"Ik ben 3 jaar getrouwd geweest met Margareta"

Door Jan Smets geplaatst op 17 april 2021
met categorie:  

  (foto's: Jan Smets)

Drie jaar leek Johan getrouwd met Margareta.  Eigenlijk vertelde hij het met een knipoog.  Want zonder de hulp en medewerking van zijn eigen vrouw, Marleen,had hij dit boek nooit kunnen waarmaken.  Die pluim verdient ze wel!

Ik leverde de 'lettertjes', maar het is Luc Van Hoeylandt van de Mechelse uitgeverij ElenA die er met het toevoegen van de vele mooie illustraties een prachtboek van heeft gemaakt...

Dat laatste is héél zéker waar.  Maar zonder het lange en naarstige opzoekingswerk van auteur Johan De Cock zou deze uitgave niet mogelijk zijn geweest.  Drie jaar lang heeft hij onverdroten gewerkt aan dit boek - dat nog heel wat verrassingen opleverde over het leven van Mechelens beroemdste vrouw én haar Hofhouding.  Ons 'aller tante Margriet' was een uitzonderlijke vrouw met een groot politiek talent.  In het Europa van toen, dat door machtige heersers werd gedomineerd stond zij beslist haar mannetje.  Ondanks de opeenvolging van dramatische gebeurtenissen die haar leven sterk kleurden, wist zij met een verbazend inzicht te regeren.  En dat was niet steeds eenvoudig - dochter zijnde van de Hasburgse Maximiliaan en tante van Keizer Karel V.  Toch wist zij stand te houden en kon zijn heel wat successen uit de brand slepen.  Een vrouw uit één stuk: dat is ze: Margareta van Oostenrijk.

Er verschenen in het verleden wel meerdere boeken over haar, en recent werden in weer andere boeken belangrijke hoofdstukken over haar regeringsperiode neergepend.  Maar een globaal werk over haar persoon: dat was weer effe een hele poos geleden.  Daarom is dit boek van De Cock een bijzonder waardevol gegeven.  Eindelijk krijgen we terug een  volwaardige biografie - mét - jazeker een boel nieuwe weetjes.  Dit is de verdienste van zeventiger Johan De Cock die zich als geen ander heeft vastgebeten in het leven van de landvoogdes.  Vanaf 23 april ligt dit boek dat niet alleen de Maneblusser zal boeien, maar ongetwijfeld velen buiten de Mechelse stadsgrenzen die geïnteresseerd zijn in geschiedenis in de boekhandel.

 

Bloesems en sneeuw.

Door Jan Smets geplaatst op 6 april 2021
met categorie:  

(foto's: Jan Smets)

Als metereologische vijgen na Pasen of een wat te late 1 april-grap: zo moeten we de grillen van deze dagen beschouwen.  Soms lijkt er geen vuiltje of vlokje aan de lucht en krijgen we door de bloemkoolbollende witte wolken azuurblauwe luchten te zien.  En dan breekt de hel los en worden we vergast op sneeuwbuien van jewelste.

"Nie normaal nemie menier" zegt ze tegen mij.  We zijn deze tijden al wel meer gewend geraakt aan abnormaliteiten.  Dus dit kan er nog wel bij.  In mijn als essentieel bestempelde boekhandel wacht ik tot de sneeuwstorm wat tempert om me terug naar buiten te wagen. "Tien centimeter in Scherpenheuvel!" weet de binnenkomende postbode te melden. Het lijkt me wat overdreven.  Zou het?  Mechelen mag dan voorlopig geen record breken: wit en winters is het wel.

Van hoogzomer vorige week glijden we deze Paasdagen weerom het vorige seizoen in...

 

Gymicko... de laatste regels uitgetikt.

Door Jan Smets geplaatst op 29 maart 2021
met categorie:  

                                          

Als een donderderslag bij heldere hemel...  zo kwam het nieuws van zijn overlijden bij me aan.  Eén van zijn twee zussen kwam net bij me aanbellen.  Haar broer Guy was niet meer.  Eergisteren overleed hij na een erg kortstondige ziekte.

Guy Janssens: op 27 januari mocht hij nog 56 kaarsjes uitblazen.  Maar het lot besliste anders over zijn toekomst.  De diagnose 'leukemie' werd vastgesteld.  Veel tijd werd hem niet meer gegund.  Op 2 april gaat zijn uitvaart door in strikt beperkte kring. 

Guy was alleenstaand en woonde in de De Langhestraat. Hij laat een moeder na en twee zussen...

Vele jaren schreef hij voor Mechelenblogt.  Niet minder dan 424 artikels waren van zijn hand.  Op 5 februari poste hij zijn laatste stukje...  Ook was Guy heel gedreven bezig met Mechelen Mapt.

'Gymicko' - zo kende iedereen hem - was een einzelgänger.  Hij liet zich moeilijk kennen en heel vaak maakte hij een omweg als ik hem zag in de stad.  Nooit maakte ik een praatje met hem.  We mailden mekaar al wel eens.  Een persoonlijk gesprek tussen ons beiden is er echter nooit van gekomen.  Daar moest je niets achter zoeken.  Zo zat hij nu eenmaal in mekaar.  Guy had het moeilijk met sociale contacten. 

Maar...op zijn manier hield hij erg veel van zijn stad.

 

Kinderen van de Renaissance

Door Wim Tiri geplaatst op 27 maart 2021
met categorie:  

Voorbije donderdag werd onder koninklijk belangstelling in het Hof van Busleyden de tentoonstelling 'Kinderen van de Renaissance' ingewandeld. Aan de hand van beeldende kunstwerken, boeken, prenten, brieven, juwelen en gebruiksvoorwerpen wordt een inkijk geboden in het onderwijs, de emoties en de eigenheid van kinderen op de overgang tussen de middeleeuwen en de moderne tijd. Mechelen, en vooral ook Margareta van Oostenrijk, speelde hierbij een heel belangrijk rol.

Een magisch sprookje - figuurlijk en letterlijk artistiek gelaagd

Door Jan Smets geplaatst op 19 maart 2021
met categorie:  

(foto's: Jan Smets. vlnr: Gustave Min, Lode Melis, Sylvia Lam en Serge Piessens)

En eindelijk ligt hij dan in de boekhandel: het langverwachte sprookjesboek 'Lunalia. Het meisje van de maan'.  Dit magische, surrealistische verhaal kende al een langere voorgeschiedenis.  Oorspronkelijk was het een theatertekst die met brio werd gebracht tijdens druk bijgewoonde voorstellingen in het kader van het Festival van Vlaanderen/Mechelen.  Het was alleszins niet de bedoeling om het in boekvorm uit te brengen.  Maar het grote succes van de voorstellingen - een samenwerking tussen auteur Gustave Min en luitist Jurgen De bruyn van het muziekensemble Zefira Torna - schreeuwde haast om een zeker vervolg.  En zo rijpte het idee.  En zo ligt er na een fantastische kruisbestuiving tussen vier enthousiaste artistieke Mechelse talenten een prentenboek in de handel dat nu al belooft in de kortste keren uitverkocht te zijn!  Het verhaal is ontsproten bij Gustave Min.  De theatertekst werd door Lode Melis op sommige plaatsen vakkundig aangepast zodat het een homogeen geheel werd en de wonderlijke illustraties zijn van de hand van Sylvie Lam en Serge Piessens.  Met hun vier hebben ze er een pareltje van gemaakt.  Wat zeg ik: met vijf!  Want het is Luc Van Hoeylandt van de Mechelse uitgeverij ElenA die deze creaties tot een mooie eenheid heeft gebracht: een boek dat niet mag ontbreken in de bib van elke rechtgeaarde Maneblusser.  Maar ook buiten de stadsgrenzen zal dit sprookjesboek hoge ogen gooien.  Daar ben ik nu al van overtuigd.  Jong én oud zal er zijn gading in vinden....

 

Roze voeten en handjes leiden naar Frans Croes en Herten Aas...

Door Jan Smets geplaatst op 19 maart 2021
met categorie:  

 

(foto's: J.Smets. Wijlen Bodo Vandevoorde legt gedenksteen aan Herten Aas)

De laatste jaren van zijn leven woonde de bekende en eigen-zinnige Mechelse cafébaas enkunstenaar Frans Croes in die al even eigen-zinnige en charmante negorij tussen vaart, Zenne en Dijle: het Zennegat.  In deze uithoek van Battel had hij zijn atelier en wijdde hij zich helemaal aan de kunst.  Ook tal van kunstenaars heeft hij hier opgeleid. 

'Paps Kabouter' - zoals Frans Croes genoemd werd, is een Mechelse legende.  Een icoon uit de hippieperiode van onze Dijlestad.  Noem hem gerust een cultfiguur.

Tien jaar geleden overleed hij.  Op 19 maart.  En dit feit mocht best herdacht worden vond men.  Dat vertelt me Marc Van Camp...

 

Schoên tembers!

Door Jan Smets geplaatst op 16 maart 2021
met categorie:  

  (foto's: Jan Smets)

De tijd dat ik als klein ventje postzegels verzamelde - ze voorzichtig afwekend van de omslagen en ze dan op een vloeipapier liet drogen om ze nadien met een pincet in een postzegelalbum te collecteren, ligt al héél lang achter mij.  Trouwens: worden er nog wel postzegels verzameld? 

Maar...vandaag ben ik toch het postkantoor op de Schoenmarkt binnengestapt om wel een héél bijzondere reeks aan te kopen!  Als fervente Maneblusser mocht ik deze gloednieuwe uitgave niet missen!  Het is dan ook iets waar weinige aan deze stad verknochte Mechelaars kunnen aan voorbij lopen.  Voor de vijf foto's op deze uitgave werd beroep gedaan op Sven Van Haezendonck.  Velen weten al langer dat deze fiere Mechelaar en aan de Gazet van Antwerpen verbonden journalist, erg knappe foto's maakt.  Al jaren legt hij de schoonheid van onze stad vast in gesmaakt fotowerk.

 

Decennialang was hij de bezielende herder van OLV-over-de-Dijle: Bob Peeraer

Door Jan Smets geplaatst op 13 maart 2021
met categorie:  

(foto's: Jan Smets)

Deze ochtend overleed op 91-jarige leeftijd Bob Peeraer.  Decennialang was deze charismatische priester de bezielende herder van de OLV-over-de-Dijlekerk.  De laatste paar jaar begon zijn gezondheid te sputteren en diende hij te verhuizen van zijn gezellige appartement aan de Auwegemvaart naar rust-en verzorgingstehuis Ambroos in Hofstade.  Zjn overlijden kwam helemaal niet onverwacht.  Meer dan wie ook heeft Bob Peeraer een stempel gezet op de parochiewerking van OLV-over-de-Dijle.  Bob wou er een zingende en zonnige kerk van maken.  Hij is in dit opzet geslaagd!

 

Kleurtje, kleurtje aan de wand, welk is de mooiste muurschildering in het land?

Door Wim Tiri geplaatst op 11 maart 2021
met categorie:  

In september vorig jaar werd in het kader van een geplande restauratie het drieluik van Rubens' Wonderbare Visvangst van de muur gehaald. Meteen werd de kans aangegrepen om de achterliggende muurschildering te bestuderen. De bedoeling is om deze - samen met drie andere  muurschilderingen - te restaureren en in een vernieuwde museale opstelling te presenteren.

Culinair genieten. Op hotel in eigen stad

Door Jan Smets geplaatst op 6 maart 2021
met categorie:  

 

 

(foto's: Jan Smets)

Op hotel in eigen stad: het is beslist een wat aparte maar boeiende ervaring.  Enkele jaren geleden deden we dat al eens: We gingen onder de wol in  'kerkhotel' Martin's Patershof.  En we maakten de oefening om ons toerist te voelen in ons Mechelen. Het vroeg wat van ons inlevingsvermogen. Maar leuk was het wel. Nu deden we het 'experiment' nog eens over.  Waar we héél lang geleden nog in het water pletsten en baantjes trokken - gingen we nu logeren.  'Den ouwen dok' is netjes en heel geslaagd getransformeerd tot Van der Valkhotel.  Onze stijlvolle kamer keek uit op de vroegere zwemkom -  nu onder de blote hemel.  De 'spuwbakjes' waren nog steeds aanwezig - ingewerkt in de fraaie fries, en 'den Hulleklont' stond daar nog altijd stoer te wezen met het geredde kind in zijn armen.  Omdat de horeca tot 1 mei nog altijd potdicht is, hadden we nu de uitgelezen kans om culinair te genieten onder strikte corona-veiligheidsregels.  Zo genoten we ten volle van een subliem vijfgangenmenu van het Mechelse restaurant Tinèlle.  Een unieke samenwerking tussen hotel en restaurant.  En natuurlijk spinnen ze hier beiden garen uit.  Op andere weekends kwam het al even klassevolle restaurant Cenpourcent aan de beurt.  De eerstkomende tijd zegt weer een ander toprestaurant de wacht aan: dan staat Dominique Tondeurs van het sterrenrestaurant Libertine achter de kookpotten. Ook restaurant Michel uit Dilbeek is te gast in de Van der Valkkeuken.  Ik kan alleen maar zeggen: doen!

 

Inhoud syndiceren