Mechelen Blogt

(foto: Jan Smets.  foto: Wim Tiri)

Het is één van de mooiste panden in onze historische binnenstad...: De Kluis aan de Guldenstraat.  Het nu sterk verwaarloosde huis uit 1734 schreeuwt evenwel om restauratie. (eigenlijk al veel té lang...).  Jammer - zo op de mooie route Korenmarkt, Hoogbrug, IJzerenleen gelegen, waar zovele Maneblussers én toeristen passeren... De foto links dateert van enkele jaren geleden.  De laatste bestemming die De Kluis had, was een pannenkoekenhuisje.  De foto rechts werd me doorgestuurd door Wim Tiri en moet je situeren in 1905.  Bij vluchtig bekijken merk je weinig of geen verschil.  Maar vergelijk toch maar eens héél nauwkeurig...

  (foto's: Jan Smets)

We kunnen natuurlijk een hele jeremiade afsteken om het jammerlijke feit dat men ooit onze mooie groentenhal afbrak om plaats te maken voor een betonnen monoliet die men  megalomaan 'Euroshopping' doopte.  Het kan.  Het is spijtig dat deze 19de eeuwse gietijzeren markthal de tand des tijds niet wist te weerstaan (gelukkig onderging zijn kleinere broertje, de iets verderop in de Huidevettersstraat gelegen Vleeshal, niet hetzelfde lot).  Maar het zijn vijgen na Pasen.  De klok kan niet meer worden teruggedraaid. Wat wél kan is met durf en doorzicht het terrein zorgvuldig bekijken - evalueren, en opnieuw creatief invullen.  Dat gebeurde in en om de Botermarkt.  De Euroshopping, iets té lang betiteld als stadskanker, ging tegen de grond, en het al even ruim bemeten, maar toch 'luchtiger' geheel van het Klarenhof kwam in de plaats.  Estetisch en functioneel toch een héle verbetering.  Ook de Botermarkt zelf werd grondig aangepakt.  De zielige fontein die er stond werd vervangen door de opnieuw opengelegde Koolvliet (akkoord, ze volgt niet helemaal de historische bedding...), en deze werd doorgetrokken in de Muntstraat, wat deze doordeweekse straat ook een heropleving bezorgde...

(foto's: Jan Smets)

Vele eeuwen was het zo: in een stad werd gewoond én gewerkt.  Het waren twee functies die onlosmakelijk met mekaar verbonden waren.  Het gonsde van bedrijvigheid in onze steden en de industrialisering deed dit nog toenemen.  Een stad trok als een magneet arbeiders aan.  Men werkte waar men woonde en dit alles had zo zijn gevolgen.  Tijden veranderen.  Een stad evolueert hoe langer hoe meer naar een plaats waar men woont.  En bedrijven vertrekken naar elders - ver van de stadsmuren verwijderd.  Mechelenbinnenstebuiten puurde voor deze tweede zomerwandeling dit thema uit.  Zondagnamiddag werd onder een loden zon gestapt door heden en verleden.  Woensdagavond wordt deze wandeling herhaald.  Gidsen van dienst waren - en zijn -  dit keer Peter Meuris en An Slaets.  De groep werd bij vertrek aan de IJzerenleen netjes opgedeeld, en ik ging mee op stap met An, die om zich te beschermen tegen de zomerzon een petje op het hoofd had gezet.  Haar kleinzoon had haar gezegd dat ze 'haar klak achterstevoren diende op te zetten'.  Zo zou ze er immers meer als een 'werkmens' uitzien.  Zo gezegd, zo gedaan...

(foto's: Jan Smets)

Op de laatste dag van juli is Sylvain Tuyls overleden in het WZH Ambroos, waar de op 13 april 89-jaar geworden  priester woonde sinds zijn gezondheid het hoe langer hoe meer liet afweten.  Sylvain Tuyls was de minzame, charismatische en vooruitstrevende priester van de Pius X-parochie.  Dat was hij vele jaren sinds midden de jaren zestig deze kapelanie werd opgericht omdat de moederparochie Sint-Jan Berchmans te groot werd bevonden.  Voordien was hij daar ook al lang onderpastoor... 

(foto's: Jan Smets)

De zomerwandelingen van Mechelenbinnenstebuiten zijn vorige zondagnamiddag weer van start gegaan.  De spits werd afgebeten door gidsen Liliane Maes en Gaby De Boeck.  Woensdagavond deden ze deze eerste wandeling nog eens over.  Om 19 uur werd vertrokken aan de relingen van de IJzerenleen, en beiden namen elk de helft van de aanwezigen op sleeptouw door de stad.  Focus lag deze keer op handel en wandel in verleden en heden - of om het met het thema van de tocht te benoemen: 'Van marskramer ot Mercado''.  Moet het nog gezegd dat het weerom een méér dan boeiende wandeling was - verhelderend en stof tot discussie gevend.  Drie uur lang, met een op deze warme zomeravond welgekomen drankstop op de Melaan...  Verrassend en puik werk hebben Liliane en Gaby geleverd - maar dat zijn we wel gewend van de gidsen van Mechelenbinnenstebuiten...

(foto's: Jan Smets)

Je hoeft deze zomer écht niet naar één of ander exotisch oord te vliegen om er een paradijselijk strand op te zoeken.  Met de onwaarschijnlijke  tropische temperaturen van de laatste weken is het ook heerlijk toeven in eigen stad, waar je nu ook een superleuke beach kan aantreffen.  Het is een mooie traditie geworden dat in de scharnierdagen tussen juli en augustus ettelijke tonnen zand worden gestort op onze Grote Markt.  Nadat de vorige dagen beachvolleyballers er hun hartje konden ophalen, is het nu weerom de beurt aan de jongste Maneblussertjes!  Tot en met 5 augustus kunnen ze er dagelijks terecht tussen 10 en 18 uur.  Bovendien is de toegang gratis.  Dit strand is een paradepaardje van Mechelen-Kinderstad.  Het was vandaag al erg druk.  Zon, zand en water: meer hoeft er niet te zijn voor ettelijke uurtjes puur kinderplezier!

De 43ste Dijlefeesten zijn succesvol afgesloten met een opkomst van meer dan 6000 bezoekers. Drie dagen lang was het alweer volop muziekfestival op het Cultuurplein te Mechelen. De Dijlefeesten is het oudste festival in de binnenstad van Mechelen. De zon was het gehele festival volop aanwezig, maar de organisatie had voldoende drank voorzien.

Dijlefeesten draait mee in het parcours van De Zomer is van Mechelen onder de vleugels van mmMechelen Feest. Net als vorig jaar gaat een percentage van de drankconsumpties naar 5 vooraf gekozen goede doelen.

De subtropische hitte hield de muziekliefhebbers niet tegen om vrijdagavond 27 juli 2018 naar de Mechelse Jazzzolder af te zakken en er te komen kennismaken met Bulliphant, het geniale monsterverbond tussen de saxofonist Ruben Verbruggen, trompettist Bart Maris, percussionist Friso van Wijck, bassist Gonçalo Almeida en toetsenist Thijs Troch. 

  (foto's: Jan Smets)

Ik was 9 jaar.  1970.  Ik ontdek vandaag een oud foto-album dat me helemaal in een nostalgische bui brengt.  Die zomer zouden we met het hele gezin op vakantie trekken naar Zwitserland.  Naar Saas-Grund.  Spannend.  Voordien brachten we in de zomermaanden ettelijke weken door in Heist-aan-Zee.  Maar dat jaar stond Zwitserland op het programma.  En dat was nog nét wat anders;  Je kan het haast niet meer voorstellen nu zovelen al alle hoeken van de wereld hebben gezien.  Mijn kleinkinderen die nog lang niet hun eerste verjaardagskaarsje mogen uitblazen, hebben al een paar vliegtuigtrips meegemaakt.  Onvoorstelbaar in die vroege jaren zeventig.  Mijn vader, Fons Smets, was kantoorhouder van het reisbureau Ultra Montes, Onder den Toren.  Voordien droeg het de naam 'Vakantiegenoegens'.   En hij mag met recht en reden wel één van dé promotoren genoemd worden van het toerisme in het Zwitserse Saastal in Wallis.  Ere wie ere toekomt: deze streek werd 'ontdekt' in de vroege jaren zestig door pioniers als Jan De Kock, Robert Coppens, Juul Geens...  Toen was er in de vier dorpen van dit dal nog geen sprake van massatoerisme, nog afgesneden van de buitenwereld.  Maar het Mechelse kantoor van Ultra Montes heeft de streek mee helpen ontginnen:  meer bepaald de dorpen Saas-Grund en Saas-Almagell.  Saas-Fee dat zich later mondainer ontwikkelde dus niet.  Ontelbare Maneblussers hebben zo Zwitserland ontdekt. Vooral in de jaren zeventig brachten honderden Mechelaars er hun vakantie door.  Elke vrijdagavond vertrokken één of meerder reisbussen van 'Centrum Cars' richting bergen.  Velen durfden in die tijd niet altijd de lange autoreis aan en boekten veiligheidshalve hun plaatsje op de bus...

Ondanks de hitte wordt er in het Speelgoedmuseum achter de schermen ook stevig doorgewerkt. Naar aanleiding van 60 jaar Lego komt er vanaf oktober (tot 7 april) een grote Lego-tentoonstelling.

(foto: Jan Smets)