Mechelen Blogt

  (foto's: Jan Smets)

(kindersecretaris Walid El Handouz, kinderburgemeester Maija Mans, Nina De Smedt, Frits De Ruyter en afscheidnemend Kleine Stadsartiest Yannis Aghassaiy)

Sinds deze namiddag weten we wie de gloednieuwe Mechelse Kleine Stadsartiest is die de scepter overneemt van Yannis Aghassaiy - de eerste die deze titel dragen mocht.  En het moet gezegd: Yannis die als rapper twee jaar op menige podia stond , deed dat met verve!  Met een verbazende naturel en talent gaf hij het beste van zichzelf.  Bravo voor Yannis die de voorbije jaren bewees dat de appel niet ver van de boom valt.  De jonge artiest is immers de zoon van de overbekende Mechelse rapper Pita Saïd.  In 2015 wist hij tijdens de Grote Talentenshow de harten van jury en publiek te veroveren met het nummer 'Als ik droom'.  Tweemaal stond hij op het hoofdpodium van Maanrock.  Ondertussen nam hij een videoclip op en bracht hij een single uit.  En een full cd is in de maak.  Daarnaast jureerde hij op het Sinte-Mettefeest en werkte hij samen met voormalig Stadsartiest Circus Ronaldo. 

Vandaag werd in Moonbeat in de Oude Brusselstraat een nieuwe Talentenjacht op poten gezet.  Kandidaten die jonger dienden te zijn dan twaalf jaar, konden zich zowel inschrijven als solo-artiest of met een groepje.  Zeven kinderen waagden hun kans, en deden hun ding in heel diverse disciplines.  Het was voor de jury héél moeilijk om een beslissing te nemen, maar na enig overleg werd toch unaniem gekozen voor de tienjarige Hombekenaar Frits De Ruyter.  De glunderende winnaar die zich nu Kleine Stadsartiest mag noemen, en zich met een erg expressief gebracht  gedicht over chocolade en snoep wist te onderscheiden, leek enigszins verrast...  Proficiat aan de sympathieke Frits!  Maar ook een dikke pluim voor Nina De Smedt die veel waarderende woorden kreeg voor haar zelfgeschreven liedje over ADHD.  Met dit erg persoonlijke lied wil ze andere kinderen tonen dat ADHD je leven niet hoeft te bepalen.  De Kinderraad wil hier beslist nog 'iets' mee doen in de toekomst...

Vrijdagavond 13 oktober 2017 schreven Nick Cave and The Bad Seeds geschiedenis in Antwerpen met een beklijvend concert. Op diezelfde avond greep in de Refuge van Grimbergen in Mechelen een niet minder memorabel en intens concert plaats, zij het van geheel andere orde.

Jazzzolder Mechelen mocht op de eerste concertavond op de nieuwe locatie niemand minder dan de vermaarde Jazzgitarist Serge Lazarevitch ontvangen. Maar het Servisch-Franse jazzicoon kwam niet alleen. In het Serge Lazarevitch Trio laat de gitarist zich omringen met saxofonist Ben Sluijs en percussionist Teun Verbruggen, beiden ook gevestigde waarden uit jazzwereld. Of hoe Jazzzolder Mechelen de nieuwe concertruimte mocht inwijden met een topconcert van grote kleppers uit de jazzzscene. 
 

(foto's: Jan Smets)

Brouwerij het Anker vertelt een mooi verhaal.  Haar geschiedenis is helemaal verweven met deze van onze stad.  Van de brouwende begijntjes en het geliefde bier dat 'onze' Keizer Karel speciaal van Mechelen liet overbrengen naar Spanje tot de familiebrouwerij die het later werd.  Het plaatje klopt.  Deze brouwerij is helemaal verankerd in deze stad.  Puur Mechels.  En dat straalt ze ook uit.  Ze heeft dat gezellige karakter kunnen behouden.  En da's niet in het minst de verdienste van Charles Leclef, de vijfde generatie aan het roer van de brouwerij.  Van een bijna zieltogend bedrijf maakte hij een succesverhaal.  Gestaag, maar zeker.  Met liefde voor het vak en de roots van de brouwerij, maar met een duidelijke visie.  Het Anker is Mechels en daar zijn we trots op.  Natuurlijk moet je een goed product hebben.  Zoveel is zeker.  Maar de faam van de Gouden Carolus hoeft niet meer bewezen te worden.  Maar daarnaast moet je ook het 'verhaal goed kunnen verkopen'.  En ook dat lukt wonderwel.  Het Anker blijft ondanks toegenomen professionalisering die sympathieke, familiale en warme sfeer behouden. Van bier tot whisky: Het Anker scoort.  Maar de vernieuwing blijft zich doorzetten.  Nu werd ook het hotel méér dan grondig aangepakt.  Het hotel dat best OK  maar lichtelijk verouderd was, kreeg een ware metamorfose.  Wie morgen op de open-hoteldag  ook dit hotel bezoekt, zal het heel zeker merken.  Met zin voor detail werd het heel persoonlijk ingericht, met leuke knipoogjes naar stad en brouwerij.  Ook de lobby is nu veel meer uitnodigend geworden.  Enne: de 21 000ste bezoeker was de voorbije dagen te gast in het hotel.  Het is Charles Leclef himself die hem verraste met een stevige drieliterfles van ons hemels bier.  Wat later knipte hij samen met z'n echtgenote ook het lint door van het nieuwe bezoekersparcours.  Ook dat is flink onder handen genomen en is attractiever dan ooit...  Stap je even mee?

(foto's: Jan Smets)

Nou - na afloop van de voorstelling blijf je toch effe op je stoel 'geplakt' zitten.  Vrijblijvend kan je deze theaterproductie niet noemen.  Daarvoor snijdt het te diep in het vel.  Ze schudt je wakker en drukt je met de neus op de feiten.  En die zijn niet fraai te noemen.  Armoe maakt ziek.  En ziek maakt arm.  'Het Hof van Savooien' brengt deze dagen 'Op uw gezondheid! Santé' op de planken.  En net zoals de vorige producties is dit weer een sociaal-artistieke theatervoorstelling, deze keer in het kader van de Werelddag van Verzet tegen Armoede op 17 oktober.  Volgende week dus.  Gefocust wordt op de schrijnende situatie van velen die in de armoede verzeild zijn geraakt, en hierdoor het méér dan moeilijk hebben om de eindjes aan mekaar te knopen.  Vooral dan als ze getroffen worden door ziekte.  Nu mag onze gezondheidszorg tot de beste van de wereld behoren: voor een flink aantal mensen dreigt - of is ze - onbetaalbaar geworden.  Financiële mokerslagen krijgen zij die sowieso al niet het hoofd boven water kunnen houden als ze geconfronteerd worden met de stijgende kosten in de gezondheidszorg.  Daarover gaat dit stuk.  Ik maakte vanmiddag de generale repetitie mee.  Regisseurs Dirk Tuypens en Pier De Kock schreven een sterk scenario uit - wervelend, beklijvend en confronterend.  Dikke pluim.  En de enige man in het gezelschap, Marc De Knijf zal het me hopelijk niet kwalijk nemen ik als ik vooral de vijf actrices die samen met hem het stuk schragen bewierook.  Een aantal onder hem hebben aan den lijve ondervonden wat de problematiek kan betekenen.  Zij spelen dan ook niet zomaar wat toneel, maar brengen dit doorleefd - getekend door eigen ervaringen.  En dat voel je.  Al lachend noemen deze vrouwen zich 'de Hofdames van Savooien'.   Karin Haest, Rita Rosiers, Annick Verhaert, Jeannine Frison en Chris Van Asch hebben me weten te verrassen.  Méér: ze hebben me bij de strot gegrepen.  Geslaagd dus.

(foto's: Jan Smets)

Het is een bijzonder lijvig boek geworden: een turf van niet minder dan 592 pagina's.  En dat kan tellen!  Nu ja: leven en werk van Herman De Coninck zijn dan ook niet te vatten in enkele bladzijden.  Met zijn dichtbundel 'De lenige liefde' katapulteerde deze Mechelaar zich in 1969 voorgoed de onsterfelijkheid in.  Hij werd er razend populair door, en mag nog steeds de meest gelezen dichter van Vlaanderen genoemd worden.  Kwalitatief en toegankelijk: het zijn sleutelwoorden die op zijn oeuvre passen.  Herman De Coninck had weinig heimwee naar de stad van zijn kinder-en jeugdjaren.  Leuven was de stad waar hij zich opperbest voelde, en Berchem-Antwerpen was zijn laatste thuishaven.  Mechelen kerfde diep in zijn ziel.  Het complexe verhaal van zijn vader, de moeilijke verhouding met zijn  streng-katholieke en eerder afstandelijke moeder,  de dramatische dood van zijn eerste vrouw An Somers... Jaren had hij nodig om al deze dingen een plaats te geven.  Het werd een louterend proces.  Hij moest dit Mechelen verlaten - thuis opstappen - zijn manier van kijken veranderen, om er mee in het reine te komen. Pas in de jaren negentig kon hij het verwoorden in de bundel 'Schoolslag'.  Met een gedichtencyclus verwerkt hij dit Mechelse verleden in versregels.  Het lange rijpingsproces was nodig.

De biografie van Mechelaar Thomas Eyskens (°1976) belicht uiteraard het héle leven van de dichter.  Toch is dat Mechelse hoofdstuk een belangrijk onderdeel van het boek.  Je kan De Coninck. niet hélemaal begrijpen zonder dit verleden..., zonder Mechelen...

Bij aanvang voelde ik veel schroom.  Je stapt tenslotte ongevraagd in iemands leven.  Je bent een 'indringer' en het voelt heel onnatuurlijk aan.  Voortdurend moet je de grenzen aftasten...

Maar Thomas is er in geslaagd.  Met verve.  Jaren zwoegen en schaven hebben geleid tot deze unieke eerste biografie van Herman De Coninck.  Met veel respect en toch diepgravend werkte hij zich door het leven van de dichter.  Hij won het vertrouwen van  nabestaanden, collega's en vrienden, en het resultaat van vele gesprekken, aangevuld met nooit eerder gepubliceerd fotomateriaal en nagelaten brieven resulteerden in dit werk dat beslist zijn plaatsje moet krijgen op de boekenplank van elke liefhebber van het werk van Herman De Coninck, Mechelenfanaat, en literatuur-en poëzieminnaar...

Rommelmarkt Gummarushof

Zaterdag vond in het Gummarushof, de voormalige kerk aan de Kerkhoflei, de allereerste rommelmarkt plaats. Twintig standhouders, waarvan 7 toekomstige bewoners van het cohousing project, en 13 buitenstaanders, hadden hun tweedehands spullen in de kerk uitgestald.

(foto's: J.Smets)

Op 18 mei 1985 bezocht de toenmalige paus Johannes-Paulus II onze stad op zijn reis door de Nederlanden.  Hij sprak toen de gevleugdelde woorden 'Mechelen, uw toren is niet af!'  en hij vierde hier zijn 65ste verjaardag.  Maar daarnaast bracht hij ook een blitzbezoek aan de OLV-van Hanswijkkerk.  Fernand Verreth, huidig voorzitter van de Kerkfabriek, herinnert het zich nog goed.  Hij sloeg het gebeuren toen gade vanachter de ramen van het er naast gelegen MMT.  In de vloer van de kerk is er een grote zeshoekige tegel geplaatst die herinnert aan dit hoge bezoek.  Twee jaar na zijn visite aan de bedevaartskerk kende hij haar de eretitel van 'basiliek' toe.  In ons land hebben zo'n 28 kerken deze titel.  Ze wordt verleend aan een kerk die een bijzondere historische betekenis heeft, of een waardevol reliek bezit, of... een belangrijk bedevaartsoord is.  Al dertig jaar spreken we nu van de OLV-van Hanswijkbasiliek, en dat wil men vieren.  Zondag zal kardinaal De Kesel himself voorgaan in een feestelijke en plechtige viering.  Enne: hij zal bij die gelegenheid ook de in een vroegere weekkapel ingerichte schatkamer officieel openen.  Wat vroeger verborgen bleef wil de kerk nu ook tonen.  En dat is beslist een meerwaarde die gegeven wordt aan deze nu al druk bezochte en prachtig gerestaureerde kerk...

                      (foto's: Jan Smets)

In een ver verleden werd ze 'Rosalie Niemand' genoemd...    Als kind van de rekening maakte ze de meest afschuwelijke dingen mee, en het leven was niet mild voor haar.  Onterecht kwam ze in de psychiatrie terecht.  Gedumpt.  Alleen op de wereld.  Alleen haar overlevingsdrang en haar sterke karakter maakten dat ze het hoofd boven water kon houden. Pas vele, vele jaren later kon ze als volwassen vrouw van 50 van de vrijheid proeven.  Voortaan was ze 'iemand'.  Het is verbluffend hoe het noodlot haar niet klein kreeg.Ze kreeg een tweede kans, en die gréép ze.  Met haar twee handen!  Ze had altijd al muzikaal talent en dat hield haar altijd recht. 

Liliane Stijnen wordt op 28 oktober 85 jaar.  De in de Varkensstraat wonende sympathieke Mechelse wordt op die dag in de bloemetjes gezet door het Strijkersensemble Rosamunde.  In dat gezelschap is ze de oudste violiste.

De bekende Mechelse krijgt een fantastisch viering-concert aangeboden in het Cultuurcentrum, en niet minder dan schepen Bjorn Siffer zal haar daar een lofrede toespreken en een herinneringsplaket overhandigen.  Ook René Verreth die jaren geleden in het MMT het toneelstuk 'Rosalie Niemand' liet opvoeren zal aanwezig zijn, net als de acteurs die zowel in Nederland als ons land de monoloog op de planken brachten.  Eveneens zal Delfin Vandenheede present zijn.  Zij schrijft over het ongelooflijke leven van de veerkrachtige Liliane een boek.  Het is niet het eerste... Maar dit derde boek over haar focust vooral op het leven van Liliane in 'vrijheid' - over een sterke vrouw die ondanks de eerste moeilijke vijftig jaar positief en actief van het leven geniet.

Het project Te Gek!? zet zich al verscheidene jaren in om geestelijke gezondheid bespreekbaar te maken. Te Gek!? probeert het taboe te doorbreken dat hangt rond psychische problemen. Soms zit een mens wel eens niet lekker in zijn vel.

Dat ondervond ook zangeres Annelies Brosens (Laïs) die zaterag op de planken van de Stadschouwburg stond met ‘Open Geest XL’, waarin ze kwetsbaar, maar ook krachtig, het verhaal vertelt van de donkere periode die ze meemaakte.

(foto's: Jan Smets)

Soms bestaat het leven uit toevalligheden.  Verbazend hoe dingen en namen uit het verleden plots kunnen samenvallen...

Bierfestival met 150 te proeven bieren

De 5de uitgave van het Bierfestival liep dit jaar over drie dagen. Organisator Kevin en Veronique (Quali Drinks) zijn best tevreden want ze hebben de 9000 bezoekers van 2016 kunnen evenaren. Het bierfeest werd vrijdagavond op gang getrokken op het binnenplein van Brouwerij Het Anker. Ondanks het minder goede weer met af en toe regenbuien, kwam er toch wel heel wat volk afgezakt naar het festival.

(foto's: Jan Smets)

Nog ééntje om het af te leren...  Sinds het bestaan van Mechelenblogt hebben we regelmatig bericht over het wel en wee van het restauratieproces van de Colomakerk.  Vandaag werd deze kerk na 17 jaar weer geopend.  Een uniek gebeuren voor Mechelen: deze kerk die in de eerste plaats een liturgische functie heeft zet ook de deuren wijd open voor socio-culturele activiteiten en wil een open en gastvrij huis zijn voor de wijk.  Met veel toeters en bellen - flink wat kippenvelmomenten en gezellig gekeuvel werd hierop geklonken.  De Colomakerk lacht de toekomst tegemoet.  De belangstelling was vandaag massaal.  De Hanswijkenhoek toont dat ook in de 'kantlijn' van de stad mooie verhalen worden opgetekend.  Dus: dit artikel wil het sluitstuk zijn van een lange reeks.  De kogel is door de kerk.  Een nieuwe start...  Nog één maal.  Om het af te leren...  Beelden zeggen méér dan woorden: ziehier een uitgebreid fotoverslag!

Tweede editie ART FAIR uit de startblokken
 
Zaterdagmorgen openden de deuren van de Heilige Geestkapel en het Heilig Geesthuis de deuren voor Art Fair. Vorig jaar kon de eerste uitgave van Art Fair tellen op een 1500 bezoekers. Dankzij ‘Kunst in Mechelen’ en de gedrevenheid van Marleen De Smet (Galerie M) loopt de kunstbeurs dit jaar over twee dagen. Na een openingstoespraak van Björn Siffer (schepen van Cultuur) werd Art Fair officieel geopend voor het publiek.

(foto's: Jan Smets)

De Mechelse kinderopvangdienst bestaat veertig jaar!  En zo'n verjaardag moet gevierd!  Dat deed men dan ook.  Met toeters en bellen, én in het meer dan stijlvolle kader van De Noker.  Veertig jaar geleden hebben een aantal jonge vrouwen uit onze stad deze dienst opgezet.  Ze voelden de nood naar kinderopvang heel erg aan.  Klein begonnen kreeg het snel een vaste structuur.  De dames van toen zijn een dagje ouder geworden - al is het aan deze energieke pioniers niet te zien.  Opvolging is verzekerd!  De dienst heeft z'n nut méér dan bewezen.  Jammer dat door diverse redenen het aantal onthaalmoeders flink teruggelopen is, want er is beslist grote vraag naar.  Vandaag was het een tijd om terug te blikken.  Met een leuke tentoonstelling vol kinderwerkjes en krantenknipsels, met toespraken, en de onvermijdelijke verjaardagstaart..., met een streepje muziek én met véél, haast kinderlijk enthousiasme!  En dat hoort zo!  Proficiat aan deze Kinderopvangdienst en zij die vroeger en nu - heel gedreven en met grote zorg voor professionaliteit hier zich voor hebben ingezet en nog steeds doen!

(foto's: Jan Smets)

Hij is één van  de meest spraakmakende en getalenteerde Mechelse kunstenaars van z'n generatie en wist een indrukwekkend oeuvre te verzamelen.  Heel figuratief gestart evolueerde hij in de loop der jaren naar puur abstract.  En nog steeds is de kunstenaar niet aan het einde van z'n latijn.  Na zijn grote olieverschilderijen is hij nu ook heel creatief aan de slag met palimpsesten.  Willy Van Eeckhout is niet in één hokje te plaatsen.  Vanaf zondag exposeert hij wel op een héél bijzondere locatie: de Colomakerk!  Deze opent die dag na 17 jaar opnieuw de deuren en Willy die geboren is in de Hanswijkenhoek krijgt de eer om als eerste kunstenaar hier te mogen exposeren.  In de eerste plaats blijft de kerk z'n liturgische functie behouden, maar in de toekomst zal ze ook een soort van ontmoetingsplaats worden voor de wijk.  Socio-culturele activiteiten zullen er kunnen plaatsvinden.  De mini-tentoonstelling met vooral veel ouder werk van Van Eeckhout is zo'n beetje de smaakmaker en het voorproefje van de functies die het kerkgebouw later eveneens krijgen kan.  Vandaag heb ik met Willy de tentoonstelling opgebouwd in 'onze' kerk...