Mechelen Blogt

(foto: Jan Smets)

Ik moet het eerlijk toegeven: ik grijp niet zo gemakkelijk naar een thriller of misdaadroman als ik in de boekhandel zoek naar vakantielectuur.  Mijn gading weet ik eerder te vinden in historische romans en dergelijke... Maar: het debuut van Anne Daniël - pseudoniem voor Anne Parms - 'De Manipulator' wist me méér dan te bekoren.  In één ruk heb ik dit spannende boek dat zowat anderhalf jaar geleden van de drukpers rolde, uitgelezen.  Inderdaad: het las als een trein; was heel onderhoudend en zette me voortdurend op het verkeerde been.  Leuke karaktertekeningen, vlot, verrassend... Kortom: het bezit alle troeven van een perfecte pageturner.  Anne, geboren Mechelse, opgegroeid in Hombeek, mag dan nog niet de naambekendheid hebben van die andere Mechelse succesauteurs, Luc Deflo of Sterre Carron: met dit eerste boek van haar, heeft ze zéker gescoord.  Niet alleen bij mij.  Deze spannende roman die uitgegeven werd bij Kramat kreeg hele goeie kritieken.  Stop deze dus beslist in jouw reiskoffer.  Bedrogen wordt je allerminst.  Enne: schaf je meteen ook haar tweede boek maar aan!  In juni - net voor de grote uittocht naar de vier windstreken - komt 'De gekuiste versie' op de markt.  Bij mij staat deze alleszins al op het verlanglijstje.  'De manipulator' smaakt naar méér.  Ik garandeer je: binnenkort zal Anne Daniël niet langer de naam zijn van een nobele onbekende...

(foto's: Jan Smets)

Mechelen maakt zijn reputatie als Kinderstad eens te meer waar.  In het centrum moet je maar eens op zoek gaan naar tien electriciteitskasten waarop wereldberoemde schilderijen werden 'geïnterpreteerd'.  Niks zo leuk als op zo'n zonnige zomerse lentedag op ontdekkingstocht te gaan.  In feite is deze kunstroute bedoeld voor de jongsten onder ons... maar: als volwassene heb ik er toch ook van genoten.  Tof initiatief!

  (foto's: Jan Smets)

(vlnr: An Op De Beeck, Liesbet Marivoet en Marc Lauwens)

Ze vertellen me dat ze hun job 'keigraag' doen.  Ik geloof het  dadelijk.  Ze hoeven het niet te zeggen.  Dat stralen ze uit.  Hier wordt met passie gewerkt.  "We staan heel dicht bij onze mensen.  We zijn voor hen constant aanspreekbaar.  Het geeft ons veel voldoening om mensen die door de mazen van het net glippen, nieuwe kansen te geven!"  Ik maak een praatje met Liesbet Marivoet en An Op De Beeck van Arbeidszorg die me wegwijs maken in het wereldje waarin ze werken, en maak ook kennis met hun collega's Marc Lauwens en hoogzwangere Leen Bervoets die even langs komt gelopen.  Even zaten ze in een dipje toen ze hun vertrouwde stek aan de Battelsesteenweg dienden te verlaten.  Maar ze zijn niet bij de pakken blijven zitten.  Ze focusten op de toekomst en wilden in een positieve geest verder.  Nu huist de dienst die onder de koepel van het Sociaal Huis Mechelen zit, in de Hanswijkstraat, in een groot, lichtjes uitgeleefd herenhuis naast de uitgang van het nabijgelegen Hof van Egmont. Dit huis had de laatste jaren heel verscheiden bewoners. Net voordat Arbeidszorg hier haar intrek nam, waren hier vluchtelingengezinnen in gevestigd.  Hoe lang ze hier nog zullen werken is voorlopig koffiedik kijken.  Het huis zal worden afgebroken en de plek wordt opgenomen in de grootste verbouwwerken van het woonzorgcentrum Hof van Egmont.

Arbeidszorg is bedoeld voor mensen die niet, nog niet of niet meer terecht kunnen in het reguliere, sociale of beschermende arbeidscircuit.  Arbeidszorg wil hen recht op arbeid waarborgen en wil deze mensen graag verder helpen... 

Het werd een verrijkende, hartverwarmende babbel...

(foto's: Jan Smets. Jeronimo Terrones, Greet Geypen en Lieven Leemans)

Op deze eerste dag na de Paasvakantie hebben alle scholen hun activiteiten weer hernomen.  Zo ook Circolito - misschien wel de origineelse en leukste van alle Mechelse 'scholen'.  Het was voor Circolito wel een héél bijzondere dag!  Want vanaf vandaag mogen ze hun activiteiten ontplooien op een geheel nieuwe locatie.  En wat voor één!  Voortaan huist de school in de helemaal vernieuwde lokalen van Den Hangar op het Douaneplein.  De school die in 2000 werd gesticht door Jeronimo Terrones verlaat hiermee zijn oude stek in het Klein-Begijnhof, waar ze al die jaren onderdak vonden in de voormalige Magdalenakapel.  Nu is Circolito in handen van Lieven Leemans die deze school met hart en ziel coördineert.  Jeronimo keek vandaag vanop de zijlijn toe.  Gezondheidsproblemen maakten dat hij niet langer aan het roer kon staan van zijn 'kindje'.  Maar de man die aan de doopvont stond van Circolito is een meer dan tevreden man.  Ooit begon hij met een handvol leden.  Vandaag leidt Lieven een school van vijfhonderd jonge artiesten.  In de beginjaren werden 2 lessen gegeven.  Nu zijn het er al 33.  "Den Hangar geeft ons de mogelijkheid om die groei verder te bestendigen en om onze activiteiten uit te oefenen in optimale omstandigheden."  weet Lieven me te vertellen. De nieuwe ruimte biedt vele voordelen en geeft meer mogelijkheden zoals het plaatsen van twee grote kuiltrampolines.  Vroeger kon dit niet.  Na jaren van plaatsgebrek is er eindelijk een oplossing uit de bus gekomen...

Normaal kan je ze maar héél sporadisch bewonderen, voornamelijk dan tijdens de traditionele Ommegang die om de 25 jaar door de Mechelse straten trekt.  Ik heb het dan - behalve natuurlijk over de vele andere Ommegangsfiguren - over onze Mechelse Reuzen. 

De laatste keer dat grootvader, vader en moeder Reus en de kinderen Janneke, Mieke en Klaasken nog eens samen naar buiten mochten komen - daarbij vergezeld van de nieuwe reuzekinderen Noah en Amir - dateert zo van 2013. 

Dan en daar ontstond bij enkele van de pijnders ofte reuzendragers van dienst spontaan de vraag om de frequentie van de 'uitstapjes' van de Mechelse reuzen wat te verhogen.  De Erfgoedcel zag wel wat in dat idee en nu krijgt de uitwerking ervan vorm: op Erfgoeddag, komende zondag 22 april, kan je voor het eerst kennis maken met de Mechelse pijndersgilde-in-wording: ReuzenMechelen.

  (foto: Jan Smets)

(overige foto's: Jo Haazen)

Sinds ik hem vorig jaar bezocht in Sint-Petersburg heb ik met Jo Haazen (ik wéét het: het is in deze context  een 'goedkope' uitdrukking...)nog met de regelmaat van een klok contact.  Trouwens: de foto hierboven kon ik van hem schieten in de klokkentoren van de Sint-Petrus en Pauluskathedraal op het...jawel Hazeneiland, aan de overkant van de Neva, in deze boeiende Russische stad.  Daar verblijft Jo al enige jaren voor het grootste deel van het jaar.  Hij is daar een 'seigneur' waarnaar men opkijkt.  Onze voormalige stadsbeiaardier mogen we wel een 'geadopteerde' Mechelaar noemen.  De in Antwerpen geboren charismatische beiaardier is een ware ambassadeur van deze kunstvorm die zo typisch is voor onze Lage Landen.  Hij draagt deze faam dan ook overal uit.  Deze muzikale erfgenaam van Jef Denyn zit momenteel in China.  En het is van daaruit dat hij mij contacteert...

Terwijl ik nog na-geniet van een fantastisch turn- en dansspektakel gisteren in de Nekker, vliegen er op mijn TV-scherm ook turners en turnsters door de lucht (het WK in Antwerpen).

 
(foto's: Lien Lammar)

Ongelooflijk hoe o zo moeilijke dingen er zo simpel en makkelijk uitzien. Ik zou zo meteen een sprongske willen doen... neenneen, mijn gezonde verstand zegt me dit maar niet te proberen. Zelf heb ik jaren geleden wel een jaartje geturnd, maar toch... ervaring heb ik niet genoeg, dus laat ik er maar over schrijven dan.

De 33ste editie van de 10km van Mechelen trok heel wat deelnemers van Sportpark De Nekker. Door het mooie zonnige weer vonden ook veel toeschouwers de weg naar het sportevenement. Alle lopers volgen naar traditie een prachtig parcours langs de Dijle en het Mechels Broek. Met ruim 500 deelnemers, 20% meer dan vorig jaar, is het een vaste waarde in de agenda van de joggers.

(foto's: J. Smets. boven: E.Rossiau & M.Leriche)

Nog maar net stelde ik het nieuwe programma voor van Mechelenbinnenstebuiten, of ook de Faculteit van het Mechels Dialect laat weer van zich horen.  Ook zij wil ons mee op sleeptouw nemen doorheen de stad.  En uiteraard wil ze dat doen in het enige en onvervalste en pure Mèchelse dialect.  Hiervoor staan een aantal ervaren stadsgidsen nu al popelend in de startblokken.  De spits wordt afgebeten door Eddy Verhoeven die met ons een 'Istaurisse rààs van de Boergondissen olm tot Brussela me ene alt in Mèchele' zal maken.  Ja: inderdaad: het is al Bourgondië wat de klok slaat in Mechelen deze dagen...  Meer info over het nieuwe seizoen kan je verkrijgen bij Egied Rossiau van de Faculteit, én secretaris van deze vereniging, Michel Leriche...

(foto's: Jan Smets.  li: Sofie Stevens.  re: Elfi Hermans)

Sinds een paar weken is een gedeelte van de Sint-Janskerk terug opengesteld voor het publiek.  Er is al flink wat restauratiewerk verzet.  Als de werken helemaal zullen afgerond zijn, krijgen we er weerom een pareltje van een monument bij.  Wie zich de grauwe kerk nog kan voorstellen, zal versteld staan van het resultaat.  Het kerkinterieur oogt fris, hagelwit en monumentaal.  Nadat er in 1990 dringende herstelwerken aan het dak gebeurden, werden tussen 2008 en 2011 de gevels aangepakt én de glas-in-loodramen.  Tegelijkertijd werd het vooronderzoek voor de interieurrestauratie opgestart.  De gotische Sint-Jan-Baptist-en-Evangelistkerk, zoals ze volledigheidshalve heet, profiteert mee van de meerjarige subsidiëringsovereenkomst voor de historische kerken in de binnenstad.  In 2011 werd hiertoe besloten.  Deze namiddag kregen de Vrienden van Sint-Rombout al een exclusieve primeur!  De leden van de vereniging kregen de kans om deskundig tekst en uitleg te krijgen over de bouwgeschiedenis van de kerk én de restauratiewerken.  Het waren twee 'straffe' dames die, weliswaar bescheiden maar met veel vakkennis en enthousiasme, het talrijk opgekomen publiek gidsten doorheen deze boeiende materie: Sofie Stevens, superviserend architect van de stedelijke dienst monumentenzorg en Elfi Hermans, projectarchitect bij Architecten Beeck & Hermans.

      (foto's: Jan Smets)

Een nieuwe lente, een nieuw geluid...én een nieuw logo!   Fraai.  Maar Mechelenbinnenstebuiten is méér dan een mooi 'uithangbord'. Dat weet de ieder jaar weer aangroeiende groep fans al langer.  Zo zijn de zomerwandelingen van Mechelenbinnenstebuiten iets wat vele Maneblussers voor geen geld van de wereld willen missen.  Want deze gegidste wandelingen focussen steeds op verrassende en minder evidente facetten van deze boeiende stad.  Eigen-zinnig.  Positief kritisch.  Voor de kwaliteit van de wandelingen staat een trits uiterst enthousiaste en goed voorbereide ploeg gidsen garant.  Een nieuwe reeks van vier zomerwandelingen staat in de steigers.  En het moet gezegd: het ziet er weerom veelbelovend uit.  Willen we het programma eens overlopen?  Misschien krijg je ook wel zin om mee te stappen...

(foto's: Jan Smets.  Onderaan: cultuurschepen Björn Siffer en gids Karine Decoster)

Het was bijzonder guur toen vanmorgen de gloednieuwe groepswandeling werd voorgesteld.  Maar ondanks de snijdende wind en het feit dat af en toe de paraplu diende te worden opengevouwen verveelde de tocht géén moment.  Het thema is dan ook erg boeiend en met deze 'Bourgondische wandeling' zet Mechelen haar verleden onder de Bourgondische hertogen wel heel dik in de verf.  Terecht.  Onze historische kunststad kan de Bourgondische geschiedenis met recht claimen, vertelt schepen van Cultuur en Toerisme, Björn Sifffer.  En dat zal je geweten hebben.  Ons stadsmuseum Hof van Busleyden dat na lange tijd op 17 juni opnieuw de deuren opent, zal deze belangrijke episode uit onze geschiedenis meer dan ooit uitspelen.  Met deze nieuwe wandeling wordt het Bourgondische profiel van Mechelen nog verder aangescherpt.   We gingen op stap met Karine Decoster, de voorzitter van de Mechelse gidsenbond, die met grote deskundigheid ons door deze geschiedenis loodste...

  (foto boven:J.Smets)

Op deze grillige aprildag had ik een ontmoeting met twee gedreven Maneblussers in boekhandel De Zondvloed.  En kan je een inspirerender plekje bedenken om te praten met vertellers die gepassioneerd zijn door geschiedenis en mystiek?  In een decor - volgestouwd met honderden boeken - wilden ze het met mij hebben over een op stapel staand tweedelig evenement waarvan zij de 'auteurs' zijn.  Voor de affiche kozen zij voor het niet weinig tot de verbeelding sprekende en prikkelende beeld van Lady Godiva - geschilderd door John Collier uit 1809.  De toon is gezet.  Hoofse liefde, mystiek, erotiek... Over dit alles zal het gaan in twee voordrachten van Gustave Min en Lode Melis op zaterdag 21 en vrijdag 27 april.  En het wordt meer dan een droog betoog.  Deze avonden gaan door op een unieke locatie die niet zoveel Mechelaars kennen: in Huis den Inghel in de Guldenstraat.  Dit was het voormalige schermersgildenhuis, en in de schermerszaal die voor de gelegenheid 'Ridderzaal' wordt gedoopt, zal deze totaalbelevenis doorgaan.  Voor de prijs van 25 Euro per avond krijg je bovendien kwaliteitsvolle wijn geschonken en mag je proeven van tapas en exquise hapjes.  Catering verzorgd door 'Het Wijnhuis'.

(foto's: Jan Smets)

De organisatoren van Posse-Leest, hét grote volksfeest van het mooie Mechelse Zennedorp, hadden geluk met het weer.  Of zou patroon Sint-Cornelius daar voor gepleit hebben hierboven?  Het bleef nagenoeg droog tijdens de 27ste editie.  27ste editie?  Jawel.  Officieel dan toch.  Want Posse-Leest, dat in 1991 een doorstart kreeg, bestaat al véél langer.  In de kerkrekeningen uit 1599 wordt al melding gemaakt van een 'kermisdag'.  Die ging dan wel niet door op Paasmaandag, maar op tweede 'Sinksendag'.  Het is van 1841 dat de kermis werd vervroegd op de jaarkalender.  In dat jaar kocht de toenmalige pastoor Gabriël Hermans een beeld van de Heilige Cornelius die werd aanroepen tegen stuipen en andere kinderziektes.  Zo kwamen er vanuit de vier windstreken bedevaarders afgezakt naar Leest om  op Paasmaandag drie keer rond de kerk te cirkelen en smeekbeden af te vuren.  'De beganckenis van de Heilige Cornelius' was de historische aanleiding van Posse-Leest...  Hoe langer hoe meer kwamen er randactiviteiten bij kijken met als hoogtepunt de jaarmarkt mét tentoonstelling van allerlei dieren.  Maar je zo vaak ziet gebeuren verwaterde het evenement en leek het stilaan dood te bloeien.  In 1991 werd door Maurice De Wit en Willy De Nies, het hele gebeuren nieuw leven in geblazen, en werd een vzw opgericht die de jaarlijkse organisatie op z'n schouders nam...