Mechelen Blogt

  (foto's: Jan Smets)

Uiteraard wil ze met haar leuke actie flink wat centjes verzamelen voor 'Welcome in Mechelen' - de organisatie die in 2016 werd opgestart door geëngageerde Mechelaars die de handen uit de mouwen willen steken voor asielzoekers, (erkende)vluchtelingen en nieuwkomers om hen op een warme en menswaardige manier te ondersteunen in hun nieuwe (tijdelijke) stad.  Sociaal bewogen als ze is kwam Lieve Daem op het idee om haar verzameling blikken dozen te koop aan te bieden in het toffe authentieke snoepwinkeltje 'Langen Asem' van Jelte Pieter Dijkstra in de Katelijnestraat 12.

Maar het gaat om méér!  Het verhaal van de blikken dozen wil mensen triggeren.  Het wil de werking van Welcome in Mechelen bekend(er) maken en misschien doet het Mechelaars bewust worden over het feit dat we het niet zo slecht hebben als we kijken naar het lot van vele vluchtelingen.  Niemand verlaat z'n land voor z'n plezier.  "We hebben een warm bed, een bad, voldoende voedsel en drinkbaar water en hebben niet te maken met oorlogsgeweld. Velen kennen dit geluk niet en vluchten voor dit geweld, voor een veranderend klimaat of om economische redenen..."

Deze namiddag had ik een boeiende babbel met de sympathieke praatwaterval Lieve in het winkeltje van Jelte.  Jelte runt 'Langen Asem' sinds een tweetal jaar.  En hij kan méér dan aardig verstoppen dat hij afkomstig is uit het 'hoge Noorden'.  Je merkt amper een accent.  Tof om te merken hoe Lieve en Jelte mekaar vonden, en hoe ze samen hun schouders zetten onder dit initiatief.  

Casco Phil sloot donderdag het zomerseizoen van het populaire Parkpop af. vzw Mechelen Feest maakte de keuze om de laatste avond met klassieke muziek af te sluiten, en dat bleek een succes.

(foto's: Jan Smets)

Een blad nam hij nooit voor de mond.  Steeds zei hij vrank en vrij zijn gedacht.  Ongebonden.  Niet om zomaar wat te rebelleren, maar omdat hij als visionair priester al héél vroeg zag hoe de Kerk evolueerde.  Hij begreep vele jaren geleden dat we naar een andere Kerk aan het groeien waren. Nog voor de kerken massaal begonnen leeg te lopen leerde hij zijn parochianen hoe ze best op een andere manier konden vieren om de boodschap van Jezus door te geven.  Dat hij hierbij soms een afwijkende mening had dan Rome of 'de Wollemarkt' was geen geheim.  Ook op 90-jarige leeftijd is de charismatische Paul Van Steen nog steeds de eeuwig jonge priester: vooruitstrevend, met een fysiek om 'U' tegen te zeggen, en met een mentale veerkracht die men kan benijden.  "De officiële Kerk kijkt te veel achteruit.  Ik wil vooruit kijken!".  Deze slagzin typeert de op 14 augustus 90 jaar geworden priester hélemaal.  Hoewel hij al zo'n 25 jaar op pensioen is als parochiepriester van Sint-Jozef-Coloma, is hij nog altijd erg actief, en gaat hij nog 1 maal per maand de vieringen in de Colomakerk voor.  Met recht en reden mag hij de architect worden genoemd van deze bruisende en levendige parochie, die één der meest actieve en 'jonge' gemeenschappen van de Dijlestad mag worden genoemd.  Op deze feestdag van OLV-Hemelvaart ging hij voor in de kerk van Coloma.  Maar de parochieploeg had voor een dubbel draaiboek gezorgd.  De jarige herder werd tijdens een doorleefde viering in de bloemetjes gezet, en nadien werd er gezellig nagepraat op een receptie in 't Kranske.  Liefst had hij zijn verjaardag in alle stilte laten voorbijgaan, maar dat was buiten de waard gerekend.  In de Hanswijkenhoek wordt Paul Van Steen 'held van Coloma' genoemd, zoals in het gelegenheidsliedje dat Hilde Aelvoet en Pieter Jansen vandaag ten gehore brachten.  Dit feest hoorde er gewoon bij.  Willen of niet...

(foto's: Jan Smets)

Ze zaten gezellig voor 'n vraaggesprekje in de sofa bij een glunderende voorzitter van de Mechelse Cultuurraad Frans De Wachter toen ze genomineerd werden voor de 'Mechelsen Iemer'; Ze zetten hun beste beentje voor op Maanrock, op Pataboem, op de Kerstmarkt...; hun fraaie benen toonden zich tot heel onlangs op een reuzefoto in de Nauwstraat, jolig stapten ze mee op toen de gedenksteen voor den Herten Aas werd overgebracht van Grote Markt naar Haverwerf; en ze gaven een extra toets aan de voorbije Cavalcade...  Waar ze vrolijk paraderen toveren ze een glimlach op de gezichten van de toeschouwers... Va et Vient: wie kent niet het prettig gestoorde Mechelse majorettenkorps dat negen jaar geleden werd opgericht.  Ondertussen passeerden al heel wat jongedames de revue.  En steeds opnieuw is er nood aan vers bloed.  Daarom wil men tot een nieuwe recruteringsronde overgaan.  Va et Vient is op zoek naar enthousiaste jongedames die hen willen vervoegen.  Hiervoor worden vier open repetities gepland waarop je al eens kan komen kennismaken, en...wie weet: overstag te gaan! 

Zo af en toe krijg ik wat oude Mechelse foto's toegeschoven.  Men kent immers mijn passie.  Deze wil ik jullie niet onthouden, ook al is het onderwerp nu niet bepaald 'vrolijk'.  Maar ze schetsen op weergaloze manier een voorgoed voorbij verleden.  Ze dateren beiden uit 1961 - mijn geboortejaar, en tonen een zich vormende begrafenisstoet op de Tervuursesteenweg in de Hanswijkenhoek.  Het huis waarvoor de lijkwagen staat is het hoekhuis Tervuursesteenweg- Leliestraat. Hier woonde ooit de familie Vaganée - grootouders van ondermeer de bekende muzikant Frank Vaganée en zijn broer - voormalig burgemeester van Bonheiden. Op de achtergrond torent de Sint-Jozef Colomakerk.  Pastoor Xaveer Verbruggen staat enigszins verstopt achter de kwispel van onderpastoor Forton...  Merk hoe rustig deze Tervuursesteenweg nog is.  Je kan je heden niet meer zo goed voorstellen hoe zo'n uitvaarten er toen aan toegingen.  Ze waren ook nog hoofdzakelijk kerkelijk en een stoet werd gevormd van het sterfhuis tot de kerk...

De voorlaatste Parkpop 2019 werd een muzikale voltreffer met U2be – The Belgian U2 Experience. Duizenden mensen en fans stroomden toe om samen uit de bol te gaan op 40 jaar U2 geschiedenis.

  (foto's: Jan Smets)

Het moet ooit voor velen die de stad naderden een overweldigend effect hebben gehad: dat opdoemende Mechelen met zijn stevige muren en imposante stadspoorten.  Buiten de Overste Poort of Brusselpoort is daar niks van overgebleven.  Toch is het méér dan boeiend om wandelend langs de vesten deze geschiedenis te herontdekken en om te lezen 'tussen de regels' door...  Mechelenbinnenstebuiten wijst ons op deze restanten, legt linken, brengt hypothes en schetst eveneens toekomstbeelden...  In vier zomerwandelingen gidst men ons langs de stadsvesten.  Vorige week werd van start gegaan en waar toen halt werd gehouden werd gisteren opnieuw aangeknoopt.  Vertrekpunt: de gevangenis aan de Liersesteenweg.  'Van Koeipoort tot Hanswijkpoort': het werd een leerrijke tocht met gidsen Peter Meuris en Marc Rubben.  Weerom ga ik niet té veel verklappen.  Zondagnamiddag om 14 uur gaat immers een herhaling door van deze wandeling. 

We kunnen ons afvragen of de vreselijke ontploffing in de nacht van 7 augustus 1546 (jawel: vandaag verjaarde weerom dit feit van 'destructie' ) van de legendarische Zandpoort niet dé doodsteek betekende voor onze stad.  De Hof-stad  die bovendien verhuisde naar Brussel en de aanslepende godsdiensttroebelen in die woelige 16de eeuw maakten dat Mechelen zijn ambities diende op te bergen.  De glorietijd was voorgoed voorbij.  Mocht dit alles er niet geweest zijn was onze stad misschien dubbel zo groot geworden en werd een derde stadsomwalling overwogen...  Maar gedane zaken nemen geen keer...

(foto's: Jan Smets)

Piet den Boer is niet alleen een haast legendarische voetbalheld die op de Mechelse groene zoden geschiedenis schreef.  Hij is ook een uiterst sympathieke kerel mét een groot hart.  Al lang zet hij zich ondermeer in voor sporters met beperkingen.  Heel gedreven is hij hier mee bezig.   In 2015 bracht hij een boek uit: 'Sporthelden met een beperking', waarin G-sporthelden werden geportretteerd. (uitgegegeven door Sportfonds).  Als ambassadeur van de Special Olympics, de Football Kick-Off, G-hockey, met het aanvaarden van het Peterschap Mieke Vervoort, en zijn engagement bij de Foundation Mechelen toonde hij al zijn bewogenheid.  Piet ontwikkelde eveneens een samenwerkingsverband met het G-sportfonds van onze provincie.  Betrokken was hij ook al bij 'Sterren op de Grasmat' en het Benefietconcer voor de Foundation in de Sint-Romboutskathedraal.  Uit empathie én een passie voor de sport.  Het is dus niet verwonderlijk dat onze stad in Piet dé geknipte persoon zag om de komende drie jaar als G-sport-ambassadeur deze bijzondere tak in het sportaanbod een boost te geven.  Een inclusief beleid dat open staat voor alle sporters is hét speerpunt van het te voeren beleid.  Sporten zorgt immers ook voor een grote verbondenheid tussen mensen.

  (foto's: Jan Smets)

De zomermaanden zijn bij uitstek geschikt voor een ontspannend fietstochtje.  We moeten in Mechelen niet ver zoeken om via de dijken van dit rivierenland in een oogwenk in de natuur en het groen te belanden.  Misschien heb je al wel eens langs Dijle en Nete naar Lier gepedaald?  Da's niet onwaarschijnlijk.  Het fietstoerisme neemt toe, en je ziet hoe langer hoe meer wielerfanaten genieten van zulke tochtjes.  Als je volgende keer nog eens naar Lier fietst, moet je toch maar eens van het geijkte pad afwijken, en in Duffel de Netedijk verlaten en het Moriaubos induiken.  Daar: verscholen in het groen staat een oud kapelletje.  Bekijk het maar eens nader.  Hier zouden 'onze' Rumoldus en zijn Lierse evenknie en collega, Gommarus mekaar volgens de legende ontmoet hebben.  Netjes in het midden van hun beider woonplaatsen: in Duffel!

Vrijdag 2 en zaterdag 4 augustus 2019 vond de ondertussen alweer 44ste editie van de Dijlefeesten plaats, het Mechelse muziekfestival dat al bestond toen er van Maanrock nog geen sprake was. De locatie was net zoals vorig jaar het Cultuurplein, geprangd tussen het Cultuurcentrum, het poppentheater, de Muziekacademie en Café De Kuub.

Een nieuw team, onder leiding van Lize Geeraerts en Jasper Benn nemen vanaf deze editie her roer over. Nog nieuw dit jaar was dat het festival voor het eerst in zijn geschiedenis betalend werd. Was dat, ondanks de lage prijs van € 8, de reden voor de eerder lage opkomst, of lag het er gewoon aan dat er in datzelfde weekend veel te doen was, binnen en buiten Mechelen, met wat verderop in de binnenstad een puike Nirvana tribute band, Praga Kahn op Lochfest in Duffel en een pak verder weg Roadkill, Absolutely Free Festival en Dranouterfestival?

Met namen als Mooneye, Black Leather Jacket, Gruppo di Pawlowski en Crayon Sun kan het aan het aanbod zeker niet gelegen hebben. Hieronder lees je wat je op vrijdag en zaterdag zoal gemist hebt, wie erbij was kan even mee 'recapituleren', of 'nagenieten'.