Mechelen Blogt

vzw Vuurwerk brengt culturen samen op Global Fiesta

Global Fiesta, is zondag van start gegaan onder een blakende zomerzon. De Mahatma Gandhiwijk in Mechelen-Zuid maakte zich op voor een kleurrijk festival. De timing van de eerste aangekondigde hittegolf kon niet beter. Barbecue, percussie workshops, springkastelen, … en vooral veel drinken, was de boodschap bij temperaturen van 30 graden.

(foto's: Jan Smets)

Textielkunst is écht wel wat meer dan simpelweg 'crosjteren'.  En dat benadrukt in zijn woordje ook Hans Martens, directeur van onze Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten.  Wat het atelier Textiele Kunsten weet te presteren verrast me telkens weer.  Elke keer opnieuw sta ik positief versteld van de kunstige creaties die ze in erg knappe tentoonstellingen aan het grote publiek laten zien.  Ik zag in het verleden al mooie expo's in de vroegere matrassenfabriek Devis in de OLV-straat, in de vlietenkelder, in het Predikherenklooster...  Hoed af voor deze kunstenaars die deze kunstvorm weten te verheffen tot een meer dan hoog niveau.  Dat is deze keer niet minder.  Integendeel.  In de historische woning Bleekstraat 7, ging vrijdagavond de tentoonstelling 'In-Gevuld' van start.  De artistieke werken gaan hier op verbluffende wijze in dialoog met dit monumentale huis.  De kunstwerken van de afstuderende cursisten van het 5de jaar stonden er centraal.  De expo spreekt tot de verbeelding.  Van kelder tot zolder weet elk hoekje me te fascineren.  Wat een knappe symbiose tussen materie, vormgeving en kleuren. 

Het huis dat een eeuwenoude geschiedenis met zich meedraagt was sinds 1855 in bezit van een befaamd drukkersgeslacht uit Luik; de familie Dessain, die onze stad later nog een burgemeester en een kanunnik zou leveren die een legendarische voorzitter van Malinwa zou worden.  De drukkerij verhuisde in 1972 en het pand werd vijf jaar later beschermd als monument.  Nu zijn de bekende reumatoloog Johan Waes en zijn echtgenote eigenaars van dit bijzondere huis.  De man die tevens voorzitter is van de Reumaliga wou de 'meest zinvolle bestemming' voor zijn pand, en wou het ter beschikking stellen van mensen die artistiek en creatief bezig zijn in onze stad.  Hiervoor werd door hem de vraag gericht aan schepen Greet Geypen, en deze had meteen een idee voor de 'invulling'...

(foto's: Jan Smets)

Ng Sauw Tjhoi van Welcome in Mechelen vindt de eindbalans bijzonder positief.  De opkomst overtrof zijn verwachtingen.  Onze stad telt zowat 138 nationaliteiten en niet minder dan 71 van hen waren vertegenwoordigd op de binnenkoer van ons stad om aardappelen te schillen, tot frieten te snijden...en te verorberen.  Dit toffe en verbindende initiatief in het kader van de jaarlijkse UNO World Refugee Day, kan dus als geslaagd beschouwd worden.  Burgemeester Bart Somers kreeg het eerste puntzakje aangereikt door zangeres Slongs die van ongs, die post had gevat in het frietkot.  Wat hem meteen de grappige repliek ontlokte dat vandaag 72 nationaliteiten verenigd waren in Mechelen - daar hij Antwerpen waarvan Slongs (die tussen haakjes Griekse roots heeft) afkomstig is,bij het eindcijfer optelt... Het feest barste nu helemaal los en diverse optredens versterkten de sfeer van deze als zeer positief ervaren zomeravond...

(foto's: Jan Smets)

Rep je om de unieke tentoonstelling 'Emoties' in vier historische kerken van onze binnenstad te bewonderen voordat het doek zondagavond valt.  De meer dan bekijkenswaardige expo die van start ging op 1 juni werd opgezet in het kader van de Open Kerkendagen en toont het resultaat van de mooie samenwerking tussen Torens aan de Dijle vzw en de Mechelse Academie...

Na de Flair en het boek "The ultime survival guide to being a girl", kan je Chrostin nu ook in je brievenbus tegenkomen.

Zojuist verscheen bij bpost een postzegelvel ‘The anatomy of a millennial’ van de hand van de Mechelse Christina De Witte, met centraal haar creatie / alter ego Chrostin. Voor hun reeks rond ‘Millenials’ kwam bpost als vanzelfsprekend uit bij Chrostin, het schoolvoorbeeld van een millennial.

Het Vrijbroekpark bestaat 90 jaar, en dat werd door de provincie in de bloemetjes gezet met een swingende editie van de Rozenfeesten. Klokslag 11 uur opende Bellemadam Myriam de feestelijke editie gevolgd met een concert door de Koninklijke Muziekkapel van de Mechelse Politie.

(foto: Jan Smets)

De speurende blik van mijn potentiële klant ging snel van links naar rechts, de stapel boeken taxerend die met bestudeerde nonchalance op mijn picknicktafel lagen uitgestald.  Je weet wel: een paar exemplaren bij mekaar gepend door Marcel Kocken - Mechelens Levende Geheugen , fotoboeken van Frans Vermoortel waarin hij nostaligsch terugblikt op de Dijlestad van lang geleden...., een vleugje Ost en een portie De Noter...  Kortom: die spullen die een Maneblusser met verzamelwoede en passie voor zijn stad doet likkebaarden (mocht hij of zij de betreffende werken al niet lang zélf op de boekenplank hebben staan).  Maar de klant was niet zozeer geboeid in het verleden of de cultuur van deze stad.  Dat werd snel duidelijk gemaakt: "Ik ben geïnteresseerd in interieurs en blote vrouwen".  Ik weet nog niet helemaal of deze twee interessesferen nu los van mekaar moesten worden gezien, of dat de gezochte modellen zich dienden voort te bewegen in de decors waarnaar op zoek.  Ik kon m'n klant niet verder helpen.  De focus lag bij mijn spullen eerder op andere terreinen.  De zoektocht op de Battelse rommelmarkt diende dus nog verder worden gezet.  Naast mij zou de zoekende koper ook niks vinden tussen de tweedehandse baby-en kinderkleedjes, en de koperen potjes aan de overkant van de straat zouden ook niet kunnen overtuigen.  De interieurs en de blote madammen dienden dus elders gezocht....  Ik had nog wat ouwe bijbelprenten aan een kapstok gehangen...

(foto: Jan Smets.  Ng Sauw Tjhoi en Paul Schrijvers)

De eindsprint is ingezet!  En in deze laatste rechte lijn naar vrijdag 21 juni wanneer de recordpoging zal ondernomen worden, zijn Ng Sauw Tjhoi, coördinator van Welcome in Mechelen en woordkunstenaar Paul Schrijvers, op stap om nog méér Maneblussers van welke origine dan ook, warm te maken om mee te doen met dit verbindend internationaal initiatief.  Want het gaat natuurlijk niet zomaar om gewoon maar met velen aan de friteuse te gaan staan.  Neenee: in Mechelen proberen we het wereldrecord te breken om met zoveel mogelijk diverse Mechelaars van alle mogelijke nationaliteiten samen te werken aan dit leuke project.  Het MOET lukken!  Al heel wat Maneblussers zijn nu al wild enthousiast, maar toch: nog steeds wordt gezocht naar inwoners van nationaliteiten die zich nog niet hebben aangemeld...

(foto's: Jan Smets.  Boven: Karel Meyer en Luc Vis)

"Je moet niet schoon zijn om geluk te hebben!" grapte Luc Vis toen het feest van start ging.  Heel de dag was het bijzonder somber geweest en viel het hemelwater met bakken uit de lucht.  Maar toen het Maatjesfeest om 16 uur werd ingezet brak waarempel de zon door en buiten een schaarse bui bleven we verder gespaard van grote nattigheid.  Nochtans zal onze bekende Mechelse visboer overdag angstig naar de donkere lucht gekeken hebben en moet hij gevreesd hebben dat alles letterlijk en figuurlijk in het water zou vallen.  Niks was minder waar!  Het 15de Maatjesfeest was weerom bijzonder gezellig en enkele duizenden Maneblussers kwamen afgezakt naar de Grote Markt om te genieten van die 'Hollandse nieuwe' en ander lekkers.  Het podium kon niet Mechelser zijn.  We werden getrakteerd op een heerlijk muzikaal allegaartje.  Luc en mede-organisator, Karel Meyer, cafébaas van SAVA konden niet anders dan een tevreden zucht van verlichting slaken...

(foto: Jan Smets)

We worden dagelijks ondergesneeuwd door een overvloed aan beeldmateriaal.  En letterlijk alles worden heden ten dage vastgelegd op 'de gevoelige plaat'. (of hoe noem je dit tegenwoordig?).  Onze smartphones en pc's puilen uit van de ontelbare plaatjes van al wat we doen en meemaken.  Elke grimas wordt vastgelegd.  Ons doen en laten staat op oneindig veel 'beelekes'.  Ooit was het anders.  Een portret van jan-met-de-pet was een zeldzaam gegeven.  Je ging er voor naar de fotograaf in je zondaagse pak om stijfdeftig in een bordkartonnen decor te worden vereeuwigd.  Onze grootouders hadden op het eind van hun leven misschien slechts een handvol foto's waarop ze poseren.  We kenden ze wellicht enkel uit de periode waarin we ze als kinderen meemaakten: grijsgeworden, wat ouder... Laat staan dat we van hen foto's zagen van hoe ze zélf hun kinderjaren beleefden, hoe ze opgroeiden...  Ja: in een koekendoos zagen we van hen - wie weet - een vergeeld plaatje van een kloeke baby op een schapenvel, of een foto in communie-outfit in een stichtelijk kader... En later: misschien een trouwfoto...  Maar verder?  Als ze niet tot de burgerij behoorden zal de foto-oogst niet zo groot geweest zijn.

En toch: zo bezitten heel wat Mechelaars wellicht nog wel wat 'straatfoto's' van hun voorouders, geschoten door een fotograaf die zich tot doel had gesteld om passanten in Bruul of op de IJzerenleen, te kieken.  Zo drentelt hier mijn grootmoeder Jeanne Van der Poel in de jaren dertig van vorige eeuw, met mijn vader op de arm, door het beeld.  Ging ze winkelen?  Of moeten we dit catalogeren onder 'flaneren'?  Waar ging ze naartoe?  Ging ze nog iets drinken op de Grote Markt, of ?  Ik weet het niet.  Het beeld is verstild.  Het hiervoor en hierna is weggegomd...

(foto: Jan Smets.  Colomabrug)

Hemelwaarts fietsend?

(foto's: Jan Smets)

Marleen De Smet van Galerie M in de Kanunnik De Deckerstraat maakt er al langer een erezaak van om Mechelse kunstenaars een verdiend podium te geven.  Zo passeerde al menig bekende - of soms ten onrecht wat vergeten - Maneblusser de revue. Heel binnenkort gaat wel een heel bijzondere expo door in deze prachtige galerie.  Onder de veelbelovende en intrigerende titel 'de navelstreng' stellen niet minder dan zeven Mechelse artiesten ouder én nieuw werk ten toon.  Wie Marleen kent weet dat ze deze tentoonstelling zoals steeds heel minitieus en met veel gevoel voor evenwicht en smaak zal weten op te bouwen. 

De kunstenaars die zullen exposeren zijn 'niet van gisteren'.  Want hoewel ze hun sporen al langer verdienden en in die jaren zestig doorbraken met hun werk, zijn ze buiten de nu vijf jaar geleden overleden 'peetvader van de Vismarkt', Bodo Van de Voorde, nog steeds actief en gepassioneerd aan het werk.  Ooit vonden ze mekaar in de roemruchte Mechelse kroeg 'den Herten Aas' aan de Haverwerf: hét culturele laboratorium van onze stad: ankerplaats voor wereldverbeteraars, dichters, kunstenaars en kabouters.  Hier wilden ze het in hun ogen vermolmde cultuurbeleid van Mechelen wakker schudden.

Die tijd ligt nu al lang achter ons.  1968 is een iconisch jaar geworden: voer voor historici, en meerdere mijmering en nabeschouwing waard.  51 jaar na datum wil deze tentoonstelling nog eens een aantal van deze kunstenaars die die periode van dichtbij  hebben mee-gemaakt, voor het voetlicht brengen.  Want de navelstreng is nog lang niet doorgeknipt.  Allen hadden -  of hebben -  deze kunstenaars een grote liefde voor Mechelen - al werd soms scherp aangevoeld dat deze liefde niet altijd beantwoord werd....

De derde editie van ‘In Utero Festival’ dompelde Mechelen ook deze keer weer onder in een roes van noise, electro en duisternis. In de schaduw van de Sint-Romboutstoren werd in de Minderbroederskerk de Mechelse zomer op gang getrokken.

(foto's: Jan Smets)

Nu kunnen we bezwaarlijk de 'nederzettingen in het Waverwoud' claimen als Mechels grondgebied, maar voor één keer verleg ik graag grenzen.  Als ik op de skywalk van onze Sint-Romboutstoren aan de einder de contouren van OLV-Waver scherp afgetekend zie tegen de grijsblauwe lucht: dan lijkt me over te komen als een 'uitnodiging' om een bezoekje te brengen aan dit 'Torekenswaver'.  (foto boven). Bovendien wordt een rondleiding in de school van de Ursulinen van OLV-Waver stevig gepromoot vanuit de Mechelse toeristische dienst.  Terecht! Deze school is een unieke architecturale parel met een al even boeiende geschiedenis.  De verbluffende Wintertuin in pure art-nouveau is een topattractie op zich.  Maar ook de rest van het gebouwencomplex is een visite overwaard.  Plan het maar eens als je volgende uitje mocht je er nog niet geweest zijn!

Toen kunstenares Ann Weckx jaren geleden in Senegal was, stapte ze een klein winkeltje binnen dat helemaal met de hand was opgebouwd.  De rekken waren met elastiekjes aan elkaar verbonden, geverfd met restjes in allerlei kleuren.  Ze was meteen gecharmeerd door het interieur en de aanpak, en nam het idee mee naar huis om er later mee aan de slag te gaan.  De naam van het winkeltje : Le Supermarché des petits bonheurs instantanés.  Dat is nu de titel van haar installatie die nog tot 6 juni gratis te bezoeken is in de grote zaal van Arsenaal/Lazarus.