Mechelen Blogt

25  jaar   Mechels   Volkstoneel 

Op zondag 23 september wordt er gefeest bij Het Mechels Volkstoneel !

(foto's: José Ruysevelts.  Freddy Van Vlasselaer)

(foto's: Jan Smets)

50 jaar geleden kwam er een einde aan de restauratiewerken aan de monumentale OLV-over-de-Dijlekerk.  Die was namelijk vreselijk geteisterd uit de Tweede Wereldoorlog gekomen nadat er op 19 april 1944 een brandbom viel.  De schade was enorm. Op 1 mei van dat jaar volgde nog een groter bombardement. De brand die daarop volgde was pas 2 dagen later uitgewoed.  Een latere storm zorgde nog voor meer problemen toen hierbij het zuidelijke dwarsschip begaf. In 1968 - bijna 25 jaar nadat de grootse restauratie werd opgestart, zette men een punt achter de werkzaamheden en werd de kerk ingehuldigd.  De méér dan boeiende geschiedenis hiervan wordt nu op schitterende wijze in beeld gebracht met een bijzondere tentoonstelling - die ver van statisch is.  In acht 'kamers' in de kerk wordt aan de hand van talrijke foto's, plannen, voorwerpen én gedigitaliseerde beelden dit alles verbeeld.  We vernemen alles van het rampzalige bombardement, van de clash tussen 2 architecten, over de invloed van het tweede Vaticaanse Concilie, en véél meer...

Het volgende weekend staat al op de drempel, en ik kijk nog eventjes terug naar vorige zondag. Waarschijnlijk is het fantastische gebeuren M-Flow jullie niet ontgaan. Het waren fijne dagen en ontmoetingen! Van hieruit nog eens een dikke pluim!!

(foto's: Linda Van der Auwera)

Vorige week zondagmorgen organiseerden ze een ontbijt, dit in samenwerking met Oxfam. Wie al eens een ontbijt in samenwerking met Oxfam mocht genieten, weet dat deze ontbijten (h)eerlijk zijn.

               (foto's: Jan Smets)

(links: Anna Kestens.  rechts Elise Audiens)

Ooit hebben we het allemaal wel eens gedaan.  Misschien in een grijs verleden op één of anders speelplaats of op straat...  Best leuk.  Of misschien bakten we er helemaal niks van.  Maar touwtje-springen is eeuwenoud en was altijd één van de populairste kinderspelen.  Zelfs Pieter Breughel vereeuwigde het op zijn bekende schilderij.  Rope skipping is hieruit inderdaad ontstaan.  Maar... deze sport is héél wat meer dan 'kinderspel'.  Je moet er er verdorie veel talent, kracht  en doorzettingsvermogen voor hebben!  Wie deze capaciteiten zéker bezitten zijn de nu bijna 15-jarige Anna Kestens en haar 5 jaar oudere 'collega' Elise Audiens, die in juli mooie resultaten hebben neergezet op het Wereldkampioenschap Masters in het Chines Shangai.  Ze zetten hiermee onze Mechelse club ROM skippers, die zo trots onze Sint-Romboutstoren in het blazoen voet, mooi in de kijker.  We zijn als Maneblussers dan ook enorm fier op hen.  Deze succesvolle club die een kleine 400 leden telt, en die dit jaar overigens 25 jaar bestaat, is een fantastische sportambassadeur voor onze stad.  Het hoeft niet altijd om voetbal te gaan.  Gisteren had ik een fijne babbel met de twee toffe kampioenen: twee spontane en bescheiden jongedames die barsten van talent.  Afspraak: de sporthal van het Sint-Romboutscollege in het Paardenstraatje waar er duchtig werd getraind.

Duizenden kinderen kwamen woensdagmorgen samen op de Grote Markt voor de 4de editie van KiVa, het anti-pestprogramma. Dit jaar opteerde men ervoor om met alle kinderen en leerkrachten een ‘mars’ door de Mechelse winkelstraten te organiseren. Met veel toeters en bellen, vaandelzwaaiers Pirrewit, tromgeroffel, spandoeken en allerhande attributen, werd de aandacht getrokken van toevallige voorbijgangers en shoppers.

Pesten, het is een oud zeer, zeg maar een plaag, waar we als kind op school of op straat, maar ook als volwassenen op het werk mee te maken krijgen. Met het KiVa project toont de stad Mechelen dat pesten voor goed uit de wereld moet geholpen worden.

(foto's: Jan Smets)

"Heb ik dat écht zo gezegd?" vraagt ze haast ongelovig met een guitige lach...  Maar de toen tienjarige Salma Abraray die in 2012 verkozen werd tot kersvers kinderburgemeester had het me inderdaad zo vertelt in het interview dat ik haar had:  "Ik ben niet héél slim, of dom -eerder middelmatig..."

Ze sprong toen dadelijk in het vizier: een pienter kind met een aanstekelijke glimlach en een grote zelfverzekerheid, zonder verwaand over te komen.  Integendeel.  Ontwapenend was ze.  Ze zou me altijd bijblijven.

Nu stevent ze af op haar zeventiende verjaardag.  Ik was benieuwd hoe het met haar gaat, en wou eigenlijk wel eens weten of ze nog steeds dezelfde dromen koesterde...  We spraken af en dan verscheen ze: nog steeds een sympathieke verschijning.  Knappe jongedame.  Haar aanstekelijke glimlach is ze niet kwijtgespeeld.  Gelukkig maar...

  (foto's: Jan Smets)

Eergisteren ging de 120ste tentoonstelling van de Koninklijke Mechelse Lucasgilde van start.  Plaats van het gebeuren: de mooie expositieruimtes van het Cultuurcentrum aan de Minderbroedersgang.  En het moet gezegd: hier wordt méér dan kwalitatief sterk werk getoond.  Heel divers.  23 kunstenaars tonen hier knappe artistieke creaties.  En er is méér:  We krijgen er ook een aantal werken van Jean Baptist Coene te zien dat in het bezit is van een privé verzamelaar (Patrick De Greef).  J.B.Coene?  Wie mag dit wel zijn?  Wel: deze Mechelse kunstenaar werd geboren in 1861 en zou lessen volgen aan onze Academie die toen onder leiding stond van de bekende Willem Geets.  Later zou hij zélf ook leraar worden aan dezelfde Academie.  In 1866 stond hij aan de wieg van de Lucasgilde die gesticht werd door Willem Geets, die ook de eerste voorzitter zou worden.  Coene zou hem trouwens ook opvolgen als voorzitter in 1926.  Die functie bleef hij behouden tot aan zijn dood in 1946...

Gisteren bezocht ik de tentoonstelling, en hierboven poseren drie bestuursleden van de Lucasgilde: Daniël Breckpot, Peter Eyskens én Myriam Selleslagh - drie volbloed Maneblussers...

(foto's: Jan Smets)

Plaatjes zonder veel praatjes: laat de beelden zélf spreken...

(foto's: Jan Smets)

De 18-jarige Bieke Voorspoels uit Duffel loopt al sinds haar 12de school in COLOMAplus.  Daar volgt ze de afdeling Hotelschool.  Vandaag heb ik tussen twee lessen met haar afgesproken voor een interview, want de sympathieke studente verdient best wat aandacht.  Onlangs werd ze door Horeca Vlaanderen verkozen tot Beste Hotelschoolstudent van 2018!  Dat is niet niks.  Verwacht had ze het niet. Ze hoopte alleen dat ze niet als laatste eindigen zou in de wedstrijd die deze mooie titel opleverde.  "Een voorlaatste plaats: dat leek me nog het beste..."  Maar de verwachtigen werden ruimschoots overtroffen.  Hoewel Bieke er héél bescheiden bij blijft, voel ik toch dat ze fier is op deze prestratie.  Terecht!  Dit is de school uiteraard ook.  Het is een fijne onderscheiding voor deze school die zich toch wel tot de top in Vlaanderen rekenen mag.  Een student die haar of zijn talent ook nog weet te verzilveren, zet de school nog positiever in de kijker.  Bieke die les volgt in het zevende jaar Wereldgastronomie werkte een uniek concept voor een eigen restaurant uit.  Met het leuke idee dat ze naar voor bracht wist ze de jury te overtuigen.  Uit een dertigtal deelnemers kwam zij er als de beste uit!  Laat het me kort samenvatten: in het concept van Bieke zit muziek!  Letterlijk!

  (foto's: J.Smets & Kringwinkel )

Een mooi sociaal en ecologisch initiatief werd vanmorgen voorgesteld in de Elf-Novemberstraat, zijstraat van de Tervuursesteenweg in de wijk Hanswijkenhoek.  De campagne 'IK GEEF' is een gezamelijk idee van IVAREM en Kringwinkel Ecoso.  Spullen een tweede leven geven: het kan!  We kunnen zoiets alleen maar toejuichen.  Daar kunnen we allemaal aan meewerken en hiermee zetten we ons samen in voor hergebruik én sociale tewerkstelling.  Als dit niet mooi is...  Ik ben alvast voor het idee gewonnen, en zet het daarom graag in de kijker.  Ook hierin kunnen wij als Mechelaars misschien weer voortrekkers zijn!  We hebben sowieso al een primeur: want de ophalingen van de herbruikbare goederen worden met een vrachtfiets gedaan.  Ecologisch gezien een pluspunt dus!

  (foto's: Jan Smets)

Ze mag dan als geboren Antwerpse wel Westvlaamse roots hebben: sinds 1975 woont Margareta Vanmaele (°1949) in Mechelen.  Haar echtgenoot Francis Verbeeck, waarmee ze huist in de Bakelaarstraat, is een volbloed Mechelaar.  Ze leerde hem lang geleden kennen in het legendarische café den Herten Aas aan de Haverwerf.  Een vriendin had er haar naar daar meegetroond.  Ze viel voor de artistieke jongeman met zijn lange haren, zijn strik en zijn gekrulde snor...  Door hem kwam ze naar Mechelen wonen.  Het is een stad die haar nauw aan het hart ligt.  "Ik ben naar hier gekomen voor Francis...en de beiaard!".  De laatste jaren heeft ze heel gedreven en heel zorgvuldig hard gewerkt om het door een erfenis verkregen originele manuscript van haar grootvader die ze nooit kende, te hertalen en herwerken tot een boek.  Haar opa, Ernest Hosten, was niet één van de minste.  Hij was stadssecretaris-archivaris van Diksmuide.  Heel nabij maakte hij de oorlogsellende en doodstrijd van zijn stad mee, die hij op 21 oktober 1914 wist te ontvluchten.  Hij vervoegde zich bij zijn gezin in Frankrijk.  Het jaar daarop werd Ernest archivaris in de Archives Nationales de Paris, en begint samen met de Franse schrijver Léon Bocquet aan een boek: 'L'Agonie de Dixmude'.  Dat boek verschijnt in 1916 en het kent een groot succes.  Het ontvangt zelfs de Furtado-prijs van de Académie Française.  Een herdruk volgt, maar in het Nederlands wordt het naturalistische werk nooit vertaald.

Tot...Margareta het manuscript in handen krijgt, opgeborgen in een koffer vol brieven, foto's en andere documentatie.  In nauwe samenwerking met André Gysel, een ex-docent Nederlands-Geschiedenis en gids van de Westhoek én Chris Vandewalle - de huidige archivaris van Diksmuide (tussen Ernest en Chris waren er géén anderen trouwens...), rijpt haar plan.  Nu is het boek er.  Het is Luc Van Hoeylandt van de gekende Mechelse Uitgeverij ElenA die het werk 'Diksmuide. Doodstrijd van een stad' nu uitbrengt.  Op 22 september wordt het voorgesteld in Diksmuide.  Het boek beschrijft een bijzonder zware episode uit de Groote Oorlog.  Het is een lokaal gebeuren.  En toch is het thema universeel.  Boeiend en ontroerend wordt verteld over hoe de gewone mens de oorlog probeerde te overleven.  Het boek is dan ook verkrijgbaar in de Mechelse boekhandels.

(foto's: Jan Smets)

Een nieuwe episode in de geschiedenis van 'den Ouwen Dok' is aangebroken.  De bouwkundige ingrepen aan de kelders zijn nu volledig afgerond.  De werfzone verplaatst zich naar het gelijkvloers.  Nu kan gestart worden met de opbouw van het hotel dat zal behoren tot de Nederlandse Van der Valk-groep.  De opening van dit hotel is gepland tegen einde 2019.  Géén eerstesteenlegging, géén lintjes doorknippen, géén hoogstepuntviering vandaag.  Wél werd er een kokertje in de keldermuur geplaatst met daarin documentatie voor volgende generaties.  En nadat burgemeester Bart Somers en schepen Greet Geypen zich van deze taak gekweten hadden, werd hierover netjes beton gestort...  Gestript en helemaal ontmanteld toont dit gebouw waarin zo lang onze stedelijke badinrichting gevestigd was, zich gigantischer dan ooit.  Wandelend door de werfzone kreeg ik het gevoel dat ik liep doorheen de archeologische restanten van Romeinse thermen.  Laat ons zeggen: met enige verbeelding uiteraard...

(foto's: Jan Smets. Met Marilou Mermans, Walter Smits en Lieven Debrauwer)

Vandaag werd in stijl het nieuwe jaarprogramma van Theater M voorgesteld in hun zaal aan de Oude Brusselstraat.  Het was een enthousiaste artistieke leider, Yves De Lathouwer, die voor ons door dit achtste seizoen fietste.  Zelf noemt hij dit theatergezelschap een 'creeërend' gezelschap.  Een collectief van makers en spelers die 'eigen' stukken op de planken brengen.  Het vaste team wordt daarnaast voortdurend aangevuld met professionele en gepassioneerde acteurs en regisseurs.  Zo iemand is bijvoorbeeld de getalenteerde Lieven Debrauwer die de topfilms 'Pauline en Paulette' en 'Confituur' op het witte doek bracht,  Theater M kon hem over de streep trekken om de zwarte komedie, 'Gaten', waarin de Mechelse acteur Walter Smits op de scène staat met Ken Verdoodt, te regisseren.  Grootvader en kleinzoon.  Dementie of 'verdwalen in het geheugen'... Het is een fijne, tedere en emotionele voorstelling die zal te zien zijn vanaf 11 oktober... En da's nog maar de opener van het  seizoen.  Er staat nog heel wat meer op het programma dat de moeite is...

(foto's: Jan Smets)

De bijzonder sympathieke en getalenteerde beiaardier Tom Van Peer won zopas de belangrijke Prijs Lion-Francout!  Jaarlijks wordt die door deze Stichting uitgereikt aan een blinde persoon die door zijn moed en activiteiten de bezwaren van zijn beperking te boven komt en zich op die manier verdienstelijk maakt voor de maatschappij.  De prijs bedraagt 25 000 Euro.  Dit jaar ondersteunde de Koninklijke Vereniging voor Toren en Beiaard 'Jef Denyn' vzw de kandidatuur van Tom.  Tom is zowel pianist, beiaardier en docent beiaardimprovisatie aan onze Koninklijke Beiaardschool 'Jef Denyn'. 

(foto's: Jan Smets)

En toch blijven sommigen hardnekkig beweren dat in Mechelen 'nooit iets te doen is' en dat onze stad op zondag leeg lijkt.  Het is natuurlijk een fabel.  We weten wel beter.  Mechelen beleefde op dit zonnige septemberweekend weer hoogdagen.  Kiezen is verliezen.  Er was gewoon té veel te beleven.  Kuieren op de braderie, genieten van al de mooie muziek op unieke locaties, in onze binnenstad met het onvolprezen evenement Jazzathome, de optocht van het Gildenjuweel, het traditionele klokkenwerpen...én natuurlijk met Open Monumentendag: de hoogmis voor al wie ook maar een beetje belangstelling heeft in ons erfgoed.  En Mechelen heeft op dat gebied veel te bieden.  Het werd een feestelijke editie en de opkomst was fenomenaal!  Vaak was het drummen geblazen.  Deze dertigste Open Monumentendag werd gestart met  lintje-knippen. Immers vandaag werd ons gloednieuwe toerismehuis geopend!  En wellicht is dit wel het mooiste van Vlaanderen! Bovendien is het te vinden in het oudst bewaarde stadhuis van dit landsgedeelte: het zogenaamde Schepenhuis.  Het 13de eeuwse monument is heel centraal gelegen.  Een betere plaats om ons toerismekantoor in onder te brengen is niet te vinden. En na geklonken te hebben op deze opening, was het tijd geworden om de talrijke monumenten te bezoeken die vandaag de deuren wagenwijd openzetten.  Ik klom op de stellingen van de kathedraal aan het Nieuwwerk, liep binnen in de Oude Stadsfeestzaal, en werd gecharmeerd door het verhaal van een huis met trapgevel in de Augustijnenstraat, dat een prachtig 'verhaal vertelde'... Maar, ik stel voor: loop even met me mee...