Hij verliet in 1955 de Dijlestad om zich te vestigen in de Verenigde Staten. En het is reeds 25 jaar geleden dat hij Mechelen bezocht...
Een hele poos dus. Sinds kort herontdekte hij zijn geboortestad, en hij was meteen weer 'weg van Mechelen'...
En zo is er ook het nichtje van onze bloggende nonkel Maes: ladiegolf...
Enne... een 'Meel', die Mechelen ruilde voor Bangkok...
Regelmatig mail ik met Willy Verboomen, nu wonende in de States -
en met vriendin Marina, die momenteel woont in de schaduw van de Akropolis...
En er zijn de buurmeisjes Hylke en Evi, die respectievelijk een jaar in Sydney en Nieuw-Zeeland verblijven....
En er is Els, ook een meisje uit mijn eigenste Stenenmolenstraat die een klein jaartje in Slowakije woont en werkt...
Missen zij Mechelen?
Hoe stellen ze het in hun nieuwe of tijdelijke heimat?
Ik laat er graag twee aan het woord.
Els Buelens bijt de spits af:
'Beste Belgische Jan, :-)
Ik loop er mij al een paar dagen over suf te piekeren, maar ben tot de conclusie gekomen dat ik beter gewoon een rijtje bijeen brainstorm.
Wat ik mis van Mechelen:
-de diversiteit mis ik heel erg. Het buitenkomen en mensen van allerlei slag kunnen tegenkomen.
Slowakije is verschrikkelijk wit, en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik daar ambetant van word. (de tegenovergestelde reactie van wat Blokkers - oeps, Belangers, voelen in Mechelen, misschien). En zeker nu het Verdraaide Wereld-thema heel Vlaanderen kleurt, Broederlijk Delen zijn 'Vice Versa organiseert,...
-Op dit moment, zeker ook de culturele festiviteiten. In een boerendorp waar de mensen nog niet uit hun luie zetel komen als je met een roofvogelshow op hun voetbalveld komt aandraven, mis ik dat toch wel: tentoonstellingen, theater, concerten...
-De cafes misschien soms ook wel. Met twee cafes van twijfelachtig allure in Bezovce, zou ne mens al wel eens wat willen geven voor ne Gouden Vis om den hoek, om maar iets te noemen.
-Verder ook gewoon de vele mogelijkheden voor sport en ontspanning, en informatie..., en misschien nog meer het alles-weten-zijn.
-En last but not least: natuurlijk de vrienden, de familie, de kennissen. 'Efkes' naar de buren gaan en pas een paar uur later thuiskomen. Langs de Tervuursesteenweg wandelen en vijfendertig keer 'hallo' roepen. Het broodje dat opzij ligt bij den bakker. Oude schoolvrienden opbellen en nog eens gezellig bijpraten op de Vismarkt of elders. Tijdens de examens een adempauze inlassen met de VUB-vrienden van Mechelen en omstreken, in 't stad. Elke dinsdagavond gaan joggen in 't Vrijbroekpark... Maar dat zijn misschien meer de dingen die niet rechtstreeks met de stad te maken hebben, maar meer met de mensen die erbij horen...
groetjes!!'
Els.
En dan geef ik nu het woord aan Hylke Schaepherders - eveneens een
buurmeisje:
'Op dit momenst vertoef ik ongeveer 2 maand en half in Dee Why, Sydney, Australië, en wat ik het meeste mis...
De mensjes natuurlijk - hier is het echt moeilijk om tijdens de weekends af te spreken - iedereen woont zover uiteen... en de bussen rijden in het W.E. niet echt op de meest ideale uren. De afstand is dus een groot probleem voor mij persoonlijk. In Mechelen deed ik alles per fiets of te voet - hier is dat onmogelijk... maar dat zal wel zo zijn in elke grote stad.
Ook zijn de mensen in Mechelen, of vooral in Coloma, nog enorm buur-gezind... Hier ken ik mijn buren niet echt.
Ja, van zien ken ik mijn rechterburen, maar die van het huis links van mij... alleen den hond heb ik daar al gezien in de tuin. En vraag mij ook geen namen... want dan zou ik moeten gaan verzinnen!
Onthou maar goed dat Mechelen een gezellig stadje is waar mensen in vergelijking met hier enorm veel contact hebben.
Alleen is dat gezellig stadje wel enorm vuil in vergelijking met hetgeen ik hier zie...
Ik mis natuurlijk ook de Chiro - als leiding in een jeugdbeweging hier stappen is dan ook moeilijk hé!
Op zich mis ik eigenlijk vooral de mensen en niet écht Mechelen... of misschien toch wel?...'
(...)
Hylketje
Twee korte getuigenissen van twee 'buitenlandse' Mechelaars.
Was je ooit zélf lange(re) tijd weg van Mechelen?
Of woon je definitief in het buitenland?
Mis je 'onze' stad?
Mis je het silhouet van Sint-Rombouts? is het Parkpop? zijn het je vrienden? de cafeetjes van de Vismarkt?
de 'Malinois' of de Racing?
een Mechels frietkot?
fietsen langs de Vaart? de zaterdagse markt? de klanken van de beiaard? de Hanswijkprocessie? 't winkelen in den Bruul? het eeuwig gekanker van de mechelaar? de bekenden? de herinnering aan je jeugdjaren?
Weg van Mechelen?
Vertel het ons...
Tof initiatief, zal ons wel een andere kijk geven over dat gene waarover wij soms staan te zitten liggen zagen.
Doe zo voort gebuur!
Jos woont in de Wilgenstraat.......
De woorden anti en haat staan tot nu nog niet in mijn woordenboek, en ik hoop dat nog heel lang zo te houden. Mijn oprechte excuses als ik met een persoonlijke mening op je tenen heb getrapt. Ik zit heus niet op wedijver of punten te wachten. Waarom niet gewoon een reactie posten over wat jij wel eens mist van onze stad? Ik mijmer maar wat graag weg bij gedachten aan thuis...
Els, live vanuit Slowakije
Probeer niet op de reactie van filip te letten want jammer genoeg is hij niet altijd zo constructief of optimistisch in zijn commentaren.
Groetjes van je weet wel wie. ;-)
@Louis: ook bedankt voor je herinneringen aan het Mechelen-van-lang-geleden... Het is een mooi verhaal. Het Mechelen van toen is niet meer - en het Mechelen van 25 jaar geleden is ook reeds verleden tijd - Er is een nieuw Mechelen aan het ontstaan, met vernieuwde straten en pleinen, maar ook met vernieuwde fierheid... En dat mag best!
@Jos: ja, we zijn geburen - Wilgenstraat en Stenenmolenstraat liggen maar op een steenworp van mekaar. (ik meen zélfs te weten dat ik je - vaag misschien- ken...)
in eerste instantie mis je je gezin, en ik had daar dan wel familie(alleen men tante praat nog nederlands)maar die bieden bij eenzaamheid niet zo veel troost. Het is vooral de afstand die je dan parten speelt, je bent niet op één twee drie thuis als je het niet meer ziet zitten.
de teleurstelling was dan ook snel voorbij toen ik terug voet op vlaamse bodem zette, al moet ik erbij zeggen dat ik toch graag met men gezin daar gewoond had.
Jos was bekend als PR-man en toneelspeler in de parochie.
2 zonen en 3 dochters, allen bij de Chiro ondanks ik een fervent aanhanger ben van souting! Ken je me nu?
En, ik ben 4 maand jonger dan onze Louis uit de states.
Genoeg over mezelf. Laat de "buitenlandse mechelaars-sters maar hun verhalen zenden aan deze blog.
Wie méér wil weten over de scouts onder WO II, tikt in de zoekbalk bij Google
" hopmanekster ", laat een woordje achter als je me daar bezoekt. Dank u.
Dat was OK,maar ik kon geen woord engels spreken,en sedert wij daar niet in vacantie waren moest ik natuurlijk voor werk gaan zoeken,maar daar ben ik met wat moeilijkheid ook wel doorgegaan.Na 7 maanden zijn wij dan naar Santa Monica (California)verhuist,de lady dat mijn vrouw had leren kennen in Winnepeg ,leefde nu daar ook,Zoo alles begon op nieuw,zoeken voor een Job,voor 2 jaar had ik 3 verschillende jobs in de garnierder zaken.Eindelijk,ik was het moe geworden van het eene job naar een andere te gaan,had ik een aanvraag gedaan in de Telefoon companie,Mijn gebuur was een supervisor,en die heeft daar wel een goed woordje in gedaan. Die hadden mij toegelaten om mijn woordenboek te gebruiken om mijn examen te maken,Ik was aangenomen en heb daar 33 jaar geworken,onder tussen heb ik natuurlijk wat engels geleerd,Sometimes lachen zij wel een beetje met mijn axcent maar het is allemaal in vriendschap,nu heb ik ineen langen tijd geen heimwee meer gehad.Maar ik denk dat de bloggers het aan mij willen terug geven,he guy's? dat is OK.I love to hear some news from my Hometown,which I'll never forget.
Hoewel getogen in Mechelen, heb ik de stap gezet om een drie-tal jaar door te brengen in het buitenland. De redenen zijn divers, maar ik wou vooral aan de kinderen een stuk levenservaring en taalkennis (Engels) meegeven door een tijdje op te groeien in een totaal andere maatschappij (wat hopelijk een zekere openheid van geest zou moeten meebrengen en respect voor andere culturen).
Daarnaast kan ik niet ontkennen dat een taxfree inkomen en elke dag zon ook wel een rol spelen :-). Ik moet toegeven dat ik telkens glimlach bij het aanhoren van het weerbericht op het VRT avondnieuws, het is nu 23 graden hier. :-)
Wat ik aan Mechelen mis? Mechelen is de stad die ik ken als mijn broekzak (toch de binnenstad), de stad waarin ik opgroeide, de stad waar (bijna) iedereen die een rol speelt in mijn leven woont, de stad waar ik alle kansen kreeg. Kortom Mechelen is mijn thuis.
Als ik dan iets specifieker moet zijn ;-): de bakker op zondagmorgen, de verse kaas, fruit en mosselen van de marktkramers op zaterdag, de beiaard klanken, de allesoverstijgende en eeuwig-in-onderhoud toren, Cote d’Or chocolade, de bib, de kerstsfeer en grote kerstboom, Sint Lubertus schooltje, de binnenstraatjes, de prijzen van de Lidl, terrasjes, Sinterklaas (sorry Sinte-Mette voor dit verraad), op de fiets door Mechelen rijden, de rijkdom aan middeleeuwse gebouwen, frituur op de veemarkt, ...
Mechelen is echt een stad op mensenmaat, niet te groot en niet te klein.
We waren afgelopen zomer op vakantie in onze eigen stad en we voelden ons zeer snel terug thuis. Het voordeel van een jaar weg te zijn is dat je de architecturale en stedebouwkundige veranderingen in 1 klap ziet en ik moet zeggen dat ik zonder meer trots ben op de weg die Mechelen ingeslagen is (je merkt het ook aan de vastgoed prijzen). Ik kijk vooral uit naar het openleggen van de vlietjes en de plannen rond de Euroshopping site.
We zijn van plan om definitief terug te komen in de zomer van 2007 dus nog een kleine 1,5 jaar te gaan (nog 5 maanden en we komen terug op vakantie in Mechelen). Ik tel de dagen niet af, we zijn blij om hier te zijn maar we zullen vooral blij zijn om terug *thuis* te komen.
Aan zij die denken aan emigreren (zeker naar verre gebieden zoals down under) onderschat niet het heimwee en het wegvallen van een sociaal netwerk (familie, vrienden en kennissen). Anderzijds, enkele jaren doorbrengen in een ander land is een ervaring die ik iedereen kan aanraden.
Dankzij de blog blijf ik prima op de hoogte van het reilen en zeilen in *onze* stad. Dank hiervoor.
Enne... welkom terug in 'onze' stad in 2OO7! Maar geniet nog maar eerst van je tijd ginds...
(Jij bent toch Omar van de reacties op de post 'Morgen feest' van een heel poosje geleden, durf ik vermoeden?
Aan die post heb ik,mee door jou, aangename herinneringen bewaard...
Tof om je weer eens te 'ontmoeten' op Mechelenblogt!)
Mijn dochters waren respektievelijk 9 en 11 jaar oud toen we hier aankwamen en mijn oudste dochter spreeks nog altijd vloeiend vlaams (ABN), Haar zoontje kent wel een paar woorden maar dat is het dan wel. Mijn jongste dochter verstaat nog vlaams maar kan het niet meer spreken. Haar tweejarig dochtertje ken een woord "TUTTEKE!"
Mijn jongere zus woont in Miami en als wij met elkaar praten is dat in het platste Meichels mogelijk, wat wel gezellig is aangezien niemand in de wereld behalve een echte mecheleir dat taaltje verstaat!
Groetjes uit Palm Beach, Florida!
Laura