Wel ik heb nog nooit naar SAM gekeken maar Hanna je hebt groot gelijk. Een glimlach hier en daar en af en toe een verloren treinreiziger helpen bij het vinden van de juist aansluiting maakt soms je ochtend goed.

Mag ik daarbij ook toevoegen dat ondanks het beeld dat de Mechelaar een klager en kankeraar is, ik al zeer veel Mechelaars heb ontmoet die het tegendeel bewijzen! Weet niet of dit SAM gerelateerd is, maar het mag ook eens gezegd worden. ;)

Ik besef ook wel dat televisie niet uit één of andere maatschappelijke kriebel en verantwoordelijkheidsgevoel ons poogt om te vormen tot vriendelijker, socialer en niet 'verzuurde' mensen...
Zo'n programma zal wel goed in de markt liggen, wat meegenomen is voor de kijkcijfers.
Anderzijds geloof ik wél in de nood die vele mensen voelen om 'n beetje los te komen uit het wat anonieme cocoonsfeertje van ieder-voor-zich, waarin onze wereld wat verzeild is.
Therapeutisch gezien hoeven het niet steeds grote dingen te zijn - wat het hartverwarmend verhaaltje van Floris maar bewijst.
Buren die mekaar al minstens 'goeiedag' zeggen, eenvoudige aandacht voor wat links of rechts van mij gebeurt...
Dit is broodnodige zuurstof voor een samenleving!
Ikzelf heb daar de TV (met 'SAM', 'De Pluim'...) niet voor nodig om dat aan te voelen - maar als het vele kijkers wél stof tot nadenken geeft, of sommigen kan overtuigen, dan mogen zo'n programma's er wel wezen...
P.S.: 'Goeimorgen trouwens, beste medebloggers!'....

[Sam-modus aan] Goedemorgen iedereen, maak er een fijne dag van!

SAM, het programma heb ik nog steeds niet gezien, en ga dat voorlopig ook niet doen, maar de gedachte erachter, daarover is iedereen het hier eens denk ik, is natuurlijk prachtig!

Want er is inderdaad méér nood aan wat meer aandacht en respect voor mekaar, meer openheid , wat meer ongedwongen enthousiasme en minder berekend opportunisme! En ija, een simpele glimlach of gewoon "goedemorgen" doen wonderen..

Of nu dit nog steeds een taak voor de openbare omroep is.. Misschien niet. Of dit soort programma's ertoe gaat bijdragan. Misschien niet.
Misschien ook wel.
In elk geval: alle beetjes helpen, niet waar.

De annekdote van Florisla bewijst dat er alvast toch wel een SAM-gevoel leeft bij sommigen, dàt 'SAM-gevoel' of hoe je dat dan ook noemt, of dus gewoon dat beetje meer vriendelijkheid en aandacht/ respect voor mekaar, is in deze 'verzuurde tijden' inderdaad toch wel broodnodig.. En niet alleen in de Kerstperiode!!! Maar ALTIJD.

[sam modus] een bijzonder fijne zondag nog, allemaal!

;-)

Dat klinkt natuurlijk allemaal heel mooi wat Mittekemuis hier schrijft, maar inderdaad het hangt er uiteraard allemaal vanaf in welke buurt men woont. In onze wijk en vooral dan onze straat kan men zoiets helemaal niet verwachten. Vroeger hadden de buren nog een beetje contact met mekaar doordat de kinderen bijna allemaal dezelfde leeftijd hadden, maar jammer genoeg is dat al een tijdje geleden. Tegenwoordig krijg je nog maar amper ne 'goeiendag'... zoals Jans hierboven aanhaalt. Misschien kijken de buren van de straat niet genoeg naar Sam, hé. Ik mag niets zeggen, want ikzelf heb het programma nog geen enkele keer volledig gevolgd. Het verhaal van Florisla vind ik wel leuk, hopelijk brengt het sameffect toch nog meer van die positieve reacties te weeg!
Inderdaad, Markec er is veel meer vriendschap en respect nodig voor mekaar, als het programma 'sam' daar werkelijk iets kan toe bijdragen dan is dat natuurlijk heel goed.

Ik wil hier mijn steentje bijdragen aan het Sam gevoel met volgend verhaaltje aan de kassa van de Match aan Lamot enkele weken geleden.
Voor mij staat een oud madammeke met twee of drie zaken. Ikzelf heb een mandje met ook maar enkele artikelen. Zegt dat dametje tegen mij : mijnheer je hebt niet veel bij, ga maar voor"
Waarop ik beleefd repliceer en zeg dat zij zelf niet veel bijheeft en dat ik de tijd heb en dat ze haar beurt niet moet overslaan. Mooi toch.
Vooral omdat ik al heel dikwijls heel slechte ervaringen had met oude madammen die altijd willen voorschieten bij de bakker, slager etc... in het kader van eerbied voor die grijze haren zeker. Niet dat ik die niet heb, maar de voorschietende mens haat ik ( wie niet?) Als je dat nu eens vraagt, ja dan, waarom niet.? Maar niet zomaar!
Een toffe ervaring met dat madammeke. En dat doet plezier omdat ik ook al eens iemand met één artikel vlug laat voorgaan, waarvoor ik dan ook vriendelijk bedankt word. Ja toch?
Aan mijn deur hangt een leuze : wees vriendelijk, het werkt aanstekelijk. Spijtiggenoeg is dat dan weer gefundenes fressen voor Mormonen en andere Jehova-getuigen, maar komaan zeg.
En soms een hint voor mezelf als ik met een lang bakkes opsta omdat het winter is, sneeuwt en ik daar niet tegen kan en iedereen dat dan maar moet bezuren!

Och ja, allemaal sam, veel oordeel kan ik er niet over vellen daar ik deze sitcom nog niet bekeken heb, maar ik weet wel ongeveer waar het om draait, en 't is natuurlijk een fijn initiatief. In de realiteit ben je soms goed gezind en soms ben je slecht gezind, net zoals je soms ziek en meestal gezond bent, of geconcentreerd of verstrooid, 1 x pasgeboren bent en 1 x op sterven ligt, enfin, noem maar op, dat is het leven, en zo ben je ook al eens zeer sociaal terwijl ze u de dag ervoor nog allemaal met rust moesten laten, de schandknapen en foorwijven gvdomme.
Als mensen al eens slechtgezind zijn ( wat per slot van rekening toch niet voor altijd is ) mogen ze dat voor mijn part al eens laten zien, dat is uw, mijn en iedereen zijn goed recht, liever dat dan met een geforceerde smile alsof je net een clown hebt ingeslikt te gaan rondwandelen.
En wie goedgezind is hoeft het ook niet te verbergen natuurlijk, dat spreekt vanzelf.
Als je jezelf niet anders voordoet dan dat je bent of je voelt ben je wat mij betreft al sam of filemon, malvin, albert, paola, sandy, jean-marie,... genoeg, en als ouden van dagen het straat helpen oversteken niet in je aard ligt, doe het dan ook niet, want misschien doe je het niet zo goed omdat het tegen je zin is en loop je samen onder een auto, het zal je maar overkomen.

Ere wie ere toekomt... Verdienstelijk Mechelaar voor 2OO5 is geworden: Karel Verbist, die sinds 1993 zich inzet voor alle mogelijk initiatieven rond kinderkankerpatiënten. Zélf heeft deze man zijn vrouw en zoon verloren aan deze ziekte, maar dit feit heeft gemaakt dat hij zich sociaal wou engageren voor kankerpatiënten. Zo organiseerde hij met de steun van enkele Mechelse verenigingen de eerste Kinderkankerdag in Plankendael - die nu al 12 keer heeft plaatsgegrepen, en tot 3OO kinderen bereikt. Mede dankzij de Belgische Federatie tegen Kanker is dit project uitgegroeid tot Nationale Kinderkankerdag, waaraan alle oncologische centra van ons land aan meewerken.
Met dit initiatief verleent hij heel wat familiale ondersteuning, solidatiteit en brengt hij de medische wereld samen rond dit gegeven.
Proficiat Karel!