Mechelen Blogt

Het had iets onwezenlijks. Het leek ook gewoon niet waar te zijn, of we geloofden het helemaal niet. Vrijdag 22 september 2017 gaat de Mechelse jazzgeschiedenis in als die (voorlopig) allerlaatste avond dat Jazzzolder Mechelen, na elf succesvolle jaren, gebruik kon maken van de kapel op het Sint-Romboutskerkhof. De Jazzzolder gaat er gelukkig wel mee door, op een andere locatie, om op termijn terug te keren naar de vertrouwde stek. Maar nu was het dus afscheid nemen.

Wat doe je op zo'n allerlaatste avond? Een jonge inlandse belofte programmeren met goede geloofsbrieven natuurlijk! Het Gentse trio Steiger had de eer om te spelen op deze historisch avond, en de Gentenaren deden dat met brio. Steiger pronkt binnenkort op het Brand!-festival in Mechelen en op Storm! in Oostende. Wie het concert vrijdag in de Jazzzolder meemaakte, zorgt vast dat hij of zij er ook bij is op een van die volgende keren. De finalisten van JazzContest Mechelen 2014 en winnaars van Jong Jazz Talent Gent 2017 namen het Jazzzolderpubliek immers mee op een interessante, soms hectische en moeilijke maar onweerstaanbare trip met veel ritme en tegentonen en een flinke dosis melancholie, melodie en sfeer. 

Oogstfeest aan de Veemarkt

Feest van het Brood of oogstfeest kunnen we zonder twijfel voor zijn eerste editie een overdonderend succes noemen. Op het binnenplein van het Sint-Romboutscollege klonk wereldmuziek, een wereldse sfeer tussen de strobalen.

(foto's: boven en onder re: Eddy Verschueren.  li: Jan Smets)

Voor de tweede keer op rij kwam geboren Mechelaar Kjell De Hondt als eerste over de streep op onze Grote Markt.  En hij deed dat in een scherpe tijd van 32"07".  Hiervoor diende hij een stevig te duelleren met Belgisch kampioen Ali Hamdi.  Maar in de lange eindsprint door de Bruul moest deze laatste uiteindelijk de duimen leggen.  Diego Van Looy uit Hombeek kwam als derde over de meet in 34'18".  Ik doe ze het niet na.  En dat doen ook de meesten niet.  Meedoen is voor velen belangrijker dan winnen.  En meedoen: dat deden ze!  3800 deelnemers werden geteld.  Dat is ietsje minder dan vorig jaar.  De organisatoren hadden gerekend op een 4000 lopers.  Maar het was een editie om in te lijsten: de sfeer was opperbest, de organisatie was puik te noemen, én er was een grote massa supporters naar Mechelen afgezakt om het lopende volkje moed in te schreeuwen.  De zon was ook van de partij.  En hoe: het werd een vrij warme editie, en dat maakte het toch een tikkeltje zwaarder dan de Dwars door Mechelen van vorig jaar.

  (foto's: Jan Smets)

Op 1 oktober opent de Sint-Jozef Colomakerk opnieuw de deuren!  En dat mag beslist een memorabele gebeurtenis genoemd worden. Hierop heeft de parochie 17 jaar moeten wachten.  Dit had men nooit durven vermoeden op die Kerstnacht 1999 toen er de laatste viering doorging.  Het was een stormachtige nacht en het gebinte leek te kraken...Het werd het begin van een ware lijdensweg - een processie van Echternach...  Afbreken, toren laten staan, renoveren?  Het heeft een hele poos geduurd voordat de neuzen in dezelfde richting wezen.  Al die jaren heeft de parochiegemeenschap een voorlopige kerk gevonden in het aanpalende Kranske, geduldig wachtend. Maar nu is het zover! De kerk gaat opnieuw open.  In de eerste plaats blijft ze een liturgische ruimte, maar ze zal ook fungeren als ontmoetingsruimte voor de wijk. Socio-culturele activiteiten als tentoonstellingen, lezingen, vergaderingen: het zijn allemaal dingen die moeten mogelijk worden in de toekomst...  Er wordt deze dagen héél naarstig doorgewerkt door de aannemer.  En deze laatste dagen zal er nog veel moeten gebeuren.  Maar het komt wel in orde.  Daar is ook Herman Stevens, penningmeester van de Emmaüsparochie (waartoe Sint-Jozef-Coloma behoort) van overtuigd.  Vanavond werd nog door een aantal parochianen de stand van zaken bekeken en het draaiboek van 1 oktober overlopen...

  (foto's: Jan Smets)

Hij was de ultieme 'renaissance-man' en niet in één plaatje te vangen.  Geneesheer, kosmograaf, wetenschapper, botanicus.  Rembert Dodoens, 500 jaar geleden in Mechelen geboren was de pure homo universalis.  Alledaags was hij niet.  Daarom dat zijn verjaardag ook niet alledaags wordt gevierd.  Op een wel héél verrassende en originele manier zal hij worden belicht.  En misschien is dit laatste wel de beste omschrijving van wat, en hoe we hem in het weekend van 13 tot 15 oktober zullen te zien krijgen.  Alhoewel.  Het digitale kunstenfestival 'Dodonaeus'  waarmee Dodoens eer zal worden aangedaan is héél breed opgevat en valt niet in een paar woorden uitgelegd.  Je moet het dus zélf komen bekijken en ervaren!  Het hele evenement heeft vele vaders - kunstenaars en musici uit binnen-en buitenland, mét vooral ook creatieve Mechelaars die hier hun steentje toe bijdragen.  Twee van hen zijn Koen Vermeulen (re) en Aitor Biedma (li) die al hun sporen verdienden op het terrein van digitale kunst.  Historicus Koen is net als Rembert niet in één plaatje te vangen.  Het idee voor deze niet alledaagse benadering van deze Mechelse historische figuur is bij hem ontstaan, en het werd samen met hem uitgewerkt door een groep heel enthousiaste en getalenteerde medewerkers...

Amazing Haydn 2017 een muzikaal festijn

Amazing Haydn, is het jaarlijks internationaal klassieke muziekfestival van het Mechelse Haydn-Genootschap. Er is vooral aandacht voor de Weense klassieke periode en de Romantiek, met Joseph Haydn als uithangbord. Amazing Haydn is vanaf eind september tot eind oktober aan zijn volgende editie toe, en belooft ook dit jaar met internationale top-solisten een topper te worden.

(foto's: Jan Smets.  links: Stefan Gradl - rechts: Jelle Brouwer)

Al langer was ik benieuwd naar wat zich achter deze gevels afspeelde...  Ik was er al wel eens kort op bezoek bij een Open-Kerkendag, maar toch was de Protestantse Gemeenschap van Mechelen me vrij onbekend.  Tot nu.  Gisteren had ik een boeiend gesprek met de twee dominees die in onze stad actief zijn.  Jelle Brouwer is dominee van de kerk in de Keizerstraat (Mechelen Noord), en zijn collega Stefan Gradl gaat voor in de erediensten in de Zandpoortkerk aan de Zandpoortvest (Mechelen Zuid).  Volgende maand wordt op verschillende plaatsen in ons land 500 jaar Reformatie herdacht.  En dit zal men ook doen in Mechelen.

We willen een aantal aspecten van deze Reformatie beslist vieren.  Maar we kunnen niet verhelen dat sommige feiten uit het verleden verdriet meebrachten. Nooit was het de bedoeling dat de kritiek van de protestanten een scheuring zouden teweeg brengen in de Kerk. Het ging toen immers om een aantal pijnpunten en wantoestanden aan te klagen. Gelukkig groeien protestanten en katholieken meer en meer naar mekaar. 

De splitsing is een historisch feit.  Het verleden is het verleden.  Samen-leven in diversiteit - katholieken, protestanten, agnosten, gelovigen... Beslist een uitdaging.

  (foto's: Jan Smets)

Maastricht kan je enkel in superlatieven beschrijven.  Althans, dat vind ik.  Het is één van de oudste steden van Nederland met een uiterst boeiende geschiedenis.  Bovendien is het een erg aantrekkelijke stad, landschappelijk mooi gelegen, met veel gezellige hoekjes en een Bourgondische sfeer; een winkelparadijs én een rijk cultureel leven.  Ik kom er graag en ontdek telkens wat nieuws.  Dit weekend bezocht ik het Bonnefantenmuseum, dat één van de meest toonaangevende musea van Nederland is.  Het museum dat al bestaat van 1884 kreeg in 1995 een hele metamorfose en het huidige gebouw met zijn raketvormige 28 meter hoge toren is een heuse landmark van het moderne Maastricht. De naam 'Bonnefanten' werd afgeleid van het voormalige Bonnefantenklooster in de historische binnenstad, waar het museum oorspronkelijk gevestig was. Nu ligt het aan de overzijde van de Maas.  De collectie is bijzonder rijk en bevat veel hedendaagse kunst.  Maar vooral de knappe collectie beeldhouwkunst is het bekijken overwaard.  Enne...als ik musea rond dit thema ergens bezoek, dan bekijk ik de infoplaatjes bij het houtsnijwerk met extra aandacht.  Niet zelden ontdek ik Mechelse links.  Niet verwonderlijk: Mechelen had een méér dan serieuze reputatie bij het vervaardigen van deze artistieke exportproducten.  Je treft ze overal ter wereld aan.  Het Bonnefantenmuseum bezit wel heel knappe (en niet weinig) exemplaren van Mechelse kunstwerken.  Mocht je dus binnenkort een bezoek aan Maastricht plannen: zet dit museum dan zéker op het to-do-lijstje! 

September associëren we veelal met de terugkeer naar de schoolbanken, maar ook de verschillende culturele spelers in Vlaanderen staan dan opnieuw voor je klaar met hun programmatie voor een fonkelnieuw seizoen. Dat is niet anders voor Theater M dat haar nieuwe seizoen dinsdag 12 september 2017 voorstelde. Mechelen Blogt was erbij en stelde vast dat er heel wat moois op ons afkomt!

Vanaf zaterdag 23 september, een week na UiT Zonder Uitlaat, dat traditiegetrouw het Mechelse culturele seizoen voorafgaat, kun je weer terecht bij Theater M voor een goedgevuld en gevarieerd seizoen, met drie eigen creaties, een aantal gastvoorstellingen, ontbijtcinema en heuse ladies nights. Ook nu wordt aan de kleinsten gedacht met de familievoorstellingen met of zonder gratis pannenkoeken. 

  (foto's: Jan Smets)

Een gouden septemberdag kan je het bezwaarlijk noemen.  De hemelsluizen staan wijd open en het voelt méér dan fris aan.  Maar in 'Bokes & co' aan de Korenmarkt zitten we gezellig bij een kopje koffie: Magda Lombarts en ik.  Tot voor vier jaar was ze de zaakvoerster van 'Egmont' in de Oude Brusselstraat  -  het oudste Mechelse hotel. Na veertig jaar sloot het de deuren om omgevormd te worden tot een residentie voor studenten en mensen die langer in de stad willen verblijven.  Maar hiervoor zitten we vandaag niet samen.  Magda heeft een oud foto-album bij.  Ze slaat het voorzichtig open... Ze wijst me een foto aan - nostalgie met kartelrandjes - Daarop poseert een koppel.  Zij op pantoffels, met keukenschort en een kat onder de arm, en hij, netjes in pak, met daarover een stofjas.  En tussen hen in staat een tuinkabouter met een bloempot tussen zijn handjes geklemd.  'Nonkel Pol en Tante Aline' staat onder de foto geschreven...

(foto's: Jan Smets)

Het is alle hens aan dek bij  vzw Sjarabang in de Hoviusstraat.  Maar toch maken Marleen D'Joos en Charmaine Lenisa graag even tijd voor een babbeltje.  En ook dat poseren met 'een gouden kassei' doen ze met plezier.  Die kassei is trouwens hét symbool van de kunstroute die wordt georganiseerd door Sjarabang, het creatief atelier voor mensen met en zonder beperking.  Voor de eerste keer zetten ze er hun schouders onder, maar het concept namen ze over.  De Kunstroute doorheen het begijnhof heeft immers al een voorgeschiedenis.  Ooit werd het opgestart door het buurtcomité en later nam begijnhofbewoner Jaap Boelens de organisatie waar.  De laatste jaren was het evenement bekend onder de naam 'Maurus Moreelsroute'.  Sjarabang is de nieuwe eigenaar van het Moreelshuis en heeft hiermee een tweede stek op het Groot-Begijnhof.  En ook het idee van de Kunstroute adopteerden ze.... Het komende weekend (16 en 17 september) én het weekend daarop (23 en 24 september) kan je de route volgen.  Een aanrader!

(foto's:J.Smets)

Hij is jong, enthousiast en gedreven, én...hij bulkt van talent. Erg blij is hij om de kans die hij gekregen heeft - de jongste kunstenaar ooit die een solo-expo mag opzetten in het Cultuurcentrum: Jan Vandeplancke, amper twintig lentes.  Vrijdag ging de vernissage door van deze tentoonstelling, en de belangstelling was erg groot.  De eerste reacties waren al heel lovend, en het ziet er naar uit dat wel meer bezoekers van het Cultuurcentrum zijn werk zullen smaken.  Vandaag had ik een leuke babbel met deze jongeman die zijn rijke fantasie op zo'n schitterende manier weet vorm te geven.  De tentoonstelling kreeg de naam 'HEISA' opgeplakt, en wie hem bezoekt snapt dadelijk waarop dit slaat...  Zijn werk is erg verhalend, suggereert, weet te prikkelen, maakt je nieuwsgierig... Jan creëert een heel eigen wereld en hij neemt je graag mee op ontdekkingsreis...

Als ik hem ontmoet is de immer bezige Jan droedels aan het tekenen... Losweg - een wervelende wirwar van figuurtjes, acties... Uit de losse pols - schijnbaar nonchalant - mogelijke ideetjes en tafereeltjes die misschien later uitgewerkt kunnen worden...  Je voelt de passie.  Je voelt het plezier van het 'scheppen'...

(foto's: Jan Smets)

De tentoonstelling loopt nu al een paar weken.  Maar wees gerust: je kan hem nog steeds bezoeken tot 8 oktober.  En dat moet je beslist doen!  Het is een ommetje méér dan waard.  Ik ben altijd al geboeid geweest door het kunstambacht en heb grote bewondering voor de vakkennis en de creativiteit die je daar kan waarnemen.  Eén van die kunstambachten die in Mechelen wordt beoefend is juweelkunst.  In het IKA aan de Veemarkt  kan je hiervoor ook een opleiding volgen.  Vijf instituten uit het Vlaamse land hebben nu de handen in mekaar geslagen om een gezamelijke expo in mekaar te boksen waarbij ze de toeschouwer willen verbazen met de fraaiste resultaten van hedendaags sieraadontwerp.  Onder de titel 'Common Ground' toont men in 'de put van Busleyden' ronduit schitterende juwelen - heel uniek van vormgeving, gebruik van materialen en uitstraling...  Je kan de tentoonstelling elke donderdag van 17 uur tot 21 uur bezoeken, en op vrijdag, zaterdag en zondag van 11uur tot 18 uur.  Inkom is gratis.  Waarop wacht je?

(foto's: Jan Smets)

Open Monumentendag is dé Hoogmis voor elke liefhebber van ons historisch erfgoed.  Dat ze met vélen zijn werd vandaag nog maar eens bewezen! Onder 'n deze dagen wat zeldzame deugddoende septemberzon trok Mechelen massa's volk naar de vele opengestelde monumenten.  Een sfeerverslag - kriskras crossend van hot naar her...

(foto's: Jan Smets)

Ik zit met hem in de mooie tuin van Galerie M in de Kanunnik De Deckerstraat, waar overmorgen 9 september, een expo van zijn werk van start zal gaan.  Tot 24 september valt de tentoonstelling daar te bekijken.  En dat het de moeite loont kon ik vandaag al vaststellen.  Met heel veel zorg en zin voor detail heeft galeriehoudster Marleen De Smet hier een knap geheel van gemaakt.  Toen Marleen haar vorige tentoonstelling rond Jan De Winter opzette, kwam ze toevallig bij Jans vriend, Marc Van Camp, in contact met het werk van Brice Heyndels.  Vanaf het eerste moment was ze gefascineerd door het grafische werk van Heyndels.   Het greep haar aan. "Het klopte". Niet verwonderlijk: zijn speelse en spontane, en erg verhalende kunstwerken zijn erg intrigerend en uitnodigend.  Brice Heyndels is dan ook één van de meest getalenteerde en verrassende hedendaagse Mechelse kunstenaars.  Het wordt een aangenaam gesprek met een innemende Brice - niet hoog van de toren blazend, maar erg bescheiden, rustig en behoedzaam pratend.  Hij geniet ondertussen van een glaasje wijn en een sigaretje.  Zijn ogen hebben pretlichtjes en een lach is nooit ver weg.  Het is een plezier om hem te fotograferen - expressief als zijn gezichtstrekken zijn...