Mechelen Blogt

(foto's: Jan Smets)

Eindelijk is het bijna zover: de fim 'Stapelgek van M' is bijna ingeblikt.  Zondag worden de laatste scènes ingeblikt.  Saïd 'Pita' Aghassaiy, het creatieve brein achter deze film voor en over Mechelaars, zegt een tikkeltje spijt te hebben dat het afgelopen is.  Hij leerde zijn geboortestad tijdens het maken van de film nog beter kennen en waarderen.  Pita had het idee voor deze film al in 2006, maar nu is het er uiteindelijk van gekomen.  Na enkele tegenslagen bij de opnames is alles nu zowat rond zodat de film in première kan gaan op 29 oktober in Lamot.  En daar wordt door heel wat Mechelaars reikhalzend naar uitgekeken.  Enorm veel bekende en minder bekende Maneblussers hebben een rolletje in de film: van burgemeester Bart Somers, tot de Assyrische gemeenschap en de outlaws...  'Stapelgek van M' toont een stad in al zijn diversiteit.  De film wil alle Mechelaars verbinden.

  (foto's: Jan Smets)

Een kunstenaarsatelier is een wonderlijke wereld.  Hier zie je zijn vormgegeven werken, voel je zijn inspiratie - ontdek je de resultaten van zijn creatieve geest...

Ik sta in het atelier van Ward Dijck, achteraan in zijn tuin in de Elfenstraat waar hij woont met zijn echtgenote Virginia.  Aan de muren hangen zijn schilderijen, met rondom de beelden die getuigen van tientallen jaren werk en het uitpuren van een gedachte.  Hier staan ze in dialoog bij elkaar: figuratief en abstract: de beelden van vroeger en nu.

Ward is een zoeker en onvermoeibare creatieveling.  Een kunstenaar die nog veel in zijn mars heeft.  Hij bruist van ideeën - nog steeds. Ondanks zijn 80 jaar is hij nog alle dagen actief.

'Everything I do Gonna Be Funky', de belofte die Alain Toussaint ooit deed, was misschien een nog betere opener geweest van de bijzondere sfeervolle en swingende avond in een volgepakte Jazzzolder, vrijdagavond 23 september 2016, maar goed die kregen we bij het begin van de tweede set. Al moest 'Back On Broadway' niet onderdoen qua sfeermaker. Toussaint's belofte werd meer dan ingelost. Het Laurent Doumont Quartet serveerde een geweldige selectie songs met een gezonde overdosis aan souljazz, soul en funk maar ook blues!

  (foto's: Jan Smets)

Hij zit op een plooistoeltje op de stoep in de Katelijnestraat - onverstoorbaar.  Voetgangers passeren hem - kijken even om....  Auto's rijden voorbij... Maar daar let hij niet op.  Heel geconcentreerd fixeert hij zich op de tekening voor hem. Het potlood beweegt over het blad - een uitgetekende choregrafie - een traag doch soepel ritme aanhoudend...  Ik hou halt bij hem en kijk over z'n schouder mee.  Hij zwijgt en werkt verder...

Een zondag als deze konden we niet beter wensen voor deze reeds 11de editie van “Dwars door Mechelen”, een mix van sport en goede doel. Deze Running Tour is ieder jaar voor een gedeelte gelinkt aan een goed doel, “vzw Prinses Harte” onder het motto “Met een groot hart voor een kleine meid”. Het is Elke Du Bin, woonachtig te Muizen, die de pop “Prinses Harte” ontwierp en samen met haar echtgenoot Johan Muyldermans aan de basis lag van de vzw.

“In januari 2013 stierf Harte, ze was net 6 geworden, aan de gevolgen van een erg agressieve hersentumor. Tijdens het korte ziekenhuisverblijf merkten de ouders het belang op van een aangename ziekenhuisomgeving. Het stimuleerde hen om een aanbod te ontwikkelen voor patiëntjes die wegens een ernstige ziekte langdurig in het ziekenhuis moeten blijven. Ze richtten hiervoor de vzw Prinses Harte op”.

(foto's: Jan Smets)

Het werd een ware overrompeling!  Dat het een succes zou worden kon reeds op voorhand worden voorspeld.  Maar dit overtrof alle verwachtingen.  De hele dag was het op de koppen lopen in de voormalige Vleeshal, waar bij wijze van proef 'uitgetest' werd hoe een Mechelse Mercado kon ingevuld worden.  En deze Mercado werd gesmaakt!  De reacties waren over het algemeen heel enthousiast!  Deze overdekte culinaire markt in dit prachtige negentiende-eeuwse gebouw veroverde de harten van de bezoekers.  Velen hebben vandaag dan ook de wens geuit dat dit gebeuren een permanent karakter zou krijgen.  Hoe en aan welke frequentie dit zou kunnen plaatsvinden is voer voor deskundige 'marktonderzoekers' en de 'centen' is weer een andere niet te onderschatten kwestie.  Maar dat onze stad deze historische markthal niet uit handen mag laten gaan en dat het een openbaar karakter zou moeten krijgen in de toekomst...: daar is men het unaniem over eens.

(foto's: Jan Smets)

Dit boek gaat over kleine mensen.  Vorsten, heersers en generaals 'schrijven' de geschiedenis, maar het is de kleine man die ze schraagt...

Dat vertelt me Marcel Kocken van wie zopas zijn in 2007 uitgegeven boek 'Gruwelgids voor Oud-Mechelen' opnieuw is uitgegeven.  Het boek was nergens meer verkrijgbaar maar deze herdruk komt netjes op tijd bij de start van het stadsfestival  OP.RECHT.MECHELEN.  Nochtans gaat het boek niet over de Grote Raad, maar wel over 500 jaar rechtspraak in onze stad aan de hand van honderden vonnissen.  De persoonlijke geschiedenis van de gewone Mechelaar die in aanraking komt met het gerecht wordt uit de doeken gedaan.  Het gaat over de toen heersende rechtspraak, over heksenprocessen, over diefstal en moord, landloperij, prostitutie en ketterij...  Welke straffen ondergingen deze Mechelaars?  We volgen in het boek landlopers, schouten en beulen... Dat straffen vaak gruwelijk waren verklapt de boektitel al.

Ik ben bij het samenstellen van dit boek 'omgekeerd' te werk gegaan.  Normaal vertrekt men bij studies over het onderwerp en zoekt men daarna naar 'gevallen' om dit te staven.  Ik vertrok echter vanuit de vonnissen.  Zo was ik niet bevooroordeeld.  Nadien pas schreef ik mijn conclusies neer.  Het lezen van al die oude registers en schrijfsels gaf me een haast zinnelijk genot - géén genoegen.  Ik las de heksenprocessen of ik er zélf bij was.  Ze werden bijna ter plaatse tijdens de martelingen opgetekend.  Zo leek ik ooggetuige.  Ik voelde dat ik er bij was, maar ik zat er niet tussen.  Ik stond precies voor een venster.  Het is zo dat ik naar de geschiedenis.  Door deze documenten en vonissen te lezen liet ik mijn verbeelding werken.  Dan zie ik voor mij de bedelaars, de sukkelaars... En dit alles heb ik op een bevattelijke en toegankelijke manier in mijn boek neer te schrijven.  Om het vlot leesbaar te maken heb ik uiteraard een uitgebreide bronvermelding toegevoegd, maar liet ik de storende voetnota's achterwege.

Voor wie dit artikel nog op tijd leest: het boek dat verkrijgbaar is in alle Mechelse boekhandels, wordt morgen door Marcel himself gesigneerd bij Salvator in Befferstraat tussen 10u en 13u  (je kan er dan trouwens ook terecht voor het boek 'de piemel van Napoleon' van Lode Melis die in de namiddag nog bij Standaard Boekhandel zal signeren.  Dit ter zijde...)

Ik schrijf vrijdagmorgen 11 uur, ik bevind me op de Haverwerf, op zoek naar wat nieuws in onze prachtige stad Mechelen.

Terwijl ik even over de balustrade hing aan de binnendijle, en genoot van het uitzicht op de Vismarkt, viel mijn oog op een groepje dames die duchtig aan het overleggen waren. Ik was benieuwd en heb mijn stoute schoenen aangetrokken, en ben naar hun toe gestapt.

Al snel kreeg ik te horen dat deze dames een weekendje Mechelen geboekt hadden, en eigenlijk niet goed wisten waar beginnen. Met een stadsplan en enkele voorbereide notities in de hand, vroeg ik hen of ik kon helpen.

(foto's: Jan Smets)

Hij heeft één van de meest markante karakterkoppen van de Dijlestad, en velen kennen hem.  Hij was dan ook jarenlang méér dan actief op tal van terreinen.  En als je hem daar nooit hebt ontmoet, dan zag je hem al wel eens door de Mechelse straten lopen: Pol Van Hoof.  Pol is nu 68 jaar en het leven heeft hem de voorbije tijd niet gespaard.  Vorig jaar verloor hij zijn echtgenote Betty na 25 jaar huwelijk, en zijn gezondheid laat het afweten.  Niks levensbedreigend maar wel slopend.  Een vrij zeldzame ziekte zorgt voor verstarring van de hartspier.  Het maakt dat zijn hartcapaciteit sterk achteruitgegaan is en dat hij snel buiten adem is.  Dat legt natuurlijk een zware hypotheek op zijn doen en laten en de bezige bij die hij altijd was moet nu vrede nemen met een levensritme dat héél wat trager is dan het ooit was.  Maar hij blijft niet bij de pakken zitten.  Ondanks de ernst van zijn aandoening is het hem niet aan te zien.  Pol woont met zijn 16-jarige Chinese adoptiedochter Yong Qing in een gezellig appartement in het Hof van Habsburg, de voormalige Dossinkazerne, en heeft een prachtig uitzicht op de skyline van de stad met de altijd dominerende Sint-Romboutstoren...

Een stralende zondag, geen rijdende auto te bespeuren in de binnenstad, dat is “UIT zonder uitlaat”, een initiatief waar jaarlijks enkele Vlaamse steden aan deelnemen, en dus ook onze stad Mechelen.

Ik was al vroeg op tocht met de fiets, om is lekker te genieten van een autoluw stadscentrum. Het is is iets anders dan steeds opletten of één of andere autobestuurder je niet tegen de kant duwt met je fiets, vrijheid om te rijden zonder gevaar, heerlijk toch.