zondag lijkt...
Franse citytrippers in de Dijlestad.
C'est magnifique.
...
een toeristisch voetnootje uit vervlogen tijden.
Maar met al die 'vreemde' talen die de laatste tijd méér en méér op te vangen zijn in de Mechelse straten, kunnen we er rustig van uitgaan dat de aantrekkingskracht op buitenlanders er zéker niet minder op geworden is.
Integendeel.