'Dirk. Wat scheelt er? Je kijkt zo...'
Deleu vertrok zijn mond tot een slappe grijns. 'Walter, zijn er bij de onopgeloste zaken blonde vrouwen betrokken?' Vereecken trok de wenkbrauwen op.
'Vermoord, Walter. Jonge blonde vrouwen die op een onverklaarbare manier om het leven gekomen zijn.'
'En dan nog liefst in de buurt van het Vrijbroekpark zeker?' antwoordde Vereecken.
'Ja, in stukken gezaagd als het kan', grijnsde Deleu.
(uit 'Sluipend gif')
Zoals Aspe zijn Brugge opvoert als decor voor z'n misdaadromans - doet in Mechelen de schrijver Luc Deflo hetzelfde met zijn geboortestad.
De auteur (°1958), die aanvankelijk vooral actief was als toneelauteur, woont wel al een poosje in Brussel - maar de Dijlestad fungeert in zijn boeken als één van de 'hoofdpersonages'.
En z'n werken oogsten behoorlijk wat succes.
Luc voert onderzoeksrechter Jos Bosmans en rechercheur Dirk Deleu op als het politieduo dat speurt naar de daders van diverse delicten in onze stad.
Tot hiertoe verschenen de volgende titels:
'Copycat' : fietsend naar school vindt een meisje in een veld het verminkte lijk van een jongeman...
'Kortsluiting': over 'n moordenaar en z'n hallucinante kwelgeesten en obsessies, met een kind als inzet...
'Sluipend gif': 'n bijna vermoorde jonge vrouw doet de politie nog eens snuffelen in een dossier van een onopgeloste moordzaak...
'Naakte zielen': een seriemoordenaar is aan het werk in Mechelen...
'Bevroren hart': een vrouwenlichaam wordt dood aangetroffen in een badkuip in Mechelen. 't Lijk was kort voordien ingevroren...
'Onschuldig': een monster is uit op alleenstaande zwangere vrouwen in Mechelen.
'Lokaas': een moord leidt tot zware rassenrellen in de Dijlestad...
'Naakte zielen' en 'Sluipend gif' zullen verfilmd worden en verwerkt tot één scenario door productiehuis MMG.
Stuk voor stuk zijn het verhaallijnen die de spanning er weten in te houden tot de ontknoping.
Zo bekend is z'n werk reeds geworden dat er een Luk Deflo-wandeling werd uitgetekend langs meerdere locaties die beschreven werden in z'n boeken.
'Vlaanderen Vakantieland' heeft er in het voorjaar reeds een item aan gewijd.
Dit zijn korte uittreksels uit rescensies:
'Deflo heeft zeker het genre in de vingers. Mechelen is een boeiende setting en met elk boek scherpt Deflo zijn stijl aan' (Standaard der Letteren)
'Naakte zielen? zonder twijfel het beste Vlaamse thrillerdebuut van de laatste jaren;' (Het Nieuwsblad)
'Ook verhaaltechnisch stelt Deflo zich moeiteloos op dezelfde hoogte als, zeg maar de drie grote van de Vlaamse misdaadroman. Zijn stijl is kort en afgemeten zoals het een goede thriller betaamt en de plot is op een hoogst ingenieuze manier in elkaar gestoken.' (Leesidee)
'Deflo's personages zouden zo 'n verhouding kunnen beginnen met de figuren van Pieter Aspe.' (VTM-teletext)
Wie las ook al deze Mechelse misdaadromans?
En wat vonden jullie er van?
Misschien is zo'n boek wel nog een cadeautip-op-de-valreep voor de feestdagen voor de Mechelenfanaten onder ons?
Plaats van de misdaad... Mechelen...
Door Jan Smets geplaatst op 18 december 2005
met categorie:
Ben aan zijn nieuwste 'Weerloos' bezig maar die hoort thuis in een nieuwe reeks ( Cel 5 ) die zich niet langer in Mechelen afspeelt.
Ben dus een fan. Ik vind zijn boeken zeker zo goed als die van Aspe, zoniet zelfs beter.
Trouwens wie de 'reeks' wil lezen ( zijn afzonderlijke verhalen (op Naakte Zielen - Sluipend Gif na) maar daarnaast loopt het prive leven van de speurders uiteraard door) is dit de volgorde:
Naakte Zielen (#)
Bevroren Hart
Lokaas
Kortsluiting
Sluipend Gif (*) (#)
Onschuldig
CopyCat
(*) Sluipend Gif is vervolg op Naakte Zielen.
(#) Genomineerd voor Hercule Poirotprijs
Als ik mijn persoonlijke 'rangschikking' mag geven
1 Naakte Zielen
2 Kortsluiting en/of
Onschuldig
3 Lokaas en/of
Sluipend Gif en/of
CopyCat
4 Bevroren Hart
Weerloos vind ik tot nutoe ( ben ongeveer halfweg ) zeer goed. Komt dicht in de buurt van Naakte Zielen.
Kijk nu al uit naar de nieuwe Bosmans - Deleu die ergens in februari verschijnt en de titel 'Hoeren' draagt. Dat zou meteen de laatste zijn in deze reeks. Al hoop ik natuurlijk stiekem dat er nog 'afleveringen' komen.
BTW In Mechelen heeft men ook wandelingen gehad in het kader van de boeken van Deflo. Ik weet niet dat die nog georganiseerd worden.
Tja, en nu ik hierboven lees dat juist 'Sluipend Gif' werd genomineerd met de Hercule Poirotprijs, dan zal het wel ergens bij mezelf liggen zeker?
Met P.Aspe kan ik niet vergelijken want ik heb nog geen enkel boek van hem gelezen. Ik ben toch wel benieuwd of er nog andere bloggers zijn die ook een negatieve ervaring hadden bij het lezen van Deflo ?
en de tv-reeks die ervan gemaakt werd vond ik allesbehalve goed...
Deflo moet ik nog eens uitproberen...
Ik stond el paf van het slot van zijn voorlaatste werk met Mechelen als decor : Onschuldig. Maar dan ben je beter dat je eerst zijn vroegere werk leest, want door heel die serie oopt een lijn en die komt tot een climax in Onschuldig. Gek genoeg heb ik het vervolg daarop nog niet gelezen (copycat).
Ik ga nu beginnen tijdens de vakantie aan "Weerloos". Wanneer weet ik nof niet want er wachten nog "de schaduw van de kroon" ( gniffelende info over ons koningshuis dat ik als republikein zo "koester" ( Al zou ik met plezier een Carolus achteroverslaan met AlbertII)en de biografie van Caesar en Alexander de Grote
Spijtig dat Luc Mechelen achterwege laat als decor en zich nu op Brussel concentreert. Waarom vrijen Vlamingen die Vlaamshatende stad toch altijd op?
Maar dat is een ander thema.
En inderdaad, het woordgebruik van Deflo is nogal 'direct', om het wat 'omfloerst' te zeggen...
Maar ik vind de verhaalopbouw en stijl wél beter dan die van Aspe (die trouwens niet slecht is hoor). Maar ook dat is natuurlijk weer persoonlijk.
(enkele maanden geleden was ik er bij toen Nic Baltazar met Luc Deflo opnames kwamen maken in de Colomakerk -die als locatie voorkwam in het boek 'sluipend gif' - dit voor Vlaanderen Vakantieland. Boeiend om volgen - en even met de schrijver, die trouwens in z'n jeugdjaren in de wijk Coloma woonde, te kunnen praten...).
Tja, ik vond zijn woordgebruik inderdaad nogal 'direct' dat is misschien beter uitgedrukt, al ben ik zeker niet 'preuts' maar toch had ik er problemen mee. Wat Pieter Aspe betreft, over zijn schrijfstijl kan ik niet oordelen omdat ik er nog geen boek van gelezen heb, maar ik heb wel een aflevering gezien op VTM en die vond ik zeker niet goed, het is dan ook bij die ene aflevering gebleven.
Ik wil er nog wel aan toevoegen, dat het bij Deflo natuurlijk wel plezant was dat je bij sommige situaties een goede voorstelling kon vormen omdat de locaties ook heel bekend waren, hé.
ik heb blijkbaar iets verkeerd getikt.
Wat Mendes betreft heb ik gemengde gevoelens. In het begin was dat echt pover; een plot die zo doorzichtig en voorspelbaar was dat het gênant werd. Ik herinner me het eerste boek van hem dat ik ooit las. Iets over een soort Heizelstadionramp en dat vond ik echt een stationsromannetje. Maar ik heb ondertussen zijn laatste werken gelezen en dat is op Angelsaksisch niveau.
Aspe is wat dat betreft ook wat aan de doorzichtige kant en leest makkelijker dan Deflo. Luc wil namelijk iets meer doen dan een gewone thriller schrijven en dan wordt hij diepzinniger en moeilijker leesbaar.
Maar so what? Ik ben er nog nooit in geslaagd meer dan 50 blz. te lezen van Hugo Claus, maar de thema's die hij o.a. in het "verdriet van België" aanhaalt zijn zeer sterk; is Claus daarom een mindere schrijver?
Als Mechelaar zijn wij natuurlijk allemaal een beetje bevooroordeeld, want geef toe; een thriller die zich op concreet herkenbare plaatsen afspeelt, is altijd ietsje spannender dan een roman over verre, onbekende locaties. Ik ben hoedanook een fan van Deflo. En ik moet dringend zijn laatste roman kopen (of misschien als hint geven voor 'n Kerstcadeau).
ik ben in ieder geval van plan de hele reeks in chronologische volgorde te lezen (bedankt Erwin).
Of waar kan een seriemoordenaar zich 'in de struiken verschuilen" op de Keldermansvest ??
Maar daarnaast toch even het volgende: toevallig sprak ik vanmiddag met de Mechelse wetsdokter, en oud schoolgenoot van me. Die had net de nieuwste Aspe gekocht. Maar zegde hij, hij heeft alle Deflo's. En hij vond dat Aspe dan wel vlotter schrijft, maar dat Deflo zijn romans veel dieper psychologisch uitdiept. Hij haalde het voorbeeld aan van één van zijn werken die handelde over een schizofreen
( titel schiet me niet te binnen). Hij vond dat Deflo die gespleten persoonlijkheid meesterlijk en accuraat neerzette en als arts en wetsdokter kon hij het weten zei hij : toch een compliment.
Verder dacht hij dat de nieuwste Deflo over Cel 5 : Weerloos misschien wel wat dichter bij de vlottere, maar wat oppervlakkerige stijl van Aspe zou kunnen aanleunen. Het boek wacht op mij, maar ik wacht nog even, het is een thriller voor iets hé.
Heel anders is dit echter bij Weerloos. Misschien moet ik nog wennen aan de nieuwe personages en schrijfstijl, maar toch... Ik vind hier veel meer het 'platvloerse', waarmee ik vooral bedoel dat op een nogal arme of gemakkelijke manier wordt ingegaan op bijvoorbeeld de zaak Fourniret en op een populair thema als kinderverdwijningen/moorden. De eerste 75 bladzijden zijn echt oppervlakkig en kunnen mij nauwelijks boeien. Dit in tegenstelling tot de Deleu-reeks die ik met moeite opzij kon leggen (wat mij heel wat slaapuren gekost heeft, want ik ben een favoriete bedlezer). Mocht ik nog van mening veranderen, laat ik het zeker weten.
Wat de Deleu-reeks betreft: de delen zijn apart te lezen, maar heel wat gebeurtenissen zijn toch beter te begrijpen als je begint met Naakte Zielen enz. Het laatste boek uit de reeks (Copycat) vond ik zelf ook iets minder. Te veel schrijven om te schrijven en daardoor vervallen in een oppervlakkiger stijl? Voor mij alleszins minder geïnspireerd. Toch zal ik een van de eersten zijn om 'Hoeren' te lezen.
In 'Ademloos' gaat hij op zoek naar de ontknoping van 'Weerloos', zijn vorige boek in de Cel 5-reeks.
Op zaterdag 7 oktober signeert Luc in boekhandel Forum (10-13 uur en 14-16 uur).
(info uit Gazet van Antwerpen - artikel door Sven Van Haezendonck)
Ik vind Deflo's boeken altijd zeer spannend. Laatst las ik 'Sluipend gif'. Hij schrijft psychologische thrillers, daarom ben ik er ook zo een fan van. Hij brengt realistische thema's aan bod. In 'Sluipend gif" gaat het om een zieke, meedogenloze moordenaar die vindt dat het huwelijk heilig is. Wat ik zo goed aan dit boek vond waren de verhaallijnen enerzijds van de zieke moordenaar, anderzijds het liefdesverhaal. Dirk Deleu verliet zijn vrouw, voor een collega van hem met wie hij een kind verwacht. De dader speelt een spelletje met hem en neemt de twee vrouwen gevangen.
Het verhaal zit zo goed in elkaar. Ik vond het leuk om te lezen. Wanneer je begint te lezen, wil je meteen weten hoe het afloopt en dat is , denk ik , een eigenschap dat een goed boek moet hebben!
De gedetailleerde schrijfstijl van Luc Deflo geeft je het gevoel dat je echt bij de psychopaat Herman Verbiest aanwezig bent. Hij beschrijft de gevoelens, zijn onkunde. Hij beschrijft de momenten dat de moordenaar ineens in een trance komt en hij in zijn eigen wereldje terechtkomt waardoor hij de meest gruwelijke daden verricht (moorden, diefstal, …). Doordat er steeds van scène wordt gewisseld, wil je zo snel mogelijk te weten komen wat het vervolg was op de vorige.
Naast al die erge gebeurtenissen zie je toch dat hij van Wichtje ( de bijnaam die hij geeft aan de baby) houdt en alles voor haar over heeft.
Hey,
zou die Deflo wandeling nog bezig zijn? Lijkt me wel interessant...
Becky