Morgenavond zult u Mechelen Blogt mogelijk eventjes moeten missen.
Bij een verhuis van server zal de website een tijdje (langer dan een kwartier en hopenlijk korter dan een uur) onbeschikbaar zijn.
Het goede nieuws: nadien zou Mechelen Blogt weer net een tikkeltje vlotter moeten werken.
(foto's: Jan Smets)
Een lang Paasweekend lonkt. Op deze Goede Vrijdag zit ik bij een kop koffie samen met Jacques Destrooper in het VOC in de Guldenstraat. We hebben een gezellige babbel. Jacques is beeldend kunstenaar - straks 54 jaar, maar zich beslist jaren jonger voelend. Leeftijdsgenoot zijnde, herken ik het gevoel. Heeft het met passie te maken en met kunnen doen wat men graag doet? met creatief kunnen zijn? Een lang weekend zal Jacques de kans geven om aan de slag te gaan in zijn atelier in de Guido Gezellelaan om met olieverf zijn ideeën vorm te geven. Ideeën heeft hij meer dan voldoende. Tijd heeft hij soms tekort. Als kunstenaar kan je niet écht leven van dromen en verf alleen. Jacques is beroepshalve werkzaam bij de KBC. Aan de muren hangt tussen de portretten van bekende Mechelaars, die hij deze laatste maanden vervaardigde, 'de kop' van misdaadromanschrijver Luc Deflo - eveneens Mechelaar en collega van Jacques op dezelfde bank... Het is één van de dertig portretten die Jacques schilderde van in de kijker lopende Maneblussers - Dertig portretten van Mechelaars die actief zijn op de planken, in de muziek, onder het circuszeil, op de politieke scène... Een selectie van dit bonte gezelschap is nog te bekijken tot einde van de maand in het VOC. Het is beslist de moeite om daar eens een kijkje te gaan nemen! Naast deze portretten hangen er ook nog andere schilderijen van Jacques: werken in magisch-realistische stijl, die ruimte geven voor interpretatie...
(foto's: Jan Smets)
Ze heet Dunja Mees, en dat klinkt best wat exotisch. Nochtans is deze jongedame volbloed Mechels. "Mijn naam is Slavisch van oorsprong, en betekent 'wereld'" verduidelijkt ze mij. In het Kroatisch is de betekenis iets minder flatterend, en wil het 'kweepeer' zeggen...", lacht Dunja. Laat het ons dan maar op 'wereld' houden. Ze toont zich open en sympathiek, met een vriendelijke lach en ogen. Een sterke persoonlijkheid ook - een dame die weet wat ze wil. Dunja heeft een stem die je van je sokken blaast. Ze bulkt van muzikaal talent, maar blijft bescheiden midden het circus waar ze nu in terecht gekomen is. Eerlijk gezegd, had ik het parcours dat ze tot nu toe aflegde in het populaire VTM-programma, nog niet gevolgd. Daar zal nu dus verandering in komen. Glitter en glamour zijn natuurlijk dé trefwoorden om dit showbizzgebeuren te typeren. Maar het is beslist meer dan dat. Dunja is géén eendagsvlieg die verblind door de schijnwerpers irreële dromen koestert. Ze staat met beide voeten op de grond, en al geeft ze het beste van zichzelf op de planken: winnen is voor haar niet het belangrijkste. Dunja wil vooral meer naambekendheid verwerven, en in die zin kan het programma een springplank zijn...
Hier zijn we weer! Enkele weken geleden kregen jullie een zoektocht te verwerken naar de juiste chronologie van het huidige stadhuisgebouw.
Naar analogie presenteer ik jullie een gelijkaardige vraag maar deze keer over het vorige stadhuis ofte huidig postgebouw. Het viel mij op dat de belangstelling van de fotografen toendertijd, na de omschakeling van stadhuis naar postgebouw, naar het bijna nulpunt zakte.
(foto's: Jan Smets)
Binnenkort vliegen er zo'n 80 000 bijen extra over het Mechels stadscentrum. Da's dus ongeveer één bij voor elke Mechelaar! Vanmorgen stond ik op het dak van theater t,arsenaal, waar nu twee bijenkasten staan opgesteld - twee gastvrije 'hotels' voor dit bezige volkje dat ons begin juni zal weten te verrassen met de eerste Mechelse stadshoning. Ik kijk over de kruinen van de lenterige Kruidtuin; dit mooie stukje natuur in onze binnenstad, met z'n grote diversiteit aan boomsoorten en struiken... Op héél korte tijd lijkt het groen geëxplodeerd en zijn de botten opengebarsten. De bijen kunnen dus naarstig aan de slag - zwermend over deze natuurlijke oase binnen de versteende omgeving. Het is zo dat bijen het in een stedelijke omgeving relatief beter doen dan op het platteland... Dit was nieuw voor mij. Maar ik laat me het graag vertellen door imker Johan De Vleeshouwer die met plezier en kennis praat over dit project met een ecologische, en zelfs sociale invalshoek...
(foto's: Jan Smets)
Ik ben daarstraks even de OLV-van Hanswijkbasiliek binnengelopen... De barokke kerk staat sinds kort in een stevig korset van steigers. De restauratiewerken komen nu duidelijk op kruissnelheid. Nog slechts een paar dagen is de kerk verwijderd van een jarenlange sluiting. Vanaf zondag gaat de geloofsgemeenschap van Hanswijk ondergronds. De vieringen gaan van dan af door in de crypte. Het interieur van de kerk wordt van dan af grondig onder handen genomen. Het eind van de werken is voorzien voor eind 2017. Dan zou de kerk moeten schitteren als nooit voorheen. Ik ben razend benieuwd naar dat eindresultaat! Als het zo fraai gaat worden als wat de voorlopige restauratieresultaten van Sint-Petrus en Paulus met deze andere kerk bereikt hebben, staat de basliliek mooie tijden te wachten... We dienen nog wat geduld te oefenen, maar binnen enkele jaren zullen we trots zijn op al deze opgeknapte historische kerken die onze stad z'n typische en monumentale karakter geven...
(foto's: Jan Smets
boven: Gerardo Salinas en Tine De Pourcq van de Interactieve campagne, en projectcoördinator Sarah Kaerts)
Dit jaar wordt niet alleen WO I herdacht - ook al lijkt het daar soms wel op. Nee: ook 50 jaar diversiteit wordt binnenkort in de schijnwerpers gezet. 50 jaar geleden verschenen immers de eerste Marokkanen in Mechelen, en sinsdien is onze stad diverser dan ooit. Dit feit wil Mechelen in de kijker plaatsen onder de inspirerende titel: 'de mensen maken de stad'. Heel binnenkort wordt het startschot gegeven van deze campagne die met een groot slotfeest op 21 september haar orgelpunt zal krijgen. En met dit evenement zal het hopelijk 'allemaal' niet stoppen. 21 september mag géén eendagsvlieg worden. Al de inzet, al het samendenken en samen praten en doen moet meegenomen worden naar de toekomst. Niet het event op zichzelf is het doel - wél het proces om hier naartoe te werken. Alle Mechelaars samen - van welke origine ook - schrijven samen het verhaal van deze stad. Ieders verhaal is uniek en bijzonder. Dat is mooi, en dat is verrijkend. Alle Mechelaars samen geven vorm aan deze stad. Mechelen telt 128 nationaliteiten. Ze maken allemaal deel uit van de stad. Zonder al deze mensen blijft ze louter decor. Bewust is gekozen om niet enkel te focussen op de Turks - Marokkaanse migratie, maar het project open te trekken naar alle Maneblussers. Da's beslist een goeie keuze. Vanmorgen werd het project voorgesteld...
De ‘Faculteit van het MECHELS DIALECT’ doet in 2014 volgende zaterdagnamiddagwandelingen onder leiding van volgende stadsgidsen:
Mechels zangtalent
In de laatste Streekkrant van 26 maart jl. verscheen onder de rubriek Portret een uitgebreid artikel over Dunja Mees. Deze jongedame schittert momenteel in The Voice van Vlaanderen. Zij is Mechelse en wij zijn bijgevolg fier op het behaalde resultaat en op het talent van onze stadsgenote.
(foto's: Jan Smets)
De drukinkt is amper opgedroogd. Geert Clerbout mag zijn boek 'Publiek Geheim 2' boven het doopvont houden. Het boek bundelt de reportages van de twee laatste seizoenen van de succesrijke Canvas-reeks. Deze laatste reeks is momenteel op het scherm te zien. Op 23 april toont het de verborgen geschiedenis van het Fort van Walem. In juni had ik de kans om de TV-ploeg een dag lang te volgen bij de opnames op dit domein. Vandaag praat ik met de Mechelse historicus over het boek, en uiteraard over het Fort-item. Geert is niet aan zijn proefstuk toe. Ook het eerste boek van Publiek Geheim is van zijn hand, én het boeiende 'Oorlog aan de Dijle' waarin hij Wereldoorlog I in onze stad beschrijft. Bovendien is Geert Clerbout curator van de expo 'Rik Wouters & co., door de Groote Oorlog' getekend', die volgende maand van start gaat in Busleyden. Met Geert is het steeds een plezier om een praatje te slaan. Hij is dan ook bijzonder gepassioneerd door zijn vak. Wie dit ook wil, kan zaterdag het boek laten signeren in Standaard boekhandel aan de IJzerenleen, en op woensdag 9 april in boekhandel Salvator waar hij die avond zal vertellen over dit werk...
"Pour y planter des choux, vous avez raison, mais pour les séminaristes, c'est idéal!" antwoordt kanunnik Francis Dessain gevat op het afkeurend gemompelde "C'est du mauvais terrain!" van kardinaal Van Roey, waarvan hij secretaris is. En hiermee is het akkoord getekend: Op het IJzerenveld in Sint-Katelijne-Waver, nét voorbij de Mechelse stadsgrenzen, wordt het Sint-Jozef-Seminarie neergepoot, omdat de gebouwen in de stad te krap zijn geworden. 'IJzerenveld' verwijst naar 'miseren veld'.... De miserabele grond was alleen goed om asperges te kweken. Nu zouden er vele seminaristen hun opleiding krijgen... Ook die episode in de geschiedenis is lang vervlogen tijd. Dit jaar bestaat de voorziening voor mensen met een mentale beperking - Borgerstein - dat in de plaats van het seminarie kwam, veertig jaar. Van Bergesteyn zoals het hierboven op de oude pentekening van Leopold Godenne afgebeeld staat, over Sint-Jozef-Seminarie, tot Borgerstein... : het is een eeuwenlang verhaal met Mechelse links. Het begon immers allemaal...op de IJzerenleen...
Gisteren, vrijdag 28 maart 2014, stond er vintage ‘classic’ vocal jazz van de bovenste plank op het menu bij de immer gezellige Mechelse Jazzzolder, die eigenlijk geen zolder (meer) is maar een kapel. Maar dat verhaal ken je al, niet? De Nederlandse zangeres Masha Bijlsma vergastte Mechelen op fraaie jazz standards en evergreens van ondermeer Charles Mingus, Billie Hoiliday, Horace Silver en Joni Mitchell, alsook een aantal eigen nummers. Ballads en swingend werk wisselden elkaar mooi af. Bijlsma zong de sterren van de hemel, de band speelde met kunde.
(foto: Jan Smets)
Ik heb met hen afgesproken op de gezellige woonboot van Jeroen Verwaetermeulen, die aangemeerd ligt op de Leuvense vaart bij het sas van Battel. Het leek voor hem de meest geschikte plaats. Een domme blessure aan zijn knie maakt hem grotendeels immobiel, en dat ergert hem wel. Normaal wordt er op woensdagavonden flink gerepeteerd door de mannen van Frituur Paula. Vanavond wil men echter alleen terugblikken op de Sliver edition van hun band. Zaterdagavond werd 25 jaar Frituur Paula gevierd. Men wil napraten, wenskaartjes bekijken, mijmeren... Het was een avond vol emotie - sterk - knap, maar héél anders dan ze voordien voor ogen hadden. Het onverwachte afscheid van bandlid Stef Mergeay doorkruiste de gemaakte plannen. Maar Stef was er bij. Helemaal. De zenuwen gierden door de keel, en de stem was soms onzeker en bevend. Maar het werd een avond om in te lijsten: een waardig eerbetoon aan een muzikant en vriend. Want Frituur Paula is niet zomaar een muziekgroepje uit de duizend. Frituur Paula draait om vriendschap, 'therapeutisch samen-zijn', bloedbroederschap... om ruziemaken en het bijleggen, om lol-trappen en mekaar verstaan zonder woorden. Het afscheid van Stef was geen dood punt, maar een komma. De groep tast de grenzen af - rustig en bedachtzaam. Niet krampachtig. Ze zien wel wat het worden zal. Niets dient overhaast beslist. Maar doorgaan doen ze zéker. Stef zou het niet anders gewild hebben...
Mechelen Blogt telt 4.410 artikels en 83.217 reacties.
